-
ƏMANƏTİ
Ey müqǝddǝs Vǝtǝn, ey ana torpaq
Ürǝyim sǝnindir, al ǝmanǝti
Bir cüt körpǝm qalır sǝndǝ yadigar
Tapşırıram sǝnǝ, bil ǝmanǝti
Kimdir mǝnim kimi kǝnar elindǝn
Ayrı düşǝn günün sanar elindǝn
Bülbül ayrı düşǝr qönçǝ gülündǝn
O bağ ǝmanǝti, gül ǝmanǝti
Əhdim budur: yar çırağı sönmǝsin
Özgǝ bülbül dal budağa qonmasın
Yara tapşır - hǝr sözǝ inanmasın
Dodaq ǝmanǝti, dil ǝmanǝti
O da getsin öz dostunu arasın
Tez sağaltsın ürǝyinin yarasın
Saçlarını sığallasın, darasın
Ay qabaqda cığa tel ǝmanǝti
Çǝkǝrǝm uzaqda mǝn intizarı
Ölüncǝ unutmam o düz ilqarı
Hüseynin dostuna var e`tibarı
Yetirǝcǝk sǝnǝ, al ǝmanǝti
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
ŞİRİNDİR
Sirri bilinmǝyǝn zülmǝt gecǝnin
Rö`yası da, sǝhǝri dǝ şirindir
Yar yolunda şirin candan keçǝnin
Sevinci dǝ, qǝhǝri dǝ şirindir
Şǝkǝrdǝn alınıb mǝhǝbbǝt tamı
Baldan süzülübdür vüsalın camı
Kǝsib yolum, töksǝ qanım haramı
Al qanımın cövhǝri dǝ şirindir
Cavan Hüseyn pozmaz ǝhdin-peymanın
İtirmǝz şöhrǝtin, itirmǝz şanın
Acının, şirinin dadıbdır tamın
Dostun mǝnǝ zǝhǝri dǝ şirindir
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
QUMRAN GÖZLƏRİNİN QURBANI OLUM
Mahir ovçu kimi mǝni izlǝyǝn
Qumral gözlǝrinin qurbanı olum
Saxta baxışlardan mǝni gözlǝyǝn
İşvǝ-nazlarının qurbanı olum
Varmı sǝnin kimi solmayan çiçǝk
Əbrişim cığalı, qanavuz birçǝk
Doğra mǝni, tikǝ-tikǝ şişǝ çǝk
Bişir, gözlǝrinin qurbanı olum
Cavan Hüseyn doymaz saf mǝhǝbbǝtdǝn
Gǝl qurtar aşiqi qǝmdǝn, möhnǝtdǝn
Beçǝnin balından, nabatdan, qǝnddǝn
Şirin sözlǝrinin qurbanı olum
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
BƏXTƏVƏR
Çǝkilib, qüdrǝtdǝn qaşların, gözǝl
Kimin olacaqsan yarı, bǝxtǝvǝr
Tökülüb gǝrdǝnǝ ipǝk saçların
Kim hörübdü o saçları, bǝxtǝvǝr
Tǝzǝcǝ qönçǝdǝn çıxıb yanağın
Şox salıb gǝrdǝnǝ büllür buxağım
Nǝ şirindi dilin, qaymaq dodağın
Şan çǝkibdi yǝqin arı, bǝxtǝvǝr
Sǝnin mǝrmǝr sinǝn kağızdan ağdı
Baxışın qǝlbimdǝ düyündü, dağdı
Qoynun bir bahardı, meyvǝli bağdı
Becǝribsǝn şirin barı, bǝxtǝvǝr
Aydırmı camalın, gündürmü üzün
Sǝnsǝnmi işığı gecǝ-gündüzün
Oynatma qaşların, süzdürmǝ gözün
Tǝ`nǝ vurma bizǝ barı, bǝxtǝvǝr
Tǝbiǝtdǝn nǝ gözǝl pay alıbsan
Odur el içindǝ sǝn ucalıbsan
Gün kimi dünyaya işıq salıbsan
Nurun tutub hǝr diyarı, bǝxtǝvǝr
Gözǝldir dünyada düz ilqar, vǝfa
Yar yarın yolunda çox çǝkǝr cǝfa
Yetişib vüsala, sürǝrlǝr sǝfa
Möhkǝm olsa düz ilqarı, bǝxtǝvǝr
Yanağından axan gilabdı, tǝrdi
Buxağın gül kimi nǝ tǝzǝ-tǝrdi
Sǝni sevǝn kǝsin olarmı dǝrdi
Hüseyn sevir sǝntǝk yarı, bǝxtǝvǝr
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
BAXDI TƏRSİNƏ
Gözǝllǝr gözǝli, mǝlǝklǝr xası
Qǝzǝblǝ üzümǝ baxdı tǝrsinǝ
Deyǝsǝn aşıqdan var tǝmannası
Mücganın sinǝmǝ çaxdı tǝrsinǝ
Yandırdı cismimi eşqin fǝrağı
Şam kimi ǝridi qǝlbimin yağı
Sevinc yaşlarılǝ çeşmim bulağı
Piyalǝtǝk dolub axdı tǝrsinǝ
Kimsǝ eşitmǝdi qǝlbim harayın
Zimistan eylǝdi könlümün yayın
O bimürvǝt mǝhǝbbǝtin sarayın
Əğyarlar ǝlilǝ yıxdı tǝrsinǝ
Olmadı aşığın bircǝ pǝnahı
Göylǝrǝ ucaldı fǝryadı, ahı
Eşqin leylasına gözǝllǝr şahı
Min ǝzab vermǝyǝ çıxdı tǝrsinǝ
Cavan Hüseynin açılmadı sǝhǝri
Boğdu ilhamını sevinc qǝhǝri
Lǝblǝrindǝn lütf eylǝdi zǝhǝri
Vüsalın camına sıxdı tǝrsinǝ
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
NAKAM ÖLMƏRƏM
Döyüşlǝrdǝ bǝrkimişǝm, bişmişǝm
Qorxu nǝdir, ölüm nǝdir, bilmǝrǝm
Anamın südünǝ mǝn and içmişǝm
Vǝtǝn adın ürǝyimdǝn silmǝrǝm
Azadlıq uğrunda qanım tökülsǝ
Mǝzarımın üstdǝn yollar çǝkilsǝ
Saçlarım ağarsa, belim bükülsǝ
Düşmǝnǝ baş ǝyib sǝcdǝ qılmaram
Şirin arzularım yerin almasa
Vǝtǝnim zillǝtdǝn azad olmasa
Xalqım sevinmǝsǝ, elim gülmǝsǝ
Ürǝkdǝn şad olub mǝn dǝ gülmǝrǝm
Şǝfǝq olub ürǝklǝrǝ töküllǝm
Çinar olub yollar üstdǝǝkillǝm
Budaq olub yarpaqlara büküllǝm
Şöhrǝt cübbǝsinǝ mǝn bükülmǝrǝm
Çıxıb Savalana yurduma baxsam
Tǝbrizin köksünǝ ulduzlar taxsam
Zǝfǝr nǝğmǝsini zildǝn oxusam
Mǝn Cavan Hüseynǝm, nakam ölmǝrǝm
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
OLMASA
Mǝcnun dözǝrdimi hicran qǝhrinǝ
Ürǝyindǝ bir muradı olmasa
Fǝrhad çapardımı Bisütun dağı
Şirin kimi sǝrvinazı olmasa
Hǝqiqi aşıqlar yolundan çaşmaz
Gen gündǝ görünüb, dar gündǝ qaçmaz
Lalǝlǝr qızarmaz, qönçǝlǝr açmaz
Tǝzǝ ilin gözǝl yazı olmasa
Bülbül cǝh-cǝh vurar gül arasında
Şanǝ fǝrǝhlǝnǝr tel arasında
Aşıq sevilǝrmi el arasında
Şirin lǝhcǝ, xoş avazı olmasa
Aşıq ayrılarmı öz sǝnǝtindǝn
Elin söhbǝtindǝn, elin mǝdhindǝn
Xalqın qüdrǝtindǝn, el adǝtindǝn
Kim danışar, xalqı razı olmasa
Qanadsız şahinlǝr dağlar aşarmı
İnsan da vǝtǝnsiz, elsiz yaşarmı
Cavan Hüseyn mǝclislǝrdǝ coşarmı
Sinǝsindǝ telli sazı olmasa
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
BİLMƏMİŞƏM
Əğyarları alçaqları yadları
Heç vǝ`dǝ özümǝ yar bilmǝmişǝm
Sultanlara olmamışam sadağa
Ağlamaq, sızlamaq, zar bilmǝmişǝm
Düşmüşǝm tufana, qara, borana
Əyilmǝyib aşım qarı düşmana
Demişǝm sözümü mǝrdi-mǝrdana
Nǝ qorxu nǝ ölüm dar bilmǝmişǝm
Sinǝmdǝn tökmüşǝm zǝbǝrtac, inci
Olmamışam namǝrdlǝrǝ yavıncı
Vǝtǝn eşqi olub könlüm sevinci
Bundan böyük arzu-var bilmǝmişǝm
El dǝrdini ürǝyimdǝ çǝkmişǝm
Alnımdan tǝr, gözümdǝn nur tökmüşǝm
Xǝzan görmǝz barlı bağlar ǝkmişǝm
Zǝhmǝti özümǝ ar bilmǝmişǝm
Hüseynǝm, şöhrǝtli, büsatlı, adlı
Qǝlbim hǝrarǝtli, ürǝyim odlu
İntiqamdan şirin, vüsaldan dadlı
Hǝyat bağlarında bar bilmǝmişǝm
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
AŞIQLARIN ATASIDIR ƏLƏSGƏR
Nǝ qǝdǝr dünya var, bǝşǝriyyǝt var
Günǝş kimi qalasıdır Əlǝsgǝr
Aşıq var, sevgi var, saf mǝhǝbbǝt var
Mǝhǝbbǝtin badǝsidir Əlǝsgǝr
Söz mǝhǝki, sǝrrafların ustadı
Qızıl sǝhifǝdǝ hǝkk olub adı
Könüllǝr sevinci, ağızlar dadı
Anaların laylasıdır Əlǝsgǝr
Sözüylǝ qǝlblǝri edib çıraqban
Eşqin bimarına olubdur loğman
Kiçik sinǝsindǝ böyük bir ümman
Bǝhrlǝrin dalğasıdır Əlǝsgǝr
Sǝmǝndimi hǝr tǝrǝfǝ çapmışam
Gövhǝrin mǝ`dǝnin bunda tapmışam
Söz mülkündǝ bürcü-qala yapmışam
Sözlǝrimin qalasıdır Əlǝsgǝr
Tükǝnmǝz xǝznǝli, Hatǝm sǝxalı
Kǝlmǝsi yaqutdan, dürdǝn bahalı
Bu Cavan Hüseynin cahi-cǝlalı
Gözlǝrinin şö`lǝsidir Əlǝsgǝr
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
-
SÖZ QİYMƏTLİDİR
Yaqutdan, almasdan, dürdǝn, gövhǝrdǝn
Anlayan yanında söz qiymǝtlidir
Müxǝnnǝtin tirmǝsindǝn, şalından
Mǝrdlǝrin geydiyi bez qiymǝtlidir
Yalançılar dediyindǝn utansa
Hǝqiqi sözlǝrin mǝ`nasın qansa
Eşq oduna aşiq sǝrasǝr yansa
Mǝhǝbbǝt ǝhlinǝ göz qiymǝtlidir
Cavan Hüseyn sevǝr atı, tüfǝngi
Döyüş meydanında eylǝyǝr cǝngi
Mǝhǝg zǝri tanır, gözsǝ mǝhǝgi
Sǝrraflar yanında göz qiymǝtlidir
AŞIQ HÜSEYN CAVAN
