شعر گمنام

غنچه های پژمرده , همگی خم شده از سرد خزان

و شمیم گل خوشرنگ گذشت بوی نفرت می داد

این همان پاییز است , پادشاه همه فصل

قصه غصه عشق برایم می گفت

پاییز با همه دلگیری گاه چه شیرین است

و چه خوش باشد اگر فصل خزان عمری داشت

من همیشه تنها به تو می اندیشم ...

با دست بر دستم زدم
اما نشد
با مشت بر پشتم زدم
اما نشد
از ته قلبم صدا بر عقده ي قلبم زدم
اما نشد
اين غم بي خانمان از قلب من خارج نشد

عاقبت از فرط غم
دست دامن چشم شدم
آنگه آسوده از درد و غم
از هواي سرد و چرک آلود غم
.
.
.
پس خداي بي نياز و اي کبير
نعمت زيباي اشکم را نگير

کاشکه به جز من هیچ کسی این قدر زیاد دوست نداشت
یا که دلت عشق منو اول عشقاش می گذاشت

آدمك آخر دنياست بخند
آدمك مرگ همينجاست بخند


آن خــدايي كه بزرگش خوانـدي
به خدا مثل تو تنهاست بخنــــد


دستخطي كه تو را عاشق كرد
شوخي كاغذي ماست بخنــــد


فكـر كـن فكـر تو ارزشـمند اسـت
فكر كن گريه چه زيباست بخنــــد


صبح فردا به شبت نيست كه نيست
تازه انگار كه فرداست بخنــــد


راسـتي آن چـه بـه يـادت داديـم
پر زدن نيست كه درجاست بخنــــد


آدمك نغمه آغاز نخوان !!
به خدا آخر دنياست بخنــــد . . .

این سه نقطه را برای تو گذاشته ام

همیشه اینها نشانه ی سانســــــور نیست

هزار حرف و تصویر و خاطره در آن خوابیده

مثل من که وقتی نگاهت می کنم سه نقطه بیشتر نمی بینم :

تــــــو ، مــــــــن و خــــُـــــدا !!!



"عباس معروفی"

از بارش مداوم باران دلم گرفت

از حال و روز فصل زمستان دلم گرفت

از خش خش عبور در این فصل بی کسی

وقتی شکست برگ درختان دلم گرفت

بغضی غریب در دل من ریشه کرد و بعد

از قار قار شوم کلاغان دلم گرفت...

تازگی هــــــــا

تصویر خاطراتت در ذهنم برفکــــــــــی شده

بس که هر بار آنتن احساساتم را

به یـــــک طرف تنظیم کرده ام . . .

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه ی پر حادثه حاضر باشم
تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم . . .

رگبار
تازه شکفته بود
بر شاخه های خانه دوصد گل که
ناگهان
رگبار درگرفت.

امسال نیز
یک سیب سرخ را
روی درخت خانه نمی بینم...

سقوط !

گاهي احساس مي كني

تنها تو، تنها تو

در متن تاريخ اضافه هستي

آن گاه

دلت مي خواهد

از بلند ترين ساختمان شهرتان بالا بروي

و با چتري كه نداري سقوط كني

و ايمان داري

نقشي كه از جسد له شده ات

بر روي خاك حك مي شود

تو را تا ابديت

در ذهن ِ زمين

ماندگار مي كند...