دوست عزیز کتاب خود اشتغالی دکتر علی اصغر جهانگیری رو بخون با بیش از 400 مدل ایده آشنا میشی که خود اون ایده ها طوری فکرت رو خلاق میکنه که خودت کاملا خلاق میشی و یه ایده های پول سازه دیگه ای در فکرت شکل میگیره.نقل قول:
و از اونجایی که شرایط طوری هست همه به خود طرف نگاه نمیکنن به مدرکش نگاه میکنن.
یعنی من که دیپلم حسابداری دارم اگر بیام یه ماشین کوچک صنعتی رو طراحی کنم اطرفیانم به من میخندن و سعی میکنند به اون ایراد بگیرن
اما اگر همون طرح و یه نفر دیگه که لیسانس داره ارایه کنه بیشتر افراد تاییدش میکنن و اصلا رقبت نمیکنن که یه ایراد از اون طرح بگیرن.
من 12 سالم که بود وقتی دستگاه سبزی خورد کنی رو دیدم از روی اون دستگاه یه دستگاه گلاب گیری
(عرق نعناع کاسنی ) خانگی طراحی کردم اما همه اعضای خانواده و فامیل برای این که من بچه بودم و نمرات درسم خیلی ضعیف بود کاملا منو مسخره میکردن و جالابه این دستگاه گلاب گیری از یه مکانیزم خیلی ساده داره هنوز کسی نیومده یه کم این دستگاه و پیشرفت بده هنوز تو کاشان قمصر یا شهر های اطراف آ« تا جایی که من آخرین بار دیدم هنوز همون میکانیزم که فکر کنم 50 سال پیش طراحی شده استفاده می کننن.در صورتی که من اون میکانیزم و تو یه استوانه فلزی 80cm در 40cm برای مصارف خانگی طراحی کرده بودم.
من الان دانشجو هستم اما دارم میبینم که داشنگاه فقط داره منحنی تو کله ما فرو میکنه و هیچ موقع نیمیاد به ما یاد بده که من بعد از این رشته ای که دارم میخونم چطوری میتونم با دانشی که فرا گرفته ام کار اقتصادی کنم
چطوری میتونم از رشته ام پول در بیارم. تو دانشگاه هیچ موقع از دلال که تو مملکت ما به سلطان معروف هستن / سرمایه گذار که تو مملکت ما بهش میگن بی فرهنگ یا زالو صفت / چک برگشتی / شرخر/ کاسبی / کار آفرینی/ تکنیک های گرفتن وام بانک/ افرادی که بهشون میگن گرگ که هر روز کلاهبرداری شون هر روز مدرن تر میشه صحبتی نمیشه.
پس یا باید با پارتی خودم تو یه وزارت خونه دولت یا یه شرکت خصوصی که باز هم سفراش های دولتی رو ساخت ساز میکنه جا کنم.(که بهتر واقع بینانه نگاه کنیم وزارت خانه ها بیشتر از حد پرسنل استخدام کردن دیگه باید خیلی پارتی کلفت داشته باشی تا بتونی تو دولت جاکنی)
البته جا کردن خودمون تو دولت یعنی آویزون کردن خودمون به نفت و روزی که نفت تموم بشه یا به جایی برسیم که دیگه نفتی برای صادر کردن نباشه و فقط برای مصرف کشور نفت داشته باشیم جایگاه استخدامی ها در دولت لرزان می شود.
آیا با این همه درسی که خوانده ایم یا این همه آگاهی که در دانشگاه فرا گرفته ایم نمی توانیم طرحی نو ارایه کنیم. چرا در آلمان یا سویس 70 هزار نوع گیاه پرورش میدهند ولی در کشور ما که یه کشور 4 فصل و از 11 اقلیم جهان 9 اقلیم رو دارد حدودا (خونه پرش) 300 نوع گیاه بیشتر نمیبینیم یعنی بیش از 69 هزار نوع گیاه های دیگه در ایران شناخته نشده یا کشت نشده.
تو یه کتاب میخوندم چین برای 1000 دلار درآمد ناخالص فقط 80 دلار انرژی مصرف میکنه.
ولی در ایران برای 1000 دلار درآمد 1700 دلار انرژی مصرف میکنه.
با این حال معلومه جنس چینی بسیار ارزان تر تمام میشود و کاخانه های ایران که هنوز با الگو های قرن 21 آشنا نیستن مجبور میشوند: یا پرسنل شون اخراج میکنن
یا کارخانه رو میفروشن یا دستگاه های کارخانه رو میفروشنو همان کالایی که تا به حال خودشون تولید می کردند امروز خودشون به چین سفارش میدهند و فضای کارخانه رو تبدیل به انبار می کنن برای جنس های با برند ایرانی ولی تولید شده در چین. که فکر کنم کارخانه تولیدی شیرآلات (شیبه) که از اول انقلاب سابقه داره الان کارخانش تبدیل به انبار شده. و الان در حال حاضر در تهران هر چیزی که به چشم میخوره وارداتی هست در واقع همه چیزمون در کشور رو دارند وارد میکنند و پول کشور ما رو میبرند جالب ترین آنها تخم مرغ چینی وارداتی و گردو چینی
(در صورتی در هر کشور اورپایی یا امریکایی وقتی حرف از گردو میشود گردو تویسرکان ایران سر همه زبان ها است اما متاسفانه ما اکنون گردو چینیوارد میکنیم و دلال ها در ایران به اسم گردو ایرانی به مردم مفروشند)
یه نگاهی کوتاه به نوشابه کوکا کولا بندازیم:
تمامی نوشابه های کوکا کولا مشکی/سبز/زرد/لیمونات/شاتوتی... همشون بصورت پودر وارد میشود(واردات)
و از شکر و آب و برق ارزان ایران نسبت به جهان استفاده میکنه. و اون پودر که وارد میشود و آب شکر مخلوط کرده و با دستگاه تحت فشار نوشابه های رو گاز دار کرده و باز پلاستیک در ایران ارزان تر در بطری های پلاستیکی پر کرده و روانه بازار ایران میکنه. اگر به جمله دقت کنید میبینید که ما در واقع نوشابه هم داریم وارد میکنیم
خوشبختانه 2 یا 3 نوشابه مشابه ایرانی از 2 سال پیش موفق به تولید نوشابه در ایران شدن و لی انقدر شرکت کوکا کولا یا پپسی آنقدر بازار و قوی در دست گرفته اند و رقابت با این شرکت که از اوایل انقلاب در ایران بوده اند بسیار سخت است.
ببخشید که همچین مثالی زدم اما بطور خیلی عجیب از کمپانی های که دارن جنس شون به کشور ما میندازن
و پول کشور مارو میبرن متنفرم و میدانم روزی که اعلام بشه ایران نفت نداره صادر کنه آنها کشور ما رو رها میکنن. آنوقت کشور ما شاید شبیه کشور های فقیر میشود.تصور کنید ما دیگر واردات نکنیم چون فقط نفت برای کشور خود داریم وقیمت آب و برق و گاز بسیار گران تر می شود.و کشور ایران که درآمدش وابسته به نفت بوده دیگر نفت ندارد بفروشد.پیش بینی میکنم مالیات 16 % میشود 4برابر.
نخبه ها /دانشجو ها / با تجربه ها/ کار آفرینان/ راهی برای آن روز ها اندیشیده ایم.
آیا وقتی دیگر خبری از ماشین های خارجی نباشه ما خود قادر به طرحی ماشین هستیم تا به کشور هی دیگر صادر کینم کسب درآمد کنیم و با کمپانی های بزرگ رقابت کنیم.
آیا ما در صنعت IT برای جهانیان حرفی برای گفتن داریم می توانیم در آن روز های حساس با کمپانی های بزرگ جهان رقابت کنیم؟
آیا میدانید کشور هند از سال های خیلی قبل درآمد کشورش که بیشتر80% در صنعت IT و تجارت الکترونیک هست.
آیا ما ایرانی ها در زمینه تولید دستگاه های صنعتی می توانیم با جها نیان رقابت کنیم؟
آیا ما در زمینه سینما می توانیم برای کشور کسب درآمد کنیم؟
آیا داشنگاه های ما دانشجو ها رو کارشناس/مدیر برای استخدام در وزارتخانه تربیت میکند یا افرادی خلاق برای تولید نیاز های جامعه ؟
آیا با کشاورزی با الگو های قرن 18 میتوان در قرن 21 موفق شد یا باید در صنعت کشاورزی تحولی انجام شود والگو های جدید کشاورزی رودر راس کار قرار دهیم؟
آیا زمان آن نرسیده 70000 نوع گیاه که در جهان شناخته شده در ایران کشت شود و برای کشور کسب درآمد کرد؟
