Printable View
اساس ازدواج باید بر اساس روابط عاطفی و عشق باشهنقل قول:
اگه فقط جهت ارضای غریزه جنسی باشه مسلمن اگه کسی قبلن ارتباط داشته باشه ازدواج موفقی نخواهد داشت
البته زن و شوهر باید برای هم جذابیت جنسی هم داشته باشند ک بحثش جداست
در ضمن ازدواج تو سن پایین اصلن خوب نیست چون پسر و دختر ب بلوغ عقلی اجتماعی نرسیدند و تصمیم گیری بیشتر از روی احساسه تا منطق
از پاسخهاتون ممنونم
بله خودم میدونم که رفتار این مدل پدر و مادر ها به خاطر علاقه شون به فرزندشونه و به حساب میخوان مسیولیت شونو درست انجام بدهند غافل از اینکه با این کارا دارند زندگی بچه شونو خراب میکنند...
در مورد زندگی مجردی هم که گفتید خب من این راه رو هم حتی رفتم:n29: ... شهریور تا دی92 ... بهار و تابستان 92 دوران اوج اختلافات من و خانوادم بود و همون اختلافات باعث شد هرجور شده دیگه از خونه بکنم و برم...:n27: ... دیگه اینطوری بود که اون زمونا چون درس و دانشگاه هم نداشتم و وقتم آزاد بود چند ماه هر کاری از فروشندگی بوتیک و کارگری فست فود گرفته تا بازاریابی و این مسخره بازی ها کردم و یک مقدار پول پس انداختم و یک سوپیت گرفتم اتفاقا سوییت خوب و جای خیلی خوب هم گرفتم... اما دیدم اونجوری هم فایده نداشت ... چون پول کرایه خونه مو به زور در میاوردم ... اون زمونا ویزیتوری میکردم ... از طرفی چون از مهر 92 دانشجو هم شده بودم مقداری از وقتم هم برای درس و دانشگاه میرفت و نمیشد روی کار و پول درآوردن تمرکز کنم... تغذیه ام هم که داغون شده بود و قوت غالب ام تخم مرغ و عدسی و شیر و بیسگویت و نون پنیر و ساندویچ های فست فودی و همین چیزا بود ... و البته به هدفی که داشتم هم نرسیدم ... یعنی مستقل نشدم چون این مادر بنده خدا روزی چندبار زنگ میزد و بالاخره ما هم که آدم بودیم و احساس داشتیم میگفتیم پس به خونه هم یک سری بزنیم :n28:... یعنی از ماه دوم به بعدش کلا زیاد خونه پدری میرفتیم... دیگه اینجوری بود که دیدم نمیشه قید خانواده رو زد و کلا هم خونه مجردی گرفتنم هم اشتباه و حماقت و خرج اضافه بود ... و خیلی زود به اون صابخونه هه گفتم پول پیش رو جور کن که من میرم ...
در مورد ورزش هم که توصیه کرده بودید ممنون من قبلنا باشگاه میرفتم بدنسازی و قبل از اون هم تکواندو ... الان خیلی شاید 3 سال یا شایدهم بیشتر باشه دیگه باشگاه که نمیرم ولی خودم هر از گاهی برنامه های ورزشی برای خودم میزارم ... کوه / دو / بعضی وقتا هم بشه فوتبال ... البته همین برنامه های ورزشی خودم هم الان کمتر از مثلا 1 یا 2 سال پیش شده ... اما بهرحال قطع نشده...
دوست دیگه ای هم گفته بودند این ها دلایل خوبی نیست برای ازدواج ... بله خب حق با ایشونه ...
اما میبینید که من راه دیگه ای که توصیه شده بود یعنی مستقل زندگی کردنو تجربه کردم و به هدفی که داشتم نرسیدم ... حالا من ازدواج هم حالا حالا ها نمیخوام بکنم خیالتون راحت ... پول مولی که ندارم و پشتم به بابام هم که اصلا گرم نیست... دختریکه پیدا بشه و به دل من واقعا بشینه و حس کنم اونم حس متقابلی به بنده داره هم که اصلا پیدا نمیشه ... از طرفی من یک سری عقاید خاص خودمو هم در مورد زندگی زناشویی دارم اصلا یک مقدار بعید به نظر میرسه که زنی این چیزا رو قبول کنه ... مثلا توی همین تاپیک گفته بودم من از موافقان گرفتن فرزندخواندگی هستم و با تولید فرزند مخالف ام نمیدونم بقیه مردم چقدر با این حرف موافقند ... شاید خیلیها هم به ظاهر بگن بله اما در باطن اعتقادی نداشته باشند و این مساله براشون خوشایند نباشه و مرد عمل نباشند ... اما من توی زندگیم هیمشه حرفم صادقانه و با عمل ام یکی بوده و جدی بودم و وقتی بگم کاری رو میکنم تا زمانیکه اون کار انجام نشه من بیخیالش نمیشم و کلا مغزم هم آروم نمیشه حتی اگر بعد از انجامش پشیمانی در بر داشته باشه ... خیلی کارها رو هم خیلی ها گفتند کار تو نیست و براشون قابل تصور نبوده که به تنهایی انجامش بدم اما من انجام اش دادم و حد اقل توی زندگیم اتفاقاتی رو هم رقم زدم که به خودم افتخار کنم و زمانهایی حس ابهت و غرور داشته باشم ...
شاید هم برای حل این مشکل( یعنی نساختن با پدر و مادر زیر یک سقف) دوباره مثل همون زمان جوانی به فکر یک شهر دیگه بیافتم باز ... اگه بشه و دانشگاه خوب قبول شم دوران ارشد رو بزنم برم یک جای دیگه ... برای خودم واقعا اینجوری خیلی خوب میشه ... اصلا من باید از این شهر برم ... موندنم برام خوب نیست ... نباید ادامه ی عمر و زندگیم با این غم و غصه ها بگذره... شهر خوبی برای من نیست گذشته های خوبی هم نداشتم ... از خیلی جاها و خیابوناش وقتی رد میشم میبینم کلی اتفاقات و خاطرات تلخ و شوم داشتم مثلا تصادف ... بازجویی مامور گشت و ارشاد ... جریمه ی مامور راهنمایی رانندگی و سر و کله زدنای من با اونا ... سر و کله زدنام با مردم ... دستگیری و انتقال به پایگاه و گرفتن تعهد توسط بسیج :n03:... دادگاه... (حالا این چیزا رو گفتم خیال نکنید آدم خلافی ام ... آدم سر به راه تر از من پیدا نمیشه...بهر حال تو این مملکت آسه هم میری و میای باز هم مزاحم زندگی و حقوق شهروندی ت میشن...) بیمارستان... مطب روانکاوی... کوچه ی معشوقه... یک سری اتفاقات دیگه ... ببخشید شعارگونه و احساسی شد ... بحث تاپیک هم خیلی از برنامه ش دور شد ...
اتفاقا به نظر من وقتی قبل از ازدواج رابطه داشته باشی قدرت تشخیصت بالاتر میره و معیارت به غیر از مسائل جنسی به موارد دیگه ای هم گسترش پیدا میکنه.ولی اگر بدون داشتن رابطه بخوای ازدواج کنی به تنها چیزی که فکر میکنی یک چیز هست.نقل قول:
موافق هستم تجربیات به ما کمک می کنند که تصمیم های بهتری بگیریم به شرط اینکه دید واقع گرایانه ای داشته باشیم ، و به این موضوع باید برسیم که هر رابطه ای قرار نیست به ازدواج ختم بشه و اینکه به نظرات مختلف احترام گدشته بشه . مثلا من خودم ازدواج سنتی رو برای خودم بهتر دیدم برای همین با وجود اینکه تفکرات مدرن دارم ولی کاملا سنتی ازدواج کردم کلا قبل از عقد ۶ ساعت شاید با هم صحبت کردیم!نقل قول:
سلام به نظر من هم ترک خانه والدین در حدود ۲۰ سالگی واقعا تصمیم درستی هست ولی تو کشور ما اگر والدین همون شهر باشند عرف نیست پس کلا چندتا راهکار هست درس و خدمت در شهر دیگر که موقتی هست و شغل و ازدواج .نقل قول:
من خودم از ۱۸ سالگی که دانشگاه قبول شدم از شهرمون زدم بیرون تا الان و بهترین و سخت ترین تصمیم های زندگیم رو گرفتم و واقعا وقتی میبنم افرادی در حدود ۳۰ سالگی هنوز دارند با والدینشون زندگی میکنند کمی برام درکش سخته.
من فقط تجربه شخصی خودم رو میگم درست و غلطش نظر بدید برام مهمه حتما می خونم
من تحصیلاتم ارشده و شغل خوبی دارم و از 18 سالگی هم کار آموزشی انجام دادم الان در زمینه تحصیلی خودم کار می کنم. درآمدم خوبه و همه چیز خوب به نظر می رسه.
تصمیم به ازدواج داشتم و دارم ولی مورد مناسب واقعا پیدا نمیشه. نه اینکه دختر خوبی نباشه نه منظورم این نیست. یه مقدار زندگی ها فرق کرده مثال می زنم مثلا دختری در فامیل هست که من خیلی هم به ایشون علاقه دارم ولی هیچ آینده ای با هم نمی بینم. ایشون هم کار می کنند تا ساعت 4 بعد از ظهر 5 الی 6 می رسن خونه و بعد تبلت دستشونه تا 1 شب و دوباره همین پروسه تکرار می شه. زندگی شخصی شون هم هیچ نظمی نداره یعنی اتاق نامرتب و ... . خوب من با این دختر خانوم چه آینده ای می تونم داشته باشم؟؟؟
من انتظار دارم بخشی از وقتش صرف خانواده بشه و مرتب باشه. نظر شما چیه؟ ازدواج کار درستیه؟
بله واقعا... اصن چندش آوره...نقل قول:
از سید محمد حسینی خوشم نمیاد و به نظرم آدم جوگیریه اما توی یکی از این برنامه های ری استارت اش داشت در مورد همین موضوع حرف میزد میگفت حیوانات این مزیت رو به انسان دارند که از یک سنی به بعد بچه هاشونو رها میکنند...
زن و مرد پس از ازدواج درگیر تغییر و‌تحولاتی میشن و احتمالا این خانوم هم مقداری سبک زندگیش فرق خواهد کرد اما من توصیه میکنم کلا ازدواج فامیلی نکنید...نقل قول:
رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس: هر ۹ دقیقه یک طلاق در کشور ثبت می شود
سلمان خدادادی:
قانون تسهیل ازدواج جوانان مصوب سال ۸۴ بعد از گذشت ۱۲ سال همچنان بلاتکلیف مانده است!
فاصله ازدواج تا طلاق ۵ تا ۷ سال بوده که اکنون به ۳ تا ۵ سال رسیده است
مشکلات اقتصادی و بیکاری مهمترین عامل بی رغبتی جوانان به امر ازدواج است.
بیش از ۲.۷ میلیون نفر زن سرپرست خانوار در کشور داریم
توضیح بیشتر ، باز تر کنید مسئله رو ....نقل قول:
به نظرم مهمترین نکته در یافتن شخصی که بتونید باهاش یک زندگی مشترک رو تصور کنید، اینه که هم فاز باشید و علایق بنیادینتون شباهاتی داشته باشن.
باید نسبت به کاراکتر همدیگه شناخت زیادی پیدا کنین و دوست به معنای واقعی کلمه باشین. تنها راه یه زندگی سالم و شاداب، همینه که شما انتخاب میکنید یه دوستی طولانی مدت، خالصانه، و بدون قضاوت و پیش داوری های عصبانی رو با یک نفر آغاز کنید.
در غیر این صورت، دیر و زود، رابطه رو به مشکلات و اختلافات میره. دو طرف باید همدیگه رو بفهمن و درک کنن؛ علت هر کار هم رو بدونن و شخصیت هم رو بشناسن، و نتیجتاً دوست صمیمی واقعی هم باشن...
از روشای دیگه هم زندگیا پیش ممکنه بره همونطور که میبینید در سطح جامعه و روابط ناخوشایند افراد، ولی اگه میخواید زندگی خوب و آرامی داشته باشید رمزش همینه.
با سلام .نقل قول:
میشه لطفا توضیح بفرمایید چرا اینکه بنا به مقتضیاتی ، برخی افراد تا 30 سالگی نمیتونن خونه پدری رو ترک کنن چندش آوره ؟
می پرسم چون خودم جزو این دسته هستم و می تونم سه صفحه راجع به دلایلم بنویسم !!!
خود اون کامنت دوستمون متاسفانه یکی از چندش آور ترین کامنتهایی بود که من تا حالا تو اینترنت خوندم.
نمونه ای دیگه از سطح فرهنگی فوق پایین ما و جامعه کثیف قضاوت زده.
آدمهای چهل پنجاه ساله ای هستن که با وجود تلاش شبانه روزی هنوز نمیتونن خودشون و خانوادشونو بچرخونن ، دو سه تا هم بچه پس انداختن
اونوقت موندن ما خونه پدرمادرامون چندش آوره؟
نقل قول:سلام ، من هم با واژه چندش موافق نیستم ولی به نظر من هم واقعا یه جوری هست که شخصی از اواسط دهه ۲۰ زندگیش با والدینش زندگی کنه.نقل قول:
من خودم الان بیش از ۱۰ سال هست که خونه پدری رو ترک کردم از وقتی که دانشگاه تهران قبول شدم نه فقط خونه پدری که شهر تقریبا کوچک آبا و اجدادی رو هم ترک کردم نمیگم همش خوب بود ولی تلخی و بدیش هم تجربه بود ، من تو شرایط جدا از خانواده خیلی تجربه کسب کردم از دوست ضربه خوردم ، پولم رو از دست دادم ، شکست عشقی ، تا مرز مشروط شدن همه و همه این شرایط در حالی که فقط خودم و خودم بودم خیلی شخصیت منو شکل داد بعدش هم که کارشناسی ارشد و سربازی و کار همه تو شهرهای دیگه و دور از خانواده بودم . برای من هم اصلا توجیه پذیر نیست چرا یه مرد بالغ باید به خودش بگه پسر ۳۰ ساله و زیر سقف والدینش زندگی کنه.
نقل قول:
من بازم دلیلی نمی بینم که ایرادی داشته باشه. من دیگرانو نمیدونم ، ولی نمیتونم تصمیم خرکی بگیرم و بگم چون سنم گذشته باید مستقل بشم
این دقیقاً مثل اینه که شما بگید یه نفر سنش 30 رو رد کرده ، باید حتماً ازدواج کنه.
هر کسی باید با ظرفیت و حد خودش پیش بره ، ربطی هم به سن نداره.
تو فامیلای خود ما کسایی هستن که هم سن من و حتی از من بزرگترن و هنوز مجردن و با پدر و مادرشون زندگی می کنن.
پدر و مادرها هم تو بیشتر موارد به موندن بچه پیش خودشون علاقه دارن ؛ راحتترن بچه پیش خودشون باشه ، تا بره خونه مجردی و خطر الکل و اعتیاد و فاحشه بازی و اینا
البته من خودم تا آخر امسال به احتمال زیاد مستقل میشم ، ولی دلیل شخصی داره.
اگه اون آدم از پدر و مادر پیرش پول توجیبی بگیره ، آره .نقل قول:
من شغل و کار خودم رو دارم و دستم توی جیب خودمه و جالبه بدونید که خونه شخصی هم دارم !!! ولی اصلا دوست ندارم تنها زندگی کنم تا وقتی که شریک زندگیم رو پیدا کنم . اتفاقا خانواده من هم با توجه به دلبستگی عاطفی که دارند ترجیح میدن من تا وقتی مجردم پیش خودشون باشم . والا من سربازی رفتم ، سه سال هم اهواز تنها زندگی کردم . اینجوری نیست که نتونم از پس زندگیم به تنهایی بر بیام یا محتاج شام و ناهار و لباسشویی خانوادم باشم !!!
همانطور که هر گردی گردو نیست ، هر پسری هم که از خانواده ش جدا شده مرد نیست و هر مجردی که زیر سقف پدر و مادرش زندگی می کنه هم بی عرضه و پخمه نیست !!!
قبلا هم عرض کردم . سیستم الا بختکی و این داستان که هرچه پیش آید خوش آید و حالا میریم جلو ببینیم چی پیش میاد و . . . . از نظر من مطروده .
وقتی مستقل خواهم شد که خانواده خودم رو تشکیل داده باشم و زمانی ازدواج خواهم کرد که صد درصد همه جوانب رو سنجیده و از خودم مطمئن باشم و زمانی پدر خواهم شد که مطمئن باشم پدر خوبی خواهم بود و اینکه بتونم از پس وظایفم در اموری که در اختیار منه به طور شایسته بربیام و نیز اموری که در اختیار من نیستند( مثل محیط و آینده اجتماع و . . . )مناسب و مطلوب باشند .
شاید قدری کمال گرایی داشته باشم ولی خب ما دهه شصتی ها یکمی چشممون ترسیده !!:n02:
باز هم به نظر من شما قدری سخت گیری دارید میکنید.نقل قول:
من خودم کسی بودم واسه دوست دختری که قرار بود باهاش وارد یه رابطه بشم حتی سخت پسند بودم اصلا هر کسی تا صد در صد به قول شما جوانب رو نمیسنجیدم و از هر نظر برام اوکی نبود حتی دوست هم نمیشدم.
ولی شاید باور نکنید کاملا سنتی ازدواج کردم والدینم همسرم رو واسم انتخاب کردند کل فرایند خواستگاری تا عقدمون 1 هفته طول کشید کلا فکر کنم 6-5 ساعت با همسرم صحبت کرده باشم اونم یا تو خونه اونا یا ما!! و الان خیلی خیلی راضی هستم از زندگیم ولی اگه میخواستم خودم با سخت گیری و خدای نکرده دوستی قبل از ازدواج و عشق و عاشقی زن بگیرم با چیزی که از خودم سراغ دارم حالا حالاها زن بگیر نبودم.
چطور سرکوب میکنین؟!نقل قول:
با بهونه بودن کاری ندارم ولی اون سیاسته خیلی مهمهنقل قول:
فرمودید که چشم بسته ازدواج کردید . . . خب شما انسان ریسک پذیری هستید .نقل قول:
اولا من بسیار خوشحالم که از زندگیتون راضی هستید و تجربه موفقی داشتید ولی ممکنه این اتفاق واسه همه نیفته ، ثانیا من اصلا به سنتی یا مدرن بودن قضیه کار ندارم . این بحث که اگه ازدواج نکنیم آسمون به زمین میرسه یا اگه از خونه پدری نریم بیرون ، بچه و بی تجربه خواهیم ماند ، این یکمی واسم قابل قبول نیست .
به نظرم ازدواج کار درستیه ولی باید از نظر شاخص ریسک در وضعیت قابل قبولی باشه . و اینطور نیست که بگیم چون داره دیر میشه پس باید به هر قیمتی ازدواج کنم ! بخصوص خانوم ها که میترسن به سنی برسن که دیگه نتونن بچه دار بشن .
خب فرض کنید ازدواج نکنیم ، چی میشه ؟
یا مثلا بچه نداشته باشیم و نسلمون به انقراض بیفته:n02: .
متاسفانه ما از وقتی به دنیا میاییم به طور کوک وار و برنامه ریزی شده لحظه شماری می کنیم برای ازدواج و بچه دار شدن . البته قدری غریزی و ژنتیکی و طبیعی هست ( به هر حال انسان هم از گونه جانوران هستش) .
خانومایی رو میشناسم که چون سنشون قدری بالا رفته بود ، فکر میکردند در این سن برای بچه دار شدن به مشکل برخواهند خورد . به قدری عجله داشتند برای ازدواج و بچه دار شدن که بقیه جوانب رو درست نمی دیدند . به همین خاطر ازدواج های ناموفقی داشتند .
پس ، در نهایت با قسمت آخر حرفتون مخالفم . این که ممکنه من حالا حالاها ازدواج نکنم ، دلیل نمیشه که به تکاپو بیفتم که به هر قیمتی ازدواج کنم .
میگه قبل از اینکه راجع به راه رفتن کسی قضاوت کنید باید با کفش ها او راه بریننقل قول:
شما هم از زندگی شخصی و مشکلات خانوادگی من خبری ندارید و به این سادگی درست نیست راجع بهم قضاوت کنید ...
من بعد یک پست بعد از اون هم نوشتم و توضیح دادم که شرایطشو ندارم و داشتن شرایط قبل از ازدواج چقدر از نظرم لازمه ... و این یعنی از اونایی نیستم که همینجوری الاغرتکی برم زن بگیرم و ببخشید توله هم پس بندازم و بعد انواع و اقسام مشکلات بیکاری و بی پولی هم گردنمو بگیره و مثل افرادی که شما گفتی بعد دو دستی بزنم توی سرم:)
اون که اونجا گفتم ازدواج و مستقل شدن و رفتن از پیش خانواده خوبه هم نظر خودم بود یعنی نسبت به همین خانواده ی خودم ... به بقیه کاری ندارم ...
من با خانوادم زاویه دارم ... حرف همو نمیفهمیم ... انگار من از یک دنیای دیگه ام و اونا از یک دنیای دیگه ... 180 درجه با هم فرق داریم ... سلایق و علایقمون کاملا متضاد هم است ... و این اختلافات و نگرش های بیش از اندازه متفاوت این چند سال منو از پا درآورده ... شما حرف منو متوجه نمیشید ... وقتی توی بزرگترین بزنگاه های زندگیت ننه بابات پشتتو خالی کنند و بهت از پشت خنجر بزنند خیلی سخته ... آدم از غریبه وقتی نارفیقی ببینه هضمش آسونه ... اما از اونایی که نزدیکترین افرادت اند و دلیل بوجود اومدنت توی این دنیا اونایند نه ... توضیح هم دادم که نوجوون و نابالغ نیستم که این حرفا رو مسخره و لوس بازی حساب کنید ... حتما یه چیزایی بوده که دارم اینا رو میگم... درست هم نیست دیگه عینا اتفاقاتی که افتاده رو تعریف کنم.... تا همینجاشم با گفتن همین حرفا آبرو و حیثیت ام از بین رفته ... :n03:
مسائل ژنتیکی و store کردن اسپرم/تخمک در دوران جوانی قبل از رسیدن به دهه 30 زندگی رو فراموش نکنید که زمانی که تصمیم به تولید یک انسان گرفتیک، جنستون کیفیتش کم نشده باشه! #جدی :biggrin:نقل قول:
تا اونجا که من اطلاع دارم ، مردان دچار همچین مشکلی ( به دلیل بالا رفتن سن) نمیشن . این بیشتر واسه خانم هاست . البته خانم ها با بالا رفتن سن در reproduction دچار مخاطراتی میشن ، نه اینکه کلا نتونن . دخترعمه من با حدود 40 سال سن بچه دار شد و الان هم بچه اش دبیرستان میره !!!نقل قول:
کیفیت سلول های اسپرم و تخمک در حوالی 20-30 سالگی در بهترین حالت قرار داره. هر روز که شما پیرتر میشید، سلول های اسپرم یا تخمک شما هم همچون دیگر سلول هایتان به دلیل ایرادات reproduction، یا تأثیرات محیطی، دچار آسیب میشن که بهش در جامعه میگن "پیر شدن".نقل قول:
اینکه یک اسپرم و تخمک قابلیت باروری داشته باشن ارتباطی به کیفیتشون نداره. هرقدر از حوالی 30 سالگی عبور کنیم، احتمال ایجاد ایرادات ژنتیکی که ممکن است منجر به بیماری شوند در نطفه ی تشکیل شده افزایش می یابد.
این فرسودگی سلول ها، هرقدر سن شما افزایش یابد باعث تشدید احتمال ایرادات ژنتیکی در فرزند تولیدی میگردد.
امروزه به کمک بانک های تخمک و اسپرم که هزینه ای سالیانه از شما برای نگهداری نمونه ی تخمک/اسپرمتان میگیرند، افرادی که قصد ازدواج یا تولید فرزند در سنین جوان تر رو ندارن، میتونن تخمک ها یا اسپرم های جوان تر خود را برای آینده نگهداری کنند تا در زمانی که چنین تصمیمی گرفتند، فرزند با کیفیت تری از نظر ژنتیکی تولید کنند.
این مسئله DNA fragmentation در اسپرم چیزی که شما میگید در کل مشکل اونقدرها جدی نیست چون هم اکثر تحقیقاتی که من دیدم نشون میدن مقدار افتش تا 40 سالگی بسیار کم هست و بعد از اون هم حتی در 50 سالگی نهایتا درصدش به 15-20 می رسه که کسی که در اون سن میخواد بچه دار بشه می تونه اسپرم ها رو تست کنه برای این مسئله. در هر حال با فریز کردن اسپرم هم لقاح طبیعی نمی تونه صورت بگیره و فرقی نخواهد داشت.نقل قول:
وظیفه ی اخلاقی یک نفر نسبت به انسانی که قصد تولیدش رو شاید در آینده داشته باشه اینه که ژن های مناسب براش فراهم بیاره تا شانس امراضی که ممکنه ریشه در ژن های ارثی وی داشته باشه کاهش بیابه. از طرفی هم احتمال ناموفق بودن فرآیند بارداری با افزایش سن مرد افزایش میابه (بدون توجه به سن زن) که فقط سختی و هزینه ی مالی و زمانی بیشتر رو برای خانواده و زنی که قراره بارداری رو انجام بده خواهد داشت.نقل قول:
به نظرم وقتی امکانش هست، چرا نباید چنین کاری کرد؟ این یه جور وظیفه ی اخلاقیه هم برای مردان هم زنانی که قصد ساخت فرزندی در سنین جوانی رو ندارن.
and define "natural", tho! what difference does it make how the egg gets fertilized and in which womb it grows! yeah, better the so-called "natural" way but meh, whatever, healthier cells are more important.
من اسم این رو نمیذارم وظیفه ی اخلاقینقل قول:
وگرنه وظیفه ی اخلاقی ما در قدم اول اینه که بدونیم صلاحیت داشتن فرزند رو داریم یا نه؟ که این از به ارث بردن چند ژن معیوب قطعا قضیه ی مهمتریه.
یا ممکنه پدر و مادری که تالاسمی مینور دارن به این علت که احتمال داشتن فرزند تالاسمی ماژور در اینها بالاست وظیفه ی اخلاقیشون در بچه دار نشدن باشه تا بدنیا آوردن فرزندی که قراره عمر کوتاهی داشته باشه و توی این عمر زجر بکشه.
این دید شخص شماست برای ایجاد شرایط بهتر برای فرزند آینده ی خودتون. اما بنظر من نمیشه اسمشو گذاشت وظیفه ی اخلاقی.
موافقم و اینی که شما میگید مرحله ی اوله. اگرچنانچه روزی به این نتیجه رسیدید که صلاحیت تولید یک انسان رو دارید، چه بهتر که بنیانش رو بر سلول های سالم تری قرار بدید که در زندگیش، به خاطر اقدام دیر والدینش در تولید اون انسان، دچار بیماری هایی نشه که مستقیم یا غیرمستقیم نتیجه ی ایرادات هرچند اندک ژنتیکی بوده باشن.نقل قول:
وظیفه ی اخلاقی در این هست که شما قابلیت تولید و تربیت یک فرزند خوب رو در خودتون بدونید. مسلماً nurture و تربیت و فضای خانوادگی و اجتماعی بسیار مهم هستن ولی ما در جهانی زندگی میکنیم که توسط قوانین فیزیک کار میکنه و nature و بنیان های ژنتیکی و اتمی سازنده ی افراد شوخی ندارن و نمیشه نادیده گرفتشون و فقط بخش اول رو وظیفه ی اخلاقی دونست. اون فرزند، از ماده و مولکول ها ساخته شده، چه بهتر دیواری که ساختید دارای کمترین ایرادات باشه تا وقتی بار زندگی و تربیت رو روش قرار میدید دچار اشکال نشه.
it's not an argument or a question of why, it's about why not when it is scientifically possible?
بعضی وقتا میبینم دختری نه قیافه و اندام داره نه عقل و هوش درستی داره نه حتی خانواده ی اسم و عوضه داری... اما ازدواج کرده و یکجورایی شوهره خیلی هم سرتره ازش... (به کسی بر نخوره لطفا...)
بعد در مقابل بعضی وقتا هم دخترایی میبینم که زیبا و خوش اخلاق و تحصیلکرده اند سرشون هم به تنشون میارزه حتی از نظر خانوادگی و فرهنگی هم نسبت به موارد بالا بهتراند اما میشنوم که خواستگار ندارند و از این موضوع ناراحت بودنشون هم مشخصه ...
دلیل این قضیه چیه؟
در اینکه در شرایط مساوی دختران زیبا شانس بسیار بیشتری برای مورد خاستگاری قرار گرفتن دارن شکی نیست ... بسیار بعیده دختری زیبا باشه و خاستگار نداشته باشه ... شاید دلیلش این باشه که خودشون رو در معرض دید مردها قرار ندادن، یا طوری رفتار کردن که مردها رو ترسوندن ... گاهی بخاطر خانواده دختر هست ... گاهی هم در واقع خاستگار دارن اما چون زیبا هستن و این رو میدونن انتظارشون بالاست و خیلی از خاستگارها رو به امید خاستگار بهتر رد می کنن ... دخترانی هم که میگید از نظر شما قیافه ندارن ممکنه برای شوهرشون داشته باشن، یا ممکنه ازدواجشون بر اساس عشق و عاشقی بوده باشه ... ممکنه ثروتمند باشن یا تحصیلات بالایی داشته باشن یا اخلاقشون برای شوهرشون ملاک بوده و ...نقل قول:
امکانش نیس دختر هم قیافه داشته باشه هم اخلاق خواستگار نباشع!!نقل قول:
یا خواستشون زیاده یا بقول دوستمون تو خونه حبس شدن کسی نمیبینشون ک بیاد خواستگاری یا اخلاقشون خیلی بیخوده
Sent from my Redmi Note 3 using Tapatalk
این دسته افراد بیشتر شاید بخاطر شخصیت خانوادگیشون مغرور تر باشن و و خواسته های بالاتری داشته باشن برا همین کمنر کسی طرفشون میرهنقل قول:
به نظر من ی دختر اگه 20 تا صفت خوب هم داشته باشه 2 صفت مغرور و خودخواه بودن گند میزنه به همه ی اونا
دیدم که میگم...
داداش الان هورمون تستسترون اومده میزنی میلت میره بالا من خودم جوانم مصرفم میکنمنقل قول:
یک دلیل بیشتر نداره اونم غرورنقل قول:
این غرور از کجا نشات میگیره ؟نقل قول:
به نظرم آقایون تو این مغرور شدن دختران مقصران
وقتی یک دختر میبینه تو کوچه و خیابون و دانشگاه چندین و چند پسر پیشنهاد دوستی و ... بهش مین خوب معلومه که مغرور میشه
من با یک مثال جواب میدم ، فرض کنید یک دختر هم چهره خوب داره و هم تحصیلات کارشناسی ارشد، خب طبیعیه که انتظار داره همسرش هم حداقل ارشد باشه و احتمال اینکه به خاستگارای لیسانس جواب مثبت بده بسیار کمه و خب به طبع پسری که ارشد یا دکتری باشه و بیاد برای خاستگاری هم کمتره و هم ممکنه تمام ویژگی های لازم اون دختر رو نداشته باشه .من خودم دقیقا توی شرایط مشابه قرار گرفتم و حالا که کارشناسی ارشدم داره تموم میشه و در آینده هم قصد دکتری دارم خیلی از دخترها از چشمم افتادن و حداقل این انتظارو دارم همسرم هم مثل خودم تحصیلات بالا داشته باشه چون برام قابل قبول نیست با این مدرک ازدواج کنم و وارد دکتری بشم ولی خانمم لیسانسه باشه.نقل قول:
Sent from my PadFone 2 using Tapatalk
چون که ادمارو با "دیدن" نمیشه شناخت، شناخت فرآیند طولانی داره ...خلاصه این که شما اون هارو نمیشناسید و یا شناخت خیلی سطحی دارید.نقل قول:
خیلی واسم جالبه . هر چی فکر می کنم اصلا متوجه ارتباط بین شعور و اخلاق و سطح تحصیلات نمیشم . من خودم ارشد گرفتم و بیشتر همکلاسیام آدمای گنده دماغ و مغروری بودن و اتفاقا به خاطر همین اخلاقشون هم اکثرا با سن بالا ، مجرد بودند یا شکست عشقی خورده بودن !!!نقل قول:
توی جمع افراد تحصیلکرده ، حتی یک بار هم ندیدم که سطح تحصیلات بتونه مانع از کوته نگری ها ، تعصبات ، خودخواهی ها ، حسادت ها و باقی صفات ناپسند بشه .
در مورد رفتارهای ناجور و نابهنجار مثل اعتیاد و بحث های فساد اخلاقی که دیگه اصلا نمیخوام صحبت کنم!!!
مشکل از اونجا شروع میشه که دانشگاه رفتن ، نوعی توهم و تخیل متفاوت بودن واسه افراد ایجاد می کنه . فکر می کنیم چون درس خوندیم ، پس دیگه الان ابر انسان هستیم و به جای راه رفتن ، پرواز می کنیم:n08:. در حالی که خیلیامون توی روابط اجتماعی و یا کاری ، انسان های شکست خورده ای هستیم . :n15:. جالب اینجاست که گاهی این توهم به قدری شدید میشد که بین خود دانشجو ها هم اختلاف طبقاتی بوجود میومد . مثلا توی دانشکده ما بچه های مکانیک ، دانشجویان متالورژی رو تحویل نمی گرفتند و صنایعی ها رو هم به زور جواب سلام می دادند:n09:.
من اگه قرار باشه ازدواج کنم ، اختلاف سطح تحصیلات ، آخرین معیارم خواهد بود .
دلیل اینه که ازدواج ، بستگی به خیلی شرایطی داره که فرد توش قرار میگیره . بحث روحی و فکری خود شخص ، نگرش خانواده ها و از همه مهمتر ، افرادی که در سن ازدواج بر سر راه شخص قرار می گیرند . این شرایط واسه همه یکسان نیست . ضمنا سلیقه افراد با هم فرق داره . ممکنه شما شخصی رو زشت و خنگ تلقی کنید ولی از نظر دیگران ، زیبا و باهوش باشه .نقل قول:
:V30::V30::V30::V30:نقل قول:
این صحبت شمارو درخصوص تحصیلات و سطح روابط اجتماعی تایید میکنم و من توی دانشگاه حتی بعضی اساتید و افراد رو دیدم که به خاطر دکتری بودن دیگه خدارو بنده نیستن ، البته صحبت من از سطح سواد کلی است و منظورم اینه که قطعا مثل خیلی موارد فرهنگی،مالی و اجتماعی سطح سواد هم باید برابر یا حداقل با اختلاف کم باشه و قطعا من خودم هم جز افرادی نیستم که خودمو بخاطر ۴ کلاس سواد بگیرم و برتر از دیگران بدونم ولی من حتی گزینه هایی داشتم که دختر دیپلم بوده و خب رفتارهایی ازش دیدم که واقعا به سطح هم نمیخوردیم و چه بسیار دخترهایی که تازه به دانشگاه رفته و خودشونو توی اون همه آزادی گم کردن ،من بیشتر مقصودم اینه از نظر سطح تحصیلات و دانش پسر و دختر به هم بخورن حالا شما تصور کن دختر دکتری و پسر لیسانس این موضوع میتونه باعث خیلی اتفاقات ناگوار بشه.نقل قول:
داداش من خواستشون زیاده و خودشون رو خیلی بزرگ میدونن و انقدر لفتش میدن و پیش خودشون فکر میکنن پسر باید پسر ملکه باشه و با اسب سفید بیاد دنبالش!نقل قول:
در نهایت همون میشه که دوستمون گفت. اخرش مجبور میشن با فرد بسیار پایین تر از خودش ازدواج کنه حالا از هر نظر. موردهای زیادی دیدم.
بعضی از افراد بیشتر خانمها تحت تاثیر فرهنگی که تو این چهار دهه بخصوص تو این بیست سال اخیر تو جامعه خوب آموزش دادند و خیلی خوب هم شیر فهم خانمها و دختر خانمها کردند اینه که شوهرت مایع دار باشه مهم نیست مواد می فروشه، دلاله، دزده و یا هر چیز دیگه. قیافه هم نداشت مهم نیست عوض پول که داره!:n19:. حالا نه همه خانمها اکثرا اینطوری هستند. باز قدیم ها اینطور که می گن و ما هم تو بچگی یه چیزهایی یادمون هست این مسائل خیلی کمتر بود و الان شما خوشتیپ، ورزشکار، اهل کتاب و مطالعه، با سواد (دانشگاهی یا غیر دانشگاهی)، زن دوست و اهل کار و کوشش برای خانواده باش ولی وضع مالیت تعریفی نداشته باشه و یه پراید داغون زیر پات باشه طرف نگاهت هم نمی کنه. اما اگر احمق، بی شخصیت، خانم باز و هرزه، مواد کش و مواد فروش، بی سواد و اشگول (دانشگاهی یا غیر دانشگاهی) و در یک کلام آشغال و عوضی باشی ولی مایع دار (فرقی نمی کنه از کجا و چطوری، فقط زیاد باشه که خانم حسابی مانور و پز بده) همه چیز ردیفه و خودش میگه بیا منو بگیر.
شما به یه دختر بگو یه پسری هست دیپلم هم نداره، کچل هم هست، شکمش مثل زن حامله ورم کرده اونقدر خورده و قیافه جذابی هم نداره عوضش کارخونه داره یا چندین و چندین میلیارد دارایی، ماشین گرون قیمت، املاک و خونه و چی و چی. محاله بگه نه. چون مدرک رو سریع می خره. قیافه حداقلی هم داره باقیشم باز با پول و یه کاریش می کنیم. بعد هم وقتی پول زیاد داره کسی به چیزهای دیگش اهمیت نمی ده.
تو این جامعه وقتی پیرمرد هرزه پولدار یا مرد متاهل پولدار می تونه خرج کنه دختره نمیره همسر یک مرد ضعیف زحمتکش بشه. نمی صرفه براش! و همه اینها محصول تفکر و فرهنگ این چهار دهه بخصوص بیست سال اخیر است و کسانی که شعار دادن جوانان باید ازدواج کنن خودشون جزء همه دسته افراد فاسد بودند که هشتاد سالشه و چند تا زن و کلی صیغه و معشوقه دارن و پسرهای جوون در سن ازدواج باید برن غاز بچرونن!
البته خدایی شما پیازداغش رو کمی زیاد کردی. بعیده قسمت اعظمی از دخترها اونطوری باشن. پول مهم هست ولی برخی موارد که گفتین بعیده خیلیا قبولش بکنن .نقل قول:
با این حال وقایع تلخی در حال رخ دادنه در کشور. چند ده طلاق هر ساعت!!