سروده هاي محمد جاويد

دانشگاه مُفتی

چوبیکاری مرا از پا در آورد// زفرط گشنگی رنگم بشد زرد
زبس درمانده و بیچاره بودم// متاعی را زدُکانی ربودم
مرا از بخت بد در بند کردند// به کار من بسی ترفند کردند
وبامشت و لگد تعزیرگشتم// به چندین پُرس باتوم سیرگشتم
شدم هم بند دزدانی تبهکار// ومردانی شرور و هم بزهکار
همه استاد در جرم و جنایت// ودوره دیده درقتل و شقاوت
بشد آغاز آموزش از آن شب // زسوی آن اسا تید مجرّب
فنون سرقت وآدم ربایی// ره و رسم فریب وناقلایی
شگرد دزدی ازماشین و منزل // به طوریکه نماند پای درگِل
من بیچارۀ زندان ندیده// بدل گشتم به دزدی دوره دیده
«کمال هم نشین در من اثر کرد»// نشد دیگر کسی من را هماورد
وخوشحالم از اینکه بی زرو زور// بدون دادن یک بار کنکور
شدم وارد به دانشگاه مُفتی // بدون ذرّه ای گردن کلفتی
وبعد از دورۀ تحصیل دانم// که جفت و جور باشد آب و نانم
ودرپایان سپاس بی کرانم // زاستادان خوب و خوش بیانم
توای «جاوید» در شعرت بگنجان // درودم را به مسئولین زندان

گاه ِفرود


بزودی نیم قرن از عمر من طی شد
فراز آمد به پایان و فرودی سخت در پیش است
سراشیبی تندی پیش رو دارم
نمی دانم نفس یاری کند تا لحظۀ آخر؟
نمی دانم که تا پایان کدامین منزل و
چندین مکان در پیش رو دارم؟
نمی دانم به سرمنزل
همان سرمنزل مقصود
آیا می رسم یا نه؟
ویا درنیمه ره می مانم از رفتن
سوال مضحکی کردم
چرا که هیچکس این را نمی داند
ولی پروردگارا تو جوابم ده
به نیم ِدیگر عمرم توانم ده
توانم ده به آسانی گذارم پشت سر
این راه جان فرسا
فرودم را تو آسان کن
به دشت با صفای مهربانی ها
به باغی پر زگلهای عطوفت
با درختانی که دارد میوۀ امید
ومرغانی که سردر گوش هم آواز عشق ومهر می خوانند
مبراین بندۀ شرمنده را
در کوره راه یاس و نومیدی
مبردر سنگلاخ کینه و در شوره زارنامرادی ها
وخارستان کبروعُقده و حسرت
خداوندا تو این تن خسته را
از راه لطفت
پاک کن ازهرپلشتی ،عاری از زشتی
ببرتا منزل ِ «جاوید»

جایز ۀ بزرگ


دیشب به خواب ناز شنیدم بشارتی// مأمور بانک آمده با یک حوالتی

گفتا مبارک است شما هم برنده ای// ماشین آخرین مدل و پنج دنده ای

مامور خوش خبر چو به من داد این نوید// شادان بسوی بانک دویدم به صد امید

دیدم سمند زرد قناری خوش رکاب// دادند آن سوییچ قشنگش به آب و تاب

پشتش نشسته دست به فرمان به صد غرور// کردم زکوچه و زخیابانمان عبور

هر کس که دید آن اوتول آخرین مدل// آهی کشید از سر حیرت و سوز ِدل

از شادی ونشاط بسی خنده می زدم// صد بوسه بر پلاک ورل و دنده می زدم

چون صبحدم زخواب پریدم به شور وشوق// رفتم به درب منزل خود با هزار ذوق

دیدم ژیان من که همه شب به کوچه بود// خالی است جای آن قرُاضه واز او اثر نبود

['وارونه گشت خواب حقیر از جفای دزد//«جاوید» شد به خاطر من این خطای دزد

نسل پدر سوخته

براساس این گفتۀ دوست طنز پردازمان آقای علیرضا کامل جهرمی که« ما نسل سوخته ایم و فرزندان ما نسل پدر سوخته» این رباعی را سروده ام:

ماتیم ودوچشم حود به در دوخته ایم // در آتش زندگی خود سوخته ایم
خود سوخته ایم وبس مصیبت اینکه// بابای پسرهای پدر سوخته ایم

گرماي عشق

فرهاد گر با عشق شیرین گرم گردد
صد بیستون درزیر دستش نرم گردد
از سنگ خارا می تراشد پیکرش را
تا بلکه با رُخسار او سرگرم گردد

طواف

به طواف کعبه رفتی ،بزدی به پرده دستی
به لباس مُحِرمی لیک، بدو دلی نبستی
نشود قبول حجّت ،نبُوَد دوای دردت
که طواف و کعبه و حج، نبُوَد خدا پرستی

ــــــــلام
عرض شود حضور رفقای عزیز. باستحضار همگی برسونم از من میشنفید این کتاب گلستان جاوید رو تهیه کنید و بخونید. دوست عزیزمون جناب جاوید با زبانی بسیار روان و سلیس اشعاراین کتاب وزین رو سرودند. و برای تمامی اقشار و افراد در هر سنی قابل فهم و درک هست
من این کتاب رو توسط خود استاد جاوید تهیه کردم و دست خط ایشون رو در جلد این کتاب زیبا به یادگار دارم
اگه به سایت آوای خیال سر بزنید متوجه زیبایی و پختگی این اشعار میشید اگه خود کتاب رو تهیه کنید که فبه المراد
قیمت پشت جلد این کتاب 19/000 ریال هست ولی اگه به روشی که میگم عمل کنید با پرداخت 15/000 ریال این کتاب توسط پست و بدون پرداخت هزینه ارسال تقدیمتون میشه یعنی کمتر از قیمت پشت جلد !
یه حساب فراگیر در بانک تجارت هست که با مکاتبه با استاد جاوید اون رو میتونید دریافت کنید یا به هر شعبه ای از بانک تجارت مراجعه کنید و اسم " محمد جاوید" رو بدید و شماره رو درخواست کنید بشمامیدن. این مبلغ رو واریز کنید و در سایت آوای خیال به استحضار جناب جاوید برسونید و شماره حواله رواعلام کنید و یک هفته بعد کتاب رو بصورت سفارش با پست بدون پرداخت هزینه ارسال دریافت کنید
توصیه میکنم حتما این کتاب رو تهیه کنید چون هم کتاب بسیار جالبی هست و به زبان امروزی نوشته شده هم اینکه یه کار فرهنگی بالاخره در این سایت پی سی ورد انجام میشه !!! و مهمتر از همه اینکه حمایتی از عزیزان شاعر و زحمت کشان در این مقوله هست و مهمترین قسمت اینکه صاحب یک کتاب شعر بسیار زیبا میشید
از آقای محمد جاوید دوست عزیز شیرازی بخاطر ارسال این کتاب برای حقیر تشکر میکنم و قطعا دست خط ایشون در پشت کتاب وامضای ایشون بهترین یادگاریه حقیر از سایت پی سی ورد خواهد بود

زنده باشید و برقرار



.

ممنونم زينال عزيز از اين همه لطف و محبت شما و خوشحالم كه اين كتاب تا اين حد نظر شما را جلب كرده است .از مديران سايت p30world هم متشكرم كه باعث آشنايي من با شما دوستان ادب دوست گرديده. در حال حاضر طبق آمار گوگل بيشترين بازديد از سايت من (آواي خيال) از طريق سايت p30world است

نسیم از چاک پیراهن نوازش می کند تن را
دوگوی چون بلور ودانه های لعل وگردن را
پریشان می کند زلفش به مانند دل ریشم
زدست بی وفایی های او خسته تر از پیشم
****
دیــشب بــه خــواب نــاز بــدیــدم جــمــال دوســت
آن کس که مدتی است دلم پایمال اوست
گرداند رویش از من و از پیش من گریخت
قهرو ادا وناز همه از خصال اوست
***

جفاي دوست

ظلم و جور از دشمنان هرگز نمی باشد عجيب // دشمني از دوستان را باچه من سودا كنم؟
سست پيمانند ياران در وفا و دوستي// من زدست دوستان بي خرد غوغا كنم

مار چون برتن زند،زهرش مُداوا مي شود// ليك زخم نيش ياران را به دل تدبير نيست
« ما زياران چشم ياري داشتيم» *// ورنه با دشمن كه دل درگير نيست

دشمنان در دشمني خويشتن ثابت قدم// ليك ياران در وفاداري خود ناپايدار
جاي صد افسوس دارد گر كه تو باور كني// مهرباني را ازاين گردون وچرخ كج مدار

تابه جیبت پول باشد دوستانت صادقند // چون كه گل پژمرد كي بلبل براو زاري كند
مرحبا بر آنکه « جاويد» است در صدق و صفا // آن که در ایّام سختی ها تورا یاری كند


تضمين از حافظ «حافظ»

منقل نامه

رفيق بد به اين وضعم كمك كرد
ذغال خوب هم اورا يدك كرد
ولي لوطي گري ضعف اراده
مرا معتاد و آن دو را عنك كرد
***
به قربان تو اي همشيره ي خوب
بيا بنشين كنارم بر لب جوب
بچرتیم و زبعد آن خَماری
دوباره رو كنيم سوي نگاري *
***
« چه خوش باشد كه بعد انتظاري»
بيابد اشغري صبر و قراري
كنار منقل و همشيرۀ خود
زند بستي در آيد از خماري
***
«الهي خير از عمرت ببيني»
گل خشخاش از باغت بچيني
عجب بستي برايم كرده اي چاق
كه خارش مي كند هرلحظه بيني

چرندیات


جوانی دوش با گوشی همراه// سخن های خفن بلغور می کرد
تریپش ضایع امّا با اداهاش// برای خود کلاسی جور می کرد
بلوف میزد که من اِند مرامم// بدین گونه طرف را تور می کرد
وباحرف دومن یک غاز و بی خود // ازاو هرگونه شکی دور می کرد
گَهی می خواند آواز کلاسیک// گَهی وزوز چنان زنبور می کرد
وگاهی صحبت از قرص و کریستال// زمانی صحبت از وافور می کرد
چرندیات او از هر دری بود// وحتی صحبت از شیپور می کرد
طرف هم با کلامی عاشقانه// جوان را کاملاً کیفور می کرد
خلاصه هردو اهل بخیه بودند// یکی از دیگری مستور می کرد
به جز قبض تلیف آخر ماه// که قطعاً نطق اورا کور می کرد
نشد حاصل جوان را زین اراجیف// واورا رو به سوی گور می کرد
چرا که از نداری توی جیبش// شپش پینگ پنگ با یک مورمی کرد
وچون «جاوید» طنزش شد فراهم //دعا در حقشان بدجور می کرد

سلام آقای جاوید
دیشب تو خبر 20:30 سایتتون رو معرفی کردن
خیلی خوشحال شدم
به همه پزشو دادم که این شاعر تو پی سی ورلد از دوستان ماست
همه هم کلی کیف کردن و اومدم سایتتونو نشونشون دادم

انشاالله همیشه موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته شده توسط armin_goooodboy

سلام آقای جاوید
دیشب تو خبر 20:30 سایتتون رو معرفی کردن
خیلی خوشحال شدم
به همه پزشو دادم که این شاعر تو پی سی ورلد از دوستان ماست
همه هم کلی کیف کردن و اومدم سایتتونو نشونشون دادم

انشاالله همیشه موفق باشید

---

ممنونم دوست عزيز /شرمنده نكنيد /باز هم منتظر حضور سبزتان هستم

دوش دو اردنگی و یک دانه مشت//داد به من جای طلب دوستم
بعد به من گفت که بار دگر//چون که بیایم بکند پوستم

میلاد هشتمین امام هُـمام مبارک باد:
یـــادتـــه روزایــی کــه یـــار تـو بودم // اون ســالا کـــه در جــوار تـوبودم
سـقّاخـــونــَـت بـــرا مــن مـیخونه بود // آخــه مــن مـست و خـمـار تو بودم

پــنــج بــهــار گـذشت تابستونم گذشت // پنج خزون پنج تا زمستونم گذشت
رفـــتـــم از پـیــشـت ومـثـل برق و باد // اون ســالای چـون بهارونم گذشت

بیس سال و اندی گذشت از اون روزا // شــدم از کـنــــارمــــرقــــدت جـــدا
اومـــــدم بــــاردیـگـه ســـــلام کــنــــم // بــگـــمـت دوســـت دارم امام رضا

اومـــــدم تـــــا کـــفــتــراتــو دون بــدم // اومـــدم قــفــل درت تــکـــون بــدم
اومــــدم زنــــــده کنــــم خـــاطــــره رو // عشــقــمــو بــه تـو کمی نشون بدم

حَـــرمـــِت خـــیـلی شـلـوغ بـود به خدا // عــاشــقات کرده بودن شوری به پا
هــمــه دل خـستـه تــو صحن و حَرَمِت // دستــا بــرداشـتـه بودن رو به دعا

آقــا امســال تــوخــونــه ات غلغله بود // تــوی ســّقــا خــونـه ات ولوله بود
هــمگــی مـست و خراب از می عشق / / آخــه سّــقــا خــونـه ات میخونه بود

نــتــونــستــم کــفــتــراتــــو دون بــــدم // نــتــونستــم قــفــلـتــو تــکـون بــدم
ولـــــی ازاون دوردورا بـــــــالاخـــــره // تــونــستــم خــودمو بهِت نشون بدم

وقـــتی کـه« جاوید» تورا صدا می کرد // زیــرلــب بــرای هـمـه دعا می کرد
صـــدایــــی از دل دیــوونـــه شـــنــــیـــد// انــگاری رضــا رضـا رضـا می کرد

به یاد دوران دانشجویی در مشهد و زیارت مجدد حرم امام رضا(ع) در فروردین 85

زنی خواهم

زنی خواهم که خوش اقبال باشد// ویا بازیکن فوتبال باشد
اگرهم لژیونر باشد چه بهتر// اگرچه دختر رمّال باشد
****
زني خواهم كه فرمان دار باشد// به دست او رُل جاگوار باشد
سر آمد باشد او در خانه داري// وآن خانه بر ِ بلوار باشد
****
زنی خواهم کمی طنّاز باشد// وحتماً بچّۀ شیراز باشد
زمن باشد نکاح چندمین بار // برای او ولی آغاز باشد

تك بيت ها:


رفــتــی، دلــم بــرای تـو دلتنگ می شود // بین من و تو فاصله فرسنگ می شود
*******
آن گه کـه غنچــۀ لب تــو نـو شکفته شد // طـــومـــار زنــدگانی زنــبـور بسـته شـد
*******
مــنــی کـــه بـــا نــگاهـــی ســوخـتــم زار // مــــروت بــــــود بـــا آتــش بــســـوزم؟
*******
صــد جــام مــی شــفــای دلِ زار مــن نبود // دوری او قــــرار دلِ زار مــــــن ربـــود
*******
اندوختي هرآن چه نخوردي به عمر خويش // تا بـعد تو خورند و به گورت زنند مشت

وعده هاي انتخاباتي


کار قبلیا جون بابام همش غلط بود** جورش می کنم تاکه بمونی مات و حیرون
ايران مي كنم یک شبه چون ناف ِ اروپا ** با بیگ بن لندن می کنم ساعتا میزون
من مشكل اقتصاد ايرون را مي دونم** با برنامه هام جنسا میشه ارزونِ ارزون
دردی كه جوونا مي كشند والا مي فهمم **چشمام شده از درد اونا گريون ِ گريون
اين مسئله ها هم براي من عددي نيست** قول ميدم در اونجا بكنم سعي فراوون
بيكاري چيه ؟ فقر چيه؟ غصّه نداره**من كه اومدم حل مي كنم هم اين و هم اون
معني نداره فقط به تهرون برسيم ما** آباد مي كنم ده کوره ها رو مث ِ تهرون
حلِشّ مي كنم عينهو چين مشكل معتاد**مي گيرم اونارو مي ريزم تو رود كارون
بندر می سازم آزاد ِ آزاد توی بیرجند** آب رود کارون می آرم کویر کاشون
توی شوره زارای کویر صیفی می کارم**صادر می کنم خیارشورای تو بیابون
از بيخ مي كنم ريشۀ رشوه خوار بدجنس** خوارِش مي كنم ،هُلش میدم جلدی تو زندون
من صاحبِ خونه مي كنم هركي نداره** مترو می آرم تو کوچه و پس کوچه ها تون
سد كنكور و میشکونمش با پتک و تیشه**سد مي سازم هر جا كه بياد قطره اي بارون
آزاد مي كنم بساط عيش و شور و شادي**از شادي لباتون مي كنم پستۀ خندون
شير نفت مي بندم تا بمونه بِرا فردا**صادر مي كنم به جاي اون نعنا و ترخون
ارزون مي كنم قيمت نون، یک شبه با زور** هر چي كه بخواي بربري وسنگك وتافتون
اونی که به من رای بده بی چک و چونه ** يه خونه بهش میدم، کجا؟ تو ناف ِشمرون
‹‹ جاويد›› می کنم اسممو تو کتاب تاریخ** حتي می خورن خارجيا حسرت ايرون
وقتی که شدم برنده توی انتخابات** تکذیب می کنم قولای خود راحت و آسون

زمستان


شب است و گرگ سرما در کمین است // تــلی از بــرف بـهـمـن بر زمین است
کــنــار پــــنـــجــــــره آرام و ســـاکـــت // نــشسـتــه دستــهــایم بــر جَـبـیـن است
شــــده مــســتــغــــرق دریــای اوهـــام // زمسـتــان هـا فـقـط کارم هـمـیـن است
هــجـــوم وحـــشــی افــــکــــار بــاطــل // تــو گـــویی بــا دلـم یار و قـریــن است
زمســتـــــان انـــجـــمــــاد آرزوهـاست // دل ابـــری مــــن زار و حــــزیـــن است
در ایـــن ســرمای طاقت سوز بی رحم // تــمــام لــحــظــه هـایم واپــســیـن است
وآن بــــی خــــانــمــان مــانـــده در راه // «حـسابـش بـا کـرام الکاتــبــیــن است»
بـــه روی کــارتـــن خـــوابـیـــده وتــن // بــه دسـت تـنــد بــادی سـهـمگین است
تنـش ســـرد و نــگاهــش نـیز بی روح // سگی ولــگــــرد بـــا او هـم نشین است
ویــــــا آن کـــــودک ســـــرگشــتــۀ زار // وجــودش نـیـلی از شـلاق کــیــــن است
گــرسنــه در پـــی یـــک لــقــمــۀ نـــان // در ایـــن ســرمــا نگاهش آتشین است
دل« جــاویــــد» هــم از شــــام ِیـــلـــدا // پُـــر از تـشویش تا دو اربــعــیــن است

فرق من و او

بین اینجانب و اون حاجی فلان فرقی عظیم // بوده است از ابتدا وز روزگاران قدیم
بنده مفلس فی امان الله و او سر شار وتوپ// او بُود خوشحال و من بادرد و غم باشم ندیم
جیب هایم لانۀ انواع و اقسام مگس// باشد آگَه از حساب بانکی اش اوسا کریم
خانه اش شمران و ویلای شمالش رامسر// لانه ام دروازه غار از سالها آنجا مقیم
او خورَد استیک و پیتزا من خوراکم اشکنه// اوروَد هند واروپا من سوی شابدولعظیم
او به ِدر رفته است از دستش حساب بانکی اش// فوت آبم من بدهکاری خود به مش رحیم
من ندارم از برای قبر خود متری زمین// بُرج وویلاهای او باشند برجا و قویم
روزها با خط یازده می روم دنبال کار// خودرو او پاترول و بنزِ الگانسی عظیم
قار وقوری در شکم دارم زفرط گشنگی// معده اش آرامگاه جوجه و گوشت و حلیم
بس که در کارش بود کَلّاش ومکار وزرنگ// خُرد باشد نزد او اعمال شیطان رجیم
الغرض من مانده ام حيران كه آيا آدمم ؟// من که دارم دردهای کهنه و سخت و الیم
گفت «جاوید» از برایم شعرکی طناز و ناب// تا شوند آگه همه از روزگار این یتیم

شعراي جالبي داري.بابت زوقت بهت تبريك ميگم ..اگه اجازه بدي مي خوام از بعضي از شعرات در تاپيك تصاوير طنز استفاده كنم...مي تونم؟

نقل قول:

---

نوشته شده توسط امگا [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شعراي جالبي داري.بابت زوقت بهت تبريك ميگم ..اگه اجازه بدي مي خوام از بعضي از شعرات در تاپيك تصاوير طنز استفاده كنم...مي تونم؟

---

باتشکر از شما /با ذکر منبع ایرادی ندارد

به نام عشق


بدون عشق كي آتش گلستان مي شود بر او؟// به نام عشق ابراهيم در آتش زند يا هو
بدون عشق كي دستي شود چون آن يد بيضا؟// به نام عشق چوبي مار گردد در كف موسي
بدون عشق كي عالم مفيد و پر ثمرگردد؟// به نام عشق يك اُمّي ولي پيغامبر گردد
بدون عشق كي خون كسي خون خدا گردد؟// به نام عشق هفتاد و دوسر از تن جدا گردد
بدون عشق كي منصورها بر دار مي گردند؟// به نام عشق برداران همه سردار مي گردند
بدون عشق كي رضوان شود جولانگه مادر؟// به نام عشق او تاج وفا را مي نهد برسر
بدون عشق كي فرهاد بركوهي تواند تاخت ؟// به نام عشق اودر بيستون تصوير شيرين ساخت
بدون عشق كي دارو فروشي مي شود عطار؟// به نام عشق عطاري شود در عاشقي سردار
بدون عشق كي عارف وراي ماوراء بيند؟// به نام عشق در ميخانه نوري ازخدا بيند
بدون عشق كي «جاويد» شعر و شاعري داند؟// به نام عشق در دشت ادب رهوار مي راند

خنده

از خنده مگر چه دیــده ای کـه؟ // بـــا اخـــم رفــیــق غــار بـاشی
لـبخنـد مـگــر چـه با تـو کـرده؟ // دل مـــرده و ســـوگــوار باشی
حیف است در این دو روز دنیا // پـــژمـــرده و بـــی قـرار باشی
از شــدّت اخــم و تُــرش رویی // چــون لــیــمـــوی آبــدار باشی
یــا آن کـه بــرای مـونس خـود // چـــون بــرجک زهر مار باشی
یـا مـثـل جــمـــال اشــغــر آقــا // حـیـف است همش خمار باشی
یــا هــمــچــو قــیـــافۀ گــدایان // مــــاتــــــم زده و نـــزار بـاشی
بــا خــنــدۀ خــود بـه ریش دنیا // از درد و بـــــلا کـــنــــار بـاشی
بــا اخــم ولـی زشـادی و شـور // در حـــالـــت الـــفـــرار بــاشـی
جــاویــد لبــی به خــنــده واکـن // تـــا مــــایــــۀ افــتـخــار بــاشی
نــی ایــن کــه به گفتن اراجیف // مــستــوجــب چــوب دار بــاشی

ارتقاء مقام

کارمند عزیز دون پایه// می دهم پند مُفت و بی مایه
گر که خواهی رسی به پست و مقام // شود ایّام زندگیت به کام
اطلاعات خود بکن افزون// درخصوص مدیر و عادت اون
اینکه او از چه می شود خوشحال// یا چه جوری دهد به تو پر و بال
یک کمی هم زبان بیگانه// قاطی حرف های روزانه
گر کنی کار تو درست شود// پای عقل مدیر سست شود
هرچه او گفت با «اوکی » تایید// کن بدون دقیقه ای تردید
بعضی وقتا جواب تو این است:// وای این گفته ها چه شیرین است
کَس ندیده چو تو مدیری« گوُد»// واقعآً حرف هایت عالی بود
با « د یسیپلین» و با کلاسی تو// بین صد تا مدیر آسی تو
حرف های قلمبه هم شاید // گاه گاهی تو را به کار آید
با مدیرت تو نم نمک قاطی // بشو اما نه حد افراطی
در دلش رخنه کن به صد ترفند // گاه با اخم وگاه با لبخند
از مدیران قبلی آنجا// کن سعایت شدید و بی پروا
گاهی اوقات هم برای مدیر// گر توانی کمی هدیه بگیر
چند روزی مثال حیف نان// چاپلوسی کن و نمک بپران
با چنین حرف های یک من غاز// می شود راه آن ترقی باز
گر بگیری به کار پند مرا// پندهای بسان قند مرا
ارتقاء مقام تو حتمی است// در اضافه حقوق شکیّ نیست
بعد چندی شوی معاون او// بشــکـــن آن وقــت بـــا دمــت گــردو
گفت « جاوید » هرچه لازم بود// کودنی تو اگر شوی مردود

صــددام کــه دام می نهادی همه عمر
دیــدی کــه چگونه عاقبت شـد در دام
صـــد دام نـهــاد بــر ســر راه هــمــه
افــتــاد بــه دام ِ دام هـــایــش صـددام


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[COLOR="DarkGreen"]استاد ارجمند جناب آقای دکترمحمد رضا ترکی شعری درخصوص اعدام صدام سروده اند و من با اجازه اشان آن را ادامه دام:[/COLOR

]شعر استاد ترکی:

شنیدم که صدام شوم پلید
در اعماق دوزخ چو منزل گزید
گروهی ز خونخوارگان جهان
از آن جمله چنگیز و شمر و یزید
در اطراف او جمله گرد آمدند
که ای از تو هر قاتلی روسپید
به نزد تو ما لُنگ افکنده ایم
تویی میر و ما جمله عبد و عبید!
جهنم چو آن جمع منحوس را
بدید از جگر نعره ای برکشید:
« مرا پرسشی هست سوزان و ژرف
که آن را نباشد جوابی پدید
هر آن کس گنه کرد و زشتی نمود
سزاوار من گشت و در من خزید
ولی من چه کردم که گردیده ام
سزاوار این زشتخوی پلید!؟»
پس آن گاه آتشفشان عذاب
برآورد فریاد"هل من مزید"....

شعر بنده:

پس آن گاه چنگیز و شمر ویزید
گرفتند و بستند مرد پلید
بگفتند اینجا نه جای تو هست
بباید تو را برد جایی جدید
که نارش دو صد پله افزون بُود
که حتی پدر جدت هرگز ندید
برای تو این آتش ما کم است
در آن جاست آتش به حد شدید
زبالا و پایین خوری سرب داغ
چو گاوی در آن نقطه خواهی چرید
سرت را به سنگ خلا می زنند
در آن تا به گردن بخواهی سُرید
تو دانی فساد ت به روی زمین
برایت دو ششدانگ آتش خرید؟
زگفتار آنان بشد شرمگین
توگویی که برق از سراو پرید
وآنگاه چنگیز شوتش نمود
به قعر جهنم و اونجاش درید

راحت جان

« گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگير» // چــون خـــرابــات مــرا راحــت جـان می باشد
ساقي و ساغر وپيمانه وسـازودف وچنگ // هــمــه تــسکیـن دل وجــان و روان مـی باشد
هـم نـشـيـنم كه بـُوَد روي دل آراي نــگــار // جــــــــان آتـــــش زده را آب روان مــی بـاشد
نغمه های خوش آن ساقی خُـنـيـاگـر مست // در نـمــازم بـــه بـــر ِ دوســت اذان مــی باشد
جـام مـي ريـزتو ساقي كه مـرا بـادۀ نــاب // خون سرخي است كه در اين شريان می باشد
دل که هـم جــايـگه مـهر و سراي كين است // دل مـــن لیک پر از مــهــر بــتــان مــی بــاشد
در خــرابــات نــشــانــي زتــظــاهـــرنـبـود // عـارف ،عـارف بــُوَد و رنــد هـمـان مـی باشد
گـــر كــــه ســاقي بـه خرابات نباشد زنهـار // درنـبــودش دل وچشــمــم نــگــران مــی بـاشد
مـــن ز جــام دگــري بـادۀ نـوشيـن نخــورم // ساغر ِ اوست كه چون روح به جان می باشد
برو« جاويد» وبــر دُرد كشــان خرده مگيـر // چــون كــه مــيـخانه تورا جا و مكان می باشد

تضمین از حافظ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

« بسازم خنجری نیشش زفولاد »
ویک چاقو پس و پیشش زفولاد
یکی در دست چپ گیرم یکی راست
روم توی محله هی کنم باد

شعر زیر یکی از اشعاری بود که بنده جهت جشنوارۀ طنز تهران فرستادم و از آخر اول شدم

ترافيك

همسرپا به ماه من ديروز //سرنگون شدزپله ها با پوز
دادو فرياد و بعد هم غش كرد// قبل ِغش او صداي مَردَش كرد
من بدبخت دست پاچه شدم// كمي تا قسمتي كلافه شدم
الغرض بردمش توي ماشين// گرچه او بود يك كمي سنگين
گاز دادم به سوي درمانگاه// گاه از راه و گاه از بي راه
گرچه خيلي سريع مي راندم// به ترافيك خوردم و ماندم
بخت بد بين كه گر روم دريا// مي شود خشك و آب نا پيدا
همسرم جيغ و داد مي فرمود// لیک دادش نداشت هرگز سود
چند ساعت از این مقوله گذشت// راه بندان ولي تمام نگشت
جيغ تندي كشيد و او زاييد // فارغ ازحمل بار خود گرديد
شدترافيك نام نوزادم// خودم این نام را به او دادم
اينك اين قصه را كه مي گويم// چند سالي است راه مي پويم
بچه ام رشد كرد وگاگله كرد// گرچه ازنام خود کمی گله كرد
وترافيك همچنان باقي است// جهت مَهد سن او كافي است
هيچ معلوم نيست اين معضل // تا به كي مي شودبكلي حلّ
در هراسم كه اوشود سرباز// بازهم راه ما نگردد باز
بیخ ریشت بُود بلا تردید// این ترافیک ، شک نکن « جاويد»


واین شعر هم به رسم پاچه خاری برای مسئولین جشنواره سرودم تا بلکه در دل سنگشان !! اثر کند و ما را از اول ، اول کنند که متاسفانه افاقه نکرد:

منم اکنون به رسم پاچه خاری
سلامی گرم همچون یک بخاری
فرستادم به سوی جشنواره
برای مجریان خوش قواره!!!!
که تا طنز مرا با حُسن نیّت
وبا یک عالمه درک و درایت
بزارن در ردیف اولین صف
بطوریکه رقیبانم کنن کف
منم مانند حیف ِ نان مرتب
کنم ازعشقتان درخانه ام تب
دعاگوی رفیع و صدر و خمسه
که لبها شون بُود خندان چو پسّه ( ت پسته را وزن وقافیه خورد)

دوست عزیز طنزپرداز آقای سعید سلیمانپور(بوفضول الشعرا) نبرد رستم و سهراب را به روایت گرد آفرید به طنز کشیده است که بنده هم از طرف حکیم ابوالقاسم خان فردوسی اعتراضیه ای ارسال نمودم
شعر بولفضول الشعرا را [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] بخوانید

واین هم اعتراضیه حکیم ابوالقاسم خان فردوسی

«چنین گفت فردوسی پاک زاد»
که رحمت بر آن فرد چالاک باد
همان گــُرد مرد ارومیّه ای
همان که بُود مرد بد پیله ای
به ما هم دگر پیله کرده فضول
به شعرش کمی حیله کرده فضول
آخه رستم من کی افشانه زد؟
سبیل بلندش کجا شانه زد؟
وسهراب من کی به مو ژل زند؟
به آن تیر مژگانش ریمل زند؟
آژانسش کجا بود آن پهلوان؟
به پشت سر مرده کـَـل کـَـل مخوان
اگرچه که شعرت به روز است و ناب
کند لیک داش قاسمت را خراب
یواشت بگویم خوشم آمده
که سهراب بر موی خود ژل زده
و رستم زند بر خودش عطر یاس
از این کار گردد کمی با کلاس
ویا یال آن رخش را فِر دهد
و پیش همه یک کمی قِر دهد
ولیکن نباید که شهنامه را
کنم از برای علایق فدا
وباید بماند برای ابد
هر آن چیز گفتم چه خوب و چه بد
لذا پای در کفشم هرگز نکن
مرا با سخنهات عاجز نکن
وگرنه به حق تهمتن اگر
فضولی نمایی تو بار دگر
« چنانت بکوبم به گرز گران»
که یادت رود فرق خُرد و کلان
و« جـاویـد » مـانـد سـخـن های من
از او دور چشم بد اهرمن

پاچه خار


منم پاچه خار و منم چاپلوس// که گاهی خودم را کنم لوس ِلوس
ندارم زخود ایده و اختیار// بجز پاچه خاری مرا نیست کار
ثناگوی ارباب هستم همش// بگردم به قربان اون چون ننَش
زده توی کَلّم همیشه چماق// نذاشته بشم هیچگاه لُب و چاق
یقیناً مثال ِ من ِ حیف نان// چه بسیار هستند در این جهان
ودانی که نامی ترین پاچه خار// نباشد بجز صهیون جیره خوار؟
در این جا مظفر عمو سام هست// چویک خان قلدرو بد نام هست
همین نوکر خانه زاد عمو// از اون بچگی بود بی آبرو
به عمو بسی او سواری دهد// فلسطینیان را فراری دهد
دبیر و سخنگوی عمو ست او// که دستش برای همه روست او
به باغ عمویش همی می چرد// وفرمان ارباب خود می برد
ولی بین اون تا من ِ حیف نان// بُوَد فرق از ارض تا آسمان
اگرچه به کردار او چون من است // ولیکن بدان اِند اهریمن است
سگ خان قلهک به از سام هست// به هرپنجۀ او یکی دام هست
و« جاوید» هرگز نکن اشتباه// میان من او که دارد گناه

شصت و شش دو صفر

با مدرک لیسانس به کنجی خزیده ا م// از مدرکم چه سود که خیری ندیده ام
در کار لاف زنی دوره دیده ام // با قرض و قوله خط موبایلی خریده ام
رحمت به آن کسی که اس. ام. اس بنا نهاد //بر دست این فلک زده یک شغل توپ داد
با شصت و شش دوصفر خودم حال می کنم// پیغام های عشقی ام ارسال می کنم
پیغام می دهم که منم مبتلای تو// برفرق کلّه ام بخورد صد بلای تو
هی لاف می زنم که چنینم و یا چنان// دارم دوبرج و چند هتل توی اصفهان
گرچه فقط به شهرک پردیس می روم// گویم به او مُدام به پاریس می روم
جشن عروسی ات به دبی می کنم به پا // آن برج اصفهان بشود مهرت ای بلا
ماه ِ عسل به شهر پکن می برم تو را// با کوپه های خوب ترن می برم تورا
یک وقت هم برای طرف ناز می کنم// این نکته در مسیج (message) خود ابراز می کنم
او هم زند مسیج که نازت نمی خرم// دل را برای یک نفر تازه می برم
پاسخ دهم که این غلطم را به دل نگیر// ای آن که کرده ای زمسیجت مرا اسیر
یک بوسۀ دو قبضه برات سِند (send) می کنم// عشق و مرام و معرفتم اِند (end) می کنم
القصّه شاغلیم و خداوند را سپاس// گرچه زپول قبض موبایلیم آس و پاس
اما از اینکه بر سرکاریم شاکریم// ای شصت و شش دوصفرتورا سخت چاکریم
«جاوید» اگر مثال من علافی و پکر// یک شصت و شش دوصفربرای خودت بخر

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

عروسي سبزي وتره بار

به سر آمد دگر دوران سختي// گذشت آن روزگار شوربختي
هميشه ما زبون و خوار بوديم// وجنس بُنجل بازار بوديم
زسوي پرتقال و موز و كيوي// شديم تحقير تا حد عجيبي
بهاء وقدر ماچون بود پايين// شديم آماج تهمت هاي سنگين
ولي چندي ست از الطاف دولت// ولطف و ياري و اقبال ملّت
فزون گرديده قدروقيمت ما// بهامان مي رود هرروز بالا
وبعد از سالها چشم انتظاري// شده ايّاممان سبز و بهاري
منم آن كلّه سبز تيره جامه// بسه هرچه شدم خوار زما نه
عزيز دردانه شد دلمه بادمجان// خورشتم شد غذاي پولداران
ومن آن گوجه ِ خواروذليلم// كه اكنون برتراز موز و شليلم
توريستي گر نيايد كشورما // ولیکن گوجه آيد از فلان جا
وديگر موز كي بالد كه عالي ست؟// به صِرف اينكه او اهل سومالي ست
منم آلوزميني *شاد و سرحال // چرا که صادراتم ول شد امسال
به جرم صادرات غير نفتي// زمن كندند پوستم را قلفتي
كجا بيمار خواهد خورد شلغم؟// به جايش هرسه وعده مي خورد غم
مگو شلغم بگو دُرّ گهر بار// لبو گرديده نور چشم بازار
دگر خرگوش هم بيچاره گرديد// براي زردكي آواره گرديد
اگرچه ما زماضي دردمنديم// ولي حالا زخوشحالي بخنديم
خداي قادرورب توانا // بكن «جاويد» خوشحالي ما را

*آلو زمینی= به زبان شیرازی یعنی سیب زمینی

خوش خیال

خدایا به حق سر و پا وگوش// بده خانه ای با دواستخر توش
به حق دل پر زخون انار// کرم کن یه ماشین ولو جاگوار
به چشمان اشکی زبوی پیاز// به یک گونی پول دارم نیاز
به اشك و به آه دل بي زنان // عطا کن زنی با کلاس و مامان
نخواهد زمن مِهرو پول و طلا// ولی خوشگل وخوب و ظالم بلا
جهازش مهيا وشيك وگران// به مانند بعضي زما بهتران
بُود شاغل و صاحب يك مقام// شوم راحت از كارو خوابم مدام
نه کم کار وتنبل نه اینکه عجول// نه کم رو نه اینکه خورَد زود گول
اگر داشت مادر نباشد خیال// به شرطی که باشدکر وکور و لال
وباباش كه قربون شكلشم// اگر توپ بود منت اش مي كشم
به شرطي كه سنش فزون از نود// چه بهتراگر بود بالاي صد
که پاسپورت و ویزاش باشد اوکی// کنم راه صد ساله یک روزه طی
وميراث توپي بيارم به دست // هاپولي كنم ارث او هرچه هست
سپس بنده شهرام ديگر شوم // غلط گفتم حتماً از او سر شوم
چنین گفت «جاوید» کی خوش خیال// چه بيهوده داري چنين قيل و قال
كه اين آرزوهاي يك من دوغاز// ندارد ثمر، پس به او دل نباز
ز(گربه) دعا گر که مقبول بود 1// زباران کویر نمک فول بود


1= ظاهراً مقصوداین ضرب المثل است که

به دعای گربه کوره بارون نمی آد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در حکایت جورابهای سوراخ رییس بانک جهانی


لعنت به تو ای زن که مرا خوار نمودی
شرمندۀ هم دوست هم اغیار نمودی
گر دوخته بودی تو دوسوراخ چه می شد؟
جوراب مرا شهرۀ ادوار نمودی
من گرچه خسیسم تو ولی تنبل و کودن
آخر تو چرا تنبلی در کار نمودی
با این دوتا سوراخ شدم مضحکۀ خلق
بر آبروی بانک تو ادرار نمودی


به عکاس هم چنین می فرماید:

چرا سوراخ ما را فاش کردی؟
خودت را داخل این آش کردی
خدا سوراخ گرداند دو کفشت
که در کارم چنین کنکاش کردی

فقط خنده


چون که با خنده شود عمرجنابعالی زیاد// پس بیا لوطی گری بر ریش این دنیا بخند
گر جفا دیدی زیاد امّا وفاداری کمی// بر جفاکاران دنیا از همین حالا بخند
گر که دیدی یک نفر مالت به یغما می برد//کُن حلالش مال یغما بُرده، بی پروا بخند
گر چکت برگشت خورده بی خیالش شو داداش// پاره کن در بانک چک را وکمی آن جا بخند
گر که هشت زندگی تو گرو بر نُه بُوَد// هشت و نُه را ول کن حتّی بر ده و صدها بخند
گرعیالاتت همیشه بر سرت نق می زنند// پنبه را در گوش کن جانا و بر آنها بخند
صبح گاهان با تبسّم ظهر با لبخند باش// شامگاهان را قوی تر تا شب ِفردا بخند
باچنین لبخند پارتی نوح دوّم می شوی// یک کمی تا قسمتی بر حال زار ما بخند
گر بخواهی عمر تو از نوح هم افزون شود// طنزی از «جاوید» خوانده با تـُُن بالا بخند

با زن نشسته


پس از سی سال و اندی کار و زحمت // گرفتم حکم آزادی زدولت
به خانه آمد م با سرفرازی // ولی نیشخند بر لبهای نازی
کادویی داد نازی دست بنده // ولی با حالتی زشت و زننده
درون جعبه یک پیش بند زیبا // ویک اسکاچ و یک مقدار ریکا
پس از آن پای حجله گربه را کشت// وبا یک جمله زد بر پوز من مشت
زفردا کار تو از ساعت هفت// شود آغاز ،توی کلّـه ات رفت؟
خرید و رُفت و روب و ظرف شویی // امور آشپزی با صرفه جویی
زروز بعد شد برنامۀ من // تو گویی نیست او در خانۀ من
تلیفش هی مرتب زنگ می زد // در آن حالی که مویش رنگ می زد
گهی مشغول صحبت با فریبا// زمانی غیبت از همروس شهلا
زبیکاری به وزنش شد اضافه// برای جابجایی شد کلافه
تأ تر و سینما و پارک بازی// بشد برنامۀ هر روز نازی
من ِبازن نشسته صبح تا شام// امور خانه می دادم سرانجام
فشار کار آخر خسته ام کرد // لغز گویی همسر خسته ام کرد
خبرکردم مدیر قسمتم را // همان شخصی که حکمم کرد امضاء
به او آویختم با بی قراری// بگفتم این سخن با آه و زاری :
کنید حکم مرا امروز باطل// نمی خواهم زن و فرزند ومنزل
چرا که این به ظاهر ناز نازی// گرفته روح وجسمم را به بازی
اگر سی سال دیگر در اداره// شوم فرمانبر دولت دوباره
از آن بهتر که با پیش بندو سر بند // شوم مستوجب هرگونه ریشخند
شده« جاوید» از منزل فراری// فدای لحظه ای کار اداری

شعری از حسامی محولاتی:

ای غنی سازان دانای وطن
ازچه با اورانیوم بازی کنید؟
راست می گویید اگر، بهر خدا
ما فقیران راغنی سازی کنید