خواهش میکنم بخونین. اسم من هست سیامک.با 190 سانتی متر قد و وزن 107 کیلوگرم. تو زندگیم عاشق بدنم و سلامتی اون بودم.باورتون نمیشه ولی اسم یه داروی ساده رو هم نمیدونستم.یک پک به سیگار نزدم.یک قطره الکل مصرف نکردم.تا اونجا که تونستم هوای بدن و سلامتیمو دونستم.ورزش مداوم. اما حالا چرا اینارو اینجا میگم? مهمش همینجاست.سال 78 پسر عمه ی من با پراید تو چمران تصادف کرد و ماشینش و خودش هر دو داغون شدن.وقتی من پراید گرفتم بهم گفت چیزی که من دیدم تو هم میدیدی پراید سوار نمیشدی. من گفتم دوست دخترتو بغل سوار کردی هوایی بودی زدی گاردریل.گردن پراید ننداز.خندید و گفت هر تور دوست داری فکر کن. ماشین آمریکایی هزینه بر هست.نمیشه خیلی جاها باهاش رفت.من هم یه پراید خریدم.میتونم بگم رانندگی من از همه شما بهتره.نمیخوام بگم من آره.اما دارم مردونه حرف میزنم.تو یکی از اون روزای معمولی که داخل شهر داشتم میرفتم رستوران...همه جا تاریک شد.چشامو که وا کردم دور تا دورم کله ی آدم بود.هیچ چیزو از هم تشخیص نمیدادم.فقط شماره تلفن پدرمو بلند بلند داد میزدم.همه جا خون بود.تو بیمارستان فهمیدم چه اتفاقی افتاده.ماشین از روبرو منحرف شده و منو تو لاین 1 زده.شاخ به شاخ.راه فراری هم نبوده.الان 3 ساله دارم میلنگم.شدم 90 کیلو.صحبت از دردو دل نیست.صحبت از یه اشتباهه.اشتباهی به اسم صرفه طلبی.اشتباهی به اسم پراید.اشتباهی به اسم محاسبه ی حرکت و مصرف بنزین.اشتباهی به اسم سایپا.اشتباهای زیاد که منو شکست دادن.به خودم قواشو دادم بدن و سلامتیمو برگردونم دقیقا همونجایی که بود.ولی خیلی چیزا برنمیگردن.من حتی زندگی عاطفیمو هم از دست دادم. حالا شما دوست خوبم دیروز 6 امین جراحی رو بدنم انجام شد و باز منتظر جراحی 4 ماه آینده هستم.من خیلی قوی بودم زنده موندم.وگرنه نه این پیج بود و نه این صحبتها.اگه شما راننده پراید هستین و تفکر منو واسه روندنش دارین هر شب که خونه میرسین رو به آسمون به خدا بگین دمت گرم که امشب خونه اومدم.چون فقط خداست پراید سوار زنده میمونه. اگه قرار باشه اتفاقی پیش بیاد پراید یه نامرد بیشتر نیست
