لازمه موفقیت جوان ها و حضورشون در تیم اصلی، اعتماد به اونهاست.
والا بنظر من الان مساله بازی ندادن به امثال آلنیا، آرنایز، اوریل بوسکتس و ... بیشتر از اونکه ناشی از عدم شجاعت باشه بخاطر بی عقلیه.
این همه دقایقی که به گومز بازی داده شد، چی در پی داشت که نمیشد با بازیکن های B بهش رسید.
تیم اگر برنامه داشته باشه، اگر کادر فنی قوی باشه، میتونه بدون دغدغه از بازیکن های جوان استفاده کنه و اصلا هم نگران امتیازاتی که احتمالا تو اون بازی ها از دست میره نباشه. میشه خیلی راحت در جاهای مهم امتیاز جمع کرد و در جاهای کم اهمیت به بازیکن های جوان بازی داد.
یه روند احمقانه ای از زمان انریکه شروع شد و تا الان هم ادامه داره و اونم اینه که در بازی های داخل Camp Nou از تیم کامل استفاده میکنیم و در بازی های خارج از خونه و بعضا سخت به ذخیره ها میدون میدیم. بابا اصلا خود کمپ‌نو یه برتری و امتیاز داره. بازیکن جوان جلوی تماشاگرای خودی اعتماد بنفس بالاتری داره. چرا میذارید جلوی سلتا و سوسیداد تو زمین حریف بهشون بازی میدید؟! که چی بشه؟! که بعد روزنامه های بارسایی آمار دربیارن در حضور فلان بازیکن بارسلونا 80 درصد امتیازاتش رو از دست داده؟! هیچوقت یادم نمیره انریکه در بازی با سلتا فصل پیش اومد و کل هافبک رو ذخیره گذاشت. بعد انتظار داشت همونطوری هم بازی کنن. با حضور آردا، دنیس و گومز میخواست سلتا رو ببره. تازه تو دفاع و دروازه هم کلی پاس میدادن که نتیجه اش شد از دست رفتن توپ و سه تا گل نیمه اول سلتا
جایی که میشه به راحتی به جوان ها بازی داد، بازیکن های اصلی بازی میکنن که مثلا 5-6 تا بزنن و همه حال کنن. حتی تعویضا هم باز دیر انجام میشه و بازیکن ها جوان به بازی نمیان.
تو همین فینال کوپا ببینید در دقیقه 75 پائولینیو میاد تو. که چی بشه؟ کسب تجربه کنه؟! بازی ای که توش 5-0 جلوییم میشد از دقیقه 60 - 70 سه‌تا جوون رو به تیم اضافه کرد. دمبله 140 میلیون یورویی میمونه دقیقه 82 میاد تو، بعد پائولینیوی 30 ساله دقیقه 75.
من اصلا نمیخوام بگم که این ذخیره هایی که اسم میبرم بدن یا در حد بارسا نیستن و از این حرفا ولی واقعا جای سوال داره آیا کسانی از تیم B نبودن که بتونن الان در حد دینیه، گومز، پائولینیو، دنیس سوارز یا پاکو آلکاسر باشن؟!
اینهایی که گفتم به استثنای پائولینیو از سن کم اومدن بارسا. وقتی اومدن بازیکن ستاره ای نبودن. الان هم بعد از گذشت 2-3 فصل ستاره نشدن و در بهترین حالت در بازی جلوی تیمهای ضعیف به بازی گرفته میشن و چندان هم تاثیرگذار نیستن.
یعنی کاملا مشخصه که بدون برنامه خریداری شدن. اگر برنامه ای برای این بازیکن های جوان وجود داشت، بعد از 2-3 فصل از خریدشون باید خودش رو نشون میداد. یعنی کاملا روی هوا خریداری شدن. خب اینطور تصادفی و امیدوارانه خرید کردن رو بذارن کنار و امیدوارانه به بازیکن ها خودمون اعتماد کنن.
منیر رو دادن رفت و آلکاسر رو با کلی پول خریدن، بعد در مجموع دو فصل بهش اندازه همون منیر هم بازی ندادن. دنیس سوارز یکم DNA بارسا داشت، ولی در مجموع 90 دقیقه هم بهش بازی نرسید تا آخرش ببینیم چیه. حداقل بذارید مطمئن بشیم بدردنخوره. (هر چند بازی با سلتا یجورایی معلوم کرد اگر اون موقع نبود، حداقل دیگه الان بدردنخور شده). آندره گومز عوضش کلی بازی کرد. اونم تو 200تا پست مختلف. انگار طرف پارتی داره و باید یجایی خلاصه بچپوننش. تقریبا همیشه هم پایین‌تر از متوسط یا افتضاح بوده.
خلاصه اینکه این مجموعه واقعا هیچوقت بعد از رفتن پپ و تیتو نظم و انسجام مدیریتی نداشت. چه از طرف کادر فنی (شامل مدیر فنی ها) و چه از طرف کادر مدیریتی.
هنوز هم بهترین اتفاق برای این تیم تعویض تیم مدیریته. اومدن تیم مدیریتی ای که نگاه درست فوتبالی رو از بالا به تیم تزریق کنه خیلی واجبه. والورده و هر مربی دیگه ای باید بدونه وظیفه اش چیه. ما مثل بعضی باشگاه ها عطش دیوانه وار جام نداریم. جام برامون مهمه و از دست دادنش دردناک. ولی چیزی که بیشتر از همه بد و غیر قابل تحمله نوع از دست دادنشه. شکل از دست دادن CL تو سه سال گذشته خیلی واضح و مشخص این احساس رو به تیم و هواداراش تزریق کرد که برای گرفتن این جام توانایی لازم رو نداریم. اینکه اگر مسی ناجی‌مون نباشه، توانایی هیچ معجزه‌ای رو نخواهیم داشت.
محتوای مخفی: ...
