نثرهای عاشقانه

دلم مي خواهد دشت روباهايم را با شبنم هاي بلورين آذين بندي كنم ورنگين كمان را سايباني بر فرازش.
دلم مي خواهد اتاقي بسازم با سنگفرشي از ياس و نرگس وپنجره اي رو به آسمان تا بتوانم ابرها را نوازش كنم.
و براي ستاره ها لالايي بخوانم.
دلم مي خواهد با قطرات باران آيينه اي بسازم و در كنج اتاق بگذارم تا تصويرت در آن نقش ببندد و هرگز از آن چشم بر ندارم .....
:40:

شاید یه کسی شب ها برای اینکه خواب تورو ببینه به خدا التماس می کنه ،
شاید یه کسی به محض دیدن تو دستش یخ میزنه و تپش قلبش مرتب بیشتر میشه ،
مطمئن باش یه کسی شب ها به خاطر تو توی دریای اشک می خوابه ،
ولی تو اون رو نمی بینی!
:40:

من عاشقانه می بخشم تو را به دست روزگار
خود می روم از این دیار
من عاشقانه می بخشم تو را ،
با تو بودن را ،
با تو زیستن را ،
در کنارت مردن را ،
من عاشقانه می سپرم به دست دیگری تو را
من عاشقانه می بوسم تو را
من عاشقانه می بخشم تو را
و خود می روم از این دیار
و در آنجا عاشقانه فراموش می کنم تو را
:40:

سکوت، سکوت کردی سکوتی تلخ سکوتی که حتی نگفتی برای چه از کنارم می روی با رفتنت بغضم ترکید و سکوتی که آن همه مدت با من بود شکست .آنقدر اشک ریختم تا قلبم کمی آرام گرفت . چون تازه فهمیدم تو را در کنارم احساس نمی کنم همیشه چشمانم به در بود تا روزی بیایی تا این سکوت لعنتی بشکند و به تو بگویم چقدر دوستت دارم و به داشتنت در کنارم احتیاج دارم روزها و ماهها می گذرد اما باز هم یاد و خاطرت در ذهنم همیشه زنده است . لحظه ای که بار سفر می بستی آهی از ته دل کشیدی و گفتی روزی برمی گردم ولی سالها از آن روز لعنتی می گذرد اما هنوز هم برنگشتی و خبری از تو ندارم منتظرت خواهم نشست و اما تو ...تو اگر می خواهی روی ...رو!! ولی بدان که من ،ماندگارم

داستان از جایی شروع شد که نباید می بودم. از کلاس ها، از نگاه ها. نگاه های معصوم چشمانی نگران به دخترکی زیبا! باور نمیکردم که من دوباره با نفسهای کسی نفس بکشم و با تندیس حضورش صحبت کنم. ابلهانه است، اما بارها با صندلی که روی آن مینشستی صحبت کرده ام. نظر خواسته ام.بارها به چشمانت خیره نگریسته ام.یادم نمیرود ،چهارشنبه بود.انقدر غرقه شده بودم که وقتی به خودم آمدم که فهمیدم دقایقی مانده که کلاس تمام شود.
این حق من است که نگاهت کنم دخترک! اما منتظر نیستم، خودت خواستی. منتظر هیچ کسی نیستم. میدانم زمان معجزه میکند. تحمل میکنم تا تا جادوگر بر دیده و دل من ورد بخواند. یا تو می آیی یا من میروم.
دستانم میلرزد، پلکم نیز!!!!!!!

این سوی زندگی من و تو هستیم و آن سوی دیگر سر نوشت !
این سو دستها در دست هم است و آن سو عاقبت این عشق !
به راستی آخر این داستان چگونه است ؟ تلخ یا شیرین ؟
سهم من و تو جدایی است یا برابر است با تولد زندگی مان ؟
چه زیباست لحظه ای که من به
سهم خویش رسیده باشم و تو نیز به ارزوی خود !
چه زیباست لحظه ای که سر نوشت
با دسته گلی سرخ به استقبال ما خواهد آمد!
چه تلخ است لحظه جدایی ما و چه غم انگیز است لحظه خداحافظی ما !
این سوی زندگی ما در تب و تاب یک دیدار می باشیم ....
و آن سوی زندگی یک علامت سوال در آخر قصه من و تو دیده می شود !
آیا ما به هم میرسیم یا نمیرسیم ؟
سرانجام این داستان به کجا ختم خواهد شد ؟
:40:

تو
با هر نگاهت
دفتر خالی چشم هایم را
خط به خط
صفحه صفحه
از قصه های شیرین
پر میکنی
سپس
لبخند که میزنی
تمام این قصه های شیرین و دلچسب را
به دنیای حقیقی ام
پیوند میزنی
میدانی ؛
من
روی بوم نقاشی ذهنم
فقط
چشمهایت را
با رنگ مهربانی همیشگی اش
کشیده ام
من
چشمهای قصه گویت را
ای مهربانترینم
می پرستم ...
:40:

نگاهم کردی نگاهت کردم

دستم را به سویت گرفتم آن را گرم فشردی

به گرمای نگاهم لبخند زدی

مهر را در میانمان یافتی و به من آموختی

روزگارم رابه تو بخشیدم و چشمانت را از آن خود کردم

عشق را هدیه کردیم

لذت بودن را در آغوش هم یافتیم

و عاشق شدیم

رنجیدیم

بخشیدیم

و عاشق ماندیم
:40:

مي بيني از نداشتنت، از حسرت بودنت، چه بر سر نگاهم آمده؟! آنقدر در جاده ها به دنبال تو بودم، ديگر پاهايم توان رفتن ندارد... آنقدر سالها مسافر بوده ام، سفر شده است نگاهم...
اي کاش بودي و حسرت تو را به دوش نمي کشيدم... اي کاش مي گذاشتي بگويم که چه کرده است با من آن نگاه سر خوش تو که نمي دانم چرا در نگاهم نمي خواند آنچه را که بايد بخواند.
بيا که ديگر اين پاها توان رفتن ندارند... بيا که سالهاست در پي تو عزم سفر کرده ام. بيا که ديگر اين کفشها همراه پاهايم نمي آيند...
لحظه اي تامل کن تا شايد من به تو برسم...
لحظه اي تامل کن...

با هر چه گناه عاشقت خواهم بود
ای هاله ی ماه عاشقت خواهم بود
صد سال مرا سیاه کردی باشد
صد سال سیاه عاشقت خواهم بود