Printable View
ستاره هاي چشم دريدهاز پشت بام آسمانمي نگرند با رنگهايي پريده.هنوز بوي اميد مي طراويدنسيم زمان مي وزيدو از طاق آسمانمي ريخت ستاره.روح گريخته بود از وجودشانو ماه مي گريستهالي چه بي جاندر بي كران ها گام برمي داشتخون به رگها نداشتاما هنوز ايثار مي كرد.پروين همچنان مي سوخت.دب اكبرپدري مي كرد اصغر راو من آموختمدرس ايثار، درس گذشت راچه زيبا رفتندياران خورشيدو ماه همچنان مي سوختتا مرگ آسمان...
ديرگاهي بودكه شيشه سكوتم راسنگ هيچ عاشقينشكسته بود.تپش هاهمچنان تكنواز كنسرت بي پايان عمر بودند.مرداب وجودم راتنها ربوي اين امواجبه تكاپو واميداشتتصوير وجودم بر ديوار سياه روزگارهمچنان تاريك بودناگهان وجودي بر من وزيدتصوير تاريكم جان گرفتو مرداب وجودمبوي هم آغوشينسيم عشق ديگر نبود آنطوفان بودمرا تا مرز عاشقي با خود بردمرز را شكستمو تا بي كرانش وزيدمخستگي را با من كاري نبودفقط تشنه بودم.هر جرعه عشققطره اي بود در صحراي وجودمو اين من بودم و بي كران عشق…
باران که باشد
تو هم که باشی
بی چتر
زیر چتر خدا
من کم می آیم !
حس می کنی ...؟
دعا دعا می کنم پیدا شوی
عاقبت
دستانم در آسمان حل می شود
من هنوز هم خرافه نمی پرستم
من هنوز هم کافرم
اما
باور کن دعا
آخرین راه چاره بود
دست رد به سینه ام نزن
خواب می بینم خدا هست
شنیده ام خواب زن چپ است
با چنین حالی
طبیعی ست که
آمادگی آمدنت را ندارم !
شبانه که ره به هوای بستر من می گشايی
تو را و روياهايت را با هم قاب می کنم
تا شايد روزی که خواب از سرم می پرد
نقاشی ات کنم . . .
کاش نبودم
یا کاش نمی آمدم
یا کاش نمی شد
یا کاش نمی کردم
یا کاش ، یا کاش
....
مجرمم یا ناشکر؟
و شاید هم کاش .... !
وقتی که تو نیستی
با سبد سبد دلتنگی چه کنم؟
انگار با نبودنت
نام رنگ می بازد
دیگر نمی خواهم کسی را صدا بزنم ...
پرستوی کوچک پرنده نبود!
پرستوی کوچک دلش گرفته بود.
پرستوی کوچک باید پرواز میکرد.
پرستوی کوچک باید پرنده می شد.
قصه پرستوی کوچک باید تمام می شد.
برخلاف آنچه تصور می کنند
هیچ تغییری رخ نداده است
چشمهای من هنوز چیز دیگری می بینند
و تغییری در جهت باد احساس نکرده ام
نه!
هیچ چیز تازه ای نیست
ولی همه احساسش می کنند
و من احساسش نمی کنم!
چیز عجیبی نیست!
دلیلش را هم مدتهاست که دانسته ام:
"آری
تصوری که از دنیا داشتم تغییر کرده است
این تصور همه چیز است
و وقتی تغییر کند
دنیا نیز
عوض خواهد شد!"