Printable View
از استاد ديني پرسيدند عشق چيست؟
گفت:حرام است.
از استاد هندسه پرسيدند عشق چيست؟
گفت: نقطه اي که حول نقطه ي قلب جوان ميگردد.
از استاد تاريخ پرسيدن عشق چيست؟
گفت: سقوط سلسله ي قلب جوان.
از استاد زبان پرسيدند عشق چيست؟
گفت:همپاي love است .
از استاد ادبيات پرسيدند عشق چيست؟
گفت: محبت الهيات است .از استاد علوم پرسيدند عشق چيست؟
گفت: عشق تنها عنصري هست که بدون اکسيژن مي سوزد.
از استاد رياضي پرسيدند عشق چيست؟
گفت: عشق تنها عددي هست که پايان ندارد
وقتی در تنهایی قدم میزنم... ،خاطرات با تو بودن آرامشم را میگیرد... ؛چه پریشان بخش است دلتنگ بودن....دلم برای شنیدن صدایت تنگ شده استدلم برای دیدنت....د یشب در خواب منتظر آمدنت بودماما به خوابم هم نیامدیو در خواب هم انتظار رو حس کردم...
یکی بود یکی نبود
زیر این سقف کبود
یه غریب آشنا
دلو جانمو ربود
اینجوری نگام نکن، گل یاس مهربون
اون غریبه خودتی همیشه باهام بمون
گوش كن:
وزش بي رحم تنهايي را
در شهروجود پر افسوسم مي شنوي
من غريبانه
در اين ظلمت
صدا مي كنم تو را
نامت
پزواك من در اين تنهايي و تاريكي است
دست هايت را چون خاطره اي سوزان
در دستان عاشق من بگذار
تا شايد دمي
جسم فسرده ام
با د ستان گرمي بخش چون تو
ا‌رامش گمشده اش را باز جويد
منتظرت مي مانم
به اميد صدا و دستان گرمت
مي خواهم برايت بهترین دوستی باشم كه تا کنون داشته ایمي خواهم كه گوش جان به سخنانت بسپارمحتی اگر در مشکلات خود غرق شده باشمان گونه كه هیچ كس تا کنون چنین نکردهمي خواهم تا هر زمان كه مرا طلبيدي در کنارت باشمنه اکنون ، بلکه هر زمان كه خودت مي خواهيمي خواهم رفیق شفيقت باشم، مي خواهم تو را به اوج برسانمخواه توانش را داشته باشم ، خواه از انجام ان نا توان باشممي خواهم به گونه ای با تو رفتار کنم كه گويي اوّلین روز تولد توستنه ان روز خاص ، كه تمام روزهای سالگاهی اوقات مي گذارم كه برنده شويدر کنارت مي مانمدر ان زمان كه اهنگ نبرد كني در کشاکش مبارزه با زندگیبرايت دعا مي کنممي خواهم برايت بهترین دوستی باشمكه تا کنون داشته ایامروز ، فردا و فرداهاي دیگرتا اخرین لحظه حياتممي پرسي چرا ؟!زیرا تو نیز برايم بهترین دوستی هستي كه تا کنون داشته ام !
تو کجایی؟
در ګستره بی مرز این جهان ...،تو کجایی...؟
من ،در دوست ترین جای جهان ایستاده ام....؛کنار تو..
تو کجایی..؟
در ګستره ناپاک این جهان ...تو کجایی؟
من در پاک ترین مقام جهان ایستاده ام...
بر سبزه شود این رود بزرګ،...
که می سراید،..برای تو.....
رنگ ناب آفتاب بودي
به گاه رفتن
نه چنان که آمدي ،
باراني.
رنگين کمان شدي
در آغوش افق ،
که آغوش من
برايت تنگ بود
اي عشق بي همتاي من اي نازنين دنياي من
اي ماهتاب زندگي روشنگر فرداي من
اي كاش مي ديدي چسان پر ميزند پروانه وار
بر گرد شمع عشق تو باز اين دل شيداي من
با آن نگاه آتشين با غنچه لبخند خود
بر باد داده جملگي رنج من و غمهاي من
روزم به پاي زلف تو تاريك ميگردد چو شب
روشن زنور چهره ات ميگردد اين شبهاي من
جان مي دهم در پاي او جورش به جان خواهم خريد
مجنون او خواهم شدن گر او شود ليلاي من
پس عهد بندم تا ابد در خانه قلب خودم
جايي نخواهد داشت جز آن دلبر زيباي من
دیرزمانی ست
برایت هیچ ننوشته ام
دل تنگی خود رادرآینه ی یاد تو٫
خیره نمانده ام
شاید از لرزش دوباره ی این دل
واهمه داشته ام
راستی٫
میدانستی
هنوز می ترسم...
عهد بسته بودم سکوت را
از" سنگ دم فرو بسته" بیا موزم
دیر زمانی ست گونه هایم٫
نافرمانی می کنند٫
اشک ها را دعوت می کنند
زمانی که جرات" دوباره داشتن" ترا به خود دادم٫
به جای اشک رنج بردم
بگذار آن کس که ترا از دست داده است
در کنارگور دوستی از دست رفته
ناله های تلخ دلتنگی سر دهد
و اینجا من باز برایت می نویسم
راستی٫
میدانی
حقیقت اندیشه هایم چیست؟...
غم های زندگی من
درآغاز و پایان این جاده
همچون مستی سردرگمند
سستی و نا امیدیست
که مرا بر زمین میخکوب می کند
به نیستی و فنا می کشاند٫
توده ای استخوان خسته
و روحی هراسان
مجسمه سرد و مرمرین من!
شکسته های روح تو و من همزادنند
یاد تو در این روزهای سردر گم جوانی
هم چون غریقی ست که به تنها سنگ خاموش
چنگ می زند وبه راز و نیاز می نشیند
راستی٫
نمی خواهم هیچ چیز بدانم
نمی خواهم هیچ چیز بگویی
تنها برایت می نویسم...
من بودم و غروبی سرخ
که نشان از تاريکی تلخی داشت
به ذهن فشار آوردم
تا تو را به خاطر آورم
ولی هر چه کردم به ذهن هم نيومدی
همان لحظه که خورشيد می رفت
به خاطرم امد که تو تمام هستی من بودی
اما نميدانستم به زيبا یی های دنيا
نبايد دل بست
به تويی که زيبايی محض بودی
آن روز غروب عشق من بود
و فهميدم که وعده گل رخان را وفايی نیست
شکوه هایم از تو را به فراموشی سپردم
و گفتم که او را ز خاطر بباید برد
خورشيد رفت و شب امد
هنوز روز را نديده ام
اگر هر غروب طلوعی دارد
ولی اين غروب را طلوعی نیست
ديگر من مانده ام و يک دنيا تاريکی
غروب عشق اگر غمگين بود
اما دوست داشتنی هم بود