چگونه اطلاعات از سياهچاله فرار مي كند
يك تئوري جديد عنوان مي كند كه احتمال دارد اطلاعاتي كه درون يك سياهچاله فرو مي ريزد در آينده اي دور ظهور مجدد كند.
اگر سياهچاله يك كتاب را ببلعد چه اتفاقي براي اطلاعات درون كتاب رخ مي دهد؟ آخرين پژوهش گروهي از فيزيكدانان عنوان مي كند كه سياهچاله نهايتا در آينده اي دور تمامي محتويات كتاب را به بيرون پرتاب مي كند. حتي يك سياهچاله نمي تواند اطلاعات را نابود سازد.
براي چندين دهه اين سئوال جدال بين مكانيك كوانتمي و فرضيه نسبيت عام انيشتين را شكل داده بود. مكانيك كوانتمي بر اين موضوع اصرار دارد كه اطلاعات موجود در حالات كوانتمي حفظ مي شوند. بدين معني كه نه فقط كلمات كتاب بلكه شرح كامل تمامي اتمها و ذرات حفظ مي گردد. بنابراين ، با نگاه به هر سامانه اي ، حالت وجودي گذشته آن را مي توان بصورت نظري تصور كرد.
بنظر مي رسد كه اينشتين عنوان مي كرد كه اطلاعات مي تواند نابود شود. هر چيزي كه به درون سياهچاله سقوط كند محكوم به فنا است زيرا بر اساس نسبيت عام به يك "تكينگي" در فضا- زمان مواجه مي شود. در محيط تكينگي گرانش بينهايت است و در نتيجه تمامي ساختارها نابود مي شوند.
مي توان تكينگي را لبه كيهان در نظر گرفت ، بنابراين هر چيزي كه با آن برخورد كند ديگر وجود ندارد. آبهي آشتكار فيزيكدان نظري از دانشگاه دولتي پنسيلوانيا مي گويد" فضا-زمان نسبيت عام در محيط تكينگي به آخر خط مي رسد و ديگر وجود ندارد."
در دهه 1970 استفان هاوكينگ عنوان كرد كه سياهچاله ها "نشت" مي كنند.
اما در اواخر دهه 1990 ، اين نظريه هاوكينگ به دليل اينكه با مكانيك كوانتمي دچار مشكل شد طرفداران خود را از دست داد.
نظريه اي كه بتازگي توسط آشتيكار و همكاران وي مطرح شد مي گويد كه فضا زمان بزرگتر از آن چيزي است كه تصور مي شد و بنابراين جائي براي ظهور مجدد اطلاعات وجود دارد.
آشتكار مي گويد" اينكه بنظر مي رسد اطلاعات از بين مي رود فقط به اين دليل است كه ما به بخش محدودي از فضا-زمان واقعي مكانيك كوانتمي نگاه مي كرديم. زمانيكه گرانش كوانتومي را در نظر مي گيريم ، آنگاه فضا-زمان بسيار بزرگتر مي شود و بنابراين در آينده اي دور و در آن سوي آنچه كه قبلا انتهاي فضا-زمان تصور مي شد جائي براي ظهور مجدد اطلاعات وجود خواهد داشت.
آشتكار بر اين باور است كه فضا-زمان زنجيروار نيست بلكه از اجزا تشكيل دهنده انفرادي ساخته شده است. وي مي گويد كه فضا-زمان مانند يك ساختار است كه اگر چه پيوسته بنظر مي آيد اما از رشته هاي انفرادي تشكيل شده است.
نوري كه از نزديك يك سياهچاله عبور مي كند آنچنان به شدت خم مي شود كه منجر به از بين رفتن آن مي شود و ديگر هرگز مشاهده نمي شود. اين واپيچش در شالوده فضا-زمان اگر چه به سختي قابل درك است اما اساس ايده هاي عجيب ديگري مانند سفر در زمان است. شخصي كه قصد دارد به يك بعد ديگر برود ، فقط مي بايد درون يك واقعيت كه به شدت خم شده و تكينگي نام دارد وارد شود تا بدون آسيب در بعد ديگر ظاهر شود.
در نهايت ، سياهچاله طي فرايند تابش هاوكينگ بخار مي شود و اطلاعات دوباره ظهور مي كنند. بطور فرضي ، با جمع آوري و آناليز اين تابش ، احتمالا مي توان اطلاعاتي را كه به درون سياهچاله سقوط كرده را مشخص كرد و حتي شايد بتوان هر كتابي كه به درون سياهچاله فرو رفته را بازخواني كرد.
آشتكار مي گويد" اگر ما جزئيات گرانش كوانتومي را بدانيم ، مي توانيم بطور نظري نمايش را به عقب برگردانيم و دقيقا بگوئيم كه سياهچاله چگونه شكل گرفته است. "
اما عملا چند مشكل وجود دارد. تابش هاوكينگ آنقدر ضعيف است كه تبخير يك سياهچاله با يك اندازه متوسط زمان بينهايت زيادي بطول مي انجامد، شايد طولاني تر از عمر فعلي كيهان. و اگر چه اصولا اطلاعات موجود هستند اما از رمز خارج كردن آن بطور غير قابل تصوري پيچيده خواهد بود.
منبع: parssky
تشریح آخرین وضعیت مریخ نشین در گفتگوی ویژه مهر با یکی از اعضای تیم رهبری پروژه بررسی حیات در مریخ
مریخ نشین فونیکس فردا در این سیاره فرود می آید تا بی سابقه ترین تحقیقات در خصوص حیات احتمالی در مریخ آغاز شود. پروفسور مایکل دریک از اعضای تیم رهبری این پروژه در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری مهر آخرین وضعیت این مریخ نشین را تشریح کرده است.پروفسور مایکل دریک در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار مهر گفت : مریخ نشین فونیکس تاکنون عملکرد عالی داشته است و از این رو دلیلی وجود ندارد که نسبت به فرآیند فرود آن بر روی قطب شمال مریخ نگرانی داشته باشیم.
وی افزود : نفسهایمان در سینه حبس شده است. بی شک فرود بر روی یک جرم آسمانی از جمله مریخ کاری دشوار و خطرناک است اما پیداست که در نهایت عملی خواهد بود.
پروفسور دریک ادامه داد: از این جهت قطب شمال را برای فرود این مریخ نورد انتخاب کردیم چون معتقدیم در میان کریستالهای یخی این منطقه می توان موادی خاص از جمله ارگانیسمهای مختلف را کشف کرد که با بررسی دقیق آنها پی به حیات احتمالی بر روی این سیاره ببریم.
این دانشمند سرشناس ادامه داد: طی دهه های گذشته اکثر مأموریتهای اکتشافاتی که به سوی مریخ انجام شده اند ناکام بوده اند اما در پروژه فونیکس به دلیل استفاده از پیشرفته ترین فناوریها و صرف هزینه بالای تحقیقاتی پیش بینی می کنیم یکی از تاریخی ترین مأموریتهای اکتشافاتی مریخ را رقم بزنیم.
پروفسور دریک افزود: مدت اصلی و در نظرگرفته شده برای این مأموریت حدود 3 ماه است اما در صورتی که برخی شرایط فراهم شود می توان امیدوار بود که مدت زمان آن اندکی افزایش یابد.
رئیس آزمایشگاه علوم سیاره شناسی و قمری دانشگاه آریزونا در ادامه به مهر گفت : فونیکس در منطقه یخی و سرد قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد و از این رو با گذشت زمان تعیین شده صفحات خورشیدی آن شروع به یخ زدن می کند.
وی در پایان از این که در ایران علاقمندانی هستند که اخبار مربوط به این پروژه تاریخی را با اشتیاق دنبال می کنند ابراز خشنودی کرد و تأکید کرد : علاقه ایرانی ها به مریخ و اکتشافات در آن جالب توجه است.
راه شیری تنها دو بازو دارد
بررسی های جدید نشان داد که بر خلاف تصورات پیشین ، کهکشان ما تنها دو بازوی مارپیچی دارد
اگر از خانه خود خارج نشده باشید ، هیچ وقت نخواهید فهمید که خانه از بیرون چه شکلی دارد . این دقیقا همان حالتی است که ما نسبت به کهکشان خودمان – راه شیری – داریم ، ما در داخل راه شیری قرار گرفته ایم و امکان خارج شدن از آن را هم نداریم ، پس هیچ وقت نخواهیم فهمید که کهکشان ما واقعا به چه شکلی است و چه ساختاری دارد .
با استفاده از تلسکوپ های زمینی ما نمونه هایی از کهکشان های مارپیچی را می بینیم و می توانیم حدس بزنیم که احتمالا کهکشان ما شبیه یکی از آن هاست اما این کار مثل اینست که شما از پنجره اتاقتان به خانه های همسایه نگاه کنید تا شکل خانه خود را حدس بزنید !!.
در دهه ی 1950 دانشمندان با استفاده از تلسکوپ های رادیویی نقشه ای از کهکشان راه شیری رسم کرده بودند ، آنها با تمرکز بر روی ابرهایی گازی نشان دادند که کهکشان ما چهار بازو اصلی دارد : 1- گونیا ، 2- سپر- قنطورس ،3- قوس و-، 4- برساووش (این نامگذاری ها بر اساس قرار گرفتن بازوها از نگاه ما انجام شده مثلا بازوی اولی از دید ناظر زمینی در صورت فلکی گونیا قرار گرفته است) .
این ها چهار بازوی اصلی بودند که بوسیله آنها مکان بازو های فرعی کهکشان هم مشخص می شد برای نمونه ما در بازوی فرعی "شکارچی" قرار گرفته ایم که در بین دو بازوی قوس و برساووش واقع شده .
اما تحقیقات جدید نشان می دهد که کهکشان ما تنها دو بازوی اصلی دارد نه 4 بازو . این تحقیقات به کمک تصاویر جدید ارائه شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر در طول موج مادون قرمز انجام شده است.
در این تحقیقات با کاوش بیشتر در میان ابرهای گازی مشخص شد که میله مرکزی موجود در مرکز کهکشان بسیا بیشتر از آنچه تصور می شد بزرگ است . در مطالعات اخیر 800000 تصویر اسپیتزر مورد مطالعه قرار گرفت و با توجه به نرم افزار های موجود چگالی 110 میلیون ستاره ی موجود در تصویر اندازه گیری شد .
همانطور که انتظار می رفت ، دانشمندان افزایش زیاد چگالی را در بازوی سپر- قنطورس مشاهده کردند و در بازوهای قوس و گونیا این افزایش دیده نشد و البته بازوی برساووش در تصاویر اسپیتزر وجود نداشت .
با توجه به نتایج ارائه شده دید ما از کهکشان خودمان ، کهکشان راه شیری عوض شد : کهکشانی با یک میله بزرگ در وسط و تنها دو بازوی اصلی .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع: parssky
سريع ترين سيارك چرخان منظومه شمسي كشف شد
يك منجم آماتور، سريع‌ترين جرم طبيعي چرخان شناخته شده در منظومه شمسي را كشف كرد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين سنگ فضايي كه به اندازه يك خانه است و با سرعت زاويه‌يي حدود يك دور در دقيقه به دور خود مي گردد، در ارديبهشت امسال از نزديك‌ترين فاصله نسبت به زمين عبور كرد.
شايد سرعت چرخش ركوردشكن اين سيارك به لحاظ علمي چندان هم شگفت‌آور نباشد، اما اين كشف كه از يك پروژه رصدخانه آموزشي (تلسكوپ Faulkers) به دست آمده نشان مي‌دهد كه مجهز كردن مدارس و مراكز عمومي به تلسكوپهاي حرفه‌يي مي‌تواند به نتايج نجومي ركوردشكن منجر شود.
«پاول روچ»، سرپرست اين پروژه مي‌گويد: اگرچه در حال حاضر داشتن چنين ركوردي مي‌تواند خوشايند باشد اما ما مصمم و اميدواريم با تجهيز و ترغيب تعداد ديگري از مدارس اين ركورد را نيز بشكنيم!
اين پروژه مستلزم دسترسي مدارس و منجمان آماتور و حرفه‌يي به دو تلسكوپ با تيغه‌ي برش در رصدخانه‌هايي در هاوايي و استراليا است.
به نوشته نجوم، سيارك تازه كشف شده به نام «2008 HJ»، اولين بار در تاريخ پنجم ارديبهشت ماه امسال به وسيله يك تلسكوپ رباتيك در نيومكزيكو شناسايي شد و سپس به عنوان هدفي مستعد براي رصد از طريق وب‌سايت پروژه‌ي Faulkers انتخاب شد.
«ريچارد مايلز»، پژوهشگر بازنشسته پتروشيمي و نايب رييس انجمن نجومي بريتانيا (BAA)، پنج روز پس از كشف اوليه سيارك ٢٠٠٨ HJ يعني در تاريخ ١٠ ارديبهشت ماه موفق شد به كمك تلسكوپ دو متري كنترل از راه دور Faulkers در استراليا سرعت چرخشي آن را برابر با يك دور در دقيقه اندازه‌گيري كند. همچنين سرعت حركت اين سيارك نسبت به زمين در حدود ٤٥ كيلومتر در ثانيه برآورد شده است.
اين سيارك فقط براي چند روز و زماني كه به فاصله ٨/٢ برابر فاصله‌ي ماه از زمين رسيد قابل مشاهده بود.
رصدهاي انجام شده در اين مدت كوتاه نشان داد كه ٢٠٠٨ HJ هر ٧/٤٢ ثانيه يك دور به دور خودش مي‌چرخد و از اين رو از سوي اتحاديه بين‌المللي نجومي (IAU) به عنوان يك «چرخنده‌ي فوق سريع» تاييد شده است. در واقع سيارك ٢٠٠٨ HJ با سرعت بسيار زياد خود موفق شد تا ركورد پيشين متعلق به سيارك ٢٠٠٠ DO8 را درهم كوبد. سيارك ٢٠٠٠ DO8 كه هشت سال قبل كشف شده است هر ٧٨ ثانيه يك‌بار به‌دور خود مي‌چرخد.
مشاهدات ريچارد مايلز پيش‌بيني مي‌كند كه سيارك ٢٠٠٨ HJ بايستي يك شيء سنگي فشرده در ابعاد ١٢ متر در ٢٤ متر اما احتمالا با جرمي بيش از ٥٠٠٠ تن باشد. سرعت چرخش اين سيارك تاييدي بر اين نظريه است كه هرچه سيارك كوچكتر باشد با سرعت بيشتري به دور خود مي‌چرخد.
پلوتوئید، نام جدید اجرام پلوتون مانند
اميدوارم اين يكي تكراري نباشه ... چون ديروز توسط انجمن بين المللي نجوم به روز رساني شد:46:
انجمن بین المللی نجوم، دسته بندی جدیدی به نام پلوتوئید را برای اجرام دارای شرایط مشابه پلوتون برگزید.
بنابر اعلام رسمی انجمن جهانی نجوم، از این پس سیارات کوتوله که دورتر از مدار نپتون به دور خورشید می گردند، پلوتوئید نام می گیرند.
بنا بر این تعریف، پلوتوئید، دارای جرمی است که توانسته به تعادل هیدرواستاتیکی برسد (کروی شکل است) ولی نتوانسته اطراف مدار حرکتی خود را از اجرام دیگر پاکسازی و تمیز کند. تاکنون پلوتون و اریس در دسته پلوتوئید قرار گرفته اند. بدین ترتیب اجرامی که با این شرایط و دورتر از نپتون، آخرین سیاره منظومه شمسی (طبق تعریف سال 2006)، کشف می شوند از این پس در دسته پلوتوئید قرار می گیرند.
در تصویر دسته اجرام پلوتوئید مشخص است. در سمت راست اریس و در سمت چپ پلوتون با همدمش کارُن قرار گرفته است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در میان سیارات کوتوله فقط یک جرم در این دسته قرار نمی گیرد که سرس نام دارد. سیاره کوتوله سرس در مداری بین مریخ و مشتری و در مدار سیارکها قرار دارد. مسئولان انجمن بین المللی نجوم، اعلام کردند به علت استثنا بودن سیاره کوتوله سرس دیگر برای آن مورد خاص دسته جدیدی در نظر گرفته نمی شود.
اهالی نجوم برای کاربرد این کلمه در زبان فارسی بهتر است منتظر اعلام رسمی معادل فارسی آن از فرهنگستان زبان و ادب فارسی شوند. نجوم نیوز با مشورت با ویراستاران مشاور خود احتمال می دهد کلماتی همچون پلوتوگون، پلوتونوار و یا پلوتون مانند، برای معادل آن به کار رود.
منبع : انجمن بين المللي نجوم (nojumnews)
