مشاعره با اشعار حضرت حافظ

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی​ارزد
به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی​ارزد

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش بتزویر کنم

مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول
ز ورد نیم شب و درس صبحگاه رسید

در نمازم خم ابروی تو یاد آمد

حالتی رفت که محراب به فریاد آمد...

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسی ست
از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس///

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن رد سنت
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

دل من در هوس روی تو ای مونس جان
خاک راهیست که در دست نسیم افتادست///

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شيوه او پرده دري بود


.