فـــردا

انگـــــــار در پُشــــــت نقابــــــی اسیر شده امـــــ.

چشـــــمانم تنهـــــــ ـا گویای حقیــــقت اند...

در دلم جز شــور جوانی هیچ نیست..

همه سیاه بازی های کاغذ و قلم است،

که تو را فریــــــــــب می دهد.

این دل پر اســـــت از شـــــوق پریدن..

در حیاط خانه ، باز

خیــس خاطـــــرات می شوم امـ ـا

کاش بســـپارم به باران این بار،

همه فعلِ ماضیِ دل را از بابـــــــِ وجود پاکـــــــــــ کند ..

در زیرِآبــــــــــیِ آســـمان، چتــــر نـــــمی گشایم...

بلکه با آغوش باز به استقبال باران می روم...

کاش نقاب ها از چهــــــره کنار روند...

که حتی خود را در آیینه نمـــی شناســــم..

ایـــــ آبــــــــیِ زلالِ آسمـــــــــان!

شیشـــــــــه ی قلبـــــــــم را بخار گرفته استـــــــــــ..

با انگشتانِ خیــــــــسِ شبــنم ،بر بلورِ قلبـــــــــم ، دستی بکـــــــــش...

یک لحظه از حس تو بیرون نمیروم
یک بار هم از تصورم بیرون نمی شود

هر لحظه از سرم فکر تو رد می شود
این ردها از سرم بیرون نمی شود

هر بار و هر ثانیه در فکرم تویی
بیرون نمی رود آخر، بیرون نمی شود

در درون من مدام جنگ عقل و دل است
چرا این خاطرات از ذهنم بیرون نمی شود

از هر کجای زندگی ام که بگویم تویی
از صفحه صفحه ی روزگار بیرون نمی شود

چشمانم را که می بندم تویی
این رویِ تو از سرم بیرون نمی شود

کاش از ابتدا بدنیا نمی آمدم
که این افکار از سرم بیرون نمی شود

پاک شدم و پاک کردم صفحه را ز تو
ولی این یاد ها از سرم بیرون نمی شود

من آزاد و رها

بر تپه های دشتـــــــ که قدم بر می دارم

حسی مرا تعقیــــــب می کند

پرندگان در هـــوا می چرخند

صـــــدای مرغ ماهی خوار می آید

در بالای تپه می دوم

اوج می گیــــــــرم

می پرم

فریاد می زنم

می خندم

من در این نقطه ی نورانی دشت

دستانِ نوازشگرِ این یکتا را

می ســــــــــتایم

می بارد باران

قطراتِ پُر آب، لمسِ دستانِ تو را می خواهند

خوش به حالِ گلِ شبنم که در آن تاریکی

نور چشمانِ تو را می بیند

سایه ها در طمعِ نقطه ی نــــور......

نغمه های باد،تو را می خوانند

آفتاب ،ســـرِ سجاده ی صبح ،

بر تن پاکـــــــِ زمین

نور افشانی کــــــرد

آسمــــــان بر گوشِ زمین نجوا کــرد

ابــــــر را بغض گرفت

رعد زد بر تن خاکــــــــ

اشکـــــ بر چشمانش

حلقه زد

باد گرفت

قطره ها، بر تن معشوقِ سما،

بوسه زدند....

کوچه ها تَنــــــــگ ولی پر ز خدا

بوی خاک از پس این پنجره ها می آیند

آسمان که باران می گیرد مرا بغض میگیرد

پنجره بر لبِ دیوارِ سما باز شده

چشم در چشـــــــــمِ خدا

دل در یادِ خدا

غنچه ها می شکفند

چشمه ها جوشان اند

من

سما..

آینه ها

همه در حالِ ثــــــــــنا...

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ای فاطــــــــمه جان، نـــورِ ولایتـــــ
جانــــِ همــــــه و جهـــان فدایتـــــ

ایــــ برگــــــِ گل و شکــــــوفه ی یاســ
عشقــــِ تو همه امـــیدِ دلهاستـــــ

ایـــ بویِ بهشتـــــ از تـــو فریاد
از پاکــــــــیِ تو فلق فرومانــد

ای نورِ زمیـــن و آســـمانها
تابیـــــده چراغِ نورِ دلــــها

از مُهــــرِ نماز خواندنِ تـــو
نورِ همه آسِمـــــــــان،پیداستـــ ـــ

از هســــــــتیِ تو ،جهــــان را مستـــــ
زیباییِ تو دهان فـــرو بستــــ

در قبــــــر،شبی که آرمیدمــــــ
آن شبــ که زِ آسمان بُریــدمــــ

تــو،ایـــ همه آفتابــــِ تابانــــ
بر سیاهـــیِ شبمـــ بِتابانـــ.....

ساعتِ روی دیوار خوابــــــــ مانده استـــ

انگار دارش زده اند

دیگر عقربه ی زمان بدنبال سرنوشتــــ نمی دود

شب که اشک مرا دید چشم فرو بستــــ و دیگر بیدار نشد

من هم خسته ام

از هر روزه تنفــــــــسِ بیهوده

از لبخنــــــد دروغی

از این نقابـــــــ بر چهــــــره ام

از بیــــداری شبانه

از رویاهای حقیقت نیافته هیچ

از آییــــــــنه

از زیستن

از مرگـــــــــــــِ هر روزه ام

از گلایه

خسته ام

از فریاااااااااااد....

چشمانم دیگر نای باریــــــــدن ندارند

از من خـــــسته اند که بر گریــــــــه اجبارشـــــان می کنم هر روز

آنقدر خسته ام که گمانم تمام عمـــــــــــر باید بخوابم

ساعتـــــــــ نیز دیگر باز مانده است

انگار وقتش رسیده

گوش کنــــ : صدایمــ می زنند

دیگــــر بس استــــــــ

در اینــــ شبـــِ سرد و مه آلود

رخت بر میبندم
کفش به پا می کنم

رد می شومــــ از این روزهایـــــِ یخ زدهـ

سردیـــــــــِ روزگار در وجودمـ رخــــــنه کردهـ

دیگــــر نایـــــ نوشتــــن ندارمـــ

چشم از تو فرو می بندمـــــ

و با دو بال خویش به سویتــــ پر می گشایم

پرواز می کنمــــــــ

و

تا همیشـــــه

خدا........ نگهــــــدار

ساعتم رو کوکـــ کرده امــ
ساکمـــ بسته استـــ
گوش هامو تیز کردمـــ
پرده ها کنار استـــ
پلکـــ نمیزنمـــ..
ایـــ اشکـــ های مزاحمـــ
کنار برویــــد
شایـــد همیـــن امروز برگردد...
برگشتـــی از اون سفر دووووووور

ولی منـــ .. هنوز در صفحه صفحه ی خاطراتـــ سیر می کنم..
برگشتـــی ولی نه برای ماندن
آمدی که برویــ برای همیشـــــه...

هیچ در دستـــ ندارم

جهان خود به دور خدایشـــ در گردش
و من در توانم نیستـــ

در رفتن هیچ راه جز بازگشت نیست
و در این مسیر جز بن بستــی بی برگشتـــ
و در اندوه ،هیچ راه جز اشکــ

خدایا
هیچ ندارم جز این بغض
و هیچ در دستــ جز قلم

و خدایی که هیچ نتواند
در قیاسش کمر راست کند

خدایا من همه شبـــ می بارم و
می بالم به خود
که خدایی چون تو دارم

اشکــ هایم را بر سقفــ آسمان پرواز ده
تا که این زیبایــِ با احساسِ زمین
به داشتن همین یکــ نفس شبنمــِ شبهای سکوتـــ
بر خود ببالد

یادشـــــ بخیر


معلمم
بر همین وقت قسم
که تو در باور من جای گرفتی همه عمر
من به یک عمر نتوانم که به زحمت هایت
بجز اندک مقدار تلاشی سر درس
جبران وجود تو کنم
همه روز و همه سال تو گرامی باشد



روزتـــــــ مبارکـــــ

روزی هم نوبتــ من خواهـــد شد
روز رفتـــن
دلم از رفتـــن آن سایه ی سرد
به تلاطم افتـــــاد
روزی هم شاید
از آنِ رفتن من باشـــد
رفتن از این دنیایـــِ بی احساس
رفتن اما بدونِ حتی یکــ آه
کوله بارم را سالهاستـــ بستم
کفش ها،یاد و خاطـــرها
همگی منتظرنـــد
من هم خواهم رفتــ
فردا نه
شاید اندکـــی نزدیکـــتر
شاید لحظه ی رفتـــن من
همین امــــروز باشـــد
کاش روزی حتی رهگذری
یادی از تلخ ترین
خنده و حتی غم من
در لحظه ی بودن های من باشـــد ... .
نکند بودن من در اعماق زمان حس نشود
شاید آمدنم پر غم بود ولی
رفتنم از هر لحظه کندن جان استـــ انگار
می روم از خاموشی و تنهایی دنیا رو به اوجـــــ.
............................

خدایا پاک کن

این نام عشق را

که به سیاهی کشیده اند پاکــــــــی اش را

پاکـــــ کن که در وجود این نابوده نام های عشـــــــق

هیچ از عشق ندارد مفهـــــوم .


همه این نام های سیاهـ ،

خیانت اند در پسِ پرده ای پاک به نام... عشــــــق ...

این ها همه تهمت اند بر نام عشــــــــــق .


خدایا

این بندگانتــــــــــ ،این یگانه ی پاکِ بی آلایش را

چه به راحتی به لجن کشیده اند...


خدایا! پاکــــــــ کن این نام مقدس را

ز سیاهی ها...


عاشقـــــــــ؟؟؟؟

تو عشق ، نه دانــــــی چیستـــــــــ

هنوز الفبای محبتــــــ نمی دانــــــی!

از عشـــــــــق سخن می گویی؟؟؟؟


نه ،تو تعبیری از هوس بازی های یکــــــــــ

دلِ بیمار را به عشــــــــــــق نسبتــــــــــ می دهی!!!!!!!!


نه !خدایا

این زمینیان عشق نمی فهمــند

عشق در تار و پود چادر نماز مادر ،

در دستــــــــانِ کودکـــــــــی یتیمـــــــ،با چشمانی معصـــــــوم..

در لحظه لحظه ی نیایش های شبانه

در یکـــــــــ نگاهـ،

در عطرِ هــــــــر روز بیداری

در قطره قطره ی باراااااااااانــــــــ

در بوی نمناکــــــــِ خاکـــــــــ

در لبخنـــــــــدِ امّیـــــــــد وار مادربزرگـــِ پیر

در دستانــــــِ پینه بسته ی پــــــــدر

در منـــــــــ

در تـــــــو،

تنها تویـــــــی که برایم از هر نسیمِ نوازشگـــــــری دوستــــــ داشتنی تریــــــــــــــ.........؛ خلاصه شدهـ،

تـــــــــویی معنایـــــــــ این عبارتـــــــــ ناشناختـــــــه ی جهانــــــــــ.........