مشاعره

يارب از ابر هدايت برسان باراني
پيشتر زانكه چو گردي زميان بر خيزم

بر سر تربت من با مي مطرب بنشين
تا به بويت زلحد رقص كنان برخيزم

خيز بالا بنما اي بت شيرين حركات
كز سر جان جهان دست فشان بر خيزم

من از آندم که فهمیدم دلی دارم که می نالد
گرو در دست چشمت شد ازآن پس دل تو را خواند

دلم در پيشگاهت بندگي کرد
و حتي با نگاهت زندگي کرد
به دل گفتم عزيزم دست بردار
ولي او مثل تو يک دندگي کرد

درين شترنج , فرزين ديگري بود
كجا مانند زر باشد زر اندود

گهي پيدا شويم و گاه پنهان
چنين بودست حكم چرخ گردان

هزاران نكته اندر دل نهفتيم
يكي بود از هزاران , اينها كه گفتيم

مرادرديست اند دل

اگر گويم زبان سوزم
وز آن ترسم اگر پنهان كنم
تامغر استخوان سوزد [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين آخرش درست يادم نبود [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

درد از طبيب خويش نهفتي از آن سبب
اين زخم كهنه دير پذيرفت التيام

از بهر حفظ گله شبان چون بخواب رفت
سگ بايد اي فقيه, نه آهوي خوشخرام

مرا مهر سيه چشمان ز سر بيرون نخواهد شد
قضاي آسمان است اين و ديگرگون نخواهد شد

دل و دامن نيالودم به پستي
بري بودم زننگ و بد شعاري

سلام

يار دريا دل من مي دانست
آب درياي دگر شيرين است

تو مو مي بيني و من پيچش مو
تو ابرو من اشارت هاي ابرو
------------------------
يكي ديگه؛

تا تو نگاه مي كني كار من آه كردن است
اي به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است