مشاعره

ره كجا منزل كجا مقصود چيست ؟
بوسه مي بخشم ولي خود غافلم
كاين دل ديوانه را معبود كيست .....

فروغ

تا حرف من پذيرد آخر كه: زندگي
رنگ خيال بر رخ تصوير خواب بود.

درياي خاكستري و ساحل ممتد سياه رنگ ،
شب هنگام با ماهنقره فام ديدار مي كند و
جاده هموار ، برايم زرين مي شود

روبرت براني

در اين شكست رنگ

از هم گسسته رشتة هر آهنگ.

تنها صداي مرغك بي باك

گوش سكوت ساده مي آرايد

با گوشوار پژواك.


(سپهري)

سلام

كردم از عقل سوالي كه بگو ايمان چيست
عقل در گوش دلم گفت كه ايمان ادب است

دفتر خاطرات خدمت

تو ابالفضلي و ايثار برازنده توست
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داري :blush:

یه روز یه باغبونی یه مرد آسمونی
نهالی کاشت میون باغچه مهربونی

يكي بود يكي نبود
غير از خدا هيچ كي نبود

نقل قول:

---

نوشته شده توسط nishnish

يكي بود يكي نبود
غير از خدا هيچ كي نبود

---

آخر شعر بود! :biggrin:

دل گمراه من چه خواهد کرد
با بهاری که می رسد از راه
با نیازی که رنگ می گیرد

دل گمراه من چه خواهد کرد
با نسیمی که می تراود از آن
بوی عشق کبوتر وحشی
نفس عطرهای سرگردان

لب من از ترانه می سوزد
سینه ام عاشقانه می سوزد
پوستم می شکافد از هیجان
پیکرم از جوانه می سوزد

هر زمان موج می زنم در خویش
می روم می روم به جایی دور
بوته گر گرفته خورشید
سر راهم نشسته در تب نور

من زشرم شکوفه لبریزم
یار من کیست ای بهار سپید؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند
سبزه ها لحظه ای خموش خموش
آه گویی که اینهمه آبی
در دل آسمان نمی گنجد..........

فروغ
.................................................. ...
) شعر دراز بود بقیه شو نتونستم تایپ کنم

دوست آن است كه گيرد دست دوست
در پريشان حالي و درماندگي