◄◄ تاپیک جامع تغذیه؛ بهداشت و سلامت عمومی ►►

اگر می خواهید مغزی جوان در تمام سنین داشته باشید این مطلب را بخوانید تا با توصیه هایی فوق العاده آشنا شوید و ...

۱) کاری انجام دهید
دانشمندان بر این باورند که نرمش های هوازی منظم می تواند ساده ترین و مهم ترین راه برای سلامتی طولانی مدت مغز باشد. در حالی که قلب و ششها واکنشی سریع نسبت به دویدن بر روی دستگاه دوی ثابت نشان می دهند، مغز هم به آرامی با هر قدم قعالیت میکند. برای سلامت دائمی مغز، روزانه حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت جسمانی (دویدن و نرمش های هوازی) می تواند نقش شایان توجهی داشته باشد.
۲) متعادل بخورید
انرژی بسیار زیاد یا انرژی بسیار کم خللی بزرگ در کارایی مغز ایجاد میکند. رژیم غذایی تشکیل شده از مواد قندی کم با فیبر بالا و چربی و پروتئین معمولی بسیار آرام تر از غذاهایی با میزان قند بالا (مانند شیرینی جات و نشاسته) در بدن تجزیه میشوند. سرعت ثابت و ملایم هضم در روده مقدار انرژی بیشتری را به مغز می رساند، و باعث بهینه سازی سوخت و ساز در ارگانهایی شوند که می توانند در سلامتی طولانی مدت نقش بسزایی داشته باشند.
۳) مراقب رژیم غذایتان باشید
در حالی که پرخوری فعالیت مغز را کند میکند و در طولانی مدت باعث وارد آمدن به مغز می شود، کمبود کالری هم می تواند اثر مشابهی را بر مغز گذارد. رژیم های غذایی مفرط می تواند باعث طولانی شدن برخی دردها در بدن و در نتیجه سلب آسایش شوند، احساسی که باعث اعتیاد افراد به لاغر ماندن (anorexia) (ترس از چاق شدن) شود. بسیاری از مطالعات رژیم های غذایی مفرط را با حواس پرتی ، اختلال در حافظه و پریشانی مرتبط می دانند.
۴) مراقب بدن خود باشید
بسیاری از بیماری های قابل پیشگیری مانند دیابت نوع دوم، چاقی، فشار خون و… می توانند تاثیر بسزایی در پیر شدن مغز داشته باشند. فعال و سالم نگه داشتن سیستم گردش خون با کارهایی از قبیل سیگار نکشیدن و عدم استفاده از چربی های اشباع شده مانع از پیری زودرس مغز میشود.
۵) از استراحت و آرامش لذت ببرید
در زمان استراحت و رویا، خاطرات به آرامی مرور میشوند، بعضی دور ریخته میشوند و بعضی ذخیره می شوند.... مطالعات نشان می دهند وقتی دچار کمبود خواب هستیم، پروتئینی که سیناپس ها (محل تماس دو عصب) را شکل می دهد توانایی کافی برای تفکر و فراگیری را از دست می دهد، علاوه بر این خواب ناکافی با فراموشی در ایام کهولت رابطه مستقیم دارد.
۶) از قهوه تان لذت ببرید
تحقیقات نشان داده است که استفاده منظم از کافئین از مغز محافظت می کند. بر اساس یک مطالعه علمی ۲ الی ۴ بار سرحال آمدن بعد از خستگی در یک روز می تواند به کاهش فراموشی کمک کند و ۳۰ تا ۶۰درصد از بروز آلزیمر پیشگیری کند.
اینکه آیا کافین موجود در چای و قهوه باعث رفع خستگی میشود یا آنتی اکسیدان موجود در آنها هنوز مشخص نیست اما قهوه باعث افزایش سطح هوشیاری در این بعد از ظهر و چند سال بعد میشود.
۷) ماهی بخورید
براساس تئوری های جدید وجود ماهی در رژیم غذایی انسانها می تواند نقش بسزایی در تقویت حافظه انسانها داشته باشد. اسیدهای چرب مورد نیاز مانند امگا ۳، برای ساختمان مغز مهم بشمار می آیند و تاثیر آنها برای درمان بیماری های مغزی بسیار موثر است.
مطالعات انجام گرفته بر روی تاثیر مکمل امگا ۳ نتایج جالبی را به همراه داشت که نشان می داد امگا ۳ دربرخی دیگر از منابع غذایی مانند تخم کتان، ماهی ها و برخی از حیوانات علف خوار نیز یافت می شود.
۸) خونسرد باشید
استرس تاثیر بد و مخربی روی مغز می گذارد و با ترشح هورمون های خطرناکی در ناحیه ی هیپوکمپوس (hippocampus) و سایر قسمت های مغز، حافظه را تحت تاثیر قرار می دهد.
بعضی از دانشمندان بر این عقیده اند که داشتن یک زندگی متعادل و دنبال کردن فعالیت های آرامش بخش مانند یوگا، حضور در اجتماع و انجام فعالیت های هنری می تواند روند فراموشی بر اثر کهولت سن و پیری مغز را به تاخیر بیاندازد.
۹) از مکمل ها استفاده نکنید
اخیرا استفاده از مکمل ها به وسیله برای جبران کاستی ها تبدیل شده اند، استفاده از مکمل های آشنا برای ما مانند مولتی ویتامین ها تنها نوعی هدر دادن هزینه است.
دارو های مکملی مانند (ginkgo) و(melatonin) امروزه از نظربسیاری از افراد به سطل های زباله تعلق دارند. علیرغم منشا طبیعی، اینگونه داروها فاقد عوارض جانبی نیستند، عوارضی مانند: فشار خون بالا، مشکلات گوارشی، مشکلات باروری و افسردگی. برای انسانهای سالم داروی (ginkgo) هیچ تاثیر مثبتی ندارد و گاها تاثیر دارونماها از این گونه مکمل ها بیشتر است.
۱۰) مغز را به چالش بکشید
حل یک جدول، بازی فکری یا تست هوش به عنوان سوالات هوش و محرک مغز به شما کمک میکنند تا همیشه ذهنی جوان و سالم داشته باشید.
هرچند که کمبود سواد عامل موثری در کاهش حواس و کمکاری ذهن است. هرچه بیشتر برای یادگیری تلاش کنید، ذهن شما برای دوران کهولت آماده تر و جوانتر خواهد بود. کلید کار میتواند انجام یک کار چالشی جدید مانند حل یک پازل جدید و سرگرم کننده باشد.

یکی از شایع ترین اختلالات در انحناهای ستون فقرات، گودی بیش از حد کمر است. بسیاری از ما علت کمردردهای خود را گودی بیش از حد کمر می دانیم. این گودی بیش از حد چیست؟ چرا به وجود می آید؟ اصولا آیا کمر انحنایی دارد؟
در صورتی که ستون فقرات را از نیم رخ نگاه کنید، متوجه وجود یک سری فرورفتگی ها و برجستگی هایی در قسمت های مختلف آن خواهید شد.
در حالت طبیعی، فقرات گردن دارای یک انحنا به سمت داخل، فقرات پشتی دارای انحنا به سمت خارج و ناحیه ی کمر دارای انحنای رو به جلو می باشند.
به دلیل شباهت این انحنای کمر به نمای ظاهری لوردهای انگلیسی در زمان ایستادن، اصطلاح لوردوز برای این حالت مورد استفاده قرار گرفته است! وجود این انحناها برای ما نقشی بسیار مهم داشته و بسیاری از توانایی های ما در اثر همین برجستگی ها و فرورفتگی ها پدید می آید و اصولا توانایی ایستادن ما تا حد بسیار زیادی مدیون همین انحناها است! میزان انحنای ستون فقرات در یک ناحیه، بر سایر قسمت ها نیز اثر گذاشته و می تواند آن ها را تغییر دهد.
وقتی میزان انحنای کمر به حدی بیشتر از میزان طبیعی آن می رسد برای نامیدن آن اصطلاحا از کلمه ی هیپرلوردوزیس((hyperlordosis یا گودی بیش از حد کمر استفاده می کنیم.
● چرا گودی بیش از حد در کمر به وجود می آید؟
در حقیقت ستون فقرات توسط تعداد زیادی عضله محافظت می شود که سلامت و تعادل آن ها در سلامت و نرمال بودن حالت ستون فقرات نقش بسیار مهمی ایفا می کند.
عدم تعادل در عضلات نام برده یعنی قوی بودن برخی و ضعف یا گرفتگی بعضی دیگر از آن ها موجب پدید آمدن ناهنجاری هایی در شکل کلی ستون فقرات خواهد شد.
در این میان نقش عضلات شکمی، بازکننده های مفصل پا به لگن و عضله ی بزرگ پشت باسن، در ایجاد گودی بیش از حد کمر، پُر رنگ تر از سایر عضلات این ناحیه است.
● برخی از علل گودی بیش از حد کمر
از جمله علت های اصلی گودی بیش از حد کمر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
▪ آکندروپلازی((Achondroplasia: این بیماری در حقیقت ارثی بوده و با اختلال در رشد و تکامل استخوان ها و نسوج غضروفی همراه است. در این بیماری دست و پاها کوتاه هستند.
▪ التهاب دیسک کمر (discitis)
▪ قوز بیش از حد ناحیه ی پشت(kyphosis)؛ در این حالت ستون فقرات کمر به طور جبرانی دچار انحنای بیش از حد می گردد.
▪ چاقی: خصوصا بزرگی بیش از حد شکم و ضعف عضلات این ناحیه باعث کشیدگی بیش از حد ستون فقرات به سمت جلو و افزایش گودی کمر خواهد شد.
▪ پوکی استخوان: با تسهیل تغییر ارتفاع و شکل نرمال مهره ها باعث تغییر انحناهای طبیعی ستون فقرات می شود.
▪ در رفتگی تدریجی مهره ها (spondylolysis): این حالت اغلب در ناحیه ی کمر دیده می شود و با لغزش یا جابجایی مهره ها همراه است. این بیماران معمولا از کمر درد، احساس جدا شدگی و لقی کمر، گودی بیش از حد کمر و برجستگی باسن شکایت دارند.
▪ ضعف عضلات شکمی در اثر علل مختل
● آیا درست نشسته اید؟
اغلب ما بدون این که خودمان آگاه باشیم در بسیاری از اوقات روز با بد نشستن و استفاده ی ناصحیح از ستون فقرات مان به تخریب و پیری زودرس و آن دامن می زنیم. بسیاری از دردهای گردن، کتف، شانه، کمر و... در اثر نا آگاهی از طرز استفاده صحیح از بدن به وجود می آیند.
برای درست نشستن، از یک صندلی مناسب بهره بگیرید. این صندلی باید توانایی تغییر ارتفاع را داشته و همچنین پشتی آن نیز بتواند قابل تنظیم باشد تا فشارهای وارده بر ناحیه ی پشت را کاهش دهد.
زانوهای شما باید هم سطح مفصل لگن تان باشند. سعی کنید صاف بنشینید و از لمیدن یا خم شدن بر روی میز کار پرهیز نمایید. در صورت نیاز برای حمایت کمرتان از یک بالشتک کوچک و مناسب بهره بگیرید.
حالا که وضعیت سر و گردن را تنظیم کردید، به پاهای تان توجه کنید! کف پاها را صاف بر روی زمین بگذارید و در صورت لزوم از یک زیر پایی مناسب استفاده کنید و هیچ گاه پاها را به صورت ضربدری قرار نداده و یا روی نوک پنجه نگه ندارید. این کار از وارد شدن فشارهای بیش از حد بر مفاصل شما جلوگیری خواهد کرد. از جمع کردن پا زیر تنه خودداری کنید.
در صورتی که با مانیتور کامپیوتر کار می کنید حداقل فاصله ی ۲۵ تا ۷۵ سانتیمتر بین چشم و صفحه را رعایت کنید. برای این کار رعایت فاصله ای معادل طول بازو کفایت می کند. بالای صفحه ی مانیتور باید در سطح چشم شما باشد، این کار می تواند با استفاده از چند کتاب صورت گیرد.
● چند پیشنهاد ساده برای پیشگیری و کاهش گودی بیش از حد کمر
▪ در زمان نشستن، کف پا را صاف بر روی زمین قرار دهید، صندلی خود را تنظیم کنید و در صورت نیاز از یک بالشتک کوچک برای پُر کردن فضای خالی پشت کمرتان استفاده کنید.
▪ وقتی ایستاده اید، یک پا را مستقیم روی زمین و دیگری را روی یک پله، چهار پایه و یا هر چیز مشابه، در سطحی کمی بالاتر از پای دیگر قرار دهید. این کار حمایت کمرتان را افزایش خواهد داد.
▪ بهترین حالت برای خوابیدن، وضعیت صورت و شکم رو به بالا است، در حالی که بالشی زیر زانوها قرار گیرد، اما در صورتی که تمایل دارید بر روی شکم بخوابید حتما بالشی زیر شکم خود قرار دهید.
▪ توجه داشته باشید که پوشیدن کفش های پاشنه بلند موجب افزایش گودی کمرتان خواهند شد.
▪ از تقویت عضلات شکم، باسن و کمر غافل نباشید.

بعضی ها خیال می کنند پوست خانم ها دیرتر از پوست آقایان پیر می شود ولی این یک باور اشتباه است. پوستی دیرتر پیر می شود که به آن بیشتر رسیدگی شود. در این نوشته، شما را با الفبای روند پیری پوست و مراقبت های لازم برای مقابله با این روند آشنا می کنم....
عملکرد اصلی پوست، این است که مانند پوششی فیزیکی، اعضای درونی و بدون حفاظ را از محیط بیرونی جدا کند و محفوظ نگه دارد؛ مانع ورود و خروج آب و املاح از بدن شود؛ مانع یا موجب کاهش نفوذ مواد شیمیایی از بیرون به درون بدن شود؛ میکروب ها و ویروس ها را از بین ببرد و با جذب تشعشعات مخرب و کشنده نور خورشید، مانع مرگ سلول های دیگر اعضای بی حفاظ بدن شود. پوست انسان با انقباض و انبساط عروق سطحی و با پدیده تعریق در تنظیم دمای درونی بدن، نقش بارزی ایفا و تا حدی با صدمات مکانیکی مبارزه می کند و مانع تخریب اعضای درونی می شود. پوست با داشتن گیرنده های حسی (مانند حس سرما و گرما، درد و خارش، فشار و لرزش و لمس) می تواند در برابر تحریکات وارده، عکس العمل نشان دهد و باعث سلامت انسان شود. این عضو همچنین با داشتن غدد چربی ساز و غدد مولد عرق، تارهای مو و صفحات ناخنی، شرایط مناسبی را برای ادامه حیات بهتر فراهم می کند. پوست مرد و زن و ساختمان آن در غالب بخش های پوست، هم شکل است و تنها مناطق خاصی وجود دارد (مانند کف دست و پا و لب ها و زیر بغل ها) که خصوصیات منطقه ای خود را دارند و تخصصی هستند.
● چرا پوست آقایان تیره تر است؟
پوست در خارجی ترین بخش خود که اپیدرم نام دارد، ضخامتی حدود ۵۰ میکرون (پنجاه هزارم میلی متر) دارد و هر ۴ هفته یک بار به طور کامل، نو می شود. خصوصیات این بخش از پوست، از پیش تعیین شده است و در خارجی ترین قسمت آن لایه شاخی وجود دارد که در صورت سالم بودن می تواند به چهره، زیبایی بدهد. در این قسمت از پوست، سلول های رنگ ساز وجود دارند که رنگ پوست مربوط به تولیدات این سلول هاست. رنگدانه پوست تیره پوستان، بالغ و رسیده است (یعنی سیاه رنگ)؛ در حالی که در سفیدپوستان، این رنگدانه ها نارس و روشن تر هستند. بیشترین تعداد سلول های رنگ ساز در منطقه تناسلی وجود دارند. شمار سلول های رنگ ساز یا ملانوسیت ها در سفیدپوستان و تیره پوستان یکسان اند. تنها اختلافی که وجود دارد، این است که اندازه دانه های رنگین تولید شده و رنگ آنها با هم متفاوت هستند. ملانین ساخته شده در پوست، در برخورد با تشعشعات مخرب و در مواردی سودمند نور خورشید مانند چتری عمل می کند و تا حدی می تواند از پیر شدن زودرس پوست جلوگیری کند.
● روند پیری پوست
در زیر اپیدرم (خارجی ترین بخش پوست)، درم یا میان پوست قرار دارد که از یک ماده ژل مانند ساخته شده است و درون آن رشته های کلاژن و الاستین و عروق خونی و رشته های عصبی و سلول های دفاعی بدن و ریشه های مو و غده های مولد چربی و عرق قرار گرفته اند و در زیر این لایه نیز طبقه چربی وجود دارد که مانند یک پرده عایق در مقابل تغییرات گرمایی و سرمایی عمل می کند و مانند یک متکای نرم، وزن بدن را تحمل می کند و ذخیره غذایی مناسبی برای روزها و سال های قحطی از موادغذایی است. آن چیزی که به نام چرم در صنعت کفاشی مورد استفاده قرار می گیرد، همان رشته های کلاژن و الاستین پوست گاو و گوسفند است که دباغی شده است. بنابراین متوجه می شویم که تا چه حدی الیاف های موجود در بخش میانی پوست قدرتمند هستند و به پوست انسان در برابر صدمات مکانیکی استحکام می بخشند و مانع پاره شدن آن می شوند. پیرشدن پوست از یک جنبه، پیری درونی و ژنتیکی است که فراگیر و جهانگیر است و با گذشت زمان اتفاق می افتد و اجتناب ناپذیر است و از جنبه دیگر، ناشی از آثار مزمن نور خورشید بر پوست است که همه گیر است، نه اجتناب ناپذیر.
تمام اعمال پوست با پیری کاهش می یابد؛ یعنی پوست به راحتی آب خود را از دست می دهد، زبر و پوسته پوسته و کدر می شود و لطافت خود را از دست می دهد. در نتیجه، برای مبارزه با خشکی پوست باید از کِرِم ها و لوسیون های مرطوب کننده به کرات و برحسب نیاز استفاده کرد. قدرت ایمنی پوست در برابر ویروس ها و قارچ ها کاهش می یابد و در اینجاست که برحسب هر موردی از بیماری های قارچی و ویروسی، باید درمان اختصاصی انجام داد. استفاده از وسایل شخصی و انجام ورزش هایی که تماس بدنی ندارند، می توانند جنبه پیشگیری داشته باشند. قدرت پوست در برابر صدمات فیزیکی کاهش می یابد و با کمترین صدمه، دچار خون ریزی می شود. تولید ترشحات چربی متوسط غدد چربی ساز، فعالیت غدد مترشحه عرق کاهش پیدا می کند و این ۲ مجموعه دست به دست هم می دهند و باعث خشکی پوست می شود. خشکی پوست، خارش زاست در نتیجه، در اثر خاراندن، اگزمای بدون چربی را به وجود می آورد. در روند پیری پوست، تولید ویتامین D نیز کاهش می یابد. بنابراین برای مبارزه با کمبود این ویتامین، باید از مکمل های غذایی استفاده کرد.
ترمیم زخم نیز با تاخیر همراه می شود و بنابراین سالمندان باید همیشه مواظب پوست خودشان باشند. لاغر شدن و نازک شدن پوست از ۳۰ سالگی شروع می شود و با افزایش سن به ۵۰ درصد ضخامت خود می رسد بنابراین برای مقابله با این پدیده می توان با استفاده از کِرِم های ضدآفتاب و کِرِم های محتوی اسیدهای میوه و ترتینویین و ویتامین C و E و A و تا حدی با پدیده پیری مبارزه کرد. با مسن تر شدن پوست، فعالیت غدد عرق کاهش پیدا می کند و موجب زبری و خشکی پوست می شود. می توان با استفاده از بخور آب و کِرِم های نرم کننده و مرطوب کننده تا حدی این نقیصه را جبران کرد.
● روش های مبارزه با پیری پوست
سلو ل های رنگ ساز پوست به ازای هر ۱۰ سال بین ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش پیدا می کنند و در نتیجه سد دفاعی پوست در مقابل تاثیرات مخرب نور خورشید شکسته می شود و پوست را در معرض پدیده پیری زودرس قرار می دهد. این تظاهرات عبارتند از:
زبری و خشکی و ناهمواری پوست، لکه های قهوه ای و کم رنگ تر از پوست، پیدایش چین وچروک های سطحی و در صورت تداوم مصدومیت های مزمن ناشی از آفتاب، چین و چروک های عمیق تر، از بین رفتن خاصیت ارتجاعی و کششی پوست، پیدایش عروق خونی سطحی که به عروق عنکبوتی موسوم است، خون مردگی های سطحی در اثر جزیی ترین برخوردهای مکانیکی با پوست، دانه های سرسیاه، بزرگ شدن غدد چربی ساز که به صورت دانه های زردرنگ خودنمایی می کنند. در صورت تداوم برخورد اشعه فوق بنفش نور خورشید با پوست، سرطان های پوستی بروز می کنند. برای مقابله با تاثیرات نامطلوب این تشعشعات بهترین کار این است که کمتر در معرض پرتوهای اضافی قرار بگیریم و در صورت مواجهه از پوشش های ریز بافت، کلاه های لبه دار و کِرِم های ضدآفتاب استفاده کنیم. به همراه افزایش سن، تولید ویتامین D در پوست کاهش می یابد و شخص را در معرض پوکی استخوان قرار می دهد. مصرف روزانه ویتامین D ، لبنیات و مکمل های ویتامین D می تواند با این پدیده مقابله کند.

توجه به این نکته ضروری است که هر چند مو از سلول های مرده تشکیل شده ولی خود از وضع درون انسان حکایت می کند. نگهداری از مو از جمله حساسیت های یک فرد اجتماعی است و مو که خود سلول های بی جان است به انسان جان می بخشد.
مو از چند نظر قابل اهمیت است. جدا از رنگ و مدل مو که تاثیر زیادی بر چهره دارد، وجود مو به دلیل بیولوژیکی نیز قابل توجه است. زیرا مو سر را نگه می دارد و بدین ترتیب دمای بدن را تنظیم می کند.
● آیا تا به حال به این فکر کرده اید که موهای شما از نظر جنس و استحکام، کیفیت خوبی دارد یا نه؟
انجام چند آزمایش ساده به شما در تشخیص نوع و جنس مویتان کمک می کند. در آزمایش ساقه مو می توانید چند تار مو را از نقاط مختلف سر جدا کنید و آن را در یک کاغذ سفید با کمک ذره بین مشاهده کنید. شکل ظاهری موی سالم باید شبیه سقف شیروانی مرتب باشد. در بررسی ریشه مو یک آزمایش تریکوگرام وجود دارد که در بعضی آزمایشگاههای خاص دیده می شود. در این آزمایش با بررسی چند تار مو جدا شده از پوست سر مشخص می کنند که چند درصد موها در فاز رشد و چند درصد در مرحله استراحت هستند و بدین ترتیب این نسبت را بررسی می کنند. تعداد ریشه هایی که در فاز رشد (آناژن) هستند نسبت به موهایی که در فاز استراحت (تلوژن) هستند، در افراد بالغ ۹۰ ۸۰ درصد است.
مویی که استحکام خوبی دارد در صورتیکه بین دو دست گرفته و کشیده شود قبل از پاره شدن تا حدود طول خود کش می آید و برای پاره شدن به نیرویی حدود ۱۰۰ گرم نیازمند است. در صورتیکه موهای شما زودتر و با نیروی کمتری شکسته شود، نشانه کاهش استحکام آنهاست که علت می تواند دستکاری زیاد و یا برخی بیماریهای مربوط به ساقه مو باشد. در صورتیکه در سر آن برجستگی وجود داشته باشد، در واقع ریشه مو است ولی اگر ریشه مو وجود نداشت، موهای شما از ساقه شکسته شده است و این علامت شکننده بودن موهای شما می باشد.
پوست سر شما هم خصوصیات منحصر به فردی دارد، با دو آزمایش ساده می توانید پوست سر خود را آزمایش کنید:
موهای سر را با دست کنار بزنید و با یک ذره بین به پوست سر نگاه کنید. در حالت طبیعی نباید قرمزی، جوش و یا شوره شدید روی آن وجود داشته باشد. در آزمایش دوم باید حدودا ۲ روز پس از شستشوی سر، موها را با دست کنار زده و یک تکه کاغذ نازک را روی پوست سر بگذارید و آن را حدود ۲ دقیقه نگاه دارید، سپس کاغذ را برداشته و با دقت به آن نگاه کنید. در صورتیکه هیچ اثر چربی روی کاغذ مشاهده نشد پوست سر شما خشک است. در صورتیکه فقط اندگی آلودگی مشاهده شد، پوست سر معمولی و در صورتیکه کاغذ خیلی چرب شد دلیل بر چرب بودن پوست سر می باشد. ممکن است در شخصی پوست سر چرب باشد اما خود مو بخصوص انتهای آنها خشک باشد.
● چگونه موهایی سالم و جذاب داشته باشیم؟
برای اینکه بتوانید مراقبت صحیحی از موهایتان انجام دهید، اولین اقدام آن است که نوع موهای خودتان را بشناسید تا بتوانید بهتر به نگهداری و محافظت از آن اقدام کنید. در صورت واقف نبودن به این مسئله، همیشه سر در گم خواهید بود و نمی دانید که مثلا از چه نوع شامپویی استفاده کنید، چند بار در هفته موهای خود را بشویید، چگونه برس بزنید و...
● موهای معمولی
اگر به موهای معمولی نگاه کنید، براق و درخشنده هستند و حالت کدر و یا مات ندارند. اگر با دست آنها را لمس کنید، نرم و انعطاف پذیر هستند. موها دارای کمی چربی هستند اما نه به حدی که آنها را آلوده و مات کند.
روی موها شوره وجود ندارد و در پوست سر نیز قرمزی و یا جوش و خارش وجود ندارد هنگام برس زدن موها در هم گیر نمی کنند و حالت وزوز پیدا نمی کند، بلکه به آسانی می توان آن ها را برس زد و حالت داد.
در صورتیکه موهای شما از این نوع باشد خدا را شاکر باشید و در محافظت از آن بکوشید. سعی کنید با استفاده بی رویه از فرآورده های مختلف و دستکاری زیاد آنها را خراب نکنید.

هنوز درمانی قطعی برای بیماری ایدز در جهان پیدا نشده و به صورت تصاعدی بر تعداد مبتلایان به ایدز در جهان افزوده می شود. اگر چه تا کنون بارها بر لزوم پیشگیری از این بیماری در برابر درمان ناممکن آن تاکید شده است اما به نظر می رسد هنوز این مسئله در سنین پرخطر ،(یعنی سنینی که احتمال ابتلای فرد به ایدز بیشتر است) نهادینه نشده است.
بر اساس گزارشهای منتشر شده در روزجهانی ایدز هم اکنون این بیماری مهلک در سرتاسر جهان افزایش یافته است.این یعنی خطر و فاجعه ای که همه بشریت را تهدید می کند.
در کشور ما نیز همه مردم ،مخصوصا نسل جوان باید نسبت به این بیماری و عواقب و تبعات سخت آن آگاه شوند.در این خصوص وزارت آموزش و پرورش و صدا وسیما می توانند نقش مهمی ایفا نمایند.واقعیت امر این است که عدم آگاهی و اطلاع رسانی محدود در این زمینه نمی تواند مولد پیشگیری کامل از این بیماری سخت باشد.
تا امروز شاهد بیش از ۳۳ میلیون نفر قربانی ایدز در جهان هستیم.براین اساس تا کنون ۲۵ میلیون نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند.از این رو خطر ایدز خطری جدی است و باید جدی گرفته شود!در کشور ما نیز باید اطلاع رسانی های کامل در این زمینه انجام گیرد.هر بیمار ایدزی علاوه بر اینکه خود به این بیماری مبتلاست می تواند دیگران را نیز به این بیماری مبتلا کند.
همچنین باید مبتلایان به این بیماری را تحت آخرین درمانهای شناخته شده در این خصوص قرار داد و آنها را به حال خود رها نکرد.بنابر این آگاهی بخشی عمومی نسبت به بیماری ایدز و راههای انتقال آن باید بیش از پیش در دستور کار نهادهای اطلاع رسانی عمومی در کشور قرار گیرد.تا زمانی که نسل امروز نسبت به خطرناک بودن این بیماری پی نبرد به صورت خودکار نمی تواند تلقی صحیحی از آن داشته باشد.آمارهای وزارت بهداشت ایران در پنج سال گذشته حاکی از آن است که بیش از ۷۰ درصد مبتلایان به ایدز از طریق تزریق مواد و استفاده از سرنگهای مشترک، ۸ درصد رابطه جنسی و ۲۰ درصد به صورت نامشخص به این بیماری مبتلا شده اند که بر اساس اعلام وزارت بهداشت از تعداد ۲۰ هزار بیمار مبتلا به ایدز ۱۸ هزار و ۵۰۰ نفر مرد و یک هزار و ۵۰۰ نفر زن هستند.
اما در این خصوص آمارهایی نیز به صورت موازی و غیر رسمی منتشر می شود که منجر به افزایش نگرانی ها می شود.بر این اساس برخی آمارها نشان می دهد که حدود یکصد هزار مبتلا به ایدز در کشور وجود دارد.در هر صورت بسیاری از مبتلایان هنوز شناسایی نشده و یا جهت تشخیص بیماری خود به مراکز مشخص مراجعه نکرده اند .
برخی بررسیها نشان می دهد که بیش از ۱۰۰ هزار نفر در کشور مبتلا به ویروس اچ آی وی ایدز هستند که تنها حدود یک چهارم از این افراد شناسایی شده اند. این درحالی است که انتقال این بیماری در سالهای اخیر از طریق رفتارهای پرخطر جنسی رو به افزایش است که می تواند زنگ خطری برای تهدید سلامت نسل جوان جامعه باشد.این زنگ خطر امروز در سرتاسر دنیا به صورتی جدی به صدا در آمده است.نگرانی های به وجود آمده در خصوص افزایش تصاعدی بیماری ایدز در کشورها نشان می دهد که دنیا در وضعیت خوبی در این خصوص قرار ندارد.در چنین شرایطی وظیفه اطلاع رسانی عمومی ،خصوصا اطلاع رسانی به نسل جوان بیش از پیش به چشم می آید.
جدا از آمار و ارقامی که اکثر رسانه های داخلی و خارجی به آن می پردازند بسیاری از مردم به طور کامل با بیماری اچ آی وی یا همان ایدز آشنا نیستند و اطلاعات کاملی از آن ندارند به طوری که وزیر بهداشت نیز به تازگی عدم آگاهی نسل جدید از ایدز را بزرگترین خطر پیش روی نظام سلامت کشور عنوان کرد. این ناآگاهی خود یکی از اصلی ترین عوامل افزایش ابتلا به این بیماری می باشد.فردی که نسبت به عواقب هولناک بیماری ایدز آگاه باشد مسلما سوی مواد مخدر نرفته یا رفتارهای پرخظر جنسی انجام نمی دهد.از این حیث بیماری ایدز باید به صورتی همه جانبه و دقیق برای همه اقشار جامعه مخصوصا نسل جوان تشریح شود .
همان گونه که مسئولین بهداشتی کشور تاکید کرده اند امروزه مهمترین اقدام پیشگیرانه برای کنترل عفونت اچ آی وی آگاهی بخشی به نسل نوجوان و جوان در مدارس، دبیرستان ها و دانشگاههاست.روابط پرخطر جنسی در دهه آینده بیشتر از هر قشری، قشر نوجوان و جوان را تهدید می کنداز این رو باید اطلاع رسانی کافی در این خصوص به نسل جوان و نوجوانان صورت بگیرد.
نکته مهم دیگر آنکه اساسا دیگر راههای انتقال ایدز به مسائل جنسی یا استفاده از سرنگهای مشترک ختم نمی شود و راههای انتقال آن نسبت به گذشته متنوع تر شده است.از این رو باید به روز رسانی اطلاعات در خصوص بیماری ایدز را نیز مدنظر قرار دهیم. به عنوان مثال وجود آرایشگاه های زیرزمینی و غیر رسمی تهدیدی جدی برای افزایش بیماری ایدز در به شمار می رود.
بسترهای ناموزون در جامعه برای رشد بیماری ایدز وجود دارد که سبب نگرانی شده است. یکی از راه های انتقال ایدز، وجود آرایشگاه ها و دندانپزشکی های غیر مجاز است که باید در این زمینه به طور جدی برخورد شود. بیماری ایدز بیشتر در سنین جوانی و نوجوانی در محدوده ۱۵ تا ۳۵ سال بروز می کند در حالی که تنها ۱۶ درصد از این گروه نسبت به بیماری ایدز اطلاع دارند.
لازم به ذکر است که وزیر بهداشت اخیرا هشدار داده است که آنچه خطر جدی است مسائل مربوط به ارتباطات اخلاقی است که منجر به بیماری ایدز شده و پیش بینی می کنیم ممکن است در چهار پنج سال آینده با روندی که پیش رو داریم تعداد مبتلایان پنج برابر شود.
درنهایت اینکه ایدز یک بیماری سخت و علاج ناپذیر است و باید در این خصوص انواع پیشگیریهای لازم را به کار گرفت.ایدز در دنیا همچنان قربانی می گیرد و عدم آگاهی نسبت به این بیماری و جزئیات انتقال آن می تواند عواقب و تبعات سختی برای جوانان داشته باشد.
از این رو نباید زمان را از دست داد و باید اطلاع رسانی گسترده و شفاف را از طریق رسانه ها و مدارس و سایر ابزارهای ارتباط جمعی به نسل جوان منتقل نمود.

در حال حاضر، تعداد اندکی دستگاه لیزر با کاربری درمانی در کشور وجود دارد و این تکنولوژی در کشور هنوز همه گیر نشده است...
در این میان، تعداد دستگاه های لیزری که با کاربری درمانی در امر دندان پزشکی استفاده می شود، شاید به تعداد انگشتان ۲ دست هم نرسد. تعداد دندان پزشکانی که توانایی کار با لیزر را دارند نیز بسیار محدود است. با دکتر رضا فکرآزاد، جراح و متخصص بیماری های لثه (پریودنتیست) و سرپرست دوره فلوشیپ لیزر در دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، درباره استفاده از لیزر در درمان های دندان پزشکی به گفتگو نشسته ایم.
▪ آقای دکتر! مدتی است که تبلیغاتی را مبنی بر ترمیم دندان ها با لیزر در برخی روزنامه ها و مجلات شاهد هستیم. آیا این تبلیغات مبنای علمی دارند؟
ـ ببینید؛ اساسا عبارت ترمیم دندان با لیزر، چندان صحیح نیست. دندان پزشک می تواند دندان بیمار را با استفاده از لیزر تراش بدهد و درنهایت امر برای ترمیم دندان ها از «کامپوزیت» استفاده کند. کامپوزیت ها همان مواد هم رنگ دندان هستند که به منظور پر کردن دندان به کار می روند. در حال حاضر با یک نور آبی که به منظور فعال کردن روند «واکنش شیمیایی» پخت کامپوزیت است، این ماده به دندان می چسبد. این نور آبی که از لامپ های هالوژن ساطع می شود، لیزر نیست. البته ناگفته نماند لیزرهایی مانند لیزر آرگون آبی وجود دارند که توانایی انجام این عمل را با محاسن و معایب خود دارند ولی به لحاظ هزینه مقرون به صرفه نیستند و در حال حاضر بیشتر در امور تحقیقاتی از آنها استفاده می شود. درواقع عملا هیچ دستگاهی از این دست در کلینیک های دندان پزشکی وجود ندارد.
▪ می گویند در برخی جراحی های دهان، مثل جراحی دندان عقل، استفاده از لیزر کار را آسان تر می کند. شما قبول ندارید؟
ـ خب، در جراحی بافت نرم، لیزر مانند چاقو عمل می کند اما نسبت به چاقو دارای مزیت هایی است. اول آنکه در مسیر برش، مکانیسم آن به گونه ای است که انعقاد مناسبی ایجاد می کند. این مساله برای عده ای که مشکلات انعقادی دارند، یک مزیت محسوب می شود. همچنین با انعقاد حاصل شده، جراح دید بهتری نسبت به ناحیه جراحی خواهد داشت. دوم اینکه با بسته شدن عروق لنفاوی، ورم و التهاب ناشی از جراحی نیز کمتر می شود و درنهایت، بیمار ناراحتی های کمتری متعاقب اعمال جراحی خواهد داشت. همچنین ترمیم ناحیه جراحی با سرعت بیشتری رخ خواهد داد. در ضمن با لیزر قادر هستیم برش هایی بسیار ریز، دقیق و کنترل شده بدهیم. حتی می توان زمان برش را در حد چند میلیونیوم ثانیه در لیزرهای پالسی کاهش داد. این مزیت ها به جراحان کمک می کند، در جراحی های بافت های نرم دهانی، به ویژه اگر در حد میکروسکوپی باشد، قدرت مانور بهتری داشته باشند. امکانی که هیچ چاقویی برای آنها مهیا نمی کند.
▪ آیا دقت عمل لیزر، زمان درمان را طولانی تر نمی کند؟
ـ لیزرهایی که ۲ تا ۳ سال پیش در این زمینه به کار می رفتند، کند بودند و سبب خستگی بیمار طی فرآیند درمان می شدند اما با آمدن نسل جدید لیزرها، سرعت عمل دندان پزشکی که با لیزر کار می کند، افزایش یافته است. البته این سرعت بستگی به مهارت دندان پزشک دارد. در یک جمع بندی کلی باید گفت که با قابلیت های روش لیزر، عوارض احتمالی در محل عمل کمتر می شود و بهبودی سریع تر انجام می پذیرد. همچنین درمانگر با کنترل بیشتر و آسیب کمتری به هدف خود می رسد.
▪ جراحی دندان با لیزر درد ندارد؟
ـ باید واقع بینانه نگاه کرد. درد یک فاکتور چندعاملی است و در افراد مختلف، متاثر از عواملی مانند جنس، سن و شرایط روحی است. اینکه گفته می شود دندان پزشکی بدون درد، حداقل در حال حاضر اغراق آمیز است و بهتر است چنین عنوان شود که بیمار حداقل درد را متحمل خواهد شد.
▪ لیزر در دندان پزشکی بیشتر در تشخیص نقش دارد یا درمان؟
ـ کاربردهای لیزر در دندان پزشکی به ۳ گروه کلی تقسیم می شوند. اول، تشخیص است که در این مرحله، لیزر به عنوان ابزار تشخیصی به کمک دندان پزشک می آید. دوم، درمان است و سوم، آثار شبه دارویی لیزرهای کم توان یا کم شدت. در مرحله تشخیص، مهم ترین مزیت لیزر در تشخیص ساده پوسیدگی های دندانی در مراحل اولیه پوسیدگی است. در این مرحله، لیزر به ما کمک می کند تا با پدیده «فلورسنت» که ناشی از تقابل یک لیزر «دیودی» و بافت دندانی است، نه تنها پوسیدگی را تشخیص بدهیم، بلکه روند فعالیت آن را نیز دریابیم. در حال حاضر، ابزاری برای کشف این موضوع وجود ندارد. مزیت دیگرش این است که قبل از آنکه مقدار زیادی از بافت های دندانی از بین برود، می توان با روش های پیشگیری آن را کنترل کرد. در حقیقت، می توان بیماران دارای ریسک بالای پوسیدگی را جدا کرد و مورد توجه قرار داد. همچنین دوره های مراجعه برای درمان های دندان پزشکی را در زمان های کوتاه تری تعیین کرد.
▪ در تشخیص سرطان های دهان، چطور؟ نقشی ندارد؟
ـ تشخیص سرطان های ناحیه دهان و سر و گردن با استفاده از روش های جدیدی است که به کمک تزریق یک ماده حساس به لیزر انجام می شود. این ماده حساس به نور است و می توان به کمک تجمع این ماده در سلول های سرطانی و بازتاب پرتوهای فلورسنت از ضایعه این قبیل سرطان ها را تشخیص داد. همچنین با تهیه هولوگرام های لیزری درمانگر قادر خواهد بود، نماهای سه بعدی از ناهنجاری های فکی و دهانی را به تصویر بکشد. جراحی بافت نرم دهان شامل نمونه برداری، برداشتن ضایعات «تومورال»، برداشتن ضایعات استخوانی و درمانی مقطعی آن نیز از کاربردهای لیزر است.
▪ در کدام تخصص های دندان پزشکی بیشتر از لیزر استفاده می شود؟
ـ در حال حاضر، لیزرها در تمام تخصص های ۱۰ گانه دندان پزشکی در بسیاری از امور حرفی برای گفتن دارند که از حوصله این بحث خارج است. برای نمونه، در درمان ریشه دندان ضدعفونی کردن کانال دندانی به یک معضل اساسی برای متخصصان درمان ریشه دندان تبدیل شده است که باز با بهره گیری از فناوری لیزر این مشکل نیز تا حدودی حل شده است. همچنین در دندان پزشکی کودکان که نیازمند کنترل رفتاری خاص است، در بسیاری از مراحل درمانی می توان از لیزر سود جست. برای نمونه در جراحی کودکانی که زبان چسبیده به دهان دارند و در صورت تداوم در آینده دچار مشکلات فکی و گفتاری خواهند شد، نیز این امکان میسر شده تا با حداقل ایجاد درد و با بی حسی موضعی، بدون نیاز به بیهوشی عمومی و در سنین حتی کمتر از ۲ سال عمل جراحی را به راحتی انجام داده و زبان را آزاد کرد.

هر روز صبح، اکثر شماها رویه هر روزتان را پیش می گیرید؛ همان برنامه یکنواختی که شما را برای آن لحظه معین بزرگسالی که قدرت فرار از آن را ندارید، آماده می کند: کار.
بدون کار خبری از پول هم نیست، پولی برای خرید غذا برای تامین سرپناه و همه آن چیزهایی که سلامت و طول عمر شما را تضمین می کند. اما آیا تابه حال به این فکر کرده اید که واقعاً کارتان چه تاثیری بر سلامتیتان می تواند داشته باشد؟
واقعیت این است که خطراتی که کار می تواند بر سلامتی داشته باشد، وجود دارند و هرچه پیش می رود آشکارتر نیز می شوند. صرفنظر از این واقعیت که مشکلات سلامتی ناشی از کار تا حد زیادی به صنعت بستگی دارد، بگذارید با آن روبه رو شویم: الان پشت کامپیوتر نشسته اید و این احتمال وجود دارد که در محل کارتان باشید. برای شروع خوب است به مشکلات ناشی از محیط دفتر کارتان بپردازیم—دانستن خطرات محیط کار بر روی سلامتی می تواند زندگیتان را نجات دهد، یا حداقل آن را طولانی تر کند.
● مشکلات اندام های بالاتنه
شانه هایتان درد می کند؟ آرنج هایتان درد می کند؟ مچ هایتان ورم کرده است؟ انگشتانتان می سوزد؟ اینها فقط تعدادی از نشانه ها و علائم مربوط به مشکلات اندام های بالاتنه تان است، ازجمله: سندرم مجرای مچ دست، اپی کندیلیتیس (آسیب آرنج)، و اختلال تاندون مچ. مشکل کار این است که این علائم معمولاً قابل تعمیم، نامعین و نامشخص هستند.
احتمالاً تابه حال اصطلاح مشکل استرس تکراری به گوشتان خورده است و بلافاصله انگشتانی عصبی در نظرتان مجسم شده که منجر به بروز سندرم مجرای مچ دست در شما گردیده است. نام این مشکل خود نشان می دهد که تکراری بودن به تنهایی علت آن است، اما ما می دانیم که این کاملاً صحت ندارد. اکثر شواهد نشان می دهد که این مشکل با رابطه پیچیده بین سه فاکتور مهم صورت می گیرد: عوامل ارگونومیک یا کار پژوهی، مشکلات پزشکی قبلی و عوامل روحی روانی. تکراری بودن عمل به تنهایی ندرتاً منجر به این بیماری می شود. درعوض، ترکیب این عوامل با یکدیگر—فشار، تکراری بودن، لرزش، و فرم بد نشستن—در این زمینه مقصر است.
این چه معنایی برای شما دارد؟ کنار آمدن با مشکلات اندام های بالاتنه، تجربه ای بسیار آزاردهنده است. ایجاد تغییر در محیط کارتان به تنهایی مشکل را برطرف نمیکند، گرچه کمک کننده خواهد بود. درصورت امکان، با پزشکتان درمورد مشکلات قبلی پزشکی که می تواند در بروز این مشکل دخیل باشد مشورت کنید.
● کمر درد
تعیین علت اصلی کمر درد و رابطه آن با کارتان، کار بسیار دشواری است. درواقع، همه عواملی که برای مشکل بالا ذکر کردیم، دراینجا نیز دخیل هستند. آنچه آشکار است اهمیت پیشگیری از این مشکلات است.
وقتی روی عوامل تغییرپذیر مثل سیگار کشیدن، یا چاقی متمرکز شوید، که نشان داده فایده بخش هم هستند، نکته اصلی ایجاد تغییر در طرح کارتان و داشتن یک برنامه تمرینی کششی و قدرتی مداوم است. اگر کارتان طوری است که مجبوری مدت زمان زیادی بنشینید یا ساکن باشید، یا حرکات غیرمنتظره در آن است، یا در معرض لرزش و ارتعاش هستید، یا بیش از اندازه غیرفعال هستید، حتماً باید فکر کنید و راهی پیدا کنید که چطور کارتان را برای کاهش فشار وارد بر کمرتان تغییر دهید. از اینها مهمتر اینکه باید حتماً از تمرینات کششی و قدرتی در برنامه روزانه تان استفاده کنید.
● اختلالات تنفسی
ایا با دیدن آبریزش بینی، چشمان پف کرده، و عطسه های یکی از همکاران، تیره پشتتان شروع به لرزیدن می کند؟ محل کار محیط بسیار خوبی برای انتقال بیماری های تنفسی، به ویژه در ماه های سرد می باشد. عواملی مثل ویروس های متداول سرماخوردگی، ویروس آنفولانزا، و ویروس نورواک قابلیت این را دارند که به سرعت در محیط های بسته منتشر شوند و خیلی از آنها روی سطوح غیرجاندار تا ۴۸ ساعت زنده می مانند.
درمورد بیماری ها و عفونت های تنفسی ویروسی، لازم نیست بدانید که چه چیز در شما مشکل ایجاد کرده است چون هیچ راه حلی جز استراحت و تامین آب بدن وجود ندارد. اما، اگر بیشتر از همیشه احساس بیماری می کنید، بهتر است حتماً به پزشک مراجعه کنید. مسئله مهم این است که ببینید این ویروس چطور منتقل می شود: معمولاً به شکل انتشار چکه های تنفسی (عطسه و سرفه)، ترشحات تنفسی (بزاق و خلط) و به ویژه برای ویروس نورواک، از طریق مدفوع و استفراغ. وقتی بدانید این ویروس ها چطور منتقل می شود به شما کمک می کند که راه های پیشگیری از ابتلای آن را بفهمید. حتماً نظافت دست هایتان را رعایت کنید، از استفاده از وسایل به صورت شراکتی خودداری کنید، هنگام عطسه یا سرفه جلوی دهانتان را بگیرید، و در اینگونه مواقع تا می توانید از برخورد با سایرین خودداری کنید—اگر فکر می کنید بیمار هستید، در خانه بمانید.
در کنار بیماری های تنفسی ویروسی، قارچ های انگلی از جمله متداول ترین مشکلات تنفسی است که در محل کار اتفاق می افتد.
قارچ های انگلی یکی از متداولترین انواع قارچ ها در زمین هستند و در هر محیطی که رطوبت در آن جمع می شود، اتفاق می افتد: فرش، عایق ها، لوله کشی، دستگاه تهویه هوا، و این نشان می دهد که محیط کار از این قاعده مستثنی نیست. این قارچ های انگلی اگر در فضا منتشر شوند، مشکلات مختلفی را مانند واکنش های آلرژیک، تشدید آسم، و عفونت هایی مثل کریپتوکوکوز ایجاد می کند.
اسبستوس نیز می تواند واکنش های بسیار شدیدی مشابه با قارچ های انگلی ایجاد کند. اسبستوس اسم عامی است که به گروهی از شش ماده معدنی طبیعی که در صنایع برای پوشش حفاظتی و عایق بندی ابزارها به کار می رود. گرچه محدودیت هایی که جدیداً در ساختمان سازی اعمال می شود باعث می شود که این مشکل کمتر در ساختمان ای نوساز وجود داشته باشد.
● استرس
اضطراب، استرس و اختلالات عصبی به یکی از مهم ترین مشکلات ناشی از کار بدل شده است. استرس می تواند یکی از مهمترین عوامل در ابتلا به مشکلات قلبی عروقی، اختلال ترس، و اختلالات ماهیچه ای استخوانی می باشد و حتی میتواند سیستم دفاعی بدنتان را هم ضعیف کند.
هنوز علت اصلی بروز استرس مشخص نشده است، چه خصوصیات فردی در کار باشد یا شرایط کاری، مثل شیفت کاری، عدم توازن در پاداش ها و تلاش های کارکنان، تقاضای بالا، ضعیف بودن محل کار از نظر روانی اجتماعی و از این قبیل.آنچه مشخص است این است که وجود چند عامل استرس زا در فرد موجب بروز مشکل می شود. اگر شما چنین وضعیتی دارید باید سریعاً دست به کار شوید. ورزش ها ایروبیک (مثل دو) راه بسیار خوبی برای دفع استرس بدن است.
● خط آخر
کار آنقدرها هم که فکر می کنید بد و لزوماً ناسالم نیست. با دنبال کردن سه اصل مهم در امنیت کاری یعنی: ارزیابی، آموزش و ورزش، می توانید نه تنها از بروز هرگونه مشکل جلوگیری به عمل آورید، بلکه کار به تجربه ای عالی برایتان تبدیل خواهد شد. پس محیط کارتان را ارزیابی کنید، درمورد خطرات و راه حل ها به خود آموزش دهید و ورزش کنید.

فرزند شما از بدو تولد قادر به برقراری ارتباط می باشد. او از روش گفتگوی خاصی برای بیان احساسات و خواسته های خود استفاده می کند، این روش گفتگو و راه برقراری ارتباط گریه نامیده می شود. گریه زبان مشترک نوزادان است و روش بیان نیاز آنها. صدایی است که می تواند شما را حتی زمانی که در خواب عمیق هستید وادار به واکنش کند. گریه نوزاد به صورت یک کنترل جادویی موجب جاری شدن شیر مادر می شود. کودک با گریه خود به شما می گوید: «لطفا مرا در آغوش بگیرید، مرا در جایم قرار دهید، خیلی گرسنه ام، دیگر سیر شدم، خسته ام، سردم هست، خیلی گرمم شد و...».
به یاد داشته باشید گاهی هم او بدون علت گریه می کند، او گریه نمی کند تا شما را ناراحت و عصبانی کند. موضوعی به عنوان نوزاد بد، حرف نشنو و اذیت کن وجود ندارد. اگر شما قادر به ساکت کردن سریع و آسان نوزاد خود نشدید، به خاطر داشته باشید که گریه تنها کاری است که نوزاد می تواند انجام دهد. میزان گریه نوزاد هیچ ارتباطی با عملکرد شما به عنوان یک والد خوب ندارد. ممکن است شما همیشه قادر به توقف گریه او نباشید و این کار ممکن است برای شما سخت باشد. گریه نوزاد در شش هفتگی به اوج خود رسیده و بعد آن کاهش خواهد یافت. با گذشت زمان بیشتر با نوع گریه نوزاد و تفاوت آنها آشنا خواهید شد. در ماه های اول زندگی، نوزاد به دنبال کشف دنیای پیرامون خود است. در زمانی که او گریه می کند، اگر کسی به سراغش بیاید و او را در آغوش گرفته ببوسد و او را سرگرم کند، تصور خواهد کرد که دنیای پیرامون او مکان خوب و مطلوبی است. از طرف دیگر، اگر در صورت گریه نوزاد کسی به سراغش نیاید، کسی او را در آغوش نگیرد و کسی او را سرگرم نکند، تصور خواهد کرد که محیط اطراف او سخت و ناامن است.
تحقیقات نشان می دهد که وقتی والدین سریعا به گریه نوزاد در جهت ایجاد آرامش وی پاسخ دهند در کل میزان گریه نوزاد کم خواهد بود. توجه فوری و در آغوش گرفتن نوزاد زمانی که وی گریه می کند مورد تاکید می باشد.
این کار برای نوزاد بدین معناست که وی در امنیت است، چرا که شما والدین پاسخگو و حمایت کننده ای هستید که او را دوست می دارید. پیوستگی عبارت است از ارتباط هیجانی طولانی با فردی خاص در محیط. تحقیقات نشان می دهند که اگر نوزادی به طور امن با فرد خاصی پیوند داشته باشد مهارت های اجتماعی و شناختی بهتری در بزرگسالی خواهد داشت. این نوزادان کنجکاوتر و علاقمندتر، اعتماد به نفس بیشتر، ارتباط بهتر و مستقل تر از کودکان بدون پیوند امن خواهند بود. در صورتی که والدین به صورت مداوم نیازهای فیزیکی و هیجانی کودک را برآورده کنند، همه نوزادان پیوستگی امنی خواهند داشت. در رابطه با والدین، احساس پیوند با نوزاد با اولین ملاقات نوزاد حاصل می گردد. در برخی موارد امر ممکن است مدت ها طول بکشد. برخی اوقات افسردگی بعد از زایمان، در برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد تداخل پیدا کرده، لذا اهمیت تشخیص و درمان به موقع آن باید مورد تاکید قرار گیرد.
گریه های طولانی و غیرقابل کنترل: برخی کودکان مبتلا به دوره های غیرقابل توجیه گریه که معمولا کولیک نامیده می شود، هستند. برخی افراد بر این باورند که کولیک به جهت درد شکمی است که به دنبال نفخ ایجاد شده است. امروزه بیشتر پزشکان معتقدند که این رفتار، رفتاری طبیعی و معمولی است که در برخی کودکان به ویژه در پایان یک روز طولانی و ناآرام ایجاد می شود. تحقیقات اخیر موید آن است که گریه های طولانی و غیرقابل کنترل نوزاد به دنبال تحریک زیاد و بیش از حد محیطی ایجاد می شود. این گریه ها به نوزاد کمک می کنند تا کنترل محیطی خود را به دست آورند. جهت مقابله با این حملات گریه می توان موارد زیر را مدنظر داشت، کاهش محرکات و تغییرات پیرامون کودک، قرار گرفتن در محیطی ساکت و کم نور، حرکات و ضربات متناوب و منظم به پشت کودک در حالی که به بغل خوابیده است.
گریه های طولانی می توانند برای والدین ناراحت کننده باشند. سعی کنید در این موارد فراموش نکنید که همه چیز خوب و عالی است و یک گوشی خیالی را در گوش خود داشته باشید. در این مورد شما هر کاری از دستتان برمی آید به خوبی انجام داده اید. اگر شما احساس درماندگی، خشم، ناراحتی و ناامیدی دارید و اگر نمی توانید با آرامش و امنیت خاطر به کودک خود پاسخگو باشید بایستی جهت آرامش خود و استراحت به مدت کوتاهی نوزاد را ترک کرده و یا از کس دیگری کمک بخواهید. با بزرگتر شدن مقابله با گریه های وی آسان تر خواهد شد؛ چرا که کودک نیازهای خود را واضح تر بیان کرده و ما نیز در فهم نیازهای وی ماهرتر خواهیم شد.
به خاطر داشته باشید کسی بهتر از شما کودک خود را نمی شناسد، ولی زمانی که در مورد گریه های نوزاد نگران هستید جهت اطمینان خاطر به پزشک خود م راجعه کنید. ارتباط با کودک: نوزادان نیاز به در آغوش کشیدن دارند. این برای رشد سالم مغز آن ها ضروری است. آغوش گرفتن درست و مناسب نوزاد ارزش یک ارتباط کامل را داشته و احساس دوست داشتن و عشق ورزی را به او منتقل می کند، تماس پوست به پوست یا حمل چسبیده به بدن نوزاد، به او احساس امنیت و پیوستگی می دهد. علاوه بر گریه، نوزاد با استفاده از حرکات چهره ای و بدنی خود ارتباط برقرار می کند. اگر قادر به درک پیام های چهره ای و بدنی وی باشید، می توانید آنچه را که در حالت گرسنگی، خستگی و ناراحتی بیان می کند، بفهمید. پیام های بدنی مثل خمیازه کشیدن، چشم ها را مالیدن، خواب آلود بودن چشم ها، نشانه خواب، بازکردن دهان نشانه گرسنه بودن، چشمانی باز با حرکات شاداب بدن، نشانه جستجوی بازی و برگرداندن سر و خم کردن کمر به نشانه «نمی خواهم، متشکرم» است.
نوزادان از چشم و گوش خود نیز از بدو تولد برای ارتباط با محیط اطراف خود استفاده می کنند. وقتی او به شما می نگرد، کاملا به چهره او بنگرید و تا زمانی که به نقطه دیگری خیره شود، تماس چشمی خود را حفظ کنید. چهره متبسمی که به او می نگرد، صدای گرم و موزونی که به او نجوا می کند، احساس حمایت و خشنودی را برای او به ارمغان دارد. تا چند روز بعد از تولد نوزاد شما، صدایتان را تشخیص می دهد، صدای خشن و بلند در او احساس ناامنی می آفریند، او نمی تواند تا وقتی که بزرگ شود، رفتار خود را تغییر بدهد، یعنی گریه نکند، به موقع بخوابد، متوجه شود که شما کار دارید. پس هرنوع خشمی نسبت به او تنها موجب سردرگمی و وحشت او خواهدشد. شما باید با صدای نرم و آرام با او صحبت کنید، هرکلمه ای که شما به نوزاد خود می گویید، می خوانید یا زمزمه می کنید به او کمک خواهدکرد تا نحوه ارتباط را بیاموزد. نوزاد شما از تماس چشمی برای گفتگو با شما استفاده می کند و علاقمندانه به هر کلمه ای که می گویید گوش فرامی دهد. او به صورت شما خیره شده و دهان شما را می نگرد. گوش دادن و نگاه کردن به گفتگوی شما به او کمک می کند تا با اصول ارتباطی آشنا شده و حجم عظیمی از اطلاعات را از بدو تولد به خود جلب کند. صداهایی موزون و کشدار و حرکات صورتی تشدیدیافته برای نوزادان جالب توجه خواهدبود و نسبت به محاوره های بزرگسالان ترجیح داده می شود.
سرگرمی نوزاد جهت برقراری ارتباط : کارهای زیر برای نوزادان سرگرم کننده است و می توانید طی تعامل با نوزاد خود استفاده کنید.
۱) صدای موزون و کشدار و بیانات چهره ای
۲) گزارش مستقیم کارهایی که برای نوزاد انجام می دهید: می خواهیم با هم به حمام برویم، حالا دارم لباست را درمی آورم، دستت را بلند کن...
۳) آوازخواندن و زمزمه کردن، راهی شادی بخش برای توسعه مهارت های زبانی نوزاد است. درماشین، حمام، بستر و در هر زمان می توانید برای نوزاد خود زمزمه کنید.
۴) کتابخوانی از بدو تولد، بعد چند هفته، کودک شما پی می برد که این زمان، وقت خاص و لذت بخشی برای وی است.
۵) تلاش های اولیه نوزاد خود در غان و غون کردن توجیه کرده و به آنها پاسخ دهید. منتظر باشید تا غان و غون کردن نوزاد تمام شود و بعد از کمی مکث به او پاسخ دهید. این آموزش الگوی مکالمه است، در ارتباط با کودک علاقمندی وی راهنمای ماست.
۶) اشیاء و اسباب بازی های اطراف او را نام ببرید. «نگاه کن این جوراب های توست» به یاد داشته باشید نوزادان با سرعت متفاوتی رشد می کنند. اگر نوزاد شما با سایر همسالان خود هماهنگ نبود، جای نگرانی نیست، جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
انتهای سخن، نوزادان از همان بدو تولد دنیای پیرامون خود را درک کرده و به آن واکنش نشان می دهند. این دوران، زمانی مهم جهت ایجاد پیوستگی با نوزاد است. واکنش سریع به گریه وی، در آغوش گرفتن او، برقراری ارتباط چشمی، ارتباط پوستی و بدنی، گفتگو و مکالمه با او و ایجاد حس پیوستگی حائز اهمیت هستند، اگر کودک شما زیاد گریه می کند و پزشک شما مشکل خاصی را مطرح نمی کند، خودتان و نوزادتان را سرزنش نکنید، این دوران گذراست.

هزاران سال پیش، انسان های نخستین با پیچیدن برگ درختان یا پوست حیوانات به دور پاهایشان، برای خود کفش درست می کردند...
هرچند امروزه با ساخت انواع کفش با جنس های مختلف از چرم گاو گرفته تا پوست کروکودیل و راه اندازی نمایش های مختلف مدهای جدید کفش، در انتخاب کفش بیشترین حق انتخاب را داریم اما هنوز دانش طراحی صحیح با توجه به عوامل انسانی در بسیاری از کفش ها رعایت نمی شود و این مساله، سلامت مصرف کنندگان را تهدید می کند. بررسی بیش از ۱۳ هزار نوع کفش از ۴۵۰۰ سال پیش تا امروز، نشان داده است هر چه به سال های اخیر نزدیک می شویم کفش ها از نظر راحتی امتیاز کمتری می گیرند. سوال اصلی این است که یک کفش راحت و مناسب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ دکتر علی ترکمان، فوق تخصص بیماری های زانو و عضو هیات علمی دانشگاه، به این سوال پاسخ می دهد.
▪ آقای دکتر! یک کفش مناسب باید چه ویژگی هایی داشته باشد تا بعدا ما را دچار مشکل نکند؟
ـ مهم ترین قسمت کفش، کف آن است که روی زمین قرار می گیرد. کف کفش باید ضخیم، قابل انعطاف و نرم باشد تا وقتی فرد روی زمین راه می رود، فشاری که از زمین به پا وارد می شود، جذب کند. یکی از قسمت های مهم کف کفش، پاشنه آن است. حدود ۲ تا ۳ سانتی متر پاشنه قابل قبول است. هرچه پاشنه کفش بلندتر باشد، قوس ناحیه کمر بیشتر می شود. چون وقتی کفش پاشنه بلند می پوشیم، مجبوریم روی پنجه بایستیم و برای برقراری تعادل لازم است قوس کمر بیشتر شود تا بدن بتواند به صورت عمودی روی زمین قرار بگیرد؛ مخصوصا به افرادی که گودی کمر بیش از حد دارند، توصیه می کنم کفش های پاشنه بلند نپوشند.
▪ یعنی کفش های بی پاشنه یا پاشنه کوتاه، مشکلی ایجاد نمی کنند؟
ـ نه، کفش های بدون پاشنه مشکلی ایجاد نمی کنند. ما به راحتی می توانیم پابرهنه و بدون کفش راه برویم.
▪ قسمت بیرونی کف کفش باید چطور باشد؟ به ویژه در فصل های سرد که بارش برف و باران موجب لیز شدن زمین می شود.
ـ قسمت بیرونی کف کفش که با زمین در تماس است، باید طوری باشد که در سطوح صیقلی و مرطوب و هنگام بارش برف و باران احتمال لیز خوردن را کمتر کند. برای این منظور، بهتر است کفش های عاج دار انتخاب شوند. وجود عاج در جهت های مختلف کف کفش مانع لیز خوردن می شود. این موضوع به ویژه در سالمندان اهمیت بیشتری دارد. مورد دیگری که باید به آن توجه کرد، رویه کفش است که باید توان تهویه داشته باشد تا پا بتواند تنفس کند و هوا به راحتی با بیرون کفش رد و بدل شود. کفش هایی که جنس رویه آنها چرم، پارچه و کتان است، از این نظر، مناسبند.
▪ برخی افراد کفش های نوک تیز و پنجه باریک را می پسندند. شما این کفش ها را توصیه می کنید؟
ـ نه! پنجه کفش نباید تنگ باشد. با پوشیدن کفش های نوک باریک، انگشتان پا روی هم فشرده می شوند و این حالت در افرادی که تغییر شکل هایی در پا دارند، موجب تشدید مشکل خواهد شد. یکی از تغییر شکل های شایع، انحراف انگشت شست به سمت سایر انگشتان است که گاهی همراه زایده ای دردناک است. افرادی که دچار این مشکل هستند، نباید کفش های پنجه باریک بپوشند.
▪ کارشناسان می گویند بهترین زمان برای خرید کفش، بعدازظهر است؛ چرا؟
ـ چون بعدازظهرها اندازه پا به دلیل ادم (ورم)، کمی بزرگ تر می شود و در ضمن بهتر است هنگام خرید کفش، جورابی را که معمولا استفاده می کنید، بپوشید.
▪ بعضی فروشنده ها می گویند خریدن کفشی که کمی تنگ است، مشکلی ندارد؛ چون کفش بعد از مدتی جا باز می کند. این توصیه، درست است؟
ـ نه! کفش باید اندازه پا باشد و بلندترین انگشت پا (که در برخی افراد، انگشت شست و در برخی دیگر، انگشت دوم است) تا نوک کفش ۱۲ تا ۱۳ میلی متر یعنی تقریبا به اندازه پهنای یک بند انگشت فاصله داشته باشد و انگشتان پا به نوک کفش نچسبند. همچنین باید دقت کرد هنگام راه رفتن، کفش و پاشنه پا با هم بلند شوند. کفش نباید گشاد باشد؛ چون اگر گشاد باشد، احتمال پیچ خوردگی پا، به ویژه هنگام دویدن و پریدن و ورزش، بیشتر می شود.
▪ این روزها کفش هایی در بازار دیده می شوند که قیمت خیلی کمی دارند و همین باعث می شود برخی افراد سراغ آنها بروند؛ در حالی که بیشتر این کفش ها کیفیت پایینی دارند. شما در این باره چه توصیه ای دارید؟
ـ توصیه ام این است که برای خرید کفش جوانب اقتصادی را کمتر در نظر بگیرید. جنس مرغوب و مناسب را، حتی اگر قیمت بالایی داشت، انتخاب کنید؛ چون کفش ساعات زیادی در پای افراد است و برای مدتی طولانی پوشیده می شود.
▪ کفش را تا چه مدتی می توان استفاده کرد و بعد از چه مدتی باید آن را دور انداخت؟
ـ زمان خاصی ندارد؛ بستگی دارد به وزن افراد، میزان استفاده و مشکلات و تغییر شکل های پا. اگر ویژگی هایی که پیشتر ذکر کردم، از بین برود، لازم است کفش تعویض شود.
▪ بعضی ها کفشی را که به نظرشان زیبا می آید، حتی اگر با آن راحت نباشند، می خرند و بعد یک کفی طبی داخل آن قرار می دهند تا مشکلی برایشان پیش نیاید. در مورد کفی های طبی هم توضیح می دهید.
ـ استفاده از کفی طبی به همه افراد توصیه نمی شود. خود کفش به اندازه کافی قوس دارد. معمولا کفی را پزشک بر اساس مشکلی که وجود دارد، نسخه می کند. کفی انواع و اقسام دارد. بعضی کفی ها فقط برای پاشنه هستند، برخی در ناحیه پنجه، برخی در کناره های پا و برخی در تمام طول پا قرار می گیرند. بسته به تغییر شکل پا با نظر پزشک نوع مناسب انتخاب می شود. به عنوان نمونه، در صافی کف پا، کفی طبی باید تمام طول پا را بپوشاند تا قوس مناسب ایجاد کند که البته این قوس هم بر حسب شدت صافی کف پا کم و زیاد می شود. در مورد تغییر شکل دیگری معروف به پنجه غازی که انگشتان پا به طرف بالا جابه جایی پیدا می کنند (در این حالت استخوان های پنجه تماس بیشتری با زمین دارند و پینه و درد در سر استخوان پنجه پا ایجاد می شود) نیز کفی مخصوصی زیر سر استخوان پنجه پا قرار داده می شود. در مورد خار پاشنه از کفی مخصوصی فقط برای ناحیه پاشنه پا استفاده می شود.
▪ آیا کفش های طبی موجود در بازار برای افرادی که می خواهند یک کفش خوب بخرند، انتخاب مناسبی محسوب می شوند؟
ـ ویژگی کفش های طبی این است که سازندگان آنها سعی کرده اند مواردی را که درباره یک کفش مناسب گفتیم، رعایت کنند. این کفش ها کفی نرم و انعطاف پذیر، قوس مناسب کف و جنس رویه مناسبی دارند و پنجه شان پهن است؛ در حالی که تولیدکنندگان کفش های مجلسی، عمدتا زیبایی کفش را مورد توجه قرار می دهند.
▪ کفش های ساق دار چطور؟ از نظر طبی مناسب اند؟
ـ از لحاظ پزشکی، ما این کفش ها را به افرادی که پیچ خوردگی مکرر مچ پا یا تغییر شکل های خاص در پایشان دارند، توصیه می کنیم تا کفش، جهتی مستقیم به نوک پا بدهد. در سایر موارد، کفش های ساق دار ممکن است به منظور زیبایی، گرم شدن یا راه رفتن در برف و یخ استفاده شوند.
▪ برخی افراد پس از اینکه مدتی کفشی را می پوشند، تغییر شکل خاصی در کف کفششان دیده می شود؛ مثلا کف کفش آنها از یک طرف بیشتر ساییده و کج می شود. علت چیست؟
ـ چنین حالاتی می توانند نشانه تغییر شکل پا باشند. به عنوان نمونه در افراد مبتلا به صافی کف پا بیشتر فشار وزن بدن زیر قوزک داخلی کف پاست و کف کفش در قسمت نیمه داخلی خرد و ساییده می شود. در مورد افزایش قوس پا، قسمت بیرونی کفی ساییده می شود. این تغییر شکل ها موجب می شود فشار نامناسب به کف پا وارد شود و در طولانی مدت خستگی ایجاد کند. به همین خاطر هم کفی تجویز می شود تا فشار به طور یکسان توزیع شود.

داشتن دندان هایی سفید، زیبا و سالم نه تنها چهره شما را جوان تر و شاداب تر نشان می دهد، بلکه باعث می شود شما هر لحظه و هر ثانیه احساس کنید که سلامت هستید و از این احساس تان لذت ببرید....
دندان پزشکان آمریکایی معتقدند که ۲۵ درصد از افراد ۳۵ تا ۵۹ ساله این کشور، اهمیت چندانی به وضعیت دهان و دندانشان نمی دهند و طبیعتا این موضوع می تواند برای آنها گران تمام شود. اگر شما دوست ندارید که جزو این ۲۵ درصد باشید، این ۷ عادت رفتاری یا غذایی را خوب به خاطر بسپارید تا لبخند زیباتری داشته باشید.
۱) مصرف کربوهیدرات ها (قندها) را به وعده های اصلی غذایی تان محدود کنید
خیلی ها فکر می کنند که فقط مصرف شیرینی و شکلات باعث پوسیدگی یا خراب شدن دندان آنها می شود اما محققان می گویند که کربوهیدارت هایی مانند سیب زمینی یا حتی بیسکوییت های کم شیرین و سبوس دار هم می توانند دندان های شما را خراب کنند! به عقیده پژوهشگران کربوهیدرات ها پس از مصرف در بدن تبدیل به قند ساده می شوند و اگر به همین خاطر تکه ای نان، سیب زمینی یا بیسکوییت هنگام جویده شدن بین دندان های یا لثه شما گیر کند، می تواند به مرور زمان دندان هایتان را خراب کند و از بین ببرد. بنابراین دندان پزشکان آمریکایی به همه افراد توصیه می کنند که مصرف کربوهیدرات ها را به وعده های اصلی غذا محدود کنند چون بعد از صرف وعده اصلی غذا، معمولا افراد آب می خورند، مسواک می زنند یا از نخ دندان استفاده می کنند و همه این کارها باعث خارج شدن تکه های ریز باقیمانده غذا از لابه لای دندان ها و لثه می شود.
۲) بلافاصله بعد از نوشیدن نوشابه مسواک نزنید
دکتر مری هایس، دندان پزشک و سخنگوی جامعه دندان پزشکان شیکاگو می گوید: «هرگز بلافاصله بعد از نوشیدن نوشابه ای گازدار یا اسیدی، دندان هایتان را مسواک نزنید زیرا اسید نوشیدنی شما با مواد تمیزکننده خمیر دندان ترکیب می شود و این امر فاسد شدن و از بین رفتن مینای دندان تان را در پی خواهد داشت.» شما می توانید برای محافظت از دندان هایتان پس از مصرف انواع نوشابه ها یک لیوان آب ساده را در دهانتان قرقره کنید یا دندان هایتان را با آب خالی بشویید.
۳) نوشیدنی های حاوی ویتامین C بنوشید؛ البته با نی!
ویتامین C یکی از مهم ترین ویتامین ها برای شادابی پوست و حفظ سلامت لثه هاست. اما نوشیدنی های حاوی این ویتامین حالت چسبندگی و شیرین دارند و می توانند به راحتی به سطح دندان های شما بچسبند و باعث فساد آنها شوند. دندان پزشکان نیویورکی معتقدند که افرادی که حداقل ۱۸۰ میلی گرم ویتامین C در روز مصرف می کنند، ۲۵ درصد کمتر از کسانی که کمتر از ۶۰ میلی گرم ویتامین C در روز می خورند، به بیماری های لثه مبتلا می شوند. بنابراین شما باید برای حفظ سلامت لثه و دندان هایتان، روزی ۱۸۰ میلی گرم ویتامین C را البته با نی بنوشید.
۴) بیشتر چای بنوشید
هر چند که تا به حال بسیاری از افراد اعتقاد داشتند که رنگ چای باعث از بین رفتن زیبایی دندان هایشان می شود اما متخصصان دانشگاه شیکاگو می گویند که پلی فنول های موجود در چای سیاه یا سبز باعث جلوگیری از به وجود آ مدن حفره در دندان ها و بیماری های لثه می شوند. آنها معتقدند که همه افراد می توانند برای پیشگیری از تیره شدن رنگ دندان هایشان پس از نوشیدن چای، کمی آب در دهانشان بچرخانند و با این کار رنگ چای را از بین ببرند.
۵) تا می توانید، کلسیم بخورید
همان طور که مصرف کلسیم برای استحکام استخوان ها اهمیت دارد، این ماده معدنی مفید می تواند سلامت و استحکام لثه و دندان های شما را هم تضمین کند. محققان می گویند که مصرف ۸۰۰ میلی گرم کلسیم در روز تا ۳۰ درصد بیماری های لثه را در افراد کاهش می دهد. از طرف دیگر، بد نیست که بدانید هر چقدر شما در روز کلسیم مصرف کنید این کلسیم در استخوان ها و دندان هایتان ذخیره می شود و آنها را قوی و محکم می کند. بنابراین پژوهشگران توصیه می کنند که به میزان لازم شیر، پنیر، لبنیات و ماست بخورید چون این خوراکی ها منابع خوبی برای دریافت کلسیم هستند.
۶) موقع شنا مراقب دندان هایتان باشید
شاید برایتان جالب باشد که بدانید یکی از مهم ترین دلایل فساد دندان ها بین شناگران، کلر موجود در آب استخرها است. دکتر مت مسینا، دندان پزشک و عضو جامعه دندان پزشکان آمریکا می گوید: «اگر شما یک شناگر حرفه ای هستید یا به طور منظم به استخر می روید، مراقب باشید که هنگام شنا کردن دهانتان بسته باشد تا آب پر از کلر استخر داخل دهانتان نرود. اگر هم به صورت اتفاقی کمی از آب استخر را خوردید، بلافاصله دهان و دندان هایتان را با آب خالص و تمیز بشویید تا با این کار از پوسیدگی دندان هایتان جلوگیری کنید.»
۷) غلات کامل و سبوس دار را در سبد خریدتان بگنجانید
استادان دانشگاه مک مستر کانادا می گویند که غلات سبوس دار، بیمه نامه دندان ها هستند! آنها معتقدند که مصرف منظم غلات سبوس دار علاوه بر سلامت دهان و دندان، سلامت قلب شما را تضمین می کنند و جلوی ابتلا به دیابت را هم می گیرند. براساس نتایج مطالعات انجام شده ابتلا به عفونت لثه و فساد دندان ها در افرادی که هر روز غلات سبوس دار می خورند، ۲۳ درصد کمتر از سایرین است. بیسکوییت و ماکارونی سبوس دار و برنج قهوه ای می توانند گزینه های مناسبی برای حفظ سلامت دندان هایتان باشند.