مشاعره با اشعار حضرت حافظ

زمان خوشدلی دریاب و دریاب
که دایم در صدف گوهر نباشد

غنیمت دان و می خور در گلستان
که گل تا هفته دیگر نباشد///

«در بیابان گر به ‌شوق کعبه خواهی زد قدم// سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم‌مخور»

رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

توبه زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست///

تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی

که شادی جهان گیری غم لشکر نمی​ارزد

دردلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود///

«در کوی ما شکسته‌دلی می‌خرند و بس// بازار خود‌فروشی از آن‌سوی دیگر است»

تسبیح و خرقه ی لذت مستی بخشدت
همت در این عمل طلب از می فروش کن

نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داری

یاد باد ان که نگارم چو کمر بر بستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود

یاد باد انکه خرا بات نشین بودم و مست
وانچه در مسجدم امروز کمست انجا بود///