در زمان ما ، خنـــــــده ارزان نیست.
خنـــــــده ای از ته دل.
تا بخواهی، پوزخنـــــــد و ریش خنـــــــد ،
اما یک خنـــــــده پاک،
کاش می جستی،
قابش می کردی ،
و به دیوار اتاقت می کوبیدی ...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گاهـے آدمــــ دلش مـے خواهد کفش ـهاش را دربیاورد ،
یواشکـے نوک پا نوک پا از خودشــــ دور شود ،
بعد بزند به چاکـــــــــــــــ،
فرار کند از خودشــــــــــ...
كاش آن قدر وجودت نزديك مي بود تا به تو مي گفتم تو
غرق نگاهت مي شدم و با چشمانم نگاهت را بوسه باران مي كردم
ولي فاصله ي من تا تو ، فاصله اي ايست بين خود تو با تو...
و چنـــان آرامــAــم کـِ کسی فِکـ ر نکــAــرد
زیر خاکستـَـر آرامِش مـَن چــــEــ هیاهویی ستــــ ـــ ـ
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به عشق کافرم
ولی چون از راه آمدی
قیامتی به پا کردی
بالا و پايين پريدنم
از شوقِ زندگي نيست ،
ماهي
روي خاک
چه مي‌کند؟
به وسعت نديدن نگاهت خسته ام ، چگونه بشكنم ثانيه هاي سنگين دوريت را .........
دلم تنگ است،
دلم می سوزد از باغی که می سوزد؛
نه دیداری٬ نه بیداری، نه دستی از سر یاری؛
مرا آشفته می دارد،
چنین آشفته بازاری
...
چون حاصل آدمي در اين شورستان
جز خوردن غصه نيست تا كندن جان
خرم دل آنكه زين جهان زود برفت
وآسوده كسي كه خود نيامد به جهان
تــازه خــوابـَش بـُــرده ..
بگــذار بــِ خـوابـَد ..
دلتنگـــے !
طفــلے در نــبودَتـــ ؛ ...
یکـــ لحــظــه هــمـ رهـــآیـمـ نکــردـ !
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خسته ام من خسته ام من
مثل مرغی بال و پر شکسته ام من
سالها کنج قفس نشسته ام من
خسته از دست غریبه خسته از هر آشنایم
خسته از جور زمانه خسته از تن به خدایم
آرزوهام توی سینه مردن مردن مردن
غصه ها زنگ صدامو بردن بردن بردن
حالا نه دستی به سویم نه دیگه رنگی به مویم
نه یه همدمی که با او قصه ی دلمو بگویم
تو که رفتی ز کنارم دیگه مونسی ندارم
کار من گریه و زاری مثل پاییز بهارم
میدونم هیشکی تو دنیا همدم من نمیشه
آخه هیچ کسی شریک غصه و غم نمیشه
هر چی درده هر چی غصه است مال این قلب منه
چرا ای خدا یه ذره از غمم کم نمیشه
اتفاقي همانند بغض
گلويم را ميفشارد
چشمانم طاقت نگاه
هرگز .......
چشم بسته اشك ميريزم
خیلی دلم گرفت وقتی خبر فوت ناصرجان حجازی رو شندیم و شعر بامداد به ذهنم اومد که در وصف استاد اینجا بنویسم:
یه مرد که واژه ی مردو رو سفید کرد
یه مرد که مرگو واسه انسان بعید کرد
یه دشت بود که کوه پیشش زانو زد
یه مرد به شکل اسطوره ای هر درد
خط بطلانی بود روی تز سقوط عشق
اون تموم واژها رو دوباره تعبیر کرد
پر گرفت رو اوج قصه مرثیه نخوند
فروغ شعرو تو زندگیمون تکثیر کرد
فریدون قصه رو دوباره تصویر کرد
اون خم نشد ! تو اوج و ایستاده مرد
از خورش درگاه ضحاکی نخورد
روحش شاد ویادش گرامی:40:
بي تو نه صدا مونده ... نه آواز ...
نه اشك غزل ... نه ناله ي ساز
بالي اگه هست ... از جنس كوهه
از رنگ خاك و حسرت پرواز
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ناصر خان تا ابد دوست دارم ...
ناصر خان بي تو ديگه فوتبال معنايي نداره
پ.ن: حالم خيلي بده ... فقط ايشالا اون دنيا به حقش برسه
يه فاتحه بخونيد
چه وحشتناك!
نمی آيد مرا باور.
و من با اين شبيخون های بی شرمانه و شومی كه دارد مرگ
بدم می آيد از اين زندگی ديگر.
(...)
تسلی می دهم خود را
(...)
ولی دردا! دريغا، او چرا خاموش؟
چرا در خاك؟
...
ناگهانی تر از آمدنت، رفتی
بی بهانه
من می مانم و باران های بی اجازه
و
قلب عاشقی که سپاسگزارت می ماند تا ابد:
متشکرم که به من فهماندی که:
چه قدر می توانم دوست بدارم
و
عاشق باشم بی توقع!
باور کن، بی توقع!
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
روحت شاد..
وقتی همیشه میگی دارم دیوونه میشم ...
پس حتما از یه زمانی دیوونه شدی
و الان هم هستی ...
جالبه ...
رفتــه بودم لب حــوض
تا ببینــم شایــد
عکــس تنــــهایی خــود را در آب
.
.
همه رفتن کسی با ما نموندش
کسی خطِ دل ما رو نخوندش
همه رفتن ولی این دل ما رو
همون که فکر نمی کردیم سوزوندش
مادر بیا که خواب...
چشم مرا گرفت...
در زیر پلک من...
آهسته جا گرفت...
با دست مهربان...
دست مرا بگیر...
یک بوسه ام بده...
از من دو تا بگیر...
در گوش من بگو...
با آن صدای خوش...
آرام قصه ای...
از قصه های خوش...
یک مادر و پدر...
با بچه های خوب...
در یک جهان پاک...
با یک خدای خوب...
شعری در وصف ناصر خان حجازی
درسته خیلی وقتا گل نخوردیم / بعد تو ما یک دفعه هم نبردیم
دروازه بی تو، دیگه دروازه نیست / بی تو از «آبی»... دیگه آوازه نیست
این همه توپ و این همه ولوله / یه مَرده که: «محبوب هر چی دله»
واستا با این بازیا آسون نمیر / این آخرین پنالتیارم بگیر
هرچی ستاره بود تمومو بردن / شیرجه بزن! تا بازیو نبردن
این همه مردم کُری با تو خوندن / چشما به دستات، توی سرما موندن
این همه روزنامه و تیتر اول / با هر کی غیر «آبی»... عشقِ کل کل...
بازیو پس بگیر از این هوچیا / چشماتو واکن به تماشاچیا
اگه بری بدجوری گل می خوریم / توی همین نیمه یهو می بُریم
دروازه خالیه یه همتی کن / بیا و باز قبول زحمتی کن
واستا با این بازیا آسون نمیر / این آخرین پنالتیارم بگیر
شاعر:مرتضی بخشایش
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شب را دوست دارم . . . زیرا در تاریکی چهره ها مشخص نیست . . .
و هر لحظه این امید در دلم ریشه میزند که . . . تو آمده ای ولی . . .
من تو را ندیده ام . . .
چون شرط وفا هیچ به جز ترک جفا نیست
گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست
بنویسید بعد مرگم روی سنگ
با خطوطی نرم و زیبا و قشنگ
اینکه اینجا خفته در این گور سرد
بودنش را هیچ کس باور نکرد
__________________
هرچند بودنت را ما باور کردیم ناصر خان ولی انها که نکردند کسی نبودند جز ...
زندگي صحنه ي يکتاي هنرمندي ماست
هر کسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد
حال من دست خودم نیست
دیگه آروم نمی گیرم
دلم از کسی گرفته
که می خوام براش بمیرم...
آفتاب آسمانی
فاطمه گویاترین فریاد عشق روح سبز عاطفه، همزاد عشق
ای دلت پر نور تر از آفتاب ای کلامت عشق را تفسیر ناب
موج زن در هر کلامت شط نور خطبه هایت شرح ناب خط نور
حرفهایت مرهم زخم علی خطبه ات برّان چو شمشیر ولی
مظهر یکتا پرستی جز تو کیست راز نامکشوف هستی جز تو کیست
رخ نهان می کرد از شرم تو ماه پیش تو خورشید گم می کرد راه
مریم از تو معرفت آموخته چشم بر دست تو هاجر دوخته
دست اعجاز تو موسی آفرین بر تو گوید صد چو موسی آفرین
آب کوثر اشکهای چشم توست آتش دوزخ نشان خشم توست
ای شب تردید را صبح یقین آفتاب آسمانی در زمین
در تنور عشق چون بگداختی با علی با قرص نانی ساختی
با علی آن سوی باور رفته ای تا خدا با بال حیدر رفته ای
در فصول بی بهار عاطفه آمدی با کوله بار عاطفه
آمدی در وادی لبریز ظلم ای بهار عدل در پائیز ظلم
آمد و با خامه ای از جنس درد عشق را بر لوح دل ترسیم کرد
ای فروغ دیدگان بو تراب نور نابی نور نابی نور ناب
در سر سودایی من شور توست حیرت آیینه از منشور توست
شاعر : نعمت الله شمسی پور
در دايره اي كه آمد و رفتن ماست
او را نه بدايت نه نهايت پيداست
كس مي نزند دمي دراين معني راست
كه اين آمدن از كجا ورفتن به كجاست
==========================
اين يك دوسه روزه نوبت عمر گذشت
چون آب به جويباروچون باد به دشت
هرگز غم دو روز مرا ياد نگشت
روزي كه ينامده است وروزي كه گذشت
============================
در پرده اسرار كسي را ره نيست
زين تعبيه جان هيچ كس آگه نيست
جز در دل خاك هيچ منزل گه نيست
مي خور كه چنين فسانه ها كوته نيست
آخرين باري كه تو را ديدم چشمانت پر از اشك بود
حال اين منم كه بي تو به ياد آن روزها چشمانم پر از اشك است
---------- Post added at 09:47 AM ---------- Previous post was at 09:47 AM ----------
همه رفتند و كسي دور و برم نيست
چنان بي كس شدن بر باورم نيست
---------- Post added at 09:49 AM ---------- Previous post was at 09:47 AM ----------
يادته اون روز دستات تو دست من بود؟ مي گفتي دوست دارم ولي قلبت از سنگ بود؟
حالا از اون روزا چي مونده به جا؟ يه نوشته و يه عالم خاطره تو ياد...
خودکارم را از ابر پر میکنم و . . .
برایت از باران مینویسم . . .
بغض خودکار . . . خیسی کاغذ . . . بلور اشک روی گونه جمله " دوستت دارم " . . .
همه و همه از بی مهری توست که
مرا اسیر جنگل بارانی سرزمین قلبت کردی . . .
بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود....
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یادت همواره جاودان باد
تا چند زنم بر درياها خشت ----- بيزار شدم ز بت پرستان كنشت
خيام كه گفت دوزخي خواهد بود ----- كه رفت به دوزخ و كه آمد ز بهشت
نقل قول:نقل قول:دوست عزیز!نقل قول:
چند روز پیش ناظر محترم اینجا فرمودن که روزی بیشتر از 1 پست کسی نده توی این تاپیک
لطفا رعایت کنین!
کاش به پست اول اضافه بشه قوانین جدید!
چه بی هیاهوست این خلوت نهانم
شعله ای بیافروز
تا در تنگناهای تاریک شبهای بی ستاره
تو را به تصویر در آورم
غزلهایم برای توست
چرا که تو قطب زنده غزلهای منی
ومن شکسته بال ترین عاشق چند بیت آخرم .
نقاش باشی!
چقدر می گیری
بیایی صفحه های سیاه دلم را رنگ کنی؟
بعد، برای دیوار اتاقم
یک روز آفتابی بکشی
که نور آفتاب تا میانه اتاق آمده باشد
راستی، من روی صورتم یک خنده می خواهم
نرخ خنده که گران نیست؟
نبسته ام به کس دل
نبسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج
رها رها رها من
ز من هر آن که او دور
چو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک
از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی
نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی
به یاد آشنا من
ستاره ها نهفته اند
در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست
هوای گریه با من
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] كاش می شـُد
طنابـــــ ـــ بیندازم بــِ شانه های درَختــــ ..
و بی تابی ام را تابــــــ ــ دَهـــَم .. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یاد اون روزا که شروع آشنائی بود ..شروع آشنائی همیشه جالبه ولی زود گذره ...گفتمش : دل می خری ؟ برسید چند؟ گفتمش : دل مال تو، تنها بخند ! خنده کرد و دل زدستانم ربود تا به خود باز آمدم او رفته بود دل ز دستش روی خاک افتاده بود جای بایش روی دل جا مانده بود ...... اما همیشه هر شروعی پابانی هم داره .. پایان تلخی که هر روزش بد تر از مرگه ولی با گذشت زمان اون تلخی هم برات طعم شیرینی داره ،
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ويرانه خويش
بخدا می برم از شهر شما
دل شوريده و ديوانه خويش
می برم، تا كه در آن نقطه دور
شستشويش دهم از رنگ گناه
شستشويش دهم از لكه عشق
زينهمه خواهش بيجا و تباه
همه چیز تموم میشه و سه تا چیر باقی میمونه
تجربه و خاطره و گذر عمر
وقتی به گذر عمرم نگاه میکنم می بینم که ..... کاش هنوز 15 سالم بود تا اشتباهاتم رو تکرار نمی کردم ولی اینم می دونم 5-6 ساله دیگه هم به میگم کاش 25 سالم بود تا اشتبا......
سالهاس که سنگینی گذر ثانیه ها روی دوشم حس میکنم
ღღ
ღ
ای عشــ ـق مدد کن که به سامان برسیم
چون مزرعه ي تشـنـه به باران برسیــم
یــ ـا من برسم به یـــ ـار و یا یــار به مــ ـن
یا هـــ ــردو بـمیـ ــریم و به پـایـان برسیم
ღღ
ღ