مشاعره سنتی

ای وعده بسی داده و ناکرده وفا
از اهل وفا نباشد این شیوه روا
رفتن به طواف کعبه کی سود کند
بی دین درست و صدق و بی سعی و صفا

عمادالدّین نسیمی

آن خداوندي که عالم آن اوست
جسم و جان در قبضه‌ي فرمان اوست

سوره‌ي حمد و ثناي او بخوان
کيت عز و علا در شان اوست

سیف فرغانی

تا عشق به پروانه درآموخته‌اند
زو در دل شمع آتش افروخته‌اند
پروانه و شمع این هنر آموخته‌اند
کز روی موافقت بهم سوخته‌اند

خاقانی

دلا ز کرده‌ي خود سوختي نمي‌گفتم
که خوب رويان البته بي‌وفا باشند

خوش است دولت آنم که جان به جان پيوست
کجاست بخت که تن هم به تن شود پيوند


امیر خسرو دهلوی

دل هرچه ز بد دید پسندید از تو
وز جمله جهان برید و نبرید از تو
گفتی که نبیند دلت از من غم هجر
دیدی که به عاقبت همان دید از تو

انوری

وقتي سلام او ز صبا مي‌شنيد گوش
در ورطها سلامت ما زان سلام بود
زين پس مگر به مصلحت خود نظر کنيم
کين چند گاه گردن ما زير وام بود






اوحدی مراغه ای

دگر کریم چو حاجی قوام دریادل
که نام نیک ببرد از جهان به بخشش و داد
نظیر خویش بنگذاشتند و بگذشتند
خدای عز و جل جمله را بیامرزاد

حافظ

دلا در عشق تو صد دفترستم
که صد دفتر ز کونين ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته

که آذر در ته خاکسترستم

بابا طاهر

مؤمکؤنمؤدؤر منی قوربان ائده سن؟
دردلریمی گؤرؤب درمان ائده سن؟
گؤز یاشیملا ایسلانماقدان بدنیم
آل قانیما منی غلطان ائده سن؟

الیاس نظامی گنجوی

من مظهر نطق و نطق حق ذات من است
در هر دو جهان صدای اصوات من است
از صبح ازل هر آنچه تا شام ابد
آید به وجود و هست ذرّات من است

عمادالدّین نسیمی