Printable View
نمي دانم پس از مرگم چه خواهد شدنمي خواهم بدانم كوزه گر از خاك اندامم چه خواهد ساختولي بسيار مشتاقم كه از خاك گلويم سوتكي سازدگلويم سوتكي باشد به دست كودكي گستاخ و بازيگوشو او يك ريز و پي درپي دم گرم خودش را در گلويم سخت بفشاردو خواب خفتگان خفته را آشفته و آشفته تر سازدبدين سان بشكند در من سكوت مرگبارم را.....
هرگز این قصه ندانست کسی
آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست
سر فرو داشت نمی گفت سخن
نگهش از نگهم داشت گریز
مدتی بود که دیگر با من بر سر مهر نبود
او به دل عشق د گر می ورزید
آه این درد مرا می فرسود
گریه سر دادم در دامن او
های هایی که هنوز تنم از خاطره اش می لرزد
بر سرم دست کشید در کنارم بنشست
بوسه بخشید به من
لیک می دانستم
که دلش با دل من سرد شد است.
وقتي فهميد مي خوامش خنديد و رفت
التماس و توي چشمام ديد و رفت
با همه خوبي هام آخه بي وفا
رنگ غم تو زندگيم پاشيدو رفت
ديگه دل از همه دنيا سرده
كي ميگه گريه دواي درده [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بعد از او چشم من
ديگه خواب نداره
بس كه گريه كردم
چشام آب نداره
هر چي من بگم باز
تمومي نداره
از غم و غصه هام
كه حساب نداره
ديگه دل از همه دنيا سرده
كي ميگه گريه دواي درده
چه كنم اي خدا
با دل شكسته
چه كنم با دلي
كه به خون نشسته
مي دونست مهر شو
با جونم خريدم
اما از عشق او
جز ریا ندیدم
یکی قطره باران زابری چکیدنقل قول:
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم
گر او هست حقا که من نیستم
خواستم بگم از این ها هم بلدم
من خواب دیده ام که کسی میآید
من خواب یک ستاره ی قرمز دیدهام
و پلک چشمم هی میپرد
و کفشهایم هی جفت میشوند
و کور شوم
اگر دروغ بگویم
من خواب آن ستاره ی قرمز را
وقتی که خواب نبودم دیده ام
کسی میآید
کسی میآید
کسی دیگر
کسی بهتر
کسی که مثل هیچکس نیست، مثل پدر نیست ، مثل انسی
نیست ، مثل یحیی نیست ، مثل مادر نیست
و مثل آن کسی است که باید باشد
و قدش از درختهای خانه ی معمار هم بلندتر است
و صورتش
از صورت امام زمان هم روشنتر
و از برادر سیدجواد هم
که رفته است
و رخت پاسبانی پوشیده است نمیترسد
و از خود سیدجواد هم که تمام اتاقهای منزل ما
مال اوست نمیترسد
و اسمش آنچنانکه مادر
در اول نماز و در آخر نمازصدایش میکند
یا قاضی القضات است
یا حاجت الحاجات است
و میتواند
تمام حرفهای سخت کتاب کلاس سوم را
با چشمهای بسته بخواند
و میتواند حتی هزار را
بی آنکه کم بیآورد از روی بیست میلیون بردارد
و میتواند از مغازه ی سیدجواد ، هرچه که لازم دارد ،
جنس نسیه بگیرد
و میتواند کاری کند که لامپ "الله "
که سبز بود : مثل صبح سحر سبز بود .
دوباره روی آسمان مسجد مفتاحیان
روشن شود
آخ ....
چقدر روشنی خوبست
چقدر روشنی خوبست
و من چقدر دلم میخواهد
که یحیی
یک چارچرخه داشته باشد
و یک چراغ زنبوری
و من چقدر دلم میخواهد
که روی چارچرخه ی یحیی میان هندوانه ها و خربزه ها
بنشینم
و دور میدان محمدیه بچرخم
آخ .....
چقدر دور میدان چرخیدن خوبست
چقدر روی پشت بام خوابیدن خوبست
چقدر باغ ملی رفتن خوبست
چقدر سینمای فردین خوبست
و من چقدر از همه ی چیزهای خوب خوشم میآید
و من چقدر دلم میخواهد
که گیس دختر سید جواد را بکشم
مجال سخن تا نبینی به پیش...........به بیهوده گفتن مبر قدر خویش
شايد دوباره پر شدم از جنس درد ها
کوه تمام خاطره ها مثل مرد ها
بعد از تو تا تمام زمين راه مي روم
شايد تصادفيست غم دورگرد ها
در لا بلاي ثانيه هاي پريده رنگ
گم مي شوم ميان شما بين زرد ها
کاش آن روز که تقديم تو شد همه ي هستي من
مي سپردم که مواظب باشي جنس اين جام بلور است
رسم اين شهر عجيب است بيا برگرديم
قصد اين قوم فريب است بيا برگرديمعشق بازيچه ي شهر است ولي در ده مادختر عشق نجيب است بيا برگرديمكرمها در دل هر كوچه اقامت دارند
روستا مامن سيب است بيا برگرديمچه حسابيست در اين شهر كه در مبحث جبر
جاي بعلاوه صليب است بيا برگرديم
شاعر هنوز از درد غربت مي نويسد
از لحظه هاي تلخ هجرت مي نويسد
در خانه اما دست خون آلود جلاد
برچهره ي خورشيد طلمت مي نويسد
روي دخيل
بسته بر بازوي گل ها
اوراد جادوي جهالت مي نويسد
آن لكه را خوشباورانه ، قطره ديديم
گفتيم دريا را به جرأت مي نويسد