>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


سرانجام پس از 7 روز تلاش برای انتقال نمونه‌های خاک مریخ به تجهیزات آزمایشگاهی فونیکس، این مریخ‌نشین در روز 24 خرداد 1387 و در نوزدهمین روز پس از فرود بر سیاره سرخ، مطالعه بر روی ذرات خاک را آغاز کرد. این نخستین بار در طی سه دهه گذشته و پس از ماموریت مریخ‌نشین‌های وایکینگ است که نمونه‌ای از خاک مریخ به داخل یکی از ابزارهای دست‌ساز بشر بر روی این سیاره منتقل شده و مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد.

[FONT='Tahoma','sans-serif']طي روزهاي گذشته، چسبندگي خاك مريخ موجب بروز مشكلاتي در انتقال نمونه‌ها به درون تجهيزات آزمايشگاهي فونيكس شده بود. بنابر گفته مسئولان بخش تحقيقاتي ماموريت مريخ‌نشين فونيكس ناسا، تحليل و مطالعه خاك مريخ هدف اصلي اين ماموريت است، اما بررسي‌هاي اوليه خاك اين سياره نشان مي‌دهد كه تركيبات آن با آنچه پيشتر در مورد خاك مريخ تصور مي‌شد، متفاوت باشد. [/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif'][/FONT]
[FONT='Tahoma','sans-serif'] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [/FONT]

پدیده ‌همنوع ‌خواری ‌کهکشانی کشف شد

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصاویر رادیوتلسکوپی جدید از هیدروژن موجود در گروهی از کهکشانها نوعی پدیده همنوع خواری کهکشانی را نشان می دهد که تاکنون رصد نشده بود.کهکشانهای "سیفرتس" (Seyfert galaxies) گروهی از کهکشانهای دارای هسته هستند که طیف وسیعی از گازهای یونیزه شده را ساطع می کنند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] تصاویر رادیوتلسکوپی جدید از هیدروژن موجود در گروهی از کهکشانها نوعی پدیده همنوع خواری کهکشانی را نشان می دهد که تاکنون رصد نشده بود.کهکشانهای "سیفرتس" (Seyfert galaxies) گروهی از کهکشانهای دارای هسته هستند که طیف وسیعی از گازهای یونیزه شده را ساطع می کنند. عنوان این کهکشانها از نام "کارل کینان سیفرتس" گرفته شده است. این ستاره شناس در سال ۱۹۴۳ طبقه بندی این کهکشانها را انجام داد.

اکنون گروهی از ستاره شناسان دانشگاه ویرجینا با استفاده از رادیوتلسکوپ VLA بنیاد ملی علوم آمریکا به تصاویر جدیدی از محتویات هیدروژن این گروه از کهکشانها دست یافتند که نشان می دهد بیشتر این کهکشانها به وسیله فعل و انفعالاتی که زمانی با دیگر کهکشانهای نزدیک خود داشته اند فروپاشیده اند.

در حقیقت این تصاویر رادیوتلسکوپی یک پدیده همنوع خواری کهکشانی را نشان می دهد که تاکنون هرگز مشاهده نشده بود.

در این پدیده همنوع خواری، ذرات متلاشی شده به داخل سیاه چاله های غول پیکری که در مرکز کهکشان ها حضور دارند فرو می افتند.

سیاه چاله توده ای متراکم با گرانش بسیار بالا است که این نیروی جاذبه به طور کامل می تواند نور را جذب کند. سیاه چاله ها اغلب در مرکز کهکشانها قرار دارند.

این محققان که نتایج کشف خود را در مجله Astrophysical Journal منتشر کرده اند در این تصاویر نشان دادند که این کهکشانها با کهکشانهای نزدیک خود فعل و انفعالات شدیدی دارند و بسیاری از آنها در اثر این واکنش ها همانند نوعی همنوع خواری از هم فرو می پاشند.

مهر

مطالعات جدید نشان می‌دهد هسته بزرگ و سرد شونده عطارد مسئول ميدان مغناطيسی و زمین‌شناسی سطحی سياره است.

30 سال است که منبع میدان مغناطیسی عطارد و منشا دشت‌های هموار آن ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. داده‌های جمع آوری شده به وسیله‌ی «مسنجر» (MESSENGER)،‌ فضاپیمایی که ژانویه 2008 از ارتفاع کمی بر فراز عطارد گذر کرد، نشان می‌دهد که آتشفشان‌ها در ساخته شدن دشت‌های مسطح عطارد موثرند و هسته بیرونی منشا میدان مغناطیسی سیاره است.
بحث بر سر منشا دشت‌های هموار عطارد به ماموریت آپولو 16 در سال 1972 باز می‌گردد.‌ در توجیه دشت‌های مسطح ماه،‌ این عقیده مطرح شد که برخوردهای بزرگ باعث پس زدن مواد می‌شوند و این مواد دشت‌های صاف را به وجود می‌آورند. هنگامی که «مارینر 10» (Mariner 10) در 1975 از ساختارهای مشابهی در سطح عطارد عکس‌برداری کرد،‌ گروهی از دانشمندان به این نتیجه رسیدند که در سطح عطارد هم فرآیند مشابهی این دشت‌ها را به وجود می‌آورد. در مقابل،‌ گروهی نیز معتقد بودند که فوران گدازه‌ها مواد سازنده این دشت‌ها را تامین می‌کند. اما،‌ فقدان دهانه‌های آتشفشانی یا سایر عارضه‌های مرتبط با آتشفشان در عکس‌های مارینر، مانع موفقیت این فرضیه شد.

مسنجر در ماموریت خود اطلاعاتی درباره تغییرات رنگ و بازتابندگی، شیمی سطح و تصاویر پر کیفیتی در طول موج‌های مختلف و اندازه گیری‌های ارتفاع‌سنجی گرد‌آوری کرده است. با تحلیل این داده‌ها،‌ دانشمندان در مرزهای حوزه‌ی «کالوریس» (Caloris)، یکی از جوان‌ترین دهانه‌های برخوردی در منظومه‌ شمسی، شواهدی از وجود دهانه‌های آتشفشانی یافتند. نخستین ارتفاع‌سنجی‌ها نشان می‌دهد که دهانه‌ها در سطح عطارد حدود دو برابر کم‌عمق‌تر از دهانه‌های سطح ماه هستند.
میدان مغناطیسی، مسبب واکنش‌های دینامیکی پیچیده‌ای در درون سیاره،‌ سطح، جو بیرونی و مغناطیس‌کره آن است. میدان مغناطیسی عطارد در هسته بیرونی تولید می‌شود و سرد شدن هسته آن را تقویت می‌کند. حداقل 60% مواد سازنده عطارد در هسته آن جمع شده‌اند، دو برابر بیشتر از هر سیاره زمین‌مانند دیگر.
زمین‌شناسی عطارد پیچیده‌تر از آن است که تا کنون تصور می‌شد. عارضه تکتونیکی غالب در سطح عطارد صخره‌های چند قسمتی است. این صخره‌ها علامت گسل‌های سطحی هستند که در اثر انقباض نواحی اطراف به وجود می‌آیند. این پدیده نشان می‌دهد که سرد شدن هسته چقدر در تغییر شکل سطح موثر است. سرد شدن هسته نه تنها دینام مغناطیسی سیاره را فعال کرده بلکه باعث انقباض و در هم فشردگی کل سیاره شده است. داده‌های جدید نشان می‌دهند که مقدار این انقباض حداقل 3/1 (یک سوم) بزرگ‌تر از مقداری است که تاکنون تصور می‌شد.

چند روز پیش سایت هابل اعلام کرد که در جو مشتری لکه جدیدی دیده شده
اما دیروز اتفاق جالب تری افتاده هر سه لکه با هم مخلوط شدن

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خاک مریخ توانایی رشد شلغم را دارد خاک مریخ توانایی رشد شلغم را دارد

تحلیل جدید مریخ نشین فونیکس نشان داد بعضی از نواحی خاک مریخ از لحاظ شیمیایی به مانند خاک باغچه های زمین است.


بعضی از نواحی خاک مریخ از لحاظ شیمیایی به مانند خاک باغچه های زمین است. تحلیل جدید مریخ نشین فونیکس این موضوع را تایید کرد. یافت مناطقی بزرگتر و وسیعتر از این ساختارها می تواند شرایط حیات در مریخ را محیا کند.

گرچه این تحقیقات هنوز کامل نشده است ولی فونیکس پیش ازاین ماده ای دارای ارزش غذایی یافته بود که ساختار آن شبیه منیزیوم، سدیم، پتاسیم و کلر بود. با اینکه عناصر ذکر شده در خاک مریخ موجود است ولی دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که این عناصر تمایلی به انحلال در آب و مهیا کردن حیات داشته باشند.

نتیجه دلپذیر از آزمایش خاک مریخ در منطقه ای به نام "سرزمین عجایب بدست آمد که حاکی از آن بود، این ماده غنی قابلیت انحلال در آب را دارد. این منطقه که در شمال مریخ نشین قرار گرفته، چند سانتی متری از آن حفر شده است. این نمونه برداری چهارشنبه هفته پیش به آزمایشگاه رطوب سنج و الکتروشیمی و تحلیل گر ضریب هدایت فونیکس فرستاده داده شد.

آرواره و انبرک یک نوع کرم حفار دریائی با نام علمی Nereis virens الهام بخش نوع جدیدی از مواد بسیار محکم و سبک شده است.

تصویر خیره کننده ای که مشاهده می کنید مسلما برنده جایزه زیبائی نخواهد شد. اما ممکن است بخشهای دهانی بسیار محکم این کرم بتوانند کلید ساخت و توسعه نوع جدیدی از مواد برای فضاپیماها و هواپیماها باشند.

این کرم که کرم ماسه نامیده می شود با استفاده از آرواره ها و اندام انبر مانند خود در رسوبات آبهای کم عمق آتلانتیک شمالی حفاری می کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

آروارهای این کرم از نود درصد پروتئین تشکیل شده اند که برای نفوذ به درون رسوبات و خم شدگی مقاومتر از انگشتان انسانها نیستند. اما این پروتئین با فلز مسلح و محکم شده که بدین ترتیب ماده ای ایجاد می کند که سه برابر محکم تر و سخت تر از پلیمرهای ساخت بشر است.

کریس برومل که زیست شناس مولکولی از دانشگاه سانتا باربارا کالیفرنیا است زمانیکه دانشجوی دوره دکترا بود ماهیت انبرکهای این کرم را کشف کرد.

وی و همکارانش دریافتند که آرواره این کرم دارای مقدار بسیار بالائی از یک نوع آمینو اسید بنام هیستیدین است. این ماده با مقدار کمی روی در آن می تواند مانند یک چسب عمل کند و مولکولهای هیستیدین پروتئینهای مجاور را به هم محکم کند. این اتصالات بین پروتئینی یک شبکه مشبک را ایجاد می کنند که باعث استحکام آرواره کرم می شود.

برومل عنوان می کند که مواد ساخت انسان را می توان با الهام گیری از فرایند موجود در آرواره این کرم تقویت و محکم کرد.

تغییر در مقدار فلز باعث تغییر استحکام ماده می شود. برومل می گوید" با تعدیل ، کم کردن و یا افزایش مقدار فلز می توان خواص ماده را تغییر داد. بدین معنی که ما می توانیم خواص ماده را بر اساس روشهای ارزان و ساده تنظیم کنیم بدون آنکه مشتقات سمی زیادی ایجاد شوند."

از نظر تئوریک ، می توان معماری مواد آرواره را تقلید کرد. بدین صورت که پلیمرها را با مولکولهای ارگانیک که می توانند به یونهای فلزی متصل شوند بارگذاری کرد. به این ترتیب پلیمرهائی با خواص مشابه بسیار محکم تولید می شوند.

آنتونی واز از دانشگاه میشیگان که بر روی تقویت پلیمرها با استفاده از نانو ذرات فعالیت می کند می گوید تقلید از معماری آرواره کرم روشی جدید برای استحکام بخشیدن به مواد است. اما وی می گوید هنوز زود است که در مورد کاربردهای آن صحبت کرد زیرا هنوز در مورد خواص مواد آرواره این کرم اطلاعات کافی در دسترس نیست.

تا کنون ، برومل و همکارانش فقط توانسته اند استحکام آرواره کرم را با استفاده از مقاومت آن در مقابل فشار اندازه گیری کنند. آنها هنوز نمی دانند که چه مقدار فشار می باید بر روی دندانها وارد شود تا شکسته شوند و یا بعد از چه مقدار فشار از حالت طبیعی خارج می شوند.

مشکل اینجاست که آروارهای نیش مانند فقط چند میلیمتر طول دارند و حالت هندسی آنها اجازه این اندازه گیری ها را نمی دهد. برومل می گوید " ما علاقه داریم که این اطلاعات را بدست بیاوریم اما فعلا به آن دسترسی نداریم."

این گروه امیدوار است تا با ساخت نمونه مصنوعی دندانها خواص دیگر آرواره ها را مورد آزمایش قرار دهند تا کاربردهای بالقوه آنها را مشخص کنند. برومل می گوید این ماده ممکن است برخی خواص خود ترمیمی داشته باشد. وی می گوید هر چند این رفتار بطور مستقیم مشاهده نشده است اما اتصالات مشبک آرواره کرم مشابه مواد بیولوژیکی است که بعد از ترک خوردن دوباره ترمیم می شوند.

اینگونه دره ها در سطح مریخ چگونه بوجود آمده اند ؟ ممکن است بارش باران هایی در گذشته ی مریخ آن ها را بوجود آورده باشد یا جوشیدن چشمه ی آبهای زیر زمینی و یا شاید جاری شدن ماگما بر روی سطح این سیاره .
این سوال در مورد بسیاری از دره های مریخ مطرح است . بسیاری از زمین شناسان سیاره ای این احتمال را می دهند که این دره ها به خاطر جاری بودن آب بر روی سطح مریخ بوجود آمده اند. تصویری که مشاهده می کنید(تصویر زیر) بوسیله ی دوربین HRSC مدارگرد اروپایی مارس اکسپرس از دره ی Echus Chasma تهیه شده است . این دره بسیار شبیه به نمونه های شبکه های بوجود آمده در اثر آب بر روی زمین است ، شاید Echus Chasma در گذشته ی مریخ ، یکی از بزگترین ناحیه های دارای منابع آب بوده باشد.
توان تفکیک این تصویر زیبا تقریبا 17 متر در هر پیکسل است و به طور شگفت انگیزی واضح و شفاف است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دره Echus Chasma حدود 100 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض دارد . دانشمندان گمان می کند در گذشته منابع آبی موجود در این دره ، باعث بوجود آمدن ناحیه ی Kasei Valles شده باشد .Kasei Valles دره بزرگی است که هزاران کیلومتر به سمت شمال مریخ توسعه پیدا کرده است . تصویر زیر این ناحیه را نشان می دهد که توسط دوربین HRSC مارس اکسپرس تهیه شده است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پرتگاه عظیمی که مشاهده می کنید در قسمت شرقی Echus Chasma واقع شده است و 4000 متر ارتفاع دارد . احتمالا در گذشته آب از بالای این پرتگاه به پایین می ریخته و آبشار بسیار بزرگی را بوجود می آورده ، سطح دره در پایین پرتگاه به طور قابل ملاحظه ای صاف و صیقلی است و این فرضیه را تا حدودی تایید می کند .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منشاء شیمیایی منظومه شمسی کشف شد:

محققان آمریکایی با بررسی مواد سازنده شهاب سنگی که در سال 1940 در هند سقوط کرده است موفق شدند منشاء شیمیایی منظومه شمسی در چهار میلیارد سال قبل را شناسایی کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، شهاب سنگ "سمارکونا" در سال 1940 در هند سقوط کرد. اجزای سازنده این شهاب سنگ به طرز شگفت انگیزی از گرما و عوامل شیمیایی در مدت چهار میلیارد سال بدون تغییر باقی مانده اند. به همین علت گروهی از دانشمندان موسسه کارنگی، موزه تاریخ طبیعی آمریکا و سازمان زمین شناسی آمریکا با بررسی این شهاب نشان دادند که سطوح سدیم بالاتر از حد طبیعی پیدا شده در این شهاب سنگ قدیمی از 6/4 میلیارد سال قبل بی تغییر باقی مانده اند و بنابراین می توانند نشان دهند که توده های گرد و غباری که منشاء سیارات نزدیک به هم هستند چگال تر و متراکم تر از آن چیزی بوده اند که تاکنون تصور می شد.
این محققان که نتایج یافته های خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کرده اند انواعی از خرده سنگهایی از ماده ای با عنوان "پیروکسین" را تجزیه کردند. شهاب سنگ "سمارکونا" همانند تمام شهابهای غنی از پیروکسین در اولین مراحل شکل گیری منظومه شمسی ایجاد شده اند اما برخلاف سایر شهابها اجزای سازنده این شهاب سنگ در اثر گرما و عوامل شیمیایی از چهار میلیارد سال قبل بدون تغییر باقی مانده است و بنابراین این شهاب می تواند پنجره ای به سوی دوره شکل گیری منظومه شمسی بگشاید.
تجمعات پیروکسین در اثر گرمای ناگهانی ذرات گرد و غبار بین کهکشانی شکل می گیرند. ترکیبات این مواد در دمای حدود دو هزار درجه سانتیگراد تشکیل می شوند اما منشاء این گرما ناشناخته باقی مانده است. تجزیه ترکیبات این شهاب نشان می دهد که مواد سازنده آن به طرز شگفت انگیزی غنی از سدیم است که منشاء شکل گیری پیروکسین است. بنابراین در فاز اولیه شکل گیری منظومه شمسی سدیم حضور داشته است.

اكتشاف سياره هاي قابل سكونت

ستاره شناساني كه 28 سياره جديد در حال گردش به دور ستاره ها را كشف كرده اند مي گويند زمين تنهاسياره منحصر به فرد نيست، زيرا آنها به وجود بيليونها سياره قابل سكونت پي برده اند.
پژوهشگران در همايش اين هفته انجمن نجوم آمريكا ادعا كردند كه بيشتر سياره هايي كه اخيراً كشف شده اند سياره هايي خارج از منظومه شمسي ما مي باشند.
پروفسور «جفري ماركي» از دانشگاه كاليفرنيا گفت: اين يافته ها نشان مي دهد بر خلاف آنچه تصور مي كرديم اقامتگاه ما يعني زمين، مكاني ناياب و نادر درجهان نيست. در سال گذشته ميلادي با همكاري بين المللي پژوهشگراني از كشورهاي آمريكا، انگليس و استراليا از ميان 37 اجرام جديد آسماني 28 سياره كشف شد كه هر يك حول ستاره اي بزرگتر از خود مي چرخند. اين 37 شيء مشاهده شده را 7 كوتوله قهوه اي رنگ (ستاره هاي ناقصي كه بزرگتر از ژوپيتر هستند)، 2 توده غول پيكر گاز يا شايد كوتوله هاي قهوه اي كوچكتر و 28 سياره تشكيل مي دهند. بيشتر اين ستاره ها مانند خورشيد در منظومه شمسي چندين سياره دارند كه همگي به دور مدار ستاره شان مي گردند. در اين بين سياره اي شبيه نپتون كه حول ستاره «جليس 436» مي چرخد، نظر دانشمندان را به خود جلب كرده است، زيرا به نظر مي رسد صخره هاي آن پوشيده از آب مي باشد. آب داغي كه در سطوح شيميايي غير خاكي آن است به دليل فشار شديد حاكم بر اين سياره مي باشد. پژوهشگران سوئيسي و بلژيكي براي تحقيق بيشتر، ستاره اي را بين اين سياره و زمين در نظر گرفتند و سپس با تغييرات اندك نور اين ستاره توانستند به ميزان قطر و چگالي اين سياره پي ببرند. بنا بر اظهارات «ماركي» با توجه به چگالي 2 گرم بر سانتي متر مكعب اين سياره كه دو برابر چگالي آب است بايستي 50 درصد اين سياره صخره و حدود 50 درصد ديگر آن آب و ميزان كمي هيدروژن و هليم باشد. «ماركي» مي گويد: در مورد اين سياره مطمئن هستيم كه صخره هاي آن را پوششهاي ضخيم و عظيم الجثه اي از آب فرا گرفته است. آنچه بيش از حد ما را هيجان زده مي سازد آن است كه اين سياره مانند زمين پرصخره و داراي ميزان زيادي آب كه جز و لاينفك حيات است، مي باشد. كهكشان راه شيري 200 بيليون ستاره دارد كه تخمين زده مي شود شايد قريب به 10 درصد آنها سياراتي قابل سكونت داشته باشند.

رصد يك سياهچاله عظيم ويرانگر


آژانس فضایی آمریکا ، ناسا می گوید، ذرات متصاعد از يك سياهچاله عظيم در يك كهكشان را رصد كرده اند كه به اندازه اي پر قدرت است كه مي تواند كهكشان هاي نزديكش را نابود كند.
به گزارش شبكه BBC ، آژانس فضایی آمریکا ، ناسا گفته است، ستاره شناسان ناسا برخورد بی نهایت شدید یک کهکشان كه دارای سیاه چاله اي عظیم است را با يك کهکشان کوچکتر دیگری رصد کرده اند.
با اينكه برخورد کهکشان ها در فضا حادثه تازه ای نیست، این نخستين بار است که ستاره شناسان در آژانس فضایی آمریکا ، ناسا چنین رخداد کیهانی شدید و پر تلاطمی را رصد می کنند.
رشته ذرات متصاعد از سیاه چاله کهکشان بزرگتر به اندازه اي پرقدرت است که به گفته کارشناسان ناسا، می تواند هرگونه حیات را در سیارات کهکشان کوچکتر نابود کند و حتی ستارگان جدیدی را بوجود آورد.
جزئیات این رخداد در نشریه (Astrophysical Journal) منتشر خواهد شد.
ناسا تصاویر این حادثه کیهانی را از طریق تلسکوپ های متعددی از جمله تلسکوپ های فضایی چاندرا ، اسپیتزر و هابل ثبت کرده است.
این حادثه در منظومه ای به نام (۳C۳۲۱) رخ داده است.
این منظومه حدود ۱.۴ میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد و کهکشان های آن نسبتا به هم نزدیک هستند. به گفته ناسا اين دو کهکشان در حال ادغام شدن هستند.
در این حادثه، دانشمندان ناسا کهكشان بزرگتر را « ستارگان مرده كهكشان » ناميده اند.
این کهکشان رشته ذرات با انرژی بالایی که حاوی اشعه ایکس و گاما هستند را به سمت کهکشان مجاور خود فرستاده است.
برخی از دانشمندان ناسا معتقدند که تصادم کهکشان « ستارگان مرده كهكشان» می تواند منشا حیات در کهكشان های مجاور آن باشد.
اما در عین حال، گفته می شود که جریان ذرات « سیاه چاله » این کهکشان که با سرعت نور حرکت می کند، می تواند اثر فاجعه باری برای سیاره های دیگر داشته باشد.