Printable View
داد ره عشق تو چنان کرزویم هست
عمرم شد و یک لحظه چنان می‌نتوان داد
جانا چو بلای تو به‌ارزد به جهانی
خود را ز بلای تو امان می‌نتوان داد
گفتم که ز من جان بستان یک شکرم ده
گفتی شکر من به زبان می‌نتوان داد
چون نیست دهانم که شکر زو به در آید
کس را به شکر هیچ دهان می‌نتوان داد
دلم گر قصه گويد ، اينك آن گوش
لبم گر بوسه خواهد ، اين لب نوش
اگر شب زنده دارم ، اين سر زلف
چو خوابم در ربايد ، اينك آغوش
شده ورد زبان من فقط تو
صدای ساز جان من فقط تو
بیا با هم بخوانیم از شقایق
تویی روح و روان من فقط تو
یک عمر اسیر پنجه شب بی تو
یک عمر غروب دلهره تب بی تو
بد جور دلم هوات را کرده عزیز
بد جور دلم گرفته امشب بی تو
وگر در عشق او از جان برآیم
هزاران جان به ایثارم فرستد
وگر در جویم از دریای وصلش
به دریا در نگونسارم فرستد
وگر از راز او رمزی بگویم
ز غیرت بر سر دارم فرستد
چو در دیرم دمی حاضر نبیند
ز مسجد سوی خمارم فرستد
چو دام زرق بیند در برم دلق
بسوزد دلق و زنارم فرستد
چو گبر نفس بیند در نهادم
به آتشگاه کفارم فرستد
به دیرم درکشد تا مست گردم
به صد عبرت به بازارم فرستد
چو بی کارم کند از کار عالم
پس آنگه از پی کارم فرستد
چو در خدمت چنان گردم که باید
به خلوت پیش عطارم فرستد
تو سراپا بی خیالی،
من همه تحمل درد
تو نفهمیدی چه دردی،
زانوی خستمو تا کرد
ديگر از فاصله ها فاصله دارم با تو
دلخوشم ، تازه ز غمها گله دارم با تو
با تو از قافله ي درد ، دلم غافل نيست
دل به تاراج همين قافله دارم با تو
جنگ سردي است ميان من و دل ، مهرت کو
چشم بر سر شدن غائله دارم با تو
شرح تکراري غم ، گوش دلم را آزرد
شرح اين عشق تو گو ، حوصله دارم با تو
قصه ي عشق مرا صفحه ي دل حک دارد
عشق نو خواندن اين باطله دارم با تو
لرزه اي تازه بيفکن به دلم با چشمت
دل به آبادي اين زلزله دارم با تو
جشن ديدار تو هر ثانيه اش خود عمري است
عمر من ! تا به ابد هلهله دارم با تو
وفا تو را نازم اي اشك غم
كه در ديده عمري تو را ديده ام
ممکن نبود که هیچ مخلوقی
گردید خدای یا خدا گردد
اما سخن درست آن باشد
کز ذات و صفات خود فنا گردد
آئین وفا نیست در این جامعه یا رب
من درس وفا را ز که آموخته بودم
آقای Mahdi Hero
مثل اینکه داری کانال عوض میکنی
فکر کنم واسه امشب کافیه.
چه کانالی عوض کردم؟!!!!!!!!!! خوابم نمياد چه کنم خوبنقل قول:
اولین حرف بیشتر شعرهات ، بی ربط با شعر قبلیهنقل قول:
چه کانالی عوض کردم؟!!!!!!!!!!
نقل قول:
عجب !!!!!!!!!!!!!!!
شرمنده يکم اينجا اسپمی شد يکی يه شعر بگه تا دنبالشو بريم
دوستان... "د" لطفا
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند
بخود از شعشعه ي پرتو ذاتم كردند
باده از جام تجلي صفاتم دادند
چه مبارك سحري بود و چه فرخنده شبي
آن شب قدر كه اين تازه براتم دادند
دگر از خندۀ دلها خبر نیست
لبی از چشمه ای احساس تر نیست
مگر جز کوچۀ بُن بست این شهر
بسوی زندگی راه دگر نیست
تا تواني دلي به دست آور
دل شكستن هنر نمي باشد
دل باغ تماشا را شکستی
بلور آرزو ها را شکستی
نگاه خویش را بیگانه دیدی
چرا آئینه ما را شکستی
یک شمه ز روح بارگاه تو
اندر سه صف زمان نمی‌گنجد
یک دانه ز دام عالم عشقت
در حوصله جای جان نمی‌گنجد
چون آه برآورم ز عشق تو
کان آه درین دهان نمی‌گنجد
رفتم ز جهان برون در اندوهت
کاندوه تو در جهان نمی‌گنجد
آن دم که ز تو بر آسمان بردم
در قبه‌ی آسمان نمی‌گنجد
ياري اندر كس نمي بينم ياران را چه شد؟
دوستي كي آخر آمد دوستداران را چه شد؟
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
تو هم‌نفس صبحی زیرا که خدا داند
تا حقه‌ی پر درت هرگز به دهن خندد
من هم‌نفس شمعم زیرا که لب و چشمم
بر فرقت جان گرید بر گریه‌ی تن خندد
عطار چو در چیند از حقه‌ی پر دُرّت
در جنب چنان دری بر در سخن خندد
کوله پشتی Lyrics
دوباره روی شونه ام
دستهای تو دمیده
خورشید با تو بودن
بیداره تا سپیده
ستاره رو نشون کن
عقل رو بگیر تو دستهات
رنگین کمونو بردار
وصله بزن به رویا
من با تو ام تو با من
کاری نداره پرواز
این کوله پشتی ماست
فصلی برای آغاز
یه دشت انتظاره
اوج غریب فردا
دل دل نکن عزیزم
دل رو بزن به دریا
پرواز رسم مابود
در بارش گلوله
وقتی که لاله روئید
در سینه یه کوله
من با تو ام تو با من
کاری نداره پرواز
این کوله پشتی ماست
فصلی برای آغاز
خواننده:
رضا صادقی ....
ز بي سيم دعا ما در تماسيم
هميشه هر کجا ما در تماسيم
زپشت خارهاي راه دلدار
به شوق دلربا ما در تماسيم
بهتر بود میگفتی :نقل قول:
خواننده:
رضا صادقی ....
شاعر: مهرداد نصرتی
آخه نمیشناختمش ....:31:نقل قول:
هتر بود میگفتی :
شاعر: مهرداد نصرتی
ما آب دریم ما چه دانیم
چه شور و شریم ما چه دانیم
هر دم ز شراب بی‌نشانی
خود مستتریم ما چه دانیم
تا گوهر حسن تو بدیدیم
رخ همچو زریم ما چه دانیم
تا عشق تو پای ما گرفته‌ست
بی‌پا و سریم ما چه دانیم
میان شاخه های جنگل عشق
گذر کردی وگشتی مشعل عشق
چه خوش بر قد نازت مینشیند
لباس دلفروزی مخمل عشق
قربان سرت بگذر وبگذار بمیرم
گفتی به تو گر بگذرم از شوق بمیری
دیوار ودر کوی تو باشد بنظر کاش
بی روی تو چون روی به دیوار بمیرم
من به خیال زاهدی گوشه نشین و طرفه آنک
مغبچه‌ای ز هر طرف می‌زندم به چنگ و دف
بی خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل
مست ریاست محتسب باده بده و لا تخف
صوفی شهر بین که چون لقمه شبهه می‌خورد
پاردمش دراز باد آن حیوان خوش علف
فاش مي گويم و از گفته ی خود دلشادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم
طاير گلشن قدسم ، چه دهم شرح فراغ
که در این دامگه حادثه چون افتادم
من ملك بودم و فردوس برين جايم بود
آدم آورد در اين دير خراب آبادم
سايه طوبي و دلجويي حورا لب حوض
به هواي سر كوي تو برفت از يادم
نيست بر لوح دلم جزء الف قامت دوست
چه كنم حرف دگر ياد نداد استادم
میکشم خود را، در این دنیا ، ولی زار و تباهگرچه هر دم شعله ای دیگر زنم بر شمع دلگر به نزد هر کسی از اشک ء دل گشتم خجلگر ندیدم بعد تو .... شادی دنیا را دمّیبازهم وامانده پایم ... مانده اندر لای و گِلبازهم درمانده ماندم ، بی تو با خود چُون کنمبا چه تدبیری ز دل ... عشق ترا بیرون کنملیکن این دل، در میانء آتشی، آخر مرا پرهیز دادگفته میمرد اگر ، اندوه ء او افزون کنمزین سبب پا میکشم افسرده دل در روزگارمیشوم در عشق تو...عاشق دلی مجنون و خوار
ماها چو به چرخ دل برآیی
چون جان به تن جهان درآیی
ماها چه لطیف و خوش لقایی
ای ماه بگو که از کجایی
داریم ز عشق تو براتی
وز قند لطیف تو نباتی
از لعل لبت بده زکاتی
ای ماه بگو که از کجایی
ای یوسف جان که در نخاسی
در حسن و جمال بی‌قیاسی
در ما بنگر چو می‌شناسی
ای ماه بگو که از کجایی
روز وصل از غمزه‌ی او جان سر گردان من
چون تحمل کرد چندان ناوک دلدوز را؟
از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم:40::40::11::11::11::5:
من امشب تا سحر بيدار خواهم ماند
وبال خواب را ازگردن خود باز خواهم كرد
در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
عاقبت الامر رست ، مرغ فلک از قفس
عاقبت الامر جست ، تیر مراد از کمان
چند زنیم ای کریم ، طبل تو زیر گلیم
چند کنیم ای ندیم ، مستی خود را نهان
بازرسید از الست ، کار برون شد ز دست
فاش بود فاش مست ، خاصه ز بوی دهان
ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای
همچو من افتاده دارد صد قتیل
یا رب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل
لبم گر بوسه خواهد ، اين لب نوش
اگر شب زنده دارم ، اين سر زلف
چو خوابم در ربايد ، اينك آغوش
شد از نیل غم و ماتم دلم خون
بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن
بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم
نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم
ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت
که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان
دلی لبریز خون اندر برستم