Printable View
با من بمون ای هم سفر با من که از ره خسته ام
باجان لبریز نگات از هستی خود رسته ام
با من بمون ای هم زبون تو این شب دلواپسی
با من که تنها مانده ام در لحظه ای بی کسی
ای یادگار از تو غروب زخمیم ای فارغ از من فارغ از یادت میرم
بر من رقیبم رو پسندیدی ولی شاید که میدانیو میدانم کیم
شادم که سودایی ندارم در سینه غوغایی ندارم
آینه ام خو کرده با شوق چشمی به فردایی ندارم
یادگار از خواننده خوبمون اصفهانی
تنها دليل بودنم تویی
شكسته بالي مرا باور كن
امشب كه دل در حسرت توست
دلدادگي مرا باور كن
شايد براي هميشه گم شوم اززندگيت
درماندگی مرا باور كن
اين روزها كه تمام فكر من پيش توست
حیرانی مرا باور كن
چشمهاي من براي هميشه تو را مي خواهد
شيدايي چشمان مرا باور كن
اگر آخرين جمله را مي خواهي دوستت دارم
آخرين جمله مرا باور كن
باز هم دنباله دارد
با تو بودن بی تو بودن
باز هم دنباله دارد
شعر بودن را سرودن
تا به کی باید بمانم
شعر حسرت را بخوانم
تا به کی از تو بخوانم
بی تو و تنها بمانم
تا به کی عشق تو را با جان و دل از خود بدانم
ای همه بود و نبودم
ای همه تار و پودم
تا به کی باید به این قلب بلورین دل بدوزم
پس بگو آن حس ویرانی کجاست؟
پس بگو آن عشق مستانی کجاست؟
من چرا باید بمانم
از تو من اما نخوانم
پس بیا تا در نگاهت
عشق را از نو نشانم
شب پُر از ترانه می شه با تو!
قصّه عاشقانه می شه با تو!
باغ ِ پاییزی ِ تنهایی ِ من،
باغ ِ پر جوانه می شه با تو!
با تو از خاطره ها سرشارم!
با تو تا آخر ِ شب بیدارم!
عشق ِ من! دستِ تو یعنی خورشید!
گرمی ِ دست ِ تو رُ کم دارم!
با تو بودن، با تو موندن، با تو رفتن آرزومه!
هر جا باشی، هر جا باشم، چشمای تو رو به رومه!
پُرم از حس ِ رسیدن با تو!
عاشق ِ ستاره چیدن با تو!
همه قصه ها به آخر رسیدن،
ناتمومه قصّه ی من با تو!
عزیزم خیلی وقته دردی مونده تو دلم ..... میخوام راز عشقمو واسه همه بگم و برم
یادم می یاد روزایی که بهم قول دادی زیاد .... ولی زدی زیر قولت گفتی برو منم میام
باشه درو ببند برو بیرون بزار تنها باشم ..... توی تلاطم بغز ثانیه ها رها باشم
دستات مال من بود ولی قلبت بود از من جدا ..... چه شبهایی به خاطرت نشستم وای خدا
می خواهی بری برو به درک پس از یادمم برو .... یادت می یاد وقتی گریه کردم گفتم نرو
حالا من میرم تو هم تنها باش با دل خودت ..... ببین چیکار کردی بزار برو از یاد خودش
تمام فکرم توی چشمای تو بود .... کاشکی الان دستهات تو دستهای من بود
تمام مردم این شهر به من همواره میگن .... تو این سکوت ِسرد مرگ و بهمراه دارم
همیشه نفرین من به راهت ِ ..... به دل سیاه تو نگاهت ِ
تا ابد فقط میگم خدا خدا ..... کی ِ میشه از دل تو دلم جدا
میدونم همش تو رو به عشق تو ...... میدونم چقدر شلوغه دل تو
الهی خونه خرابت ببینم ..... تا ابد توی عذابت ببینمدوست داشتم در اولين قطرات اشکم درک می کردی آنچه در وجودم بود.
دیگه از نبودنت نمی سوزم ..... دیگه حتی چشم به در نمی دوزم
برو اشک نریز با یاد دلم ..... دیگه نمی خوامت باهات نمی مونم
دیگه حتی نمی خوام اسمتو فریاد بزنم ..... مثل عاشق تو کتابها اسمتو داد بزنم
بترس از اون روز که با من چشم تو چشم بشی .... من تو فکر تو بودم تو بودی تو فکر کی ؟
خیلی ساده از من گذشتی من ساده تر میگذرم .... مثل قبل از نبودنت تو خودم نمی شکنم
میشنوم صدایی که هچوقت تو نشنیدی ... صدایی که میگفت تو از جدایی میترسیدی
آره میترسیدم ولی حالا میگم بی خیال .... حرفات تکراری شده یه حرف جدید بیار
کاش می شد ببینمت بهت بگم ..... دیگه از دیدن تو سیر دلم
کاش می شد دیگه چشمام نبیننت .... از درخت غم دیگه تو رو نچینمت
کاش می شد چشماتو گریون میدیدم .... توی تنهایی و غم دلتو خون می دیدم
کاش می شد برق چشمام بارون کنه ..... سیل غم بیاد و تو رو داغون کنه
بیا با تنت بوی باران بگیرم
دو تا سیب سرخ از درختان بگیرم
بدزدم نفس هات را از دهانت
قدم هات را از خیابان بگیرم!
تو ترکیب اکسیژن و ماه باشی
من از دم زدن های تو جان بگیرم
زلیخا شوم با نفس های خونی
بیایم دلت را به دندان بگیرم!
می ارزد بغل کردنت زیر باران
به سیبی که از دست شیطان بگیرم!
زيبا ، ناله كنان
عشق ورزيدن با دور تند
وبعد ارام گرفتن
مثل ردپاي اهو
روي برف نو
كنار آن كه دوستش داري
اين همه چيز است
اي كاش
نمي خنديدي
و آتش عشق
هرگز روشن نمي شد .
پيراهن مان سوخت
به شهر كه آمديم
به عرياني مان خنديدند.
نه .. من نمی تونم ! نخواه از من !
پیشم نیا وقتی که تب داری!
اونقدر ارزش داره این احساس
که تن ندم آسون به هر کاری!
.
من سخت معصومانه می خوامت
دنیام امنه تا تو نزدیکی
ما هر دو می سوزیم .. می ترسم
از پله هایی رو به تاریکی!
.
رویای تو یه خلوت ِ سرده!
بی آینه شمعدونو .. بدون ِ تور!
اینه تمام ِ سهم ِ من از عشق!
عادت به ابعاد ِ کم ِ یک گور!
.
من خوب می دونم .. نمی مونی...
فردای اونروز عین ِ کابوسه !
اونجا که مرد از بستری می ره
اما زن ِ خوابو نمی بوسه!
.
من مثل دریام و هزار آغوش
با موج ِ من سمتِ تو وا میشه
تو تشنه ای ! تشنه تر از صحرا
اینه که دستامون جدا میشه
.
دنیامو یکجا به تو می بخشم
با اینکه دردامو نفهمیدی
ایکاش در من .. لحظه ای کوتاه
چیزی به جز یک جسم می دیدی...
.
.
.
یــــــــــــــادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد ... نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد ... خطی ننویسم که آزار دهد کسی را ... یــــــــــــــادم باشد که روزو روزگار خوش است ... یـــــادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر ... و جواب دو رنگی را باکمتر از صداقت ندهم ... یــــــــادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم ... برای سیاهی ها نور بپاشم ... یـــــــــادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم
و از آسمان درس پاک زیستن ... یادم باشد سنگ خیلی تنهاست
...یــــــادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتارکنم مبادا دل تنگش بشکند
هيچ وقت نشد بهت بگم که من چقدر دوست دارم
نشد يه روز بهت بگم که من فقط تو رو دارم
روزا با تو بيدار ميشم شبا با تو به خواب ميرم
هيچ وقت نشد نفهميدی که بی تو دنيا ندارم
تو همه دنيای منی امروز و فردای منی
هيچ وقت نشد بدونی که من بی تو فردا ندارم
ميگن چشای عاشق يه دنيا شعرو قصه ست
اما چرا عزيزم چشام لبريز غصه ست
ميگن گل شقايق نشون داغ عشق
من از نگاه داغت شدم باغ شقايق
ميگن شبا ستاره ها رابط عشقو قلبان
اما اخه ستاره ام راه نميده به چشمام
ميگن اشکای عاشق پيش خدا عزيزه
نميدونم تا کی بايد بريزه و بريزه
وقتی شبا تو اسمون رنگه چشاتو ميبينم
دلم ميخواد بهت بگم که روزو رويا ندارم
بين تموم ادما تو عشق پاک اين دلی
تو اسمون روياهام جز تو ستاره ندارم
ميگن چشای گيرا خوب داره از اين اسيرا
بگو تا کی بايد من باشم مثل اسيرا
ميگن تو اين زمونه عشقا همه دروغه
عاشق نبوده حتما اونکه اينارو گفته
دلم پی نگاهت شد ابر پاره پاره
اما بگو عزيزم اين کارا فايده داره؟
عشق مدد کن که به سامان برسیم
چون مزرعه ی تشنه به باران برسیمیا من برسم به یار و یاربه منیا هردو بمیریم و به پایان برسیم
خدای اطلسیها با تو باشد
پناه بیکسیها با تو باشد
تمام لحظههای شیرین یک عمر
بهجز دلواپسیها با تو باشد
موریانه های عشق
چارچوب دلم را
می خورند
من ،اما
آسوده تر از همیشه
نگاهم را به ماه سپرده ام
ببخشید من اینو اصلاح میکنمنقل قول:
در عشق تو ام نصیحت و پند چه سود
زهراب چشیده ام مرا قند چه سود
گویند که پایش در بند نهید
دیوانه دل است پای در بند چه سود
من در عصری تو را دوست داشتم
که کودکان
بی نشاط
به دنبال سنجاقک ها می دویدند
و بر هر دیواری
نشانی از خون دیده می شد
تو دست های سردت را
در میان انگشتان توفان می نهادی
و از پنجره
کودکان را می نگرستی
در ختان سوخته
خبر از به آتش کشیده شدن جهانمان می دادند
ما همچنان می کوشیدیم لبخند بزنیم
اما بی ثمر
زیرا جهان مرده بود و
حتی امید نمی رفت
که تو
دیگر
گلی بکاری
در چنین عصری
بی محابا
دوستت داشتم
در انتظار توام
در چنان هوایی بیا
که گریز از تو ممکن نباشد.
پاییز را دوست دارم...
بخاطر غریب و بی صدا آمدنش
بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش
بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش
بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش
بخاطر رفتن و رفتن... و خیس شدن زیر باران های پاییزی
بخاطر بوی مست کننده خاک باران خورده کوچه ها
بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش
بخاطر شب های سرد و طولانی اش
بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام
بخاطر پیاده روی های شبانه ام
بخاطر بغض های سنگین انتظار
بخاطر اشک های بی صدایم
بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام
بخاطر معصومیت کودکی ام
بخاطر نشاط نوجوانی ام
بخاطر تنهایی جوانی ام
بخاطر اولین نفس هایم
بخاطر اولین گریه هایم
بخاطر اولین خنده هایم
بخاطر دوباره متولد شدن
بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر
بخاطر یک سال دورتر شدن از آغاز راه
بخاطر یک سال نزدیک تر شدن به پایان راه
بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش
پاییز را دوست دارم، بخاطر خود پاییز
و من عاشقانه پاییز را دوست دارم...
كسي با سكوتش
مرا تا بيابان بي انتهاي جنون برد
كسي با نگاهش
مرا تا درندشت درياي خون برد
مرا باز گردان
مرا اي به پايان رسانيده
- آغاز گردان
تورا من دوست مي دارم نه قدر آب درياها
كه روزي خشك مي گردند شوند بيچاره ماهيها
تو رامن دوست مي دارم نه قدر غنچه و گلها
كه روزي پرپر مي شوند بر آرد آه از دلها
تو را من دوست مي دارم به قدر كهكشان و ماه انجم ها
كه جاويدان بماند عشق من تا بودن آنها
تمام آرزوهایم زمانی سبز می گردد
که تو یک شب بگویی دوستم داری می دانم
غروب آخر شعرم پر از آرامش دریاست
و من امشب قسم خوردم تو را هرگز نرنجانم
به جان هر چه عاشق که در این دنیای پر غوغاست
قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم
بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد
دعا کن که بعد دیدار تو باشد وقت پایانم
گل عشق تو هستم شبنمم باش
دلم دنیای زخم مرهمم باش
ز درد بی کسی قلبم شکسته
به شهر بی کسی ها همدمم باش
خیلی وقته اینجا پرسه می زنم
جای رد پات و نیستی و من بوسه می زنم
اگه حتی تو جوابم رو ندی
من بازم با عکس تو حرف می زنم
:40:
چه قدر سخت شده راه بردن دوچرخه ی دوستی من و تو
یا من خیلی خسته شدم
یا شیب جاده خیلی زیاد شده
و یا شاید هم تو دیگه رکاب نمی زنی
اگر خواهم غم دل با تو گویم جا نمی یابم
اگر جایی شود پیدا تو را تنها نمی یابم
اگر جایی کنم پیدا و هم تنها تو را یابم
ز شادی دست و پا گم می کنم خود را نمی یابم
از دور حركت مي كنيم
تا به نزديك تو برسيم
تو اگر مانده باشي
تو اگر در خانه باشي
من فقط به خانه تو آمدم
تا بگويم
آواز را شنيدم
تمام راه
از تو مي خواستم
مرا باور كني
كه ساده هستم
تو رفته بودي
اكنون گفتم
كه تو هستي
تو اگر نبودي
نمي دانستم
كه مي توانم
باران را در غيبت تو
دوست بدارم
دلی که براستی عاشق شده باشد
هیچ گاه عشقرا فراموش نمی کند
بلکه عشق راتا پایان عمر ادامه می دهد
همچون گلافتابگردان
که خدایمحبوب خویش ، خورشید را
هنگام غروببا همان چشم می نگریست
زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ وپرشی دارد اندازه عشق..
زندگی ،بعد درخت است به چشم حشره
زندگی تجربه شپره در تاریکی است...
زندگی شستن یک بشقاب است
زندگی مجذور آینه است
زندگی گل به توان ابدیت
زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما
*زندگی جوف روانیست که ندهندش هر کس
*زندگی گاهی میلغزد به سیاهی گاه میچسبد به سپیدی
*پس بگو بیهوده نیست سپیدیه کاغذ
شعر :با همکاریه خودم وسهراپ
دیر رسیدم
رد نگاه تو را
بر در
بر پله ها و پنجره ها
می گیرم و
می گریم
این رویا
دست از سر من بر نمی دارد
تو
راهت در خیابانی گم می شود
که تمام درختان آن با من رفت و آمد دارند
و من این بار ...
عذابم یک گاری وجدان می کشد
از کتابی که تو بودی
نباید تنها عکس هایش را نگاه می کردم
مردم از بس امتحان دادم و باز
تجدید این خاطره شدم
بیست نمی خواهم
به من
ده هم که بدهی
فردا تمام روزنامه ها
عکسم را چاپ خواهند کرد !
1-
دلم برایت تنگ می شود
حتا وقتی روبرویم نشسته ای
و نگاه تو دور می شود از مماس نگاهم
تا فنجان چای
قول بده
قول بده
تنها دست های من زیر سیگاری ات باشد
2-
روی
نگاهم
غلیظ
و
داغ
چه قهوه ای می ریزد چشم هایت
عرق می کند نگاهم و
مست می کنی
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش داروییو بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگ دل این زود تر میخواستی حالا چرا
نازنینا ما به نازتو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند
در شگفتم من نمیپاشد زهم دنیا چرا
شهریار
ساحل نشسته ام من و دریا نمی شوی
از حال این شکسته که جویا نمی شوی
تعبیر خواب های تو ام تا سحر ، ولی
از خواب تلخ فاصله ها پا نمیشوی
این کوچه ها به درد من عادت نمی کنند
پا در خودم گرفتی و پیدا نمیشوی
آغوش تو ، لبان مرا خشک می کند
در قید و بند بوسه ی من جا نمی شوی
بشکن نقاب فاصله را - تا ببینمت
با این حجاب خاطره ، زیبا نمی شوی
کورند چشم های من از شب نشینی ات
پیچیده ای به حادثه – فردا نمی شوی
بر دفترم هجوم تنت موج می زند
شرقی تر از همیشه و رسوا نمی شوی
در من هنوز ذکر تو الهام می شود
حالا بگو خدای غزل ها نمیشوی
خدا وصيت منو گوش بده نامه امو بخون
شايد ديگه من نباشم مواظب عشقم بمون
مي سپارمش بهت ميرم تموم تار و پودم رو
يه وقت نياد برنجونيش كسل كني وجودمو
خدا يه وقت كسي نياد بدزده قلب ساده اشو
كسي نياد تو زندگيش بشينه زير سايه اشو بهش بگه دوسش دارم
خيلي بد زمونه امون خدا سپردمش بهت مواظب عشقم بمون
فردا قراره من و تو از هم ديگه جدا بشيم
فردا قراره همدم گريه ي بي صدا بشيم
تو كو چه هاي بي كسي نيستي و پرسه ميزنم
بايد همو نگاه كنيم غريب شهرتون منم
يادش بخير من و تو و يه قلب پاك و بي غرور
حالا چي شد عوض شدي دلت كجاست سنگ صبور
من تو رو عاشق ميكنم هر جور شده حتي به زور
كي ميخواد فردا تو رو از من بگيره
كاش خونه اش ويرون شه اتيش بگيره
ما بايد فراد و رو از دنيا بگيريم
ما اگه از هم جدا بشيم مي ميريم
ما بايد قدر اين روزا رو بدونيم
واي اگه فردا بياد تنها مي مونيم
خدا شايد اين عشقي كه من ميگم تو نشناسي
نزديك ترين كسم اونه خيلي دوسش دارم
راستي يادم نره بهت بگم عزيز ترينه من اونه
خدا مهم نيست اما اون نذاري تنها بمونه
بميرم واسه هق هقش گريه چقدر بهش مياد
وقتي كه حرصش ميگيره ميگه از من بدش مياد
اما وقتي اروم ميشه ميبينه من بغضم گرفت
همين ديونه بازي هاش از اول چشمم رو گرفت
حالا كه ديگه مجبوريم با هم ديگه وداع كنيم
بيا به ياد اون روزا همديگه رو دعا كنيم
يه وقت ديدي دعا گرفت خدا نذاشت جدا بشيم
اي واي داره فردا مياد بايد دست به دعا بشيم
با قلب پاكت از خدا بخواه منو صبرم بده
هنوز نرفتي از پيشم دوريت داره زجرم ميده
كي ميخواد فردا تو رو از من بگيره كاش خونه اش ويرون شه اتيش بگيره
عزيزم يادت نره دنيا دوروز نميخوام فردا دلت واسم بسوزه
اي خدا حتي اگه دوستم نداره
تو ميتوني نذاري تنهام بذاره
مجيد خراطها
عشق
می‌گویی شعر عشق را بیان میکند
در قالب واژه‌ها
اما چه می‌ماند
در کلمات
و چه می‌زید در آن؟
غبار هجاها
اوزان در هم شکسته
دستور زبان
قافیه‌های بیهوده.
خلسه بر ویرانه‌ها، نونو ژودیس
بیایید عشق را بدریم و پاره کنیم
بیایید عشق را تقسم کنیم
بیایید محبتی تازه کنیم
بیایید باران تقسیم کنیم
بیایید با واژه ها بازی نکنیم
بیایید جان دگر بگیرمو نفسی تازه کنیم
بیایید ساده شویم همچون لباسی دمودِ
بیایید عشق ومحبت و باران را لمس کنیم
نکنیم التماس زکسی بهر نفسی
نخوریم نونو نمک و عشق حرصی نبیریم از این چشم
به نام لحظه های عاشقی به نام زندگی
درون من طلوع کن تو ای تمام زندگی
سلام من به چشم تو به عاشقانه های تو
بیا که عشق می نهد قدم به بام زندگی
اگر تو باشی وغزل همیشه در کنار من
ببین چه سبز میشود دلم به نام زندگی
از دیدن تو به سیم آخر زده ام
در خلوت آسمان دل پر زده ام
دیوانه نگو!گرچه...ولی نه به خدا
تنها کمی از عشق جلوتر زده ام
اینجا اسیر دستهای عشق هر لحظه بی تو رو به پایانم
هر لحظه دردی تازه دردی سرخ شاید به جرم اینکه انسانم
این زخمهای ناصبور اینجا چشم انتظار مرهمی از تو
با آنکه هرگز پر نخواهد کرددستان تو خالی دستانم
من هستم ویاد تو در این گوشه در گور تاریک اتاق خود
همدرد من هم گریه خوبم جاریست یادت توی چشمانم
انگشتهای مهربان تو آرام می رقصند ویک لحظه
می پیچد آهنگ سه تار تو در سرزمین تشنه جانم
با آنکه هرگز پر نخواهد کرد دستان تو خالی دستانم
این یک نفس را با تمام خود من عاشق چشم تو می مانم
دیگر از هرچه هست بیزارم
مثل ابر بهار می بارم
برو ای آنکه بعد دیدارت
گره افتاد در همه کارم
پدرم با نگاه خود می گفت
لایق لای جرز دیوارم
مادرم مدتیست می گرید
چون گمان میکند که تب دارم
دیگر این روزها خودم دارد
باورم میشود که بیمارم
یک نفر گفت خوب خواهم شد
به فراموشی ات که بسپارم
گفتم ای عشق اگر بعد ازاین
بدهی مثل قبل آزارم
به تمامی حرمتت سوگند
روی قلبت گلوله می کارم
به تو هر چند سخت مدیونم
به خودم بیشتر بدهکارم
هرچه بر من گذشت حقم بود
من ازین بیشتر سزاوارم
تو گناهی نداری ای زیبا
مرگ بر من که دوستت دارم