اشعار مادر

" مادر"

چقدر برايم رنج بردی.
تو با من يک بار ديگر متولد شدی.
کجاست آنهمه خوبی و عشق.
کجاست آن دنيای مهربانی.
بعد از رفتنت چقدر تنها شدم.
انگار هيچکس جز تو ، درد مرا نمی شناخت.
انگار جز تو،
هيچکس مرا دوست نداشت.
انگار بعد تو،
دنيايی وجود نداشت.
تو بودی عشق ابدی من.
بی تو دنيا ديگر صفايی ندارد.
تو رفتی به خواب ابدی.
و من، همه جا.
با چشمهای ژاله باران.
تو را می جويم.
ايکاش صدايم را می شنيدی مادر.
ای بهترين من.
ديدار به قيامت.

مادر این جا گام هایم خــــــــسته اسـت
مادر این جا بال هایم بـــــــســـته است
مادر این جا شب چراغم مرده اســــــت
جلوهء مهـتـــابِ باغ افســـــــرده است
شــب نمی آید صــــــــدا از کوچه باغ
دل نمی لرزد به ســــو ســـوی چـراغ
مادر این جا کــــس نمی خوابد به بام
اخـــــتران را کــس نمی خواند به نام
نای عشقِ بچهء همــســـایه نــــــیست
چشمکِ اســـتارهء سه پایه نیـــــــست
مادر این جا شب چه بی افسانه اســت
شهرزاد این کوی را بیـــــگانه اســـت
ر این جا همدمی جز سایه نیــــست
قصه یی جز قصهء سرمایه نیـــــست
کــــــس نمی خواند به شب لالایی یی
می روم در بســـــــــــــتر تنــهایی یی
مادر این جا گم شـــــــــــده همراهِ من
نیـــــــست چشـــمی منتـظربر راهِ من
مادر این جا عشــــــــق پرپر می زند
تیغ شهوت عـــــــشق را سر می زند
زنــــــده ام اما بـــــه یـــــــادِ نــــام تو
و دو چـــــــــشم مــــــنتظر تا شـام تو

شعر از: عزيزالله ايما

مادر اي روياي سبز غنچه ها
مادر اي پرواز نرم قاصدک
مادر اي معناي عشق شاهپرک
گونه هايت کاش مهتابي نبود
تا دلم در بند بي تابي نبود
اي تمام ناله هايت بي صدا
مادر اي زيباترين شعر خدا

مادرم ، خورشید بی پایان عشق
تا ابد بر جان من تابنده است
گرچه رفته جسم خاکیش از برم
روح او در قلب من پاینده است

مـــادر ،
هيچ خورشيدي را به حرارت نگاه مهربانت ترجيح نمي دهم
بهترين صداي زندگيم تپش قلب توست
بر دستان پر مهرت بوسه مي زنم تا زنده هستم ...

غم را دوست دارم چون در هر غمی بغضی ترک می خورد و پس از هر ترک
مرواریدهائی از اسارت در می آیند. درهای اسارت گشوده می شود و آغاز
یک زندگی .
مرواریدها با نوازش گونه هایم قدم به زندگی می گذارندو چه مهربانند با
هم.دست در دست هم می روند مانند زنجیری از مرواریدهای به هم رشته
شده.با نظم و ترتیب گوی نقره ای رنگی می شوند و می روند . شادند
و صمیمی. یکدیگر را در آغوش میگیرند انگار سالهاست همدیگر را ندیده اند
همدیگر را بغل میکنند و رشته ای از مروارید روی گونه هایم جاری می کنند
تن سردشان را آرام آرام روی گونه هایم می کشند و به بایین سرازیر میشوند
مادر آسمانی من:
بر سر مزارت می آیم و رشته های مروارید اشکم را نثار
سنگ مزارت میکنم و با این دانه های مروارید آن را میشویم .
همیشه محتاج دعای تو بودیم مادر و امروز محتاج تر از همیشه.

ای خدایی که شکوفایی نام تو بر لب ها
صفا بخش دل های نا امید و بی طراوت است
وسبزی یاد تو در جان ها، پرواز شاپرک های عاشق است
در بیکرانه های افق بیداری و روشنایی
دست به دعا می برم واز تو می خواهم که
همه ی مادران سرزمینم را در پناه خودت سالم و سرفراز داری
و به ما توفیق دهی که
مادر را بیشتر از هر وقت دیگری دوست بداریم و دست بوسش باشیم...

مادر این بهترین معنای گیتی

مادر این بهترین آهنگ گیتی

مادر این بهترین عاشق گیتی

مادر این بهترین جمله گیتی

مادر این بهترین غمخوار گیتی

مادر این بهترین مهربا ن گیتی

مادر این بهترین تنهای گیتی

مادر مادر مادر مادر مادر

ساعت 3شب بود که صدای تلفن,پسری را از خواب بیدار کرد
پشت خط مادرش بود.....پسر با عصبانیت گفت:چرا این وقت شب
منو از خوب بیدار کردی؟؟؟؟
مادر گفت:25 سال قبل در همین موقع شب تو مرا از خواب بیدر
کردی....فقط خواستم بکم تولدت مبارک پسرم....
پسر از اینکه دل مادرشو شکسته بود تا صبح خوابش نبرد....
صبح سراغ مادرش رفت....
وقتی داخل خانه شد مادرش را پشت میز تلفن با شمع نیمه
سوخته یافت ....ولی مادر دیگه در این دنیا نبود...

مادر شاهکار خلقته باید این فرشته روی زمینو با تمام وجود پرستید
بیاید قدر مادرامونو بدونیم

و وقتى تمام كرد به خاكش سپردند

بر مزارش گل‏ها شكفتند و پروانه‏هاى شيرين كار رقصيدند

آن‏قدر سبك بود كه بر خاكِ زيرين فشارى نمى‏آورد

مادر در زندگى چقدر درد كشيده بود

كه او را اين چنين سبك كرده بود.

برتولت برشت

---------- Post added at 09:04 PM ---------- Previous post was at 09:03 PM ----------

نمي توانم تو را توصيف كنم
چهره ات نوراني تر از ماه ، دلت گرمتر از خورشيد
مهرت به وسعت آسمان
چشمانت روشني بخش شبهاي تنهايي
و عطر تمام گلهاي دنيا از عطر توست مادر
دوستـت دارم ..

مـــادر
وقتي نامت را فرياد مي زنم ثانيه ها مي ايستند از ابهت نام تو
وقتي نگاهت مي كنم به احترام ضربان قلبت تمام لحظات سكوت اختيار مي كنند
و قتي نامت را مي نويسم تمام دفترم پر از گلهاي ياس مي شود .

ساحل امروز خموش است
ماسه ها شسته و نمناک
موج کف بر لب و دیوانه و مست
سوی من می آید و بر می گردد،
مرغ دل گرچه اسیر قفس است،
همرۀموج ندانم که چرا میخواند
مادر!امروز دلم شعر ترا میخواند

بر سر سنگ به نزدیکی آب،
مرغکی گرم عبادت،
سر یک پای ستاد ست، دعا میخواند،
پر این مرغ سپید است، از رهی
سینه اش پا ک زکین،
به چنین پاکی و خوبی به خدا مادرم است این،
از رهی دور رسیدست و مرا میخواند.

طیبه سهیلا

آبروی اهل دل از خاک پای مادراست

هرچه دارد این جماعت از دعای مادراست
آن بهشتی را که قرآن میکنند توصیف آن
صاحب قرآن بگفتار زیر پای مادر است

بعد از تو از کدام دریچه

آسمان را به تماشا بنشینم

و با کدام واژه عشق را معنا کنم

بی تو

همه ی فصلها خاکستری

و همه ی ستاره ها خاموشند

کیفر شکستن دل من چند جاده غربت

و چند آسمان تنهایی است

باور کن

من هنوز هم

به قداست چشمان تو ایمان دارم مادر .

مادرم پنجره را دوست نداشت
مادرم پنجره را دوست نداشت
با وجودی که بهار از همین پنجره می آمد و مهمان دل ما می شد
با وجودی که همین پنجره بود که بر ما مژده باز آمدن چلچله ها را می داد
مادرم پنجره را دوست نداشت ...
مادرم می ترسید که لحاف نیمه شب از روی خواهر کوچک من پس برود
یا که وقتی باران می بارد قالی کهنه ما تر بشود
هر زمستان سرما خطی از غم روی چهره مادر می کاشت
پنجره شیشه نداشت ...

مادرای زیباترین واژه ها

مادرای همرهترین سایه ها

مادرای یارهمیشه مهربان

مادرای آغوش گرمت خانه ام

جای دستت هرزمان برشانه ام

مادر ای دامان پاکت بسترم

ای زهر چه نیک ونیکان برترم

ای که جنت جای گام پاک توست

ای که خوبی دردل گرم تورست

ای کلامت معنی لطف وصفا

ای توتندیسی زپاکی وفا

ای الهه ای خدای خاکها

ای فدای تو تمام پاکها

زینتی ده با دعایت راه من

گرمی دل هرزمان همراه من

نکند درانبوه مشغله روزمره ازوجود نازنین مادران خود غافل شویدچرا که....خیلی زود دیر میشود.(غم فقدان مادر ابدیست)

آسمـان را گفتـــم
مــی تـوانی آيــا
بهــــر يک لحظــــهء خيلــــی کوتــــاه
روح مــــــادر گــردی
صـــاحب رفـــعت ديگـــــر گــردی
گفــت نـــــی نــــی هرگـــز
مـــن بـــــرای ايــن کــــار
کـــهکشــــان کــــم دارم
نـــوريان کـــم دارم
مــــه وخورشيــــد به پهنـــــای زمـــــان کم دارم

***

خـــاک را پرسيــــدم
مــــی توانـــــی آيــــا
دل مــــادر گـــــردی
آســـــمانی شـــوی وخرمــــن اخترگــــردی
گفــــــت نـــــی نــــی هـــــــرگز
مـــــن بــــرای ايــن کــــــار
بوستــــــــان کم دارم
در دلم گنــــــج نهــــــــان کم دارم

***

اين جهــــان را گفتــــــم
هستــــــــی کون ومـــــــکان را گفتــــــم
مـــــــــی توانی آيــــــــا
لفـــــــــظ مـــــــــادر گـــــــردی
همـــــــهء رفعــــــت را
هـــــــمهء عـــــــــزت را
همـــــــــهء شوکــــــــت را
بهـــــــر يــک ثانـــيه بســـتر گردی ؟
گــفت نــــــی نـــــی هــــــــــرگز
مـــــــــن بــــــــــــرای ايــــــــن کـــــــار
آســــــــــمان کــــــــــم دارم
اخــــــــــتران کــــــــــم دارم
رفـعت وشوکــت وشــــان کم دارم
عـزت ونـــــــام ونشــــــــــان کم دارم

***

آنجهـــــــان راگفـــــــــتم
مــــــــــــی توانــــی آيـــــــــا
لحظــــــــــه يی دامــــــن مـــــــــادر باشی
مهـــــــــــد رحمــــــــــت شــــــــوی وسخــــــت معــــــــــطر بــاشی
گفـــــــت نــــــــــی نـــــــــــی هــــــــــــــــــرگــــ ــــــــز
مــــــــــــن بــــــــــــــــــرای ايـــــــــــــن کــــــــــــــــــــــار
بــــــــــــــــــاغ رنــــــــــــگيـــــــــ ـــــن جنــــــــــــــــان کــــــــــم دارم
آنچــــــــــــه در سينـــــــــــــهء مــــــــــــــادر بــــــــــــــــود آن کـــــم دارم

***

روی کـــــــــــردم بـــــــــا بحــــــــــــــــــر
گفتـــــــــــم اورا آيــــــــــــــا ؟
مـــــــــــی شود اينکــــــــــــه به يــــــــــک لحظـــــــــــــــهء خيــــــــــلی کــــــــــوتاه
پــــــــــــــــای تــــــــــــا ســـــــــــــــر همــــــــــــــــــــــه مــــــــــادر گـــــــــــــردی
عشــــــــــــق را مـــــــــــــــــــــوج شـــــــــــــــوی
مهــــــــــــــــــــر را مـــــــــــهر درخــــــــــشان شـــــــــــــده در اوج شـــــــــــــوی
گفـــــــــــت نـــــــــــی نـــــــــــــی هــــــــــــــــرگــــــ ـــــــــــز
مــــــــــــــــــــن بـــــــــــــــــــرای ايــــــــــــــــــــن کـــــــــــــــــــار
بيـــــــــــــــــــــکر ان بــــــــــــــــــودن را
بيـــــــــــــــــــــــ ــکران کـــــــــــــــم دارم
ناقــــــــــــــص ومحــــــــــــــــدودم
بهـــــــــــــــــــر اين کــــــار بـــــــــزرگ
قطـــــــــــــــره يی بيـــــــــــــش نيــــــــــــم
طــــــــــــاقت وتــــــــــــــاب وتــــــــــــــوان کــــــــــــم دارم

***

صبــــــحدم را گفــــــــــتم
مـــــــــــی تـــــــــــوانــــــــــ ی آيـــــــــــا
لـــــــــــــــــب مــــــــــــــادر گــــــــــــــردی
عســــــــــــل وقنــــــــــــــد بــريــــــــــــزد از تــــــــــو
لحظـــــــــــــــهء حـــــــــــــرف زدن
جــــــــــان شــــــــــوی عشــــــــــــق شـــــــوی مهـــــــــــر شــــــوی زرگــــــــردی
گفـــــــــــت نـــــــــــــی نــــــــــــی هـــــــــــــرگـــــــــ ـز
گــــــــــل لبـــــــــــخند کــــــــه رويــد زلبــــان مادر
بــــه بهـــــــار دگـــــری نتـــوان يافــــت
دربهشــــت دگــــــری نتــــــوان جســـــــــت
مــــن ازان آب حيـــــــــات
مـــن ازان لـــــــذت جـــان
کـــه بود خنــــــدهء اوچشــــــــمهء آن
مــــــــن ازان محــــــــــرومم
خنــــــــــــدهء من خاليـــــــــست
زان سپيــــــــــده که دمـــــــــد از افق خـــــــندهء او
خنــــــــــدهء او روح اســــــــــت
خـــــــــــندهء او جــــــان اســــــت
جـــــان روزم مــــــن اگــــــر,لــــــذت جـــان کـم دارم
روح نـــورم مـــــن اگـــــــر, روح وروان کـــــــم دارم
***

کــــــردم از علـــــــــــــــم ســــــــــــوال
مـــــــــــــی توانی آيــــــــــــا
معــــــــــــنی مــــــادر را
بهــــــــــر من شــــــــــرح دهی
گفـــــــــت نی نی هـــــــــــــرگز
مـــــــــن بــــــــــرای اين کار
منطــــــــق وفلسفــــــــــه وعقــــــــــل وزبــــــــــان کم دارم
قـــــــــدرت شــــــــــرح وبيـــــــــــــان کم دارم

***

درپـــــــــــی عشــــــــــــق شــــــــــدم
تـــــــــــــا درآئيــــــــــــنهء او چهـــــــــــرهء ماـــــــــــــدر بيــــــــــــنم
ديــــــــــــــــدم او مــــــــــــــــــادر بود
ديــــــــــــدم او در دل عطـــــــــــــــــر
ديـــــــــــدم او در تـــــــــــــن گـــــــــــــل
ديـــــــــدم اودر دم جانپـــــــرور مشکـــــــين نسيــــــــــم
ديـــــــــدم او درپـــــــــرش نبـــــــض سحــــــــــــــــــر
ديـــــــــــــدم او درتپــــــــــــش قلــــــــــــــــب چمـــــــــــــن
ديــــــــــــــــدم او لحظــــــــــهء روئيــــــــــدن بــــــــــــاغ
از دل ســــــــــبزترين فصــــــــــل بهــــــــــار
لحظـــــــــهء پـــــــــــر زدن پروانــــــــــــــه
در چمـــــــنزار دل انگـــــــــــيزترين زيبــــــــــــــــايی
بلکــــــــــــــــــــــ ه او درهمـــــــــــــــهء زيبــــــــــــــايی
بلکــــــــــــــــــــه او درهمـــــــــــــهء عالم خــــــــــــــوبی, همهء رعنـــــــــــــايی
همــــــــــــــــــه جــــــــــــــــــــــا پـيــــــــــــــــــــــ ــــدا بـــــــــــــــــــــــو د
هــــــــــــــــــــــــ ـمه جــــــــــــــــــــــا پيـــــــــــــــــــــــ ـدا بـــــــــــــــــــود

همی نالم که مادر در برم نیست
صفای سایه او در برم نیست
مرا گر دولت عالم ببخشند
برابر با نگاه مادرم نیست

تا آمدم که ببینم چگونه است مادر
انگار که صدها سال ازکنارم رفته بود
تا آمدم به دستش دهم گلی برسم یادبود
گلچین روزگار باغ را به دستش سپرده بود
تاآمدم بخاطر یک عمر محبتش
پیشانیش ببوسم و نوازشش کنم
دست ستایشگر باد، شاخه های شکسته را
از درخت عمرش چیده بودو بر سر مزارش کشیده بود
تا آمدم باردیگر از لبخندش بگیرم درس
درس گذشت و شکست و مهربانی را
صد آه و صد افسوس که رسم روزگار
روح پاکش را زجانش ربوده بود
پایان هرخوشی غمی نهفته است
این گفته سالها بر دل من نشسته بود

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مادر

هر چقدر از خداوند هم کمک گرفتم نتوانستم
بار فراقت را تاب بیاورم
از درون هم فرو ریختم و شکستم
چه نبرد سختیست بین زندگی کردن من و رفتن تو
چه جدایی بی رحمانه ایست جدایی مادر و فرزند
کاش زنده نبودم که پرپر شدنت را ببینم
از خدا برایم آرامش بطلب عزیزترینم " مادر "

درون نگاه من چشمهايت چون چراغيست كه گويي روزنه اي به سوي ابديت دارد .
وقتي كه خسته دل از روزگار مي شوم ، سر من پناهي به جز شانه هايت ندارند و جذبه استوار گونه آن چشمهاي مهربان باز هم مرا به زندگي و نبردهايش فرا مي خوانند و گل لبخندت كه هر بار كه مي شكفد مرواريد دندانهاي زيبايت را برايم به ارمغان مي آورد .
اي مادر مهربانم !
تو براي من آن يگانه رفيق شفيقي ، مرهمي براي تمام زخمهاي بي خنجر روحم
بدان كه جاودانه دوستت مي دارم
تو را فراتر از دوست داشتن، دوست مي دارم ...

گرانبها ترين هديه‌ی خدا مادر است

مادر الماسی است گرانبها که در روز ازل، در ظلمات و تاريکي روز اول خلقت به هر انسانی عطا شده. موهبت خدايی که بدون در نظر داشتن مرزهای خاکی، بی خبر از همه رفتارهای نژاد پرستانه، به دور از هر گونه اختلافات طبقاتی و فرهنگی به مستمند و ثروتمند به يک نوع بخشوده شده. مادر رنگ نميشناسد. سياه و سفيد نميشناسد. در پيشگاه مادر رنگ نيست، فرق نيست. مادر تکه‌ای از خداست.

ای سفر ستاره‌ها همسفر سلام تو
شام شب شراره‌ها شعر شراره فام تو

رهگذر گذاره‌ها شور و شر کلام تو
هرچه در این نظاره‌ها هم نظر پیام تو

قامت سرو واره‌ها بال و پر قیام تو
مهر تمام عاشقان خاک در غلام تو

مادر من دعای تو عشق دوباره می‌دهد
بر دل دردمند من ، عاشق ناتمام تو

ساحل امروز خموش است

ماسه ها شسته و نمناک

موج کف بر لب و دیوانه و مست

سوی من می آید و بر می گردد،

مرغ دل گرچه اسیر قفس است،

همرۀموج ندانم که چرا میخواند

مادر!امروز دلم شعر ترا میخواند



بر سر سنگ به نزدیکی آب،

مرغکی گرم عبادت،

سر یک پای ستاد ست، دعا میخواند،

پر این مرغ سپید است، از رهی

سینه اش پا ک زمین،

به چنین پاکی و خوبی به خدا مادرم است این،

از رهی دور رسیدست ومرا میخواند.

او که هر لبخند سبزش مرهم صد درد
او که قلبش گرم و دستش سرد
او که هر شب تا سحر خون گریه می کرد . . . مادر من بود
دست هایش پر ز نقش پینه های کهنه بود و خالی از خواهش
حرف هایش خالی از اعداد امّا پر ز اَرامش
اشک هایش عطر شبنم داشت
او مرا پاشویه می کرد و خودش تب داشت
او مادر من بود
از صدای وحشی باد خزان هرگز نمی ترسید
گر چه دردی سرخ داشت امّا همیشه سبز می خندید
جسم او از خاک بود و چون که روحش اَسمانی بود
راه عرش اَسمان را هم نمی پرسید
اَری ! . . . مادرم تنها . . تا خدای بیکران ها رفت
مادر من مرد . . .
او که اکنون خفته زیر تلّ خاک
او که جسمش پاک و روحش پاک
او مادر من بود

آسمان را گفتم
می توانی آیا
بهر یک لحظهء خیلی کوتاه
روح مادر گردی
صاحب رفعت دیگر گردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
کهکشان کم دارم
نوریان کم دارم
مه وخورشید به پهنای زمان کم دارم

خاک را پرسیدم
می توانی آیا
دل مادر گردی
آسمانی شوی وخرمن اخترگردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
بوستان کم دارم
در دلم گنج نهان کم دارم

این جهان را گفتم
هستی ومکان را گفتم
می توانی آیا
لفظ مادر گردی
همهء رفعت را
همهء عزت را
همهء شوکت را
بهر یک ثانیه بستر گردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
آسمان کم دارم
اختران کم دارم
رفعت وشوکت وشان کم دارم
عزت ونام ونشان کم دارم

آنجهان راگفتم
می توانی آیا
لحظه یی دامن مادر باشی
مهد رحمت شوی وسخت معطر باشی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
باغ رنگین جنان کم دارم
آنچه در سینهء مادر بود آن کم دارم

روی کردم با بحر
گفتم اورا آیا
می شود اینکه به یک لحظهء خیلی کوتاه
پای تا سر همه مادر گردی
عشق را موج شوی
مهر را مهر درخشان شده در اوج شوی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
بیکران بودن را
بیکران کم دارم
ناقص ومحدودم
بهر این کار بزرگ
قطره یی بیش نیم
طاقت وتاب وتوان کم دارم

صبحدم را گفتم
می توانی آیا
لب مادر گردی
عسل وقند بریزد از تو
لحظهء حرف زدن
جان شوی عشق شوی مهر شوی زرگردی
گفت نی نی هرگز
گل لبخند که روید زلبان مادر
به بهار دگری نتوان یافت
دربهشت دگری نتوان جست
من ازان آب حیات
من ازان لذت جان
که بود خندهء اوچشمهء آن
من ازان محرومم
خندهء من خالیست
زان سپیده که دمد از افق خندهء او
خندهء او روح است
خندهء او جان است
جان روزم من اگر,لذت جان کم دارم
روح نورم من اگر, روح وروان کم دارم

کردم از علم سوال
می توانی آیا
معنی مادر را
بهر من شرح دهی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
منطق وفلسفه وعقل وزبان کم دارم
قدرت شرح وبیان کم دارم

درپی عشق شدم
تا درآئینهء او چهرهء مادر بینم
دیدم او مادر بود
دیدم او در دل عطر
دیدم او در تن گل
دیدم اودر دم جانپرور مشکین نسیم
دیدم او درپرش نبض سحر
دیدم او درتپش قلب چمن
دیدم او لحظهء روئیدن باغ
از دل سبزترین فصل بهار
لحظهء پر زدن پروانه
در چمنزار دل انگیزترین زیبایی
بلکه او درهمهء زیبایی
بلکه او درهمهء عالم خوبی, همهء رعنایی
همه جا پیدا بود
همه جا پیدا بود

خدا انداخت زير پای مادر

بهشتی کز همه چيز است برتر

اگر خواهی شوی مهمان جنت

نداری بهتر از مادر تو نعمت

بود شرط بهشت اين حرف آخر

که باشی خاک زير پای مادر

مادر

.زندگی در تو نیست، عارفانه ترین عبادتهاست
.زندگی در تو زندگی نیست عاشقانه ترین نیایش هاست
.زندگی با تو زندگی نیست، بهشت ابدی است
.زندگی بی تو زندگی نیست، جهنم جاوید است
،زندگی با تو ای جلال زنده تر از زندگی
،همان شهر طلایی یادهاست
،که یادهای جاوید جز به هوای آن زمین آسمانی
.هرگز وجودی نخواهند داشت

هر روشنی طلیعه انوار مادر است
هر بوی گل نمو نه گلزار مادر است
آنجا که قد سیان وفا سجده میکنند
آن سجده گاه؛ قلب وفا دار مادر است
صدای پر عطوفت مادر ـ صدای عشق ، محبت ، دوستی و انسانیت است .
صدای مادر ـ آواز صلح ، ترقی و دموکراسی است .
صدای مادر ـ نعره و سرود آزادی ، استقلال و میهن دوستی است .
صدای مادر ـ فریاد نفرت و انزجار از جنگ وویرانی ، استبداد و ستم است .
و بالاخره صدای مادر ـ فغان وناله بیزاری از وحشت ، عقبگرایی و اسارت است .بیائید به ندای مادر لبیک بگوییم !

(تقدیم به همه مادراني كه در خاك خفته اند)

با تو تمام زندگي زيباست مادر

لبخند تو انگيزه فرداست مادر

خفتي به خاك و تار و پود ما گسستي

بنگر كه روح و قلب ما تنهاست مادر

(ام.خزان)

ام البنین بهرامی

مادر زمینی نیست و ما غافل ز این آیت خدایی....

مقام والای مادر

"مادرم جایی تو درقلبم چو جان است در تنم
خاک پایت سرمهء چشــمـم بود ای ســرورم"

رنج بیحد دیده ای از کـــودکی ام تا شـــباب
کی شود مجرا اگر صد بار بپایت جان دهم

در عدم بودم مرا پروردهء از جان خویش
گر برنجانـــم ترا خاک دو عــالــم بر ســــرم

مادرم ایمان و اسلامم همه در دست تست
با رضای تو رضای حــــق بدســــت می آورم

گفت پیغمبر(ص)بهشت است زیر پای مادران
زین سبب من خاطرت با قیمت جان مــیخرم

نام زیبایت چه مادر گویم و چه مام و ماه
هرچه گویم عشق توست آمیخته در خون و رگم

است وجودت روشنی چشم و عقل و هوش من
روح و قلبم شاد میگردد چو هستی در برم

*********************
"مادرم جایی تو درقلبم چو جان است در تنم

خاک پایت سرمهء چشــمـم بود ای ســرورم"

پیامبر اکرم-ص:

هر کس پیشانی مادر خویش را ببوسد، از آتش جهنم دور می ماند . . .

آسمان را گفتم
می توانی آیا
بهر یک لحظهء خیلی کوتاه
روح مادر گردی
صاحب رفعت دیگر گردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
کهکشان کم دارم
نوریان کم دارم
مه وخورشید به پهنای زمان کم دارم
.
.
.

خاک را پرسیدم
می توانی آیا
دل مادر گردی
آسمانی شوی وخرمن اخترگردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
بوستان کم دارم
در دلم گنج نهان کم دارم

این جهان را گفتم
هستی ومکان را گفتم
می توانی آیا
لفظ مادر گردی
همهء رفعت را
همهء عزت را
همهء شوکت را
بهر یک ثانیه بستر گردی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
آسمان کم دارم
اختران کم دارم
رفعت وشوکت وشان کم دارم
عزت ونام ونشان کم دارم



آنجهان راگفتم
می توانی آیا
لحظه یی دامن مادر باشی
مهد رحمت شوی وسخت معطر باشی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
باغ رنگین جنان کم دارم
آنچه در سینهء مادر بود آن کم دارم
.
.
.

روی کردم با بحر
گفتم اورا آیا
می شود اینکه به یک لحظهء خیلی کوتاه
پای تا سر همه مادر گردی
عشق را موج شوی
مهر را مهر درخشان شده در اوج شوی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
بیکران بودن را
بیکران کم دارم
ناقص ومحدودم
بهر این کار بزرگ
قطره یی بیش نیم
طاقت وتاب وتوان کم دارم
.
.
.

صبحدم را گفتم
می توانی آیا
لب مادر گردی
عسل وقند بریزد از تو
لحظهء حرف زدن
جان شوی عشق شوی مهر شوی زرگردی
گفت نی نی هرگز
گل لبخند که روید زلبان مادر
به بهار دگری نتوان یافت
دربهشت دگری نتوان جست
من ازان آب حیات
من ازان لذت جان
که بود خندهء اوچشمهء آن
من ازان محرومم
خندهء من خالیست
زان سپیده که دمد از افق خندهء او
خندهء او روح است
خندهء او جان است
جان روزم من اگر,لذت جان کم دارم
روح نورم من اگر, روح وروان کم دارم
.
.
.

کردم از علم سوال
می توانی آیا
معنی مادر را
بهر من شرح دهی
گفت نی نی هرگز
من برای این کار
منطق وفلسفه وعقل وزبان کم دارم
قدرت شرح وبیان کم دارم



درپی عشق شدم
تا درآئینهء او چهرهء مادر بینم
دیدم او مادر بود
دیدم او در دل عطر
دیدم او در تن گل
دیدم اودر دم جانپرور مشکین نسیم
دیدم او درپرش نبض سحر
دیدم او درتپش قلب چمن
دیدم او لحظهء روئیدن باغ
از دل سبزترین فصل بهار
لحظهء پر زدن پروانه
در چمنزار دل انگیزترین زیبایی
بلکه او درهمهء زیبایی
بلکه او درهمهء عالم خوبی, همهء رعنایی
همه جا پیدا بود
همه جا پیدا بود



* * * * * * * * *

شبي دشوار در ره

مادري خوب هم ره

كه شود ماه شبم

در شب و سوز تبم

مادرم شوق مني

بخدا ذوق مني

با تو من روزم ودل

با خوشي ها همدل

مادرم تنها نيست

بهترش همتا نيست

در برش خواهم ماند

تا ابد خواهم خواند

---------- Post added at 07:05 PM ---------- Previous post was at 07:02 PM ----------

باغ گل به رويم لبخند

مادر

زيبا وقشنگ

مهرش در آغوشي گرم

عشقش هميشه يك رنگ...

مادر شدن ، تولد عشق

درمسير قصه ي كودك

باران مي شود در كوير

بر لبان تشنه ي كودك...