فرضیه‌هایی که پایان دنیا را رقم می‌زنند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مجله «گرین دیلی» در مقاله ای با ارائه گزینه هایی به بررسی ۵ فرضیه ای پرداخته است که هر یک از آنها می توانند علت پایان دنیا باشند.
● ماشینها و هوش مصنوعی
این مقاله با بررسی فرضیه ای آغاز می شود که براساس آن ماشینها و هوش مصنوعی که امروزه دانشمندان نوروساینس با علاقه آن را دنبال می کنند، بر انسان برتری جویند و انسان و دنیا را به نابودی بکشانند.
دماسنج «گرین دیلی» در مورد احتمال وقوع این رویداد درجه یک به ۱۰ را نشان می دهد. در حقیقت احتمال بسیار کمی برای غلبه روباتها بر انسان در اثر فعل و انفعال بیشتر میان انسان و ماشین وجود دارد.
● سقوط یک شهاب سنگ غول پیکر
دومین فرضیه نشان می دهد که زمین در اثر سقوط یک شهاب سنگ غول پیکر، دچار یک حادثه بزرگ می شود و به این ترتیب همانگونه که دایناسورها با برخورد شهاب سنگ به زمین منقرض شدند، انسان نیز نابود می شود و دنیا پایان می یابد. دماسنج "گرین دیلی"، احتمال وقوع این پدیده را ۴ به ۱۰ نشان می دهد.
● بیماری فراگیر
سومین فرضیه پیشنهادی این سایت، احتمال خطر همه گیری یک بیماری کشنده را مطرح می کند که می تواند آنفولانزای پرندگان و یا ویروس جدیدی باشد که ممکن است از فردا به سرعت گسترش یابد و میلیونها نفر را در کوتاهترین زمان نابود کند. دماسنج رقم وقوع این پدیده را ۵ به ۱۰ نشان می دهد.
● تقاضای فراتر از عرضه نفت
فرضیه چهارم پیشنهاد می کند که وجود انسان می تواند به سبب پدیده «قله نفت» (Peak Oil) نابود شود. براساس این فرضیه تقاضای نفت سوختی از عرضه آن فراتر می رود. احتمال وقوع این پدیده ۶ به ۱۰ است.
● تغییرات آب و هوا
پنجمین فرضیه که از بالاترین رقم احتمال وقوع برخوردار است، برپایه تغییرات آب و هوایی استوار شده است. به طوری که دماسنج گرین دیلی در این مورد رقم ۸ به ۱۰ را نشان می دهد. براساس این فرضیه، گرم شدن بیش از حد زمین در آینده ای نه چندان دور می تواند خطرات بسیار جدی را به وجود آورد و انسان و تمام جانداران زمین را به ورطه نابودی بکشاند.
جست‌وجوي اجرامي شگفت انگيزتر از سياهچاله‌ها
دانشمندان وجود دسته‌اي جديد از سياهچاله‌ها را پيش بيني كرده‌اند كه به دليل سرعت بسيار زياد چرخش به دور خود افق رويداد ندارند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، سياهچاله‌ها هم پيش از اين در دسته اجرامي بسيار ناشناخته و رازآميز قرار داشتند. تصوري كه از اين اجرام وجود دارد، اين گونه است كه جسمي بسيار كوچك جرمي معادل جرم چندين خورشيد را در نقطه‌اي فشرده كرده است.
اما موضوع اين خبر كشف جرمي شگفت انگيزتر از سياهچاله‌ها است.
نظريه «تكينگي بدون پوشش» (naked singularity) حاكي از آن است كه سياهچاله آنقدر سريع به دور خود مي‌گردد كه در نهايت با فقدان افق رويداد مواجه مي‌شود.
سياهچاله‌ها زماني شكل مي‌گيرند كه ماده ستاره‌اي بزرگ بر روي خود فرو بريزد و در اين حين، فشار لازم به طرف خارج براي خنثي كردن نيروي گرانشي كه به طرف داخل وارد مي‌شود، وجود نداشته باشد. از اين رو فشار گرانش به ساير نيروهاي داخلي غلبه مي‌كند و سياهچاله تا بينهايت در خود فرو مي‌ريزد.
در اين صورت نيروي گرانشي به قدري زياد مي‌شود كه حتي نور نيز نمي‌تواند از آن بگريزد. در نهايت سياهچاله در پوششي تاريك از خودش احاطه مي‌شود كه ما آن را افق رويداد مي‌ناميم. اجرام و تابش‌ها هنگام رد شدن از افق رويداد ناگزير به سمت سياهچاله كشيده مي‌شوند. به همين دليل ما آن ها را نمي‌بينيم و سياه مي‌ناميم.
به نوشته نجوم، تمام سياهچاله‌هاي كشف شده تاكنون، داراي چرخش به دور خود بوده‌اند. گاهي آنقدر زياد كه به بيش از هزار دور در ثانيه مي‌رسيد؛ اما در اين نظريه جديد، اگر سياهچاله‌اي را بيابيد كه سرعت گردش به دور خودش بسيار زياد باشد، در آن صورت مقدار حركت زاويه‌يي چرخشش بر نيروي گرانش حاصل از جرمش غلبه مي‌كند و مي تواند افق رويداد را كاهش دهد و يا از بين ببرد و سياهچاله را بدون پوشش كند؛ اما سياهچاله‌اي با 10 برابر جرم خورشيد، به سرعت چرخشي بيش از چند هزار دور بر ثانيه نياز دارد.
مطابق با نتايج تحقيقات دانشگاه‌هاي «دوك»(Duke) و «كمبريج»(Cambridge)، جرمي با چنين مشخصاتي را مي‌توان در لنزهاي گرانشي كشف كرد.
به گزارش ايسنا، لنز گرانشي قسمتي از فضا است كه در آن جسمي با جرم زياد مانند سياهچاله وجود دارد و با توجه به نيروي گرانشي كه دارد مانند يك عدسي طبيعي عمل مي‌كند و نورهاي رسيده از فواصل دور را خميده و در نهايت كانوني مي‌كند.
اگر نتايج اين تحقيقات درست باشد، اخترشناسان مي‌توانند چنين اجرامي را كه در نظريه جديد پيش بيني شده ثبت و شناسايي كنند.
منبع : ISNA
ابداع فناوری لیزری نوین برای شناسایی سیارات مشابه زمین
دانشمندان تکنیک لیزری جدیدی ارائه کرده اند که می تواند سیارات مشابه زمین را شناسایی کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، محققان مرکز اخترشناسی هاروارد - اسمیتسون فناوری لیزری نسبتا جوانی را مهندسی سازی کرده تا آن را برای شناسایی تاثیرات جاذبه ای غیرقابل ردیاب خفیف نظیر تاثیراتی که سیارات بر ستارگان مادر خود دارند منطبق سازند.
در این فناوری نوین ضریب دقت طیف نگارهای اپتیکی که برای تجزیه و تحلیل نور ستارگان دوردست به کار گرفته می شود تا صد برابر افزایش یافته است.
اخترشناسان امیدوارند تا با استفاده از این فناوری نوین سیارات مشابه زمین را در گوشه و کنار عالم شناسایی کنند.
قرار است در ماه مه سال جاری میلادی رونالد والسوورد از اخترشناسان دانشگاه هاروارد این فناوری نوین را برای بهره برداری در تلسکوپ چند آینه ای آریزونا نصب کند.
بر اساس گزارش تکنولوژی ریویو، کارشناسان معتقدند درصورتی که این فناوری نوین قابلیت استفاده در تلسکوپهای واقعی را داشته باشند، آنگاه باید شاهد تحولی نوین در تحقیقات مربوط به جستجوی سیارات مشابه زمین بود.
منبع: خبرگزاری مهر
تایتان از آینده زمین خبر میدهد
سالها پس از اینکه دانشمندان موفق شدند به پوشش مه و غبار تایتان (Titan)، قمر اسرارآمیز سیاره زحل نفوذ کنند، هنوز هم در آن با حقایق غافلگیر کننده ای روبرو میشوند. تصویری که اکنون از بزرگترین قمر زحل به دست آمده است، با تلماسه های عظیم و سطح بدون اقیانوسش، میتواند تصویری از آینده بیابانهای زمین باشد.
جوناتان لونین (Jonathan Lunine)، دانشمند چند رشته ای پروژه کاسینی- هویگنز (Cassini-Huygens) (پروژه روباتیک مشترک ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا برای تحقیق در زحل و اقمار این سیاره) میگوید:” ممکن است تایتان با زمین امروز بسیار متفاوت باشد، اما ممکن است با زمین فردا چندان تفاوتی نداشته باشد.”
سطح تایتان تا قبل از ورود ردیاب هویگنز به داخل جو متراکم آن در سال ۲۰۰۵، معمایی بزرگ بود. ردیاب هویگنز پس از یک سفر ۷ ساله با فضاپیمای کاسینی و پس از حدود دو ساعت و نیم فرود با چتر، به ارسال پیام از سطح تایتان پرداخت و تا ۷۰ دقیقه بعد که کاسینی از تیررس آن خارج شد، به مخابره ادامه داد.
فرانسواز رولن (François Rauli) یکی دیگر از دانشمندان چند رشته ای پروژه میگوید:” هرچند ما تنها ۴ ساعت اطلاعات دریافت کرده ایم، اما این داده ها به قدری غنی هستند که ما پس از گذشت دو سال هنوز نتوانسته ایم تمام اطلاعات موجود در آن را استخراج کنیم.”
بارانهای موسمی
اکنون تصاویر برجسته ارسال شده توسط هویگنز سرزمینی بسیار ناهموار را در ناحیه کوهستانی شمال محل فرود ردیاب نشان میدهد. علاوه بر اینها شیارهای عمیقی که با تپه ماهورهایی به ارتفاع حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر هم با شیب ۳۰ درجه وجود دارند. از شکل خاص این شیارها چنین به نظر میرسد که آنها کانالهایی بوده اند که توسط بارش بارانی از متان مایع ایجاد شده اند.
به گفته لونین: ” فاصله زمانی بارش باران در بیابانهای زمین از چند ماه تا چند سال است، اما در تایتان، فاصله میان بارش اساسی بارانی که به احتمال زیاد بسیار شدید هم میبارد، چند صد یا چند هزار سال است. زیرا از آنجایی که فاصله تایتان از خورشید بسیار بیشتر از فاصله زمین تا این ستاره است، تبخیر متان توسط انرژی خورشید و جمع شدن مقدار کافی از آن در جو این قمر برای ایجاد بارش، نیاز به مقدار زمان بسیار بیشتری دارد.”
او اضافه میکند در مقایسه با مریخ که جوی بسیار رقیق دارد و زهره که جوی بسیار غلیظ دارد، این امر که متان مانند آب بر روی زمین، از جو به سطح سیاره و مجددا از سطح به جو باز میگردد، “تایتان را از بعضی جهات به بهترین نمونه سیاره شناخته شده مشابه زمین تبدیل کرده است.
” اصولا تا جایی که ما مشاهده کرده ایم، روند تمام اتفاقات موجود در تایتان به نحوی به متان مربوط میشود، درست مانند زمین که تقریبا تمام وقایع آن به نحوی به آب مربوط است.”
جهانی خشک و کویری
دانشمندان با توجه به بخار غلیظ مه/دود مانند در جو این قمر، قبل از رخنه در جو تایتان احتمال میدادند که در این قمر، اقیانوسهایی از متان مایع وجود داشته و سطح آن از اتان پوشیده شده باشد.
در عوض آنها با تلماسه های غول آسایی روبرو شدند که از دانه های هیدروکربن به اندازه شکر ساخته شده که علایم روی آن نشانی از سیلهای اتفاقی و شدید است.
هرگونه دریاچه و دریا احتمالا محدود به نواحی قطبی تایتان است.
لونین میگوید:” در اینجا ما با تعریف دیگری از جهان کویری روبرو میشویم. نه به معنای داغ بودن، برعکس تایتان بسیار سرد است، بلکه به معنای خشکی بسیار، تایتان فاقد اقیانوس است، اما با افزایش درخشش خورشید و بخار کردن اقیانوسها، زمانی زمین هم چنین وضعیتی خواهد داشت و به سیاره ای کویری مبدل خواهد شد.”
مایع پنهان
معمای باقی مانده این است که مایعی که موجب حک کردن دره ها، کانالها و راه آبهای متعدد بر سطح این سیاره شده، کجا پنهان شده است. امواج رادیویی مرموزی که توسط هویگنز ردیابی شده اند میتوانند در کشف این مایع که احتمالا در لایه های زیرین تایتان پنهان شده و شاید با فوران از زیر زمین یا بروز حالات آتشفشانی خارج میشوند، کمک بزرگی باشند.
البته عقیده کلی دانشمندان این است که این امواج رادیویی ضعیف که هنگام فرود هویگنز ردیابی شده اند، از خود این دستگاه ساتع شده باشد. یا به دلیل فعل و انفعالات مگنتوسفر (magnetosphere) زحل ایجاد شده باشد.
در هر صورت، دانشمندان در یک نظر شریکند و آن این است:” تایتان برای تحقیق و مطالعه بدون شک محیطی بسیار فریبنده و کنجکاوی برانگیز است”.
ناسا یک “عنکبوت” مرموز را در سیاره عطارد یافته است
این پدیده یک معمای واقعی و یک کشف بسیار غیرمترقبه بوده است.
بخش کامل و تازه ای از سیاره عطارد با عکسهای تهیه شده توسط کاوشگر مسنجر (Messenger) ناسا پدیدار شده است. این کاوشگر که دو هفته پبش در نزدیکی سطح این سیاره کوجک پرواز خود را آغاز کرده بود، اولین ماموریت اکتشافی در عطارد را پس از بیش از سه دهه به انجام رسانده است.
این کاوشگر در ۱۴ ژانویه و در اولین بخش سفر اکتشافی خود که شامل سه بخش بوده و در ۱۸ مارس ۲۰۱۱ و با وارد شدن این کاوشگر به مدار سیاره پایان میابد، تنها ۱۲۴ مایل سطح عطارد را مورد بررسی قرار داده است.
عکسهای ارسال شده که در روز جهارشنبه منتشر شدند، شامل یک عارضه زمین شناسی هستند که دانشمندان آنرا به طور غیر رسمی “عنکبوت” نامیده اند و ظاهرا حفره ای است که با بیش از ۵۰ ترک خوردگی روی سطح سیاره که از مرکز این حفره منشعب شده اند، احاطه شده است.
این عارضه موجب سرگردانی و حیرت دانشمندان شده است زیرا تا کنون در هیچ جای منظومه شمسی چنین موردی مشاهده نشده بوده است.
لوئیز پروکتر (Louise Prockter) دانشمند متخصص ساخت وسایل علمی در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز (Johns Hopkins)، که این کاوشگر ۴۴۶ میلیون دلاری را برای ناسا ساخته است، میگوید :” این پدیده یک معمای واقعی و یک کشف بسیار غیرمترقبه بوده است.” او افزود هر کس درباره حادثه ای که این “عنکبوت” را ایجاد کرده، حدثی میزند. او شخصا دلیل بروز این عارضه را نفوذ مواد آتشفشانی در زیر سطح سیاره میداند که در نهایت به شکل این حفره کاسه مانند درآمده است.
آخرین مرتبه ای که ناسا کاوشگری را به عطارد فرستاده بود، به سالهای ۱۹۴۴ و ۷۵ برمیگردد، زمانی که فضاپیمای مارینر Mariner ۱۰ سه مرتبه از نزدیک سطح آن عبور کرد. اما کاوشگر جدید، در اولین پرواز اکتشافی خود توانست اولین مناظر از بخشهای پنهانی عطارد را که شامل ۵۵ درصد از مساحت اکتشاف نشده مارینر ۱۰ نیز هست، در مقابل دید دانشمندان قرار دهد.
کاوشگر مسنجر، که نام آن خلاصه عملیات این کاوشگر بوده و نماد سطح عطارد (مرکوری) (Mercury Surface)، شناخت محیط فضا (Space Environment)، زمین شیمی (Geochemistry) و تجسس (Ranging) است، علاوه بر ماموریتهای فوق، کار اندازه گیری یک ویژگی غریب دیگر عطارد را نیز بر عهده دارد که میدان مغناطیسی این سیاره است. کره زمین دارای یک میدان مغناطیسی است که آنرا احاطه کرده و مانند یک حباب زرهی از زمین در برابر پرتوهای کیهانی و طوفانهای خورشیدی محافظت میکند. دانشمندان هنگامی که مارینر ۱۰ چنین میدان مغناطیسیی را در عطارد نیز کشف کرد، به شدت شگفت زده شدند.
شون سولومون (Sean Solomon) دانشمند ارشد و سرپرست ماموریت اکتشافی مسنجر از انستیتوی کارنگی (Carnegie) واشنگتن میگوید:” تنها نمونه دیگر در منظومه شمسی ما که دارای مگنتوسفر (مغناطیس-کره) مشابه زمین باشد، همین عطارد کوچک است.”
کاوشگر مسنجر میتواند در میان میدان مغناطیسی پرواز کرده و اندازه گیریهای دقیقی را انجام دهد که دانشمندان امیدوارند برای کشف منشاء مگنتوسفر کارگشا باشد.
دانشمندان ۱۲۰۰ تصویر جدید ارسالی که توسط ۷ ابزار نصب شده در کاوشگر تهیه شده است را با ریزبینی بسیار مورد بررسی قرار داده اند و از به دست آوردن بینشی جدید از چگونگی ترکیب و شکل گیری سطح عطارد، گذشته آن و همچنین منشاء پیدایش جو آن بسیار هیجان زده اند.
رابرت استروم (Robert Strom) یکی از اعضای تیم تحقیقاتی مسنجر میگوید :” در شب رسیدن کاوشگر به عطارد، اصلا نتوانستم بخوابم، منوبرای رسیدن این لحظه ۳۰ سال منتظر مانده بودم. نتیجه به هیچ وجه مایوس کننده نبود. من با دیدن کیفیت تصاویر مبهوت شده بودم. در آن زمان متوجه شدم که انگار به سیاره ای کاملا جدید نگاه میکنیم.”
این ماهواره در گردش دوم خود در ماه اکتبر و سومین گردش که در سپتامبر ۲۰۰۹ انجام میگیرد، اسرار بیشتری از عطارد را بر ملا خواهد کرد.
این کاوشگر از زمان پرتاب شدن به فضا در ماه اگوست سال ۲۰۰۴، ۴.۹ میلیارد مایل پیموده است و در مسیر خود یک بار بر فراز زمین و دو مرتبه بر فراز ونوس (زهره) پرواز کرده و تصاویری بسیار زیبا از این دو نیز ارسال کرده است. در سال ۲۰۱۱ مسنجر اولین فضاپیمایی خواهد بود که در مدار این نزدیکترین سیاره به خورشید قرار خواهد گرفت.
منبع:
منظومه شمسي در كيهان تنها نيست
ستاره‌شناسان يك سيستم سيارهاي شبيه منظومه شمسي در كيهان كشف كردند
به گزارش بي‌بي‌سي اين ستاره‌شناسان دو سياره كه شبيه به مشتري و كيوان هستند كشف كرده‌اند كه به دور يك ستاره كه اندازه آن نصف خورشيد است مي‌چرخند. مارتين دومنيك از دانشگاه اندروز انگلستان در اين باره گفت كه اين كشف جديد اين گمان را مطرح مي‌كند كه احتمال وجود سيستم‌هاي سيارهاي شبيه به منظومه شمسي بيشتر از آن است كه فكر مي‌شود. وي در ادامه گفت دانشمندان بر لبه دنياي جديدي هستند كه در آن سيستم‌هاي سيارهاي شبيه منظومه شمسي به وفور يافت خواهد شد.
دانشمندان دانشگاه اندروز در باره كشف اين سيستم سيارهاي اعلام كردند اين سيستم و سيستم‌هاي شبيه آن ممكن است سياره‌هاي خاكي همچون زمين داشته باشند.
دكتر دومنيك در اين باره گفت: ما سيستمي با دو سياره كشف كرده‌ايم كه سياره‌هاي آن نقشي همچون كيوان و مشتري ايفا مي‌كنند. اين دو سياره نسبت حجم، شعاع مداري و دوره مداري مشابهي با كيوان و مشتري دارند.
وي در ادامه گفت: به نظر مي‌رسد كه اين سيستم به روشي مشابه منظومه شمسي تشكيل شده است و اگر اين گونه باشد مي‌توان نتيجه گرفت كه منظومه شمسي سيستمي نادر در كيهان نيست. احتمال سيستم‌هاي ديگر در كيهان وجود دارند كه سياره‌هاي خاكي در آنها وجود دارد.
سيستم فشرده
سيستم سيارهاي جديد كه به دور ستاره Ogle-2006-blg-109l چيده شده است در مقايسه با منظومه شمسي بسيار فشرده‌تر است و در حدود 5 مليون سال نوري از ما فاصله دارد.
گرچه تا كنون حدود 300 سياره در كيهان شناسايي شده‌اند اما اين اولين بار است كه يك سيستم سيارهاي همچون منظومه شمسي كشف مي‌شود. دكتر دومنيك در اين باره مي‌گويد كه تنها 10 درصدر سيستم‌هاي سيارهاي كه تا كنون كشف شده‌اند بيش از يك سياره دارند.
هدف ستاره‌شناسان از رصد كيهان براي شناسايي سيستم‌هاي سيارهاي كشف سياره‌هايي قابل سكونت همچون زمين يا سياره‌هايي با ويژگي‌هاي نزديك به مريخ است.
شانس شناسايي سيارهاي همچون زمين در اين سيستم جديد بسيار كم است چون تكنيك‌هاي موجود اين اجازه را به ستاره‌شناسان نمي‌دهند.
منبع: همشهري آنلاين
مريخ‌نورد "آپورچونيتي" راهي يك دهانه آتشفشاني جديد مي‌شود
ناسا اعلام كرد مريخ نورد "آپورچونيتي" راهي يك دهانه آتشفشاني جديد مي‌شود.
به گزارش واحد خبر مركز مطالعات و پژوهش هاى فلكى ـ نجومى به نقل از سايت "jpl.nasa.gov" ، طبق بيانيه مركز JPL ناسا، آپورچونيتي پس از مطالعه روي دهانه آتشفشاني ويكتوريا در مريخ براي ادامه تحقيقات راهي يك دهانه آتشفشاني بزرگتر روي اين سياره مي شود.
ماموريت جديد اين مريخ نورد كشف لايه‌هاي عميق تر سنگ‌ها در دهانه جديد است.
عرض دهانه جديد كه "انديوور" نام دارد حدود 21.9 كيلومتر است در حالي كه عرض دهانه ويكتوريا كوچكتر است.
مدير پروژه آپورچونيتي در اين زمينه خاطر نشان كرد: انديوور بزرگتر و افسار گسيخته تر از دهانه‌هايي است كه تا كنون ديده‌ايم. بسيار شگفت انگيز است و يك علم جديد به حساب مي‌آيد. اين دهانه آتشفشاني چالش بزرگ بعدي براي كاشفان رباتيك ناسا خواهد بود.
سفر آپورچونيتي از ويكتوريا به انديوور با سرعت حركت 101 متر در روز ، دو سال طول خواهد كشيد.
روياي ساخت نخستين آسانسور فضايي به حقيقت مي‌پيوندد
دانشمندان در ژاپن تلاش مي‌كنند تا روياي ساخت نخستين آسانسور فضايي را به واقعيت تبديل كنند.
ساخت چنين آسانسوري كه بايد قابليت‌هاي منحصر به فرد داشته باشد، تاكنون يك ايده افسانه‌اي و تخيلي بوده است.
به گزارش واحد خبر مركز مطالعات و پژوهش هاى فلكى ـ نجومى به نقل از سايت "www.space.com" ، براي شيميدانان، فيزيكدانان، دانشمندان علوم متالورژي و فضانوردان و رويا پردازان، در سراسر دنيا، آسانسور فضايي نمايانگر وسوسه انگيزترين موضوعات است، اين وسيله حمل و نقل عمومي بايد داراي سيم‌هاي بسيار قويتر و نيرومندتر و در عين حال بسيار سبك تر از ريسمان‌هايي باشد كه تاكنون ساخته شده‌اند.
كابل‌هايي كه در پشت اتمسفر زمين از نظر ناپديد خواهند شد و به يك ايستگاه ماهواره‌يي در مدار ژئوسنيكرون بالاي زمين متصل شود.
جايگاه‌هاي آسانسور كه قرار است دست كم 36 هزار كيلومتر بالا و پايين بروند نيز بايد به لحاظ مهندسي داراي تكنيك‌ها و سيستم‌هاي پيشرفته‌اي باشند. اين ويژگي‌ها منجر شده است كه اخيرا توجه بزرگترين شركت‌ها و دانشگاه‌هاي ژاپني روي اين وسيله انتقالي و خارق العاده فضايي متمركز شود.
دانشمنداني كه پروژه ساخت آسانسور فضايي را در ژاپن دنبال مي‌كنند، خاطر نشان كرده‌اند كه اين جايگاه‌ها بايد بتوانند هر ميزان باري را حمل كنند.
در گزارش يوميوري آمده است، يك آسانسور فضايي بايد بتواند انسان‌ها، ژنراتورهاي عظيم انرژي خورشيد و يا حتي زباله‌هاي راديو اكتيو را حمل كند.
نكته مورد توجه اين است كه در فضاي خارج از جاذبه زمين ديگر نيازي به انرژي زياد نيست و شايد مقدار آن 100 مرتبه كمتر از انرژي مورد نياز براي پرتاب يك شاتل باشد.
دانشمندان مي‌گويند: زماني كه اين وسيله ابداع و تكميل شد، اشخاص مي‌توانند مثل هر وسيله نقليه ديگري سوار آسانسور شده و وارد فضا شوند.
اين ايده توجه دانشمندان سازمان‌ها و كشورهاي مختلف از جمله سازمان فضايي آمريكا (ناسا) را به خود جلب كرده است.
پرواز دو شاتل از فلوريدا و گام تاريخي اژدهاي سرخ در فضا
در حالي که براي اولين بار در تاريخ پرواز شاتل هاي فضايي، دو شاتل به طور همزمان آماده پرتاب بوده و روي سکوها قرار گرفته‌اند، چيني ها خود را براي سومين پرواز سرنشين دار خود آماده مي کنند.
اين روزها کساني که از کناره جاده منتهي به پايگاه كندي در منطقه کيپ كاناورال در ايالت فلوريدا مي گذرند منظره اي کم نظير را مي‌بينند.
به گزارش واحد خبر مركز مطالعات و پژوهش هاى فلكى ـ نجومى به نقل از سايت "www.nasa.gov" ، براي اولين بار دو شاتل فضايي روي به آسمان دارند و بر سکوهاي پرتاب خود آماده فرمان پرتاب هستند.
اينک شاتل فضايي آتلانتيس و اينديور بر سکوهاي پرتاب خود در پايگاه کيپ کندي مستقر شده اند تا شمارش معکوس پنجمين ماموريت تعمير هابل ادامه پيدا کند و مردم به انتظار 10 اکتبر، روز پرتاب آنها بمانند.
اين صحنه بيشتر شبيه فيلم هاي علمي – تخيلي هاليوودي همچون آرماگدون است اما هدف آن اين بار نجات زمين نيست که نجات يکي از تيز بين ترين چشم ها انسان به شمار مي رود.
تلسکوپ فضايي هابل که پيش از اين نقش موثري در رشد دانش بشر ايفا کرده است اينک مدتها است که نيازمند تعميري اساسي است. پيش از آن كه شاتل فضايي كلمبيا هنگام فرود خود به همراه پنج فضانورد در جو زمين نابود شود، قرار بود شاتل‌هاي فضايي براي آخرين بار به ملاقات هابل برود و آن را براي پنجمين بار تعمير كند و اين امكان را فراهم كند تا هابل بتواند تا زمان آغاز به كار نسل بعدي تلسكوپ‌هاي فضايي در مدار زمين باقي بماند؛ اما پس از آن حادثه به توصيه كميسيون بررسي سقوط كلمبيا و به دليل مسائل امنيتي اين پرواز از دستور كار شاتل‌ها خارج شد.
همين موضوع سبب اعتراض‌هاي بسياري در ميان جامعه علمي‌شد به طوري كه دانشمندان اعلام كردند حذف ماموريت تعمير‌هابل به دلايل مختلف به هيچ‌وجه قابل قبول نيست و با توجه به دستاوردهايي كه هابل براي دانش بشري داشته ماموريت آن بايد تمديد شود. سرانجام ناسا كميسيون مستقل ديگري را مامور بررسي موضوع كرد.
اين كميسيون ضمن اين‌كه كل مسائل امنيتي شاتل‌ها را بررسي كرد، سناريو‌هاي ديگري را نيز مدنظر قرار داد كه مهم‌ترين آن انجام ماموريت تعمير با كمك يك ماموريت رباتيك بود، اما پس از آن‌كه مشخص شد ربات فضانورد ناسا تا زمان اين ماموريت آماده نخواهد شد، كميسيون در نظر نهايي خود اعلام كرد با حفظ تمامي تدابير امنيتي ممكن، شاتل فضايي آتلانتيس به ديدار هابل خواهد رفت. اين ماموريت تنها ماموريت شاتل‌ها پس از سقوط كلمبيا خواهد بود كه به مقصدي غير از ايستگاه بين‌المللي فضايي انجام خواهد شد.
اين ماموريت فضايي كاملا پيچيده و در رده دشوارترين ماموريت‌هاي تاريخ بشر ارزيابي مي‌شود.
نصب ابزارهاي جديد بر هابل و باز و بسته كردن پيچ‌هاي محفظه‌هاي بيروني در شرايط بي‌وزني و درعين حال خطرات معمول پرواز شاتل‌ها همه را متوجه امنيت اين پرواز كرده است تا اين پيچيده‌ترين ماموريت فضايي پس از ماموريت فتح ماه با موفقيت انجام شود.
در اين ماموريت، غير از تعمير‌هابل، دو ابزار جديد به آن افزوده خواهد شد. يكي از آنها ابزاري به نام مكانيسم گرفت نرم يا Soft-Capture Mechanism است كه كمك خواهد كرد تلسكوپ پس از سپري شدن عمرش به مداري امن منتقل شود و ديگري دوربين ميدان ديد باز شماره 3 يا 3 WFC است.
اين دوربين به هابل امكان مي‌دهد بازه وسيع‌تري از طول موج‌ها را در يك ميدان ديد ثبت كند.
اسكات آلتمن (فرمانده) ، گرگوري جانسون (خلبان) ، مايكل گود ، مگان مك آرتور ، ميشائيل ماسيمينو و اندرو فستل (تكنسين‌هاي ماموريت) وظيفه دارند در اين ماموريت هابل را احيا كنند تا اين ابزار ارزشمند علمي بتواند تا زمان آماده شدن تلسكوپ فضايي جيمز وب چشمان انسان را به روي عالم باز نگاه دارد.
اما در همان حالي كه اين افراد مشغول تعمير تلسكوپ فضايي‌هابل هستند، در زمين تيمي از فضانوردان بر عرشه شاتل فضايي انديور روي سكوي 39 B آماده پرواز خواهند ماند. اين افراد در كل مدت ماموريت آتلانتيس در آماده‌باش به سر مي‌برند تا در صورتي كه به هر دليل، حادثه‌اي براي آتلانتيس رخ داد و بازگشت آنها به جو زمين خطرناك تشخيص داده شد، انديور زمين را به مقصد مدار تلسكوپ فضايي هابل ترك كند.
اگر ضرورتي براي اين ماموريت ايجاد شود، براي اولين بار دو شاتل فضايي عمليات مشتركي را انجام خواهند داد.
در اين عمليات نجات، خدمه شاتل فضايي آتلانتيس بايد در مراحل مختلف با كمك ابزارهاي راهپيمايي فضايي خود از آتلانتيس به انديور منتقل شوند.
چنين عملياتي تاكنون در تاريخ اكتشافات فضايي رخ نداده است و بر خلاف ظاهر ساده‌اش، فوق‌العاده پيچيده و خطرناك خواهد بود؛ اما اهميت زنده نگاه داشتن هابل به حدي است كه اين ماموريت را توجيه كرده است.
با انجام اين ماموريت، هابل دست‌كم تا سال 2013 مي‌تواند به فعاليت علمي خود ادامه دهد و پس از آن براي هميشه بازنشسته خواهد شد. به نوشته نجوم، در آن هنگام جامعه علمي با كمك چشم ديگري به آسمان خواهد نگريست.
اما در همين حال که نيمکره غربي زمين خود را براي يکي از پيچيده ترين ماموريت‌هاي تاريخ خود آماده مي کند اژدهاي سرخ در شرق بار ديگر سر بر آورده است.
براي سومين بار چيني ها با استفاده از دانش و تجربه اي که از روسها کسب کرده اند آماده مي شوند تا به عنوان سومين کشوري در جهان پس ار روسيه و ايالات متحده آمريکا که توانايي اعزام مستقل فضانورد به فراسوي جو زمين را به دست آورده است، سومين ماموريت خود را براي اعزام فضانوردانشان به فضا را انجام دهند.
اين ماموريت که "شنزهو 7" نام خواهد داشت بنا بر اعلام آژانس خبري شين هوا، که يکي از معدود منابع انتشار اخبار درباره اين سفر است روز سه شنبه هفته آينده انجام خواهد شد و پيش از اين نيز اعلام شده بود اين ماموريت بين زمان پايان مسابقات پارالمپيک و روز ملي چين انجام مي شود؛ اما چيني ها با اين سفر گامي به پي خواهند نهاد.
در اين ماموريت براي نخستين بار سه فضانورد چيني به فضا خواهند رفت و براي نخستين بار علاوه بر انجام آزمون‌هاي متعدد، راهپيمايي فضايي از سوي فرمانده سفينه صورت خواهد گرفت.
تاکنون اعضاي تيم اصلي و تيم جانشين معرفي شده اند و Zhai Zhigang ، Liu Boming ، Jing Haipeng اعضاي تيم اصلي و Chen Quan ، Fei Junlong، Nie Haisheng تيم جانشين را تشکيل مي دهند.
بر اساس آخرين گزارش ها، موشک لانگ مارچ که شنزهو را بر دماغه خود حمل خواهد کرد اوايل هفته به سکوي پرتاب منتقل شده و آماده است تا فضانوردان چيني را بار ديگر به فضا ببرد.
ظهور قدرت شرقي فضايي جديد مي تواند فصل جديدي بر ادامه برنامه هاي فضايي ايجاد کند. به هر روي روزهاي پيش روي روزهاي هيجان انگيزي براي سفرهاي فضايي سرنشين دار خواهد بود.
