اینکه یه باشگاه میتونه از فروش لباس هزینه خرید بازیکن رو پوشش بده خرافات فوتبالی است. اون پول به جیب اسپانسر لباس های باشگاه میره، نه خود باشگاه.
تحت قرارداد رئال و آدیداس، آدیداس سالانه 70 میلیون یورو به رئال پرداخت می کنه به ازای حق لایسنس فروش لباس و سایر وسایل باشگاه. به اضافه این مبلغ، 22.5 درصد درآمد ناشی از فروش لباس و تجهیزات هم به رئال می رسه، در صورتی که این 22.5 درصد در سال کمتر از 30 میلیون یورو باشه باز هم آدیداس باید حداقل 30 میلیون یورو رو پرداخت کنه. تمام قراردادهای سایر باشگاه ها با اسپانسرهای تولید کننده لباسشون به همین شکل است. یک مبلغ ابتدایی برای حق لایسنس هست به اضافه درصدی در درآمد (معمولا بین 10 تا 25 درصد).
اگه رئال یک بازیکن رو 170 میلیون یورو بخره و در همون هفته اول 1 میلیون پیراهن هم فروخته بشه (با قیمت 80 یورو)، میشه 80 میلیون یورو. حداکثر سهمی که به رئال میرسه چیزی حدود 18 میلیون یوروست، ممکنه کمتر هم باشه.
نه یووه قراره از فروش لباس هزینه خرید رونالدو رو در بیاره، نه بارسا هزینه خرید کوتینیو رو، نه پیاسجی هزینه خرید نیمار و امباپه رو. البته به این معنی نیست که این خریدها سودآور نیستند چون ممکنه باشند ولی نه به این دلیل و نه به این شکل.