Printable View
موافقمنقل قول:
دريافتهايي خام از محيط رو میشه یکم توضیح بدید؟ منظورتون مثال هایی هست که در ذاتشون تناقض دارند؟نقل قول:
راسل بزرگترین ریاضی دان قرن 20 در مورد ریاضی میگه
ریاضیات را می‌توان رشته‌ای تعریف کرد که در آن نه معلوم است از چه سخن میگوییم و نه می‌دانیم آنچه‌که میگوییم صحت دارد.
جان فون نویمن هم میگه
ما در ریاضیات مطالب را نمی‌فهمیم، بلکه تنها به آنها عادت می‌کنیم.
نظر شما در مورد زمان چیه؟
ابندا داره یا همیشه بوده؟
دریافتهای خام : یعنی بیشمار دادههایی که ما از محیط طی تجربه یا مشاهده، حس می‌کنیم و هنوز توسط ذهن دستهبندی و بررسی نشدهاند. مثل یه پرتو نور قرمز که وارد چشم میشه، از عصب بینایی به صورت یه موج الکتریکی وارد مغز میشه. البته تا زمانی که هنوز ذهن تصمیمی دربارهی قرمز بودناش نگرفته.
متاسفانه متوجه مثالهای در خود متناقض هم نشدم!
از تعریفهایی که نقل کردین هم ممنونم! ولی فکر نمیکنم در اونچه قبلن شرح دادم ایرادی ایجاد کنن. ریاضی هرچه هست، بنیان درک ما از طبیعت ست.
دربارهی زمان هم ... من هنوز اقدام به بررسی دقیق این مسائل نکردم و نظر یقینی ندارم. البته حدس و گمان و نظر همیشه هست. مسائل فلسفه بسیار به هم وابسته هستن و پاسخ به این سوال کوتاه، نیازمند درک وسیعی از مسائلی مثل ثبات و تغییر و حتی وجود و جوهر هست.
ابتدا و همیشه هر دو در زمان تعریف میشن و خارج از زمان براشون بیمعنی هست. زمان هم با ماده و تغییر ارتباط بسیار قوی داره، و به همینخاطر من معتقدم که اصلن سخن از "پیش" از جهان و "پیش" از پیدایش جهان، کاملن بیمعنی هست. چون خود "پیش" در زمان تعریف میشه! آیا شما میتونین فرض کنین جهان نباشه و زمان باشه؟!
به هرحال مطمئن نیستم!
دوستان نظرتون درباره وحدت وجود چیه چه فرقی بین وحدت وجود اسپینوزا با وحدت وجود صوفیان هست؟
سلام کسی هست که در مورد نظریات ملاصدرا در مورد جهان و وسعت جهان در نظر وی چیزی بدونه یا اینکه لینک بده
نظرات ملاصدرانقل قول:
حکمت متعالیه، مکتب ملاصدرا است که بر پایهٔ «وجود» و تمایز آن از «ماهیت» استوار است
بنابر دیدگاه او، بدیهی‌ترین مسئلهٔ جهان، مسئلهٔ وجود یا هستی است که ما با علم حضوری و دریافت درونی خود آن را درک کرده و نیازی به اثبات آن نداریم. اما ماهیت یا سرشت آن چیزی است که سبب گوناگونی و تکثر پدیده‌ها می‌شود و به هر موجود قالبی ویژه می‌بخشد. همهٔ پدیده‌های جهان در یک اصل مشترکند که همان «وجود» نام دارد و وجود یگانه است زیرا از هستی‌بخش (یعنی خداوند یگانه) سرچشمه گرفته، اما ویژگی‌های هر یک از این پدیده‌ها از تفاوت میان ذات و ماهیت آنها حکایت دارد. برابر این دیدگاه، اصل بر وجود اشیاء است و ماهیت معلول وجود به شمار می‌آید.
ملاصدرا در مخالفت با استادش میرداماد که خود پیرو سهروردی بود، مدعی شد که «وجود» امری حقیقی است و ماهیت امری اعتباری. صدرا درباره حرکت نیز نظریه جدیدی عرضه کرد که به حرکت جوهری مشهور است.
برهان علامه طباطبائی ( بهترین و ساده ترین شکل برهان صدّیقان ) : نفی و نابودی به واقع هستی راهی ندارد . پس واقع هستی ذاتاً واجب است .
چرا هستی نفی ونابودی را نمی پذیرد ؟ زیرا اگر معتقد شویم که اصل واقع و هستی ٬ « واقعا » نابودی و بطلان دارد ٬ پس معتقد شده ایم که اصل واقع ٬ « واقعا » باطل است ! پس باز خودمان « واقع » را ثابت کرده ایم !
و اگر معتقد شویم که اشیا ء ٬ موهوم یا مشکوک هستند ٬ پس معتقد شده ایم که اشیا ء در نظر ما « واقعا » موهوم یا مشکوک هستند ! پس باز « واقع » را خودمان با انکارمان ثابت کردیم ! ( حاشیه ی علامه طباطبائی بر الحکمة المتعالیة ٬ ج ۶ ٬ ص ۱۴ )
این لینک هم توضیحات مفصلی داره
کد:http://www.olumensani.com/FA/ArticleView.html?ArticleID=28748&SubjectID=5940
اشتباه ملاصدرا اینه که موجود رو از وجود جدا می دونه فرض میکنه وجود خود یک "چیز مستقل" (a non-contingent entity) است
که جدا از موجود وجود داره
وجود را بعنوان یک خصیصه مطرح میکند، انگار که "وجود" نیز خود یک چیز است، این مسئله خلط کردن مفهوم وجود به معنی "هست بودن" و "داشتن" است.
اصطلاح وجود و موجود در ادبیات و فلسفه با هم فرق داره ملاصدرا این اصطلاح رو یکسان در نظر گرفته و توجهی به این مطلب نکرده
وجود مسند درجه اول هست نه مسند درجه دوم
برای نمونه کوه وجود دارد به این معنی نیست که چیزی هست به نام کوه که مقداری از وجود را اخذ کرده است! یا وجود باعث شده است که کوه موجود شود
در ادبیات وقتی می گوییم چیزی وجود دارد از منظر فلسفی یک خطا می باشد
برای درک بهتر به واژه "قرمز" فکر کنید، وقتی میگوییم مثلاً X قرمز است، آیا این بدان معنی است که چیز مستقلی به نام "قرمز" وجود دارد و X آنرا اخذ کرده است وقرمز شده است، و اگرقرمز نباشد X هم قرمز نمیشود؟ به هیچ عنوان اینطور نیست، این مفاهیم انتزاعی و کاملاً ذهنی هستند و عینیت ندارند! فرقی میان موجود و وجود نیست و هیچ چیز بیشتر یا کمتر از چیز دیگر از نگر کیفی وجود ندارد.
در مورد "وجود" دو دیدگاه فلسفی کلی وجود دارد، برخی از فلاسفه قدیمی معتقد بوده اند وجود خصیصه ای است که موجودات را از وجودات جدا میکند، یعنی برای وجود مراتب در نظر میگرفتند و میگفتند برخی چیزها بیشتر از سایر چیزها وجود دارند، در حالی که این دیدگاه اعتبار چندانی ندارد و منتقدین زیادی دارد.
حرکت جوهری مبحثی در کلام اسلامی است که آغازگر آن ملاصدرا بود. حرکت جوهری، حرکتی است که در ذات اشیاء (جوهر) روی می‌دهد. بدین ترتیب ملاصدرا عقیده داشت که در نظام عالم، خدا فیض وجود را ناشی میکند و جهان هر دم، در حال آفریده شدن است.
فلاسفه پیش از ملاصدرا، همچون ابن‌سینا نیز مانند ارسطو و فارابی حرکت را در مقوله جوهر جایز نمی‌دانستند. آنچه بیش از همه قدما را بر آن می‌داشت که حرکت در جوهر را انکار کنند نیاز به موضوع ثابتی بود که باید در ضمن حرکت موجود باشد.
با توجه به نظریه ملاصدرا، این بحث که قرن‌ها مورد بحث فلاسفه بود، شکل دیگری گرفت. افلاطون جهان را حادث و ارسطو آن را قدیم می‌دانست. صدرا می‌گوید که جهان حادث است، اما به این معنا که عین حدوث است. جهان حدوث دایم است. در فلسفه صدرا، علت، معلول را توضیح می‌دهد. ذهن و عین یکی نیستند و جریان عبور از مقدمه به نتیجه که در مورد ذهن صادق است، در مورد عین صادق نیست.
صدرا و پیروان او معتقدند که جهان یکپارچه حرکت است و ثبات وجود ندارد. در جهان یک کل وجود دارد و آن جریان علت و معلول است. یک شئ شئ نیست، جریان است. این تضاد است که از حرکت ناشی شده و نه حرکت از تضاد. پس تضاد نمی‌تواند علت حرکت باشد. زیرا جوانه زدن یک ضد درون ضد دیگر، خود نوعی حرکت است و بنابراین قانون حرکت شامل او نیز می‌شود. تضاد معلول حرکت است و به نوبه خود علت حرکت هاست، اما فقط به عنوان محرک. به همین دلیل، باید به جستجوی محرک برخاست و این محرک همان خداوند است
طبق این نظریه، در جهان کون و فساد وجود ندارد و فقط حرکت وجود دارد. اساس جهان هستی از جوهر تشکیل شده و اعراض اموری تابع و طفیلی هستند. ارسطو و ابن سینا، جوهر را ثابت پنداشته‌اند که گهگاه دچار تغییرات دفعی می‌شوند. حال آنکه در سراسر جهان ماده، ثبات وجود ندارد. جهان متحرک است، یک «شدن» و حرکت مداوم است. حرکت و متحرک عین یکدیگرند. تنها در اعراض است که متحرک و حرکت دوتا و جدا هستند. لکن در جوهر، متحرک و حرکت یکی است.
آیا ملاصدرا جهان ر به گوی شیشه ای فرض میکرده؟(منبع داشته باشه)
من اطلاعی در این مورد ندارم جایی در این مورد مطلبی خوندید؟ با ما هم در میون بزارید ببینیم داستانش چیهنقل قول:
؟
منظور از گوی شیشه ای چیه؟
ن در کتاب بیانیه اینشتین مطلبی خوندمکه اینشتین مطرح کرده بود که ملاصدرا جهان را به مانند گوی شیشه ای میدونه و بشدت با این نظریه بر خورد کرده بود به خاطر همین من در پی این شدم که حقیقت رو پید کنم