Printable View
ولی شما مثکه یادت نیست کی روش تو رئال چقدر بد بود ، شاید تو ویکی پدیا اینا رو ننوشته بوده ! ثمره حضور کی روش تو رئال این بود که تا چند فصل بعد که شوسترو آوردن ، تیمشون سردرگم بود !نقل قول:
روزنامه های پرتغالی از همین کی روش 2010 انتقاد کردن ، چون تیمش بیش از حد به رونالدو وابسته بود ، چون تیمش خیلی ترسو بازی می کرد !
مربی درجه یک ؟ اگه بخوام یه نفرو معرفی کنم برایان کلاف رو معرفی می کنم ! کسی که افسانه ی بدون تکرار ناتینگهام فارست رو رقم زد ! هر چند که شکست هایی هم آورد !
4 طلا، 5 نقره و 3 برنز المپيك معادل قيمت "يك" فوتباليست ليگ برتري!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بازيهاي المپيك به پايان رسيد و هياهوي استاديوم‌ها جاي خود را به فضاي خالي دهكده المپيك داده‌اند. هيجان بالاي بازيهاي المپيك 2012 هم مانند المپيك‌هاي گذشته به خاطره‌اي تبديل شد كه براي برخي شيرين و به يادماندني و براي برخي ديگر تلخ و فراموش‌نشدني است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين ميان اما آنها كه از مدال‌هاي رنگارنگ سهمي داشتند، بيش از هر كسي در قاب خاطره المپيك لندن باقي ماندند. طلايي‌ها، نقره‌اي‌ها و برنز‌هاي لندن 2012، از كشورهاي دور و نزديك به كشور ميزبان آمده بودند و حالا با اتمام بازيها به خانه خود بازگشته‌اند، به جايي كه خيل استقبال‌كنندگان انتظار ورودشان را مي‌كشد.
همين چند روز پيش بود كه جردن باروفس آمريكايي در فينال وزن 74 كيلوي كشتي آزاد، صادق گودرزي را شكست داد و صاحب گردن‌آويز طلا شد. همه ايراني‌ها در آن شب به اين فكر مي‌كردند كه چه خوب مي‌شد اگر گودرزي مي‌توانست به جاي باروفس روي سكوي اول بايستد اما كشي‌گير سيه چرده اهل ينگه دنيا، خوشحال‌ترين فرد در سالن «اكسل» بود. جردن باروفس با كسب نشان طلاي المپيك، 250 هزار دلار از سوي كميته ملي المپيك كشورش پاداش گرفت؛ پاداشي كه به باروفس تعلق گرفت و كشتي‌گير ايراني قرار است درصدي از آن را "بعدا" بگيرد. 150 سكه طلا پاداش كشتي‌گير ايراني است كه مدالش رنگ نقره دارد. پاداش گودرزي به پول رايج كشور مي‌شود به عبارتي حدود 110 ميليون تومان، مبلغي كه گودرزي با فكر كردن به آن در خلوت خود به اين نتيجه رسيده كه عطاي حضور در تيم ملي را به لقايش ببخشد و راه ليگ را در پيش بگيرد، تا شايد با پولي كه از كشتي‌گرفتن در ليگ به كف مي‌آورد كمي و فقط كمي از زخم‌هاي زندگي‌اش را ترميم كند.
صادق گودرزي تنها يك نمونه است از ده‌ها ورزشكار ايراني كه پس از سال‌ها سعي و تلاش و رياضت در اردوها و دوري از خانه و خانواده به كسب عنواني جهاني نائل مي‌شوند ولي پاداششان آنقدر نيست كه در برابر كوه مشكلات آنها رقم قابل توجهي به چشم بيايد. اين مي‌شود كه گودرزي‌ها دل از تيم ملي مي‌كنند و طهماسبي‌ها و ديگري و ديگري پا روي مليت خود مي‌گذارند؛ هر چند اكثر قريب به اتفاق ورزشكاران ايراني در سخت‌ترين شرايط مالي هم دست از ميهن و مردم خود نمي‌كشند و حتي حاضر مي‌شوند مانند آن كشتي‌گير قديمي در خيابان پشتي منزل خود سمبوسه بفروشند ولي روي پيراهنشان پرچم كشور ديگري نقش نبندد.
اين‌ها كه گفته شد حكايت مدال‌آوران المپيك و جهاني است، حكايت آنان كه دستشان از مدال كوتاه مي‌ماند تلخ‌تر از اين حرف‌ها است. كاروان المپيكي ايران در لندن 2012، صاحب 4 طلا، 5 نقره و 3 برنز شد و بنا بر قولي كه وزارت ورزش داده است بايد براي هر طلا 200، هر نقره 150 و هر برنز 100 سكه طلا به مدال‌آوران داده شود. اين تعداد سكه با احتساب 35 سكه‌اي كه قرار شده به تيراندازان داده شود با يك حساب سرانگشتي مي‌كند به عبارتي 1 ميليارد و 300 ميليون تومان!!! تعجب هم دارد چون اين رقم براي ورزش‌دوستان ايراني تا حدودي آشناست.
پيش از شروع فصل جديد ليگ برتر فوتبال از عقد قرارداد تيم‌هاي ليگ برتري با ملي‌پوشان خبر رسيد كه مبلغ قرارداد هر يك از آنها يك ميليارد و 300 ميليون تومان بود.
" يك" بازيكن از "يك" تيم ليگ برتري فوتبال، مبلغي را براي يك سال مي‌گيرد كه 12 ورزشكار المپيكي پس از چهارسال اردونشيني و زحمت و تلاش خواهند گرفت. تازه اگر هزينه آماده‌سازي تيم‌هاي المپيكي را كه بيشترين ميزان آن، يعني حدود دو ميليارد تومان است كه به كشتي اختصاص يافته، جمع بزنيم باز هم به بودجه " يك" فصل "يك" تيم ليگ برتري نمي‌رسد. بي پرده اگر بگوييم، بايد بپرسيم كه چقدر بايد اميدوار بود تا تيمي مثل راه‌آهن، فجر سپاسي، داماش يا گهر دورود، پرچم ايران را در ميداني بين‌المللي برافرازد؟ در حالي كه تيم‌هاي يراميد فوتبال ايران مثل سپاهان و ذوب آهن هم در آسيا بهتر از "يك " مقام دومي كسب نكرده‌اند. وضع استقلال و پرسپوليس پرتماشاگر هم كه از خورشيد روشن‌تر است.
مديران ورزش كشور، دست اندركاران تقسيم بيت‌المال در دنياي توپ گرد و مستطيل سبز، نمايندگان قانونگذار مردم در مجلس، مجريان قانون و بازرسان كل كشور تا كجا مي‌خواهند چشم خود را بر اين واقعيت ببنندند كه با پول خريد يك بازيكن درجه چندم فوتبال براي يك سال، مي‌توان 4 مدال طلا، 5 نقره و 3 برنز المپيك گرفت؟!
تا كجا مي‌خواهيم در برابر اين حقيقت بي‌تفاوت باشيم و ساكت بنشينيم كه پول بيت‌المال در فوتبال بي‌بنيه و بي‌ريشه، چوب حراج مي‌خورد و در حالي كه جيب دلالان را پر مي‌كند و حاصلي در بر ندارد، افتخارآفرينان كشتي، وزنه‌برداري، دووميداني، تيراندازي و تكواندو و غيره و غيره بزرگترين و شايد تنها مانع كسب افتخارات زياد را بي‌پولي و كمبود امكانات مي‌دانند؟
المپيك 2012 هم به تاريخ پيوست اما در كنار تمام درس‌هايي كه داشت اين نكته را گوشزد كرد كه با مديريت بهتر سرمايه‌هاي مادي، مي‌توان به كسب سرمايه‌هاي معنوي بيشتري رسيد؛ و چه كسي است كه بتواند براي بالا رفتن پرچم سه رنگ ايران در ورزشگاه اصلي المپيك و در برابر چشم ميليون‌ها تماشاگر از كشورهاي مختلف، قيمت بگذارد. در يك سوي دنيا ورزشكاري روي سكوي نخست مي‌ايستد، بالا رفتن پرچم كشورش را نظاره مي‌كند، سرود ملي را زير لب زمزمه مي‌كند و اشك مي‌ريزد و در همين حال به فكر خانواده و همسر و فرزندانش است كه چگونه زندگي بي‌دغدغه برايشان بسازد و در سوي ديگر مهاجمي فرصت‌هاي گل را يكي پس از ديگري خراب مي‌كند، دروازه‌باني توپ‌ها را به ضيافت دروازه‌اش فرا مي‌خواند، مدافعي با مهرباني، مهاجم حريف را به محوطه جريمه‌اش راه مي‌دهد، كل تيم فقط به تمام شدن بازي و رفتن به گردش و تفريح فكر مي‌كنند، تماشاگران عصبي و ناراحت، انرژي خود را صرف ناسزا گفتن به داور مي‌كنند و در پايان، هيچ‌كس به پول‌هاي خرج شده در فوتبال فكر هم نمي‌كند.
المپيك بعدي چهارسال ديگر در برزيل، كليد مي‌خورد. اميد است كه لندن 2012 درس بزرگي براي مديران ورزش ما داشته باشد تا در «ريو 2016» در عوض 4 طلا، 5 نقره، 3 برنز و جمعي از فوتباليست‌هاي گران‌قيمت و بي‌هنر، ده‌ها طلا و نقره و برنز و فوتبالي پويا و زاينده داشته باشيم.
تو بفیه مبارزه ها ندیدی با دست حریفشون می گرفتن . کسی هم خطایی نمی داد.نقل قول:
متاسفانه اکثر ما ایرانی ها تشکر بلد نیستیم و فقط بلدیم قدر نشناسی کنیم . تکواندو پسرفت کرده حق دارین گلایه کنیین ولی بازم کسی نمی دونه چرا یوسف کرمی اینطوری بازی کرد و کسی از دلش خبر نداره . بازم ورزش یه طرفش برده و یه طرفش باخت . این دلیل نمیشه افتخارآفرینی های گذشته کرمی رو فراموش کنیم .نقل قول:
ولی در کشتی آزاد ما نسبت به دوره های قبل پیشرفت داشتیم . ما تو دوره قبل یه نقره و دو برنز داشتیم ؟؟ اونایی که باختن و با آبروریزی نباختن و به حریف ضعیفی نباختن .اگه باختن ،زیبا باختن.خواهشا اینقدر قدر نشناس نباشین ! !!!! یاد بگیریم پیشرفت های ورزش رو تحسین و تشویق کنیم .
سلام
من فقط یه نکته رو بگمتون هم اینکه تقریبا محال بود که کشتی گیر ما بتونه تایمازف رو ببره
اگه کلینچ ها هردو هم برای ما در میومد بازم تایمازف خاک نمیشد
سبک کشتی تایمازف اینجوریه اگه حریفش خیلی اذیتش نکنه اونهم میاد دوتایم با یه امتیاز میبردش و میره ولی اگه حریفش بخواد اذیتش کنه اون هم میگیره ضربه میکندش
فردین معصومی هم ده بار تو کشتی با تایمازف تو شرایطی قرار گرفت که همه گفتن یه ذره شانس میاورد میبردش ولی هیچوقت نتونست ببردش.(یه سری یه تایم بردش)
اول تبریک میگم به همه به خاطر نتایج کاروان ورزشی ایران...بلاخره افتخاریست که در سطح جهان به نام ما ثبت شده...
به نظرم ما نباید حالا که این نتایج رو به دست بیاریم مغرور بشیم اگه مغرور بشیم 4 سال دیگه آرزومون برنز میشه....اگه الآن ایرادات رو رفع نکنیم علنا هیچ کاری نکردیم....
به نظرم این دوره نتایج ما علاوه بر تلاش زیاد بچه ها کمی هم روی دور شانس بودیم....شما حمید سوریان رو ببینید با اینکه بسیار کشتی گیر خوبی هست اما تا فینال کار سختی نداشت.... نمیخوام ارزش مدالشو زیر سوال ببرم اما دوست ندارم 4 سال دیگه دوباره با این تفکر بریم روی تشک ویهو یه روس بهش بخوره همون یک چهارم حذف بشه.... شاید اگه بنا نبود کشتی فرنگی هم به سرنوشت آزاد دچار میشد....
از طرف دیگه بی تدبیری هم داشتیم....باند بازی خادم در کشتی آزاد ضربه ی بزرگی به کشتی آزاد زد.... از اون طرف ساعی و فدراسیون تکواندو رو نابود کردن....یعنی عملا دو تا از ورزش های مدال آور ما حذف شدن.... اگه این دوتا هم میتونستیم مدال بگیرم خیلی راحت جز ده تیم بودیم....
البته به خوش شانسی ها اشاره کردیم به بد شانسی ها هم اشاره کنم....شاید بزرگ ترین بد شانسی ما مصدومیت یزدانی بود....شاید یزدانی کارش برای طلا سخت بود اما نقره رو شاخش بود....تازه گودشلیدزه(امیدوارم درست نوشته باشم:)) هم حذف شده بود....
سپاس گزار
تازه اگه بدن و بمبول در نیارننقل قول:
كاروان المپيكي ايران در لندن 2012، صاحب 4 طلا، 5 نقره و 3 برنز شد و بنا بر قولي كه وزارت ورزش داده است بايد براي هر طلا 200، هر نقره 150 و هر برنز 100 سكه طلا به مدال‌آوران داده شود.
برای بازیهای گوانجو که بعد چندین ماه تاخیر اومدن سکه حدود 600 تومنی رو احتمالا به نرخ ارز مرجع! 100-200 تومن کمتر حساب کردن و پولش رو دادن به ورزشکارا!
در مورد کشتی آزاد من بگم که خودمون فکر میکنیم چقدر کارمون درسته و مثلا فکر میکنیم کشتی آزاد ایران یعنی پینگ پونگ چین!
کلا چند تا طلا تو المپیک از کشتی آزاد گرفتیم که حالا این قدر انتظار داریم که بد کار کردیم؟!
در مورد خادم و مربی ها نظری ندارم ولی بچه های ما توی 5 وزن از 7 وزن عالی کار کردن و اصلا با پکن قابل مقایسه نبودیم هم از لحاظ نتیجه و از لحاظ کشتی هایی که بچه ها گرفتن
فکر کنم کشتی فرنگی (که یک تیم رویایی و بود و تا سالهای سال ازش یاد خواهد شد) خیلی انتظارمون از کشتی آزاد رو برده بالا که حالا این طوری میگیم
کشتی آزاد ورزش اول ما هست ولی ما کشور اول تو کشتی آزاد جهان نیستیم که انتظار چند تا طلا در المپیک داشته باشیم
ضمن اینکه رضا یزدانی و احسان لشگری هم در حد طلا نشون دادن ولی فقط دستشون به طلا نرسید
آقا خواهشا بحث عبدولي رو ديگه ول نكنيد،من نميدونم اون موقع كه كشتي گرفت كجا بوديد كه الان داريد بحثشو ميكنيد.ما كه بيش از اينكه از دست داور و ناداوري و فيلا ناراحت شيم بايد به هموطنامون جواب پس بديم.بحث يه كشتي و دوكشتي نيست كه،همينو بگم كه فيلا ميخواد كه مدالا بين كشورا پخش شه،توي بازيهاي آسيايي هم همين اتفاق افتاد،ايران تو آسيا هم اين بلاها سرش مياد ديگه چه برسه به جهاني.(كامنت واسه اين نذاريد لطفا)نقل قول:
از کمر به پایین استفاده کرد برای بار انداز . چرا دوست عزیز خطا هست یعنی شما میگی اگه تو فرنگی طرف پای حریفشو بگیره خطا نیست؟
اصلا فرنگی از کمر به پایین فول
اين نظرو راجع به يواخين لوو و شاگرداش هم داري؟(اين بحث ربطي به تاپيك نداره ولي نتونستم جلو خودمو بگيرم.)نقل قول:
بازیکنا تو باشگاه ها ساخته میشن مربی تیم ملی فقط نقش هماهنگ کردنشون رو داره به نظر من درست نیست بگیم نسل طلایی پرتقال رو کیروش درست کرده بهتره بگیم کیروش توی دوره ی طلایی پرتقال مربی این تیم بوده
اين ديگه از اون حرفا بود،حداقل راجع به حدادي تا اون جايي كه من خبر دارم،اردو توي كشورهاي مختلف داشته+شركت در تمام مسابقات سطح يك دوميداني،اردوي قبل المپيكشم تو آلمان بوده.نقل قول:
چهارسال پیش که تکواندو روی کارکرد فردی هادی ساعی و سخت کوشی فردی طلا گرفت. 12 سال پیش توی کشتی آزاد علیرضا دبیر خودش با کار خودش طلا گرفت. الان احسان حدادی نتیجه ای رو که گرفت به خاطر تلاش و برنامه ریزی خودش بود
اين شكي درش نيست كه ما هيچ زيرساختي و برنامه مدوني در ورزش نداريم،ولي نبايد يه طرفه به قاضي بريم.نكته جالب در همين باب اينه كه خيلي از ورزشكاراي المپيكي مربيشون پدر يا خانوادشون بوده(مثه صادق گودرزي و الهه احمدي)كه نشون ميده بدون تلاش و حمايت خانواده جامعه ورزشي و مسيولين نميتونن يه ورزشكار المپيكي رو از پايه بسازن.اين نكته خودش گوياي همه چيزه.
به نظرم نبايد اينقدر به فوتباليستها فشار بياريم،توي اين موضوع مردم و مسيولين و اسپانسرها و همه نقش دارن.نقل قول:
در عوض 4 طلا، 5 نقره، 3 برنز و جمعي از فوتباليست‌هاي گران‌قيمت و بي‌هنر، ده‌ها طلا و نقره و برنز و فوتبالي پويا و زاينده داشته باشيم.
شما از تايمازوف يه غول ساختي واسه خودتنقل قول:
من فقط یه نکته رو بگمتون هم اینکه تقریبا محال بود که کشتی گیر ما بتونه تایمازف رو ببره اگه کلینچ ها هردو هم برای ما در میومد بازم تایمازف خاک نمیشد
تازه خيلي هم بدشانس بوديم توي آزاد،وزنه برداري،پرتاب ديسك.بنا رو هم خوب نشناختي اگه شناخته بودي نميگفتي شانس.حميدسوريان هم تا الان 5تا طلاي جهاني داره واينكه بگي حريفاش ضعيف بودن غيرمنطقيه،روسها خيلي قويند ولي شكست ناپذير كه نيستن.نقل قول:
به نظرم این دوره نتایج ما علاوه بر تلاش زیاد بچه ها کمی هم روی دور شانس بودیم....شما حمید سوریان رو ببینید با اینکه بسیار کشتی گیر خوبی هست اما تا فینال کار سختی نداشت.... نمیخوام ارزش مدالشو زیر سوال ببرم اما دوست ندارم 4 سال دیگه دوباره با این تفکر بریم روی تشک ویهو یه روس بهش بخوره همون یک چهارم حذف بشه
به نظر میاد برخی دوستان بیرون گود نشستهان و میگن لنگش کن ... ! نمیشه که!
من نمیفهمم چرا بعضی ها متوجه مطلب نمیشن!
وقتی کسی از مسئولین گله میکنه برای اینه که یک سری اتفاقات رو دیده یا شنیده یا خونده و بر اساس اونها صحبت میکنه.
دلیل اصلی نارضایتی از مسئولین اینه که همه میدونیم که ورزش ما زیر ساخت درست نداره، قهرمان هاش فقط موقع مسابقات عزیزن و هیچ برنامه ریزی بلند مدتی وجود نداره.
مثالش همین مربی تیم کشتی فرنگی. چقدر اذیتش کردن؟ هی گفتن مربی های شهرستان ها زحمت میکشن آقا میخواد درو کنه!! خوب چهار سال پیش شما کجا بودین؟ فکر کنم یه دودستگی ای وجود داشت. این بنده خدا موند و کارش رو کرد.
این احسان حدادی چند سال پیش که داشت اوج میگرفت در شبکۀ دوم گفت که ماهی 1 ملیون دارن بهش حقوق میدن. فکر کنم همه قبول داریم که اولاً خیلی کمه و دوماً اینکه تازه بعد از قهرمانی هاش تو آسیا این کار رو کردن. در همون برنامه جاسم ویشکاهی (قهرمان کاراتۀ ایران و آسیا و جهان) هم بود که گفت ماهی 150 هزار تومن بهش میدن. خوب خودتون با پول هایی که تو فوتبال میچرخه مقایسه کنید.
منظور اینه که کار درست انجام بگیره. همه جای دنیا همینه. همه جا پولی که تو برخی رشته ها میچرخه خیلی بیشتره. تو فوتبال و بیس بال و راگبی پول های کلانی خرج میکنن چون هزار تا مساله و در آمدزایی دیگه دارن. حق پخش میگیرن. پول تبلیغات فردی و تیمی میگیرن. پیراهن میفروشن. اینجا چه دلیلی برای این خرج ها هست؟ اگه تیم ها خصوصی باشن یه بحث دیگست! برن هر بلایی میخوان سر پولشون بیارن!
دوستان گفتن. الان این آقایون میگن که ما 12 تا مدال آوردیم و افتخار تاریخی کسب کردیم. خوب مگه ماها میگیم بده یا نکردن؟ ما میگیم اون پول بیصاحب رو اگه تو شنا یا دو و میدانی و ژیمناستیک خرج کنین، هم جوون های سالمتری خواهیم داشت و هم تو هر کدوم این رشته ها بالای 20-30 تا مدال توضیع میشه. اگه مسئولین آدم بودن، با فدراسیون قایقرانی و تیر اندازی اون کار ها رو نمیکردن. ایبرادشون اینه که سیاست رو وارد ورزش میکن. تا یه جایی قراره برن میخوان نمایش ایدئولوژیک راه بندازن. جام جهانی 98 رو یادتون میاد گرفتن ایویچ به اون عظمت رو انداختن بیرون و معلوم نیست کیو میخواستن بیارن که صفایی فراهانی گذاشت تو کاسشون و جلالی رو اورد؟ من دقیقاً یادمه یکی از روزنامه ها به نقل از یک ملایی که تو فوتبال یه نقشی داشت تیتر زده بود "مگر قحط الرجال است؟"
در مورد کشتی آزاد از حرف بعضی از دوستان تعجب کردم. خادم دیروز امروز در نیومده که پشتش بد بگیم. الان داریم در مورد ورزش حرف میزنیم و نه چیز دیگه. و اینکه فکر کنم تیم آزاد خیلی خوب کار کرد. با جنم کشتی گرفتن. همۀ اونهایی هم که باختن تا آخر جنگیدن و حریفهاشون خیلی خیلی قوی بودن. تو ورزش شانس هم دخالت داره. اگه یکی از این برنزی ها حریفش رو برده بود و الان طلا گرفته بود همه داشتیم به به و چه چه میکردیم. پیشرفتی که تیم داشت، بعد از چند سال افت خیلی بد، کاملاً مشخص بود. اما این خودش یه مشکله که داریم روی تیم حرف میزنیم و این باز بر میگرده با عدم وجود کار اصولی و مسئولین.