مشاعره

سلام

آسمان بار امانت نتوانست كشيد
قرعه كار به نام من ديوانه زدند

... درست بود يا نه ؟

دلي دارم ساده.
در دلم چيزي نيست،
جزعکس تو که مي خندي.
آويخته ام آن رابه ديوار روبرو.
آينه کوچکي هم دارم
که گه گاه نگاه مي کنم درآن

نيازار موري كه دانه كش است
كه جان دارد و جان شيرين خوش است

تو از پیش من ساده نباید بروی
دردمندی به تو دل داده نباید بروی
شعر و شاعر شده اند عاشق زیبایی تو
اتفاقی است که افتاده نباید بروی
زندگی راه درازی است پر از وسوسه ها
بی من از وحشت این جاده نباید بروی
زخمی ام خسته ام آشفته و بی سامانم
نیستم جان تو آماده نباید بروی
از شب بی تپش پنجره ام ای مهتاب
ای گل روشن شب زاده نباید بروی

يا خالی از هوا وهوس دارش
يا پای بند مهر و وفايش كن
تنها تو آگهی و تو می دانی
اسرار آن خطای نخستین را

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند

در اندرون من خسته دل ندانم كيست
كه من خموشم و او در فغان و فرياد است

(اميدوارم تكراري نباشه)

تاریخ من
سفر به درون آرزوها
با صدای یک تار
تنها، بی هیچکس، بی هیچ غش
نیش خندی
لغزش شورآبی روی لبهایم
کودکی بی گناه من
جوانی سیاه من
مردانگی رنجور و مأیوس من...
همیشه در حال مردن،زنده بودن
به یاد بوی سوختن برگهای نیمه خشک افتاده ام
به یاد سهراب کشته
رستم کشنده
به یاد خون
به یاد گریه
قرمز،آبی،زرد،سیاه
پیراهن عزاداران حسین
صدای ریز اصطکاک حلقه های زنجیر
وای........وای.........وای
اندیشة تلخ نبودن،خواستن اما نبودن
در گذشته، به تاریخ سیاهم
جز کویری خشک و خالی از نیاکانم نمی بینی...

ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه
هم سوخته شمع جان هم سوخته پروانه
--------------------------------------
اينم يكي ديگه:
(بازم از آخر هر كدوم خواستين شروع كنين)

دست از طلب ندارم تا كام من بر آيد
يا تن رسد به جانان يا جان ز تن در آيد

در نگاهت دل تعارف می کنی دعوت از من بی تکلف می کنی
مثل حوا تا به کی هی دزدکی سیب می چینی تخلف می کنی
عشق!هان ای اتفاق زندگی با دل من کی تصادف می کنی؟
هر چه با اصرار می خوانم تو را باز اظهار تاسف می کنی
می شناسم خلق و خویت را عزیز خوب می دانم تعارف می کنی.