نقل قول:
من نمی دانم این مقاله را چه کسی نوشته ، ولی هر کسی که بوده از طرز ایجاد سیاه جاله ها اطلاعی نداشته.
ستاره ها بعد از مدتی بالاخره مواد سوختنی ( انفجار هتسه ای ) اونها تمام می شود و رو به سرد شدن می گذارند.با سرد شدن ستاره ، کم کم خود خودش را جمع می کند و از حالت گازی خارج می شود و با پایین آمدن دما اول مایع می شود و بعد جامد می شود ، می توانید فرض کنید که به یک سیاره دارد تبدیل می شود.
اگر ستاره خیلی خیلی بزرگ باشد ، فشاری که در اثر نیروی جاذبه نیوتنی در مرکز آن ایجاد می شود آنقدر زیاد می شود که الکترون را روی پروتون سقوط می دهد.در حالت طبیعی اگر پروتون را یک توپ پینگ پونگ فرض کنید، الکترون در فاصله حدود یک کیلومتری از این توپ در حال چرخش است و تقریباً تمام حجم اتم از فضای خالی تشکیل شده.
وقتی الکترون روی پروتون سقوط می کند، حجم اتم از یک میلیونیم هم کمتر می شود.حجم خالی شده در وسط ستاره دوباره توسط اتم های سالم پر می شود ولی باز آنها تحت فشار قرار گرفته و الکترون روی پروتون سقوط می کند.
سرتان را درد نیاورم آخر کار از یک ستاره که یک میلیون کیلومتر شعاع داشته یک توپ درست می شود با شعاع صد متر که البته همان وزن را دارد.یک توپ با شعاع صد متر که به اندازه هزار میلیون برابر کره زمین وزن دارد.
هر جسمی که روی سطح این کره قرار بگیرد ، آنقدر نیروی جاذبه نیوتنی قوی بر آن وارد می شود که الکترون های آن روی پروتون هایش سقوط می کند.مثلاً اگر اندازه یک شتر باشد آنقدر کوچک می شود که از یک سوزن هم رد می شود.
بنابر این فکر اینکه با لباس یا بی لباس به چنین کره ای نزدیک شوید را اصلاً نکنید.
ممنون از شما دوست عزیز که نظرتونو دادین.