ماموريتي پرمخاطره براي آخرين ديدار با "هابل"
شاتل فضايي آتلانتيس، تحت شديدترين تدابير ايمني، مراحل نهايي آماده سازي خود را براي انجام ماموريت STS – 125 تاريخي به مقصد تلسكوپ فضايي هابل سپري مي‌كند.
سکوي پرتاب LC-39A پس از چند روز تاخير ناشي از طوفان حاره‌يي گوستاو پذيراي شاتل فضايي آتلانتيس شد تا در ساعت 4:33 دقيقه بامداد به وقت جهاني روز 13 مهرماه اين شاتل را به همراه پنج خدمه آن به آخرين ملاقات انسان با قوي ترين چشم دست ساز خود در کيهان - تلسکوپ فضايي هابل - روانه كند.
به گزارش واحد خبر مركز مطالعات و پژوهش هاى فلكى ـ نجومى به نقل از سايت "www.nasa.gov" ، در اين ماموريت 11 روزه ابزارهاي اين تلسكوپ فضايي نظير باتري ها و ژيروسكوپ ها براي آخرين بار مورد بازنگري قرار مي گيرند. همچنين دو ابزار جديد (طيف نگار كيهاني و دوربين ميدان باز و سياره اي 3) بر روي هابل نصب مي‌شود. با انجام اين ماموريت عمر هابل تا سال 1391 تمديد مي شود.
تلسكوپ فضايي هابل در آن زمان 22 ساله خواهد بود.
به گفته مسوولان ناسا اين ماموريت كه نيمه اول مهرماه آغاز مي شود، يكي از خطرناك ترين ماموريت هاي تاريخ فضانوردي خواهد بود. براي جلوگيري از وقوع هرگونه اتفاق پيش بيني نشده هم اكنون شاتل فضايي اينديور به حالت آماده باش قرار گرفته است.
درست زماني كه خدمه آتلانتيس مشغول تعمير هابل هستند، در زمين گروهي از فضانوردان آماده پرواز خواهند بود. اين افراد در كل مدت ماموريت آتلانتيس در حالت آماده‌باش به سر مي‌برند تا در صورتي كه حادثه‌اي براي آتلانتيس رخ داد و بازگشت آنها به جو زمين خطرناك تشخيص داده شد، انديور زمين را به مقصد هابل ترك كند
اگر ضرورتي براي اين ماموريت ايجاد شود، براي اولين بار دو شاتل فضايي عمليات مشتركي را انجام خواهند داد. در اين عمليات نجات، خدمه شاتل فضايي آتلانتيس بايد در مراحل مختلف با كمك ابزارهاي راهپيمايي فضايي خود از آتلانتيس به انديور منتقل شوند. در اين ماموريت، فرماندهي آتلانتيس 30 ساله را اسكات آلتمن بر عهده دارد.
در پايان سال 1391 شهاب بسيار درخشاني برفراز اقيانوس آرام خواهد درخشيد. تقسيم شدن آن به چند تكه درخشان بيشتر شبيه يك آتش بازي است. به نوشته پارس‌اسكاي، بيننده اي عادي ممكن است فكر كند كه اين چيزي جز آذرگويي درخشان نيست؛ اما براي جامعه نجوم، همچون اسطوره سقوط ايكاروس از آسمان است. اين منظره، مرگ آتشين تلسكوپي است به نام هابل كه تا به حال بيش از 100 هزار بار در مدار خود به دور زمين گرديده است!
پس از اين رويداد، تلسكوپ فضايي جيمز وب جانشين هابل خواهد بود.
جيمز وب شامل يك آينه 65 متري اصلي است كه از 18 تكه تشكيل شده است. اين تلسكوپ 800 ميليون دلاري در نقطه دوم لاگرانژي زمين- خورشيد(حدود 5/1 ميليون كيلومتري زمين) قرار مي گيرد و طي پنج تا 10 سال ماموريتش درك ما را از جهان به نحو شگرفي تغيير مي دهد.
پرتاب راکت شرکت خصوصی به فضا
شرکت خصوصی آمریکایی «اسپیس ایکس» برای اولین بار یک موشک حامل را به فضا پرتاب کرد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پایگاه خبری سوییسی «سوانسیش مینوتن» امروز گزارش داد، فالکون 1 روز یکشنبه پس از پرتاب از پاسیفیک جنوبی یک محموله به وزن 165 کیلوگرم را در مدار قرار داد. این اولین پرتاب موفق پس از سه بار شکست شرکت تاسیس شده از سوی شرکت اینترنتی الون ماسک بود.
این شرکت که در تاسیس سامانه پرداخت اینترنتی پی پال هم سهیم بوده است، اعلام کرد: «این در واقع اهمیت بسیاری دارد. فقط چند کشور در جهان هستند که چنین کاری را انجام داده‌اند. این عموما موضوعی دولتی است و نه خصوصی. ما موفق شده‌ایم.»
اسپیس ایکس قصد دارد از موشک دو مرحله‌ای فالکون 1 به عنوان جایگزینی برای انتقال ماهواره به فضا استفاده کند. 7.9 میلیون دلار صرف ساخت این راکت حامل که 21 متر طول دارد، شده است. سال 2006 پرتاب پیشین این راکت به خاطر معیوب بودن سیستم سوخت‌رسانی آن به شکست منجر شد، اما سال گذشته میلادی فالکون به ارتفاع 209 کیلومتری رسید، سطحی که دومین بخش از آن جدا می‌شود. در ماه گذشته سومین فالکون هم از دست رفت. این راکت سه ماهواره آمریکایی و خاکستر مردگانی از جمله گوردون کوپر، فضانورد و جیمز دوهان، بازیگر سابق را حمل می‌کرد.
رصدخانه پرتو ایکس قسمتی از ماده گمشده عالم را کشف کرد
تیم بین‌المللی اخترشناسان رصدخانه مدارگرد اسا (ایکس ام ام نیوتون) قسمتی از ماده گمشده عالم را آشکار کردند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ده سال پیش دانشمندان پیش بینی کردند که در حدود نیمی از ماده معمولی اتمهای گازهای پراکنده در ناحیه بین کهکشان‌هاست.
ماده به صورت ساختار بافت‌مانندی در سراسر جهان گسترش یافته است. گره‌های این بافت بزرگترین اجرام جهان یا همان خوشه‌های کهکشانی هستند.
اخترشناسان انتظار داشتند که گازهایی با چگالی کم در تارهای این بافت نفوذ کنند. اما تلاش‌های بسیاری در گذشته برای آشکار کردن این گازهای رقیق بی‌نتیجه ماند.
به گزارش ماهنامه نجوم، آنها با استفاده از حساسیت بسیار بالای ایکس ام ام نیوتون قسمتهای داغی را کشف کردند. این کشف آنها را در درک نحوه تکامل بافتهای کهکشانی کمک خواهد کرد. فقط در حدود 5 درصد جهان از ماده معمولی (باریونی) تشکیل شده است.
23 درصد را ماده تاریک و 72 درصد باقیماده را انرژی تاریک تشکیل میدهد. با این حال هنوز نیمی از ماده باریونی هنوز شناخته نشده است. تمام ستارگان، کهکشان‌ها و گازهای میان ستاره‌ای قابل رویت در جهان نیمی از ماده باریونی لازم را تشکیل میدهد. دانشمندان پیش‌بینی کردند که گاز در آن دمای بالا، پرتو ایکس با انرژی پایین ساطع می‌کند ولی آنقدر فراوانی آن کم است که رصد آن دشوار خواهد بود.
آنها با استفاده از ایکس ام ام نیوتون دو خوشه کهکشانی ابل 222 و ابل 223 را مورد بررسی قرار دادند. این زوج کهکشانی 2300 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند. عکسها و طیفهای این دو کهکشان نشان داد که پلی از گازهای بسیار رقیق و داغ بین آن دو جریان دارد.
نوربرت وارنر سرپرست تیم می‌گوید: «گازی که ما توانستیم رصد کنیم به احتمال زیاد داغ‌ترین و پرچگال‌ترین گاز این بافت کهکشانی بوده است که بنا به اعتقاد ما این ماده‌ها می‌تواند نیمی از ماده باریونی جهان باشد.»
این نتایج ارزشمند با استفاده از ایکس ام ام نیوتون در حالی امکان‌پذیر بود که این ناحیه در خط دید آن قرار داشت.
نوربرت وارنر در نهایت افزود: « این ابتدای کار ما بود. برای درک نحوه توزیع ماده در بافت کیهانی باید سیستمهای بیشتری شبیه به این را رصد کنیم و سرانجام بتوانیم رصدخانه فضایی اختصاصی برای رصد بافتهای کیهانی با حساسیت بسیار بالا پرتاب کنیم. این کشف از آن جهت مفید است که پس از تلاش بسیار این گازها آشکار شد و مهم‌تر از آن، از این پس می‌دانیم که در کجای جهان باید به دنبال آن بگردیم.»
انفجار اشعه گاما در لبه کائنات
سفینه فضایی سویفت ناسا انفجار اشعه گاما را در چنان فاصله دوری ضبط کرد که قبلأ نظیر نداشت.
این انفجار از یک ستاره در حال منفجر شدن در فاصله 12.8 میلیارد سال نوری؛ یعنی در لبه عالم مرئی است.
سفینه سویفت این انفجار را به تاریخ 13 سپتامبر در ساعت 1 و 47 دقیقه به وقت محلی ثبت کرده است. همه می‌دانند که نور با سرعت محدود (300 هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت می‌کند، پس نگاه کردن به دور دورها در فضا به معنی نگریستن به گذشته است، بدین معنی که این انفجار در کمتر از 825 میلیون سال بعد از آغاز جهان هستی یا زمانی که کائنات کوچکتر از یک هفتم درصد عمر فعلی‌اش بوده، رخ داده است. به گفته نیل جیرالز از مرکز پرواز فضایی گودهارد ناسا " این ستاره احتمالأ از نسل اولین ستاره‌های کائنات است".
اشعه گاما از انفجار خیلی دور، تلسکوپ مراقب انفجار سویفت را بیدار کرد و سفینه هم محل این رویداد را در صورت فلکی نهر یا جوی (Eridanus) مشخص نمود.به گزارش آسمان كابل، تلکسوپ جهت خود را سریعأ چرخاند تا نقطه مورد نظر را بررسی کند و در مدت کمتر از دو دقیقه بعد از هشدار دریافت شده، تلسکوپ اشعه ایکس سویفت رصد نمودن از محل حادثه را آغاز نمود و در نتیجه یک منبع محو شده اشعه ایکس را که قبلأ شناخته نشده بود، کشف کرد. این انفجار را GRB 080913 نام نهادند.
اخترشناسان زمینی هم این هشدار را دریافت کردند و یک گروه از آنان با استفاده از تلسکوپ 2.2 متری ایسو در رصد خانه لاسیلا توانستند تا رصد‌هایشان را یک دقیقه بعد از آغاز رصد‌ها توسط سویفت آغاز کنند. حدود یک و نیم ساعت بعد، تلسکوپ بسیار بزرگ در پارانال پس‌تاب یا مشتعل شدن را هدف قرار داد.
اخترشناسان به جستجوی انتقال به سرخ این جرم افتادند تا فاصله آن را مشخص کنند. به علت تأثیر دوپلری، نوری که از یک جرم آسمانی ساطع می‌شود به سوی سرخ یا انرژی کم طیف الکترومغناطیسی تغییر می‌کند. بنابراين درخشندگی یک جرم دور، افت یا سقوط ویژه را که در نتیجه مداخله ابر گازها به وجود می‌آید، نشان می دهد. هر قدر جرم دور باشد به همان اندازه طول موج هايی که در اثر کم نور شدن این جرم می‌آید، طولانی‌تر می‌شود.
بررسی طیفهای GRB 080913 انتقال به سرخ انفجار را در میان دورترین اجرام شناخته شده، 6.7 مشخص کرد.
انفجارهای اشعه گاما درخشنده‌ترین انفجار در فضا می‌باشد و اکثرأ زمانی رخ می دهد که ستاره‌های حجیم و بزرگ، مواد سوخت هسته‌شان را تمام کنند. از آنجايی که هسته این ستاره‌ها به یک سیاه چاله یا یک ستاره نوترونی تبدیل می‌شود، فوران گازها که با نفوذ از درون ستاره در فضا منفجر می‌شود تا الان کاملأ شناخته نشده است. در این مرحله با گازهایي که قبلأ توسط ستاره به بیرون پرتاب شده برخورد می کند و آن را حرارت می‌بخشد و در نتیجه پس تاب یا تابش بعدی درخشانی را به وجود می‌آورد.
اولین راهپیمایی فضایی یک فضانورد چینی
چینی‌ها شنبه 27 سپتامبر (6 مهر) اولین راهپیمایی فضایی یکی از فضانوردان هم‌وطن‌شان را جشن گرفتند.
به گزارش آسوشیتدپرس چینی‌ها که در برابر صفحه‌های تلویزیونی گردآمده بودند، هنگام مشاهده تصاویر زنده این راهپیمایی فضایی فریاد شادی سردادند.
این راهپیمایی فضایی نقطه عطفی برای برنامه فضایی چین به حساب می‌آید که به دنبال ساختن یک پایگاه فضایی مداری و به مبارزه طلبیدن آمریکا و روسیه در اکتشافات فضایی است.
این راهپیمایی فضایی عمدتا به هدف آزمودن میزان تسلط چین بر تکنولوژی انجام شد.
تنها وظیفه فرمانده این ماموریت ژائی ژیانگ، در راهپیمایی فضایی‌اش این بود یک محفظه متصل به مدول مداری را که حاوی وسائل آزمایشی در مورد گریس‌های جامد بود، بازیابی کند.
ژائی که به قلاب‌های روی سفینه فضایی شنژو متصل بود، پیش از آنکه دوباره به درون سفینه بازگردد، 13 دقیقه در فضا ماند.
فضانورد دیگر چینی، لیو بومینگ نیز برای مدت کوتاهی از کپسول فضایی خارج شد تا پرچم چین را به ژائی بدهد. سومین فضانورد حاضر در سفینه، جینگ هایپینگ از درون مدول بازگشت به زمین، سفینه را تحت نظر داشت.
پس از این راهپیمایی فضایی فضانوردان یک ماهواره 40 کیلوگرمی را در مدار قرار دادند و تصاویری را به مرکز کنترل ماموریت فرستادند.
چین اولین ماموریت سرنشین‌دار فضایی‌اش، شنگ‌ژو 5، را در سال 2003 انجام داد، و به سومین کشوری پس از روسیه و آمریکا بدل شد که انسان را به فضا فرستاد. چین در سال 2005 نیز یک ماموریت دونفره فضایی را انجام داد.
همکاری چین و سایر کشورها در امور فضایی تا به حال محدود بوده است. آمریکا مشارکت چین را در ایستگاه فضایی بین‌المللی که به همراه روسیه اداره آن را اداره می‌کند، نپذیرفت، چرا که می‌ترسید چین به اسرار فنی این ایستگاه را قابل استفاده در صنایع نظامی هستند، دست یابد
