Printable View
نقل قول:نقل قول:ای بابا! چرا تاپیک رو تبدیل به گفتگو کردید؟نقل قول:
اصلا ولش کن . . . ادامه میدیم
وه چه شيرينست
از تو بگسستن و با غير تو پيوستن
در بروي غم دل بستن
كه بهشت اينجاست
بخدا سايه ابر و لب كشت اينجاست
تو همان به كه نينديشي
بمن و درد روانسوزم
كه من از درد نياسايم
كه من از شعله نيفروزم
من از خدامه بمونی کنارم
من که بجز تو کسی و ندارم
من از خدامه که نباشه دوری
فقط دلم میخواد بگی چجوری
من از خدامه که یه روز دعامون
بره تو آسمون پیش خدامون
به عشق اونکه بعد اونهمه درد
خدا یه بار نگاهیم به ما کرد
در سنبـلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازده را کار بساز
گفتا که لـبــم بگیـــر و زلفـم بگــذار
در عیش خوش آویز نه در عمر دراز
زندگی، یعنی چکیدن همچو شمع از گرمی عشق
زندگی، یعنی لطافت گم شدن در نرمی عشق
زندگی، یعنی دویدن بی امان در وادی عشق
رفتن و آخر رسیدن بر در آبادی عشق
قاف-قوسین اولدو قاشین عاشیقه محرابیلر(ق- قوسین شد ابرویت بر عاشقان)
سجدگاه اولدو آنینچون شاهی-جومله انبیا(زین سبب محرابها سجده گاه شاه انبیا(محمد(ص))شد) و یا محمد (ص) سجده گاه انبیا گشت.الف
عمادالدین نسیمی
اگر پروانه ای بر گل نشیند ---------- گل از پروانه آسیبی نبیند
دريچه اى شعله ور گشودى، به عشق و آتش جگر گشودى
ز بستر سينه پر گشودى، به زير دندان رسيدى آخر
شگفت در شعله هاى خونت، گدازه هاى تب و جنونت
هزار ابر از دلت بر آمد، به گل، به باران رسيدى آخر
رنگ و بوي عاريت پا در ركاب رحلت است
خار خاري در دل از گلراز ميماند به جا
جسم خاكي مانع عمر سبك رفتار نيست
پيش اين سيلاب كي ديوار ميماند به جا
این دل به کدام واژه گویم چون شد
کز پرده برون و پرده دیگرگون شد
بگذار بگویمت که از ناگفتن
این قافیه در دل رباعی خون شد
دیده گـــــر دام قضا را می دید*---------------*هرگز این دام گرفــتار نداشت
زینهمه گوهر تابنده که هست*---------------*اشک بود آنکه خریدار نداشت
م.ق
87.6.20
ساعت 9:26 دقیقه
تویی آماده رفتن ومن تنهاتر از هر شب
برو ای مهربان اما ... " تو را من چشم در راهم "
من به راه خـــــود ندیدم چــــــاه را*---------------* تـو بـدیدی ؛ کــج نکــردی راه را
می زدی خود ، پشت پا بر راستی*---------------*راستی از دیگران می خواستی
م.ق
87.6.20
ساعت 12:39 دقیقه
یک جرعۀ می ز ملک کاوس به است
از تخت قباد و ملک طوس به است
هر ناله که رندی به سحرگاه زند
از طاعت زاهدان سالوس به است
تو رفته اي بي من تنها سفر كني
من مانده ام بي تو شبها سحر كنم
تو رفته اي عشق من از سر بدر كني
من مانده ام عشق تو را تاج سر كنم
روزي كه پيك مرگ مرا مي بردبه گور
من شب چراغ عشق تو را نيز مي برم
عشق تو نور عشق تو عشق بزرگ توست
خورشيد جاوداني دنياي ديگرم
من شمعم شمع شبانه
در عالم گشته فسانه
همه جا خود را ميسوزم
كه شب ياران افروزم
مي سوزم تا به سحرگه
از رازم كس نشد آگه
خوش و بي پروا مي سوزم
كه ز سر تا پا مي سوزم
دلم تنگ است
دلم تنگ است
دلم اندازه ی حجم قفس تنگ است
سکوت از کوچه لبریز است
صدایم خیس و بارانی است
نمی دانم چرا در قلب من پاییز طوفانی است ؟!
تو فقط براي من باش تا ابد اسير تم
زندگيم حتی نفس , روز و شبهاشم مال تو
خودتو ازم نگير من ديگه طاقت ندارم
اين دل و هر طپش وُ حتي صداشم مال تو
ميدونم دل کندن از تو کار من نيست ميدونم
انتخاب رفتن تا به کجاشم مال تو
و بر اين بام كه هر لحظه درو بيم فروريختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظه ي باريدن را گويي منتظرند...
در بسته به روی خود ز مردم
تا عیب نگسترند ما را
در بسته چه سود و عالم الغیب
دانای نهان و آشکارا
آخر الامر گل کوزه گران خواهی شد
حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی
یکی چشم انتظار یارش یکی اینجا دل شکسته
اون یکی به فکر نونه با دستای پینه بسته
همچو صبحم يك نفس باقيست با ديدار تو.
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
عشقم دادی ز اهل دردم کردی
از دانش و عقل و هوش خردم کردی
یاد تو در خواب هم مرا نکرده رها
می کند یادت در دلم غوغا و صفا
آخر الامر گل کوزه گران خواهی شد
حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی
یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
روی كاشی های ايوان دست نور
سايه هامان را شتابان می كشيد
موج رنگين افق پايان نداشت
آسمان از عطر روز آكنده بود
گرد ما گوئی حرير ابرها
پرده ای نيلوفری افكنده بود
در شب اكنون چيزي مي گذرد
ماه سرخ است و مشوش
و بر اين بام كه هر لحظه درو بيم فروريختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظه ي باريدن را گويي منتظرند...
در سلسله ی عشق تو مغموم و صبورم
نازم بکش ای دوست که مظلوم و صبورم
رندان همگی فرصت دیدار تو دارند
غیر از من دل ساده که محروم و صبورم
من.(خط فاصله)تو.....
نه...
شايد علامت تفريق است
بين ما
حالا كه هرچه بيشتر مي رويم
به صفر
نزديك تر مي شويم.
منم اون تقويم پر از زمستون
چله نشين دلي دربو داغون
سال كبيسمو شگون ندارم
از هيچ كسي خاطره اي ندارم
جز يه نفر كه دربو داغونم كرد
بره بودم گرگ بيابونم كرد
دو خط مواري
حتي با فاصله هايي اندك
كه ميانشان باشد
هرگز بهم نمي رستد
من و تو
حكايت همين دو خطيم
دو خط موازي.......
يك جفت جوراب آبي دارم
دريا را دوست دارم
كار نمي كند
سه دقيقه مانده به چهار را
نشان مي دهد
اگر آينه را بشكند
اگر گل نيلوفر دهد
اگر ميوه دهد
اگر حرمت مادرم را
با چادر سياه بداند
اگر شمعداني در آينه
كوچك تر شود
من كوچك مي شدم
ميان ماه من تا ماه گردون
تفاوت از زمين تا آسمان است
تو میشی سنگ صبورم، توی غم تو ناامیدی
پاک میشه از دل و جونم، همه نفرت و پلیدی
آخه تو هستی همیشه، مرهم غم ها و دردام
با خیال تو می شینه هر چی عشقه توی چشمام
مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
پس از چندین شکیبایی شبی یارب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت
سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم
که جان را نسخه ای باشد ز لوح خال هندویت
تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی
صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت
وگر رسم فنا خواهی که از عالم بر اندازی
بر افشان تا فرو ریزد هزاران هزاران جان ز هر مویت
من و باد صبا مسکین و سرگردان و بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
زهی همت که حافظ راست از دنیی و از عقبی
نیاید هیچ در چشمش بجز خاک سر کویت
تا توانی رفع غم از خاطر غمناک کن
در جهان گریاندن آسان است، اشکی پاک کن
ناگهان کؤنلومه دوشدو شورش غوغای عشق
عاقیلی دیوانه قیلدی عاقیبت سئودای عشق
سید علی سید عمادالدین نسیمی(ره)
قصه يک دل تنهاست , قصه هاي منو بارون
هر دو دلگرفته از غم , با چشائي زارو گريون
هردو سينه اي پراز حرف ,هردو در سکوت شبها
هر دو بيدارِ شبونه , توي کوچه هاي تنها
اشکاي من روي گونه , هق هق تلخ خيابون
آخر عاشقی اینه , گريه کردن زير بارون
نگـار خــوش سخن ما ترانه هـا دارد
بـرای نـاز و عتـابـش بهـانه هـا دارد
نگین پاد شــهی را به هیــچ نستــاند
از آن دو نرگس مستی كه فتنه ها دارد
هــزار یـوسـف كـنعانیش بـه نیم نـگاه
اسـیر بــرق نگاهـی كـه كینه هـا دارد
بـه غمزه داغ نهادی ز روزگار نخست
دل رمیــده ی مــا را كه رخنه ها دارد
رواج شـب شكـند زلف كفر آلـودش
نـه یك عسس كه به هر طره شحنه ها دارد
ز عقل و هوش نـبینی دگر اثـر جـایی
كـه دل ز داغ فراقـش فسانه ها دارد
كجـا بـرد این دل حدیث نـالۀ نـی
ز سـوز و داغ نهـانی كه سینه هـا دارد