خدا [ عارفانه ]

اينها درد و دلهام با خداست وقتي دلتنگ ميشم مينويسم.

خدايا به خاطر آنچه به من ارزاني داشتي از تو ممنونم و به خاطر چيزهايي كه دوست داشتم داشته باشم ولي ندارم از تو دلگير نيستم حتما مصلحت در اين بوده كه نداشته باشم.
خدايا از تو نا اميد نميشوم چون نااميد شيطان است. پس هميشه به لطفت اميدوارم و ميدانم دعاهايي كه ميكنم جايي ذخيره ميشود و در هنگامي كه تصورش را نميكنم به كمكم مي آيند.

خدايا جلوي اين همه آدم ازت معذرت مي‌خوام
غلط كردم خدا
مي‌دوني چقدر دوست دارم...خودت مي‌بيني كه برات چه كارايي مي‌كنم...مطمئنم كه خيلي از بنده‌هات اين جوري برات كار نمي‌كنن....
قول داده بودم اگه حاجتمو بدي ديگه بشم بنده‌ي بي‌چون و چراي تو....
...حالا حاجتمو دادي منم كه هر روز دارم شكرت مي‌كنم به خاطرش....
....امّا واسه اين گناهي كه كردم معذرت مي‌خوام خدا.....
...ما رو از هم نگير.....جبران مي‌كنم خدا.....
....خودت گفتي بازآ....بازآ.....
....به همين زودي اومدم خدا.....مثل سگ پشيمونم به خداونديه خودن.....
...خداجون تو رو به خداونديه خودت منو ببخش....
...جبران مي‌كنم....
...ما رو از هم نگير خدا.......
...غلط كردم....

خدایا من گمشده ی در یای متلاطم روزگارم و تو بزرگواری. پس ای خدا هیچ می دانی که بزرگوار آن است که گمشده ای را به مقصد برساند؟
تا ابد محتاج یاری تو .... رحمت تو...توجه تو...عشق تو...گذشت تو...عفو تو...و در یک کلام محتاج تو ام.

خدایا
بیا در قلب و ذهن من ساکن شو
تا وسعت یابند و تمامی افرینش را در بر گیرند
تا من و برادرم از هم جدا نباشیم
چرا که ما هم جزیی از ان کل هستیم
چنان متبرکم کن
تا هستی ام را سراسر وقف تو و خلقت کنم
که اسیر رنج و پریشانی ست.

الهی!


گر کس تو را به جستن یافت، من به گریختن یافتم.

گر کسی ترا به ذکر کردن یافت، من تو را به فراموش کردن یافتم.

گر کسی تو را به طلب یافت، من خود، طلب از تو یافتم.

چون وجود تو پیش از طلب و طالب است، طالب از آن در طلب است،

که بی قراری بر او غالب است.

عجب آن است که یافت، نقد شد و طلب برنخاست.

حق دیده ور شد و پرده ی عزّت به جاست.



یا علی...

الهی!

از بود خویش چه دیدم مگر بلا و عناد؟
و از بود تو همه عطاست و وفا!
ای به بِرّ پیدا و به کرم هویدا!
ناکرده گیر کرده رهی.
و آن کن که از تو سزا.

نام تو ما را جواز و و مهر تو ما را جهاز.

در سر گریستنی دارم دراز!
ندانم که از حسرت گریم یا از ناز!
گریستن از حسرت، بهره یتیم و گریستن شمع، بهره ی ناز!
از ناز گریستن،
چون بود؟ این قصه ای است دراز!

گهی به خود نگرم، گویم: از من زارتر کیست؟
گهی به تو نگرم، گویم: از تو بزگوارتر کیست؟
بنده چون به فعل خود نگرد، به زبان تحقیر از کوفتگی و شکستگی گوید:

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم پر باد دو دستم و پر از خاک سرم
گاهی که به طینت خود افتد نظرم گویم که من از هرچه به عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم از عرش همی به خویشتن در نگرم


هو حق مددی

بار الها!



ای نزدیک تر به ما از ما و مهربان تر به ما از ما!
نوازه ی ما بی ما!
به کرم خویش،
نه به سزای ما،
نه کار به ما،
نه بار به طاقت ما.
نه در معاملت در خور ما،
نه منّت به توان ما.
هرچه کردیم تاوان بر ما،
هرچه تو کردی باقی بر ما.
هرچه کردی به جای ما،
به خود کردی نه برای ما.

از آدمی چه آید؟
قدر آدمی پیداست:
کیسه تهی و باد پیماست.
این کار پیش از آدم و حواست،
و عطا پیش از خوف و رجاست،
امّا آدمی به سبب دیدن، مبتلاست.
به ناز کسیست که از سبب دیدن رهاست و با خود به جفاست.

اگر زاریم،
در تو زاریدن خوش است!
ور نالیم،
بر تو نالیدنمان درخور است.

از خاک چه آید،
مگر خطا و از علّت چه زاید، مگر جفا!
و از کریم چه آید،
جز وفا!

باز آمدیم با دو دست تهی!
چه باشد اگر مرهمی بر خستگان نهی!



یا علی...

خدایا
متبرکم گردان
تا تو را
با انجام کار هایی که به من سپرده ای
ستایش کنم
مبادا
که در خدمت گزاری تو
ناشکیبا و دلخسته شوم
این طریق ارامشی ست
که فراسوی درک ادمی است

گفتم : خدای من ، دقايقی بود در زندگانيم که هوس می کردم سر سنگينم را که پر از دغدغه ی ديروز بود و هراس فردا بر شانه های صبورت بگذارم ، آرام برايت بگويم و بگريم ، در آن لحظات شانه های تو کجا بود ؟ گفت: عزيز تر از هر چه هست ، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی که در تمام لحظات بودنت بر من تکيه کرده بودی ، من آنی خود را از تو دريغ نکرده ام که تو اينگونه هستی . من همچون عاشقی که به معشوق خويش می نگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم گفتم : پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی ، اينگونه زار بگريم ؟ گفت : عزيزتر از هر چه هست ، اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آيد عروج می کند ،اشکهايت به من رسيد و من يکی يکی بر زنگارهای روحت ريختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان ، چرا که تنها اينگونه می شود تا هميشه شاد بود .گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی ؟گفت : بارها صدايت کردم ، آرام گفتم از اين راه نرو که به جايي نمی رسی ، تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فرياد بلند من بود که عزيز از هر چه هست از اين راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسيد .گفتم : پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی ؟گفت : روزيت دادم تا صدايم کنی ، چيزی نگفتی ، پناهت دادم تا صدايم کنی ، چيزی نگفتی ، بارها گل برايت فرستادم ، کلامی نگفتی ، می خواستم برايم بگويی آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تو تنها اينگونه شد که صدايم کردی .گفتم : پس چرا همان بار اول که صدايت کردم درد را از دلم نراندی ؟گفت : اول بار که گفتی خدا آنچنان به شوق آمدم که حيفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم ، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنيدن خدايی ديگر ، من اگر می دانستم تو بعد از علاج درد هم بر خدا گفتن اصرار می کنی همان بار اول شفايت می دادم .گفتم : مهربانترين خدا ، دوست دارمت ...گفت : عزيز تر از هر چه هست من دوست تر دارمت

معبودم
مادام که از تو دورم
بی قرار و بی تابم
در جست و جوی تو
بارها و بارها
اسیر دام های نفس می شوم
خدایا
بر من رحمت ار
و مرا نزدیک خود نگه دار
فقط در حضور توست
که عشق شادی و ارامش حقیقی وجود دارد

خدایا نه در پی ثروتم و نه در جست و جوی قدرت
نه لذت این دنیا را می خواهم
نه اسایش ان دنیا را
نیازمند توام فقط تو.
مرا موهبت شوق عمیق
به وصال در گاهت عطا کن
تا شب ها بیدار باشم
و نیایش کنم
و روزها به دیگران یاری راسانم
تا بارشان را
در راه دشوار زندگی بر دوش کشند.

خدایم
هر جا که مرا می بری
نزدیک خود نگه دار
مباد که در هیچ کار
یاد تو را فراموش کنم
به درون رو کنم
و پیوسته
با اگاهی از حضور مقدس تو
زندگی کنم
بادا که هر روزم
پیشکش عشقی به درگاه تو باشد

خدایا
مرا چون علف ها متواضع کن
چون قطره های شبنم لطیف ساز
و چون درختان شکیبا
مرا متبرک گردان
تا به دیگران حرمت نهم
بی ان که توقع داشته باشم
دیگران به من احترام گذارند

خدایا
در استانه کار خطیری قرار دارم
با این که تلاش کرده ام
اما قلبم اکنده از بیم است
نگرانی باختن نیمی از نبرد است
تشویش نیروی ذهن را می سوزاند
و این گونه نمی توان مفید بود
خدایا
یاریم ده تا مشوش نباشم
و نجوا کنم
زورق من کوچک است
خدایا به تو توکل می کنم
و همه چیز خوب پیش می رود
خدایا به تو اعتماد می کنم
و همه چیز خوب پیش خواهد رفت

الهی!

یک دل پر درد دارم و یک جان پر زجر.

این بیچاره را چه تدبیر است؟

درماندم، نه از تو ولکن درماندم، در تو! اگر هیچ غایب باشم،
گویی: کجایی؟ و چون به درگاه آییم، در بنگشایی.

الهی!

چون نومیدی در ظاهر اسلام حرمان است،
و امید در عین حقیقت،
بی شک نقصان است،
میان این و آن مرا با تو چه درمان است؟
چون شکیبایی در شریعت،
از پسندیدگی نشان است،
و ناشکیبایی در حقیقت،
عین فرمان است،
میان این آن مرا با تو چه برهان است؟

بار الها!

در آتش حیرت آویختم،
چون پروانه در چراغ.
نه جان، رنج تپش دیده،
نه دل، اَلَمِ داغ.
در سر، آب دارم،
در دل، آتش؛
در باطن ناز دارم،
در ظاهر خواهش.
در دریایی نشستم که آن را کران نیست.
به جان من دردی است، که آن را درمان نیست.

خدایا!


فریاد ازین خواری خود،
که کس را ندیدم به زاری خود.
فریاد ازین سوز،
که از فوت تو در جان ما؛
در عالم کس نیست،
که ببخشد به روز و زمان ما.

الهی!

از حسرت چنان اشک باریدم،
که با آب چشم خویش،
تخم درد بکاریدم.

تو مارا جاهل خواندی،
از جاهل جز جفا چه آید؟

پروردگارا!


برنیامدن ما با نفس خود،
از آنِ ضعف انگار.
و دلیری و شوخی ما،
از آنِ جهل انگار.
تومان برگرفتی و کس نگفت که بردار.
اکنون که برگرفتی بمگذار
و در سایه ی لطف خود می دار!

بار پروردگارا!


خود کردم و خود خریدم،
آتش بر خود،
خود افروزانیدم.
از دوستی آواز دادم،
دل و جان فرا ناز دادم.
اکنون که در غرقابم،
دستم گیر که گرم افتادم...


پناهم ده که بی پناهم؛
ای تنها پناهِ دلِ بی پناهان

الو سلام ، منزل خداست ؟
این منم مزاحمی که آشناست

هزار دفعه این شماره را دلم گرفته است
ولی هنوز پشت در~ در انتظار یک صداست

شما که گفته اید پاسخ سلام واجب است
به ما که می رسد حساب بنده ها جداست؟

الو... دوباره قطع و وصل اين شروع شد
خرابی از دل منست یا که عیب سیمهاست ...

خدایا!

به رغم تمامی تلاش هایم

شکست خورده ام .

نیازمند آن نیرو ، شهامت و ایمانی هستم

تا دریابم که در هر چه روی می دهد

رحمت تو نهفته است.

مرا خردی بخش

که شکست را توقف نداند

وآن را نردبانی برای فراز به اوج ببیند

تا دریابم ،‌ راه موفقیت من را

شکست های بی شمار هموار می کند

پروردگارا روا مدار که سر به دنبال هوس بگذارم و در ظلمات جهل و ضلال از چراغ هدایت به دور افتم و بیغوله را از شاهراه باز نشناسم.
روا مدار که به خواب خفلت فرو افتم و کیفر غفلت خویش بینم

پروردگارا از خصلت طمع که دنائت اورد و ابرو ببرد از بدخویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو بخشد از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده ی عفاف و عصمت چاک زند به درگاه تو پناه می اورم.
پروردگارا از حمیت های جاهلانه و عصبیت های ناهنجار که حرمت انسانیت پاس ندارد و به حریم اجتماع پای تعدی و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه می اورم.

پروردگارا،به درگاه تو پناه می اورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی ازمند و خویش دوست نباشم .مگذار که صولت خشم حصار بردباری مرا در هم بشکند و حمله ی حسد مناعت قطرت مرا به خفت و مذلت فرو کشاند.

الهی!


از ما هرکه را بینی معیوب بینی...


هر کردار که بینی همه با تقصیر بینی...

الهی!

هرچه مرا از دنیا نصیب است به کافران ده...


و آنچه مرا از عقبی نصیب است ، به مومنان ده...


مرا در این جهان یاد و نام تو بس و درآن جهان،دیدار و سلام تو بس...

الهی!

اگر تن مجرم است ، دل مطیع است...

اگر بنده گنهکار است کرم تو شفیع است...

اگر پُرسی حجّت نداریم ، اگر بِسَنجی بضاعت نداریم و اگر بسوزی طاقت نداریم...

مائیم همه مفلسان بی مایه و همه از طاعت بی پیرایه و همه محتاج و بی سرمایه...

الهی !

اگر چه دوستی نکرده ایم لیک دشمنی هم نکرده ایم ...

خدایا
تو حافظ و راهنمای منی
پس از چه رو سیمای تابناکت را
از من نهان می داری؟
تو همچون ان نوای موسیقی هستی
و من می سرایم:
من بنده توام
و تو خالق منی!

خدایا
مرا در اقیانوس عشقت غرغه ساز
تا در هر نفس به تو عشق بورزم
و افتاب مهرت ر
بر زندگی کسانی
که اسیر افسردگی و نومیدی هستند
بتابانم

ای رهایی بخش آدمی در تنگناها!
ای دور کننده ی اندوه ها!
ای بخشاینده ی این دنیا و آن دنیا!
غم من بردار و اندوهم را دور ساز.
از تو می خواهم، خواستن کسی که ناداریش شدت گرفته، و توانایی اش ناتوانی شده و گناهانش بسیار است.
از تو می خواهم، خواستن کسی که برای نیازش فریاد رسی جز تو پیدا نمی کند، برای ناتوانی اش قوتی جز تو ندارد و برای گناهانش آمرزنده ایغیر از تو سراغ ندارد.
خدایا بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به راستی و درستی بمیران.
خدایا نیازمبه دنیا را از من بگیر و مرا از شوق دیدارت پر کن.

خدايا!
گمشده اي در اين شلوغي بازار مكاره خودفريبي روزگار،
با تو گفت و گو دارد،
براي حرف زدن زبانم ده.
خدايا!
همت لازمه ی بندگي است،
بدون همت و اراده چه هستيم؟

خدايا!

مرگ را پروازي قرار ده زيبا،
پركشيدني تا اوج خواستن،
فنا شدن در آسمان بيخودي. خدايا! ما از مردن در هراسيم،
هراسمان را از زنده بودن افزون كن.

مهربانا!

به حق ستار العيوبي ات،
بعد از مرگ هم ما را شامل بخشايندگي ستاريت فرما.

خدايا!

چه توانايي هستيم كه قدرت دل بريدن نيست
و چگونه بنده اي كه توان بندگي نيست؟

الهي!

بال پرواز روح،
پر پريدن انديشه و فكر،
توان جست و خيز زدن خواستن و عشق،
جان دربند و حسرت كشيده دنياي نامرادي،
ديده حيرت زده متلا طم همه در چنبره ياس خشكيد و از تب و تاب افتاد.
در اين وادي راه،
درميان هزار هزار بيراه گمشده،
چشم ما را نعمت شناخت و تفكيك راه از بيراه قرار ده.
در گردباد عظيم آخر الزماني،
در هجوم و سرسام قرن حاضر،
عمر ما خاشاك لحظه اي است،
اميد ما را نااميد مكن.

خدايا!

عبوري افتان و خيزان از پل دنيا به آخرت داريم،
اميد، ايمان و توان پايداري را عصاي دست ما فرما.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

الا ! اي مهين مالك آسمانها
كجا گيرم آخر سراغت كجايي ؟
غلام وفاي تو بودم _ نبودم ؟
چرا با من با وفا بي وفايي ؟
چه سازم من آخر بدين زندگاني
كه ريبي است در بيكران بي ريايي
چسان خلقت مهمل است اينكه روزم
فنا كرد – كام قدر – بر قضايي !
بيا پس بگير اين حياتي كه دادي
كه مردم از اين سرنوشت كذايي !
خداوندگارا !
اگر زندگانيست اين مرگ ناقص
بمرگ تو ، من مخلص خاك گورم !
دو صد بار ميكشتم اين زندگي را
اگر ميرسيدي به زور تو ، زورم !
كما اينكه اين زور را داشتم من
ولي تف بر اين قلب صاف و صبورم !
همه ش خنده ميزد بصد ناز و نخوت
كه من جز حقيقت ز هر چيز دورم !
بپاس همين خصلت احمقانه
كنون اينچنين زارو محكوم و عورم ؟
چه سود از حقيقت كه من در وجودش
اسير خدايان فسق و فجورم ؟
از آن دم كه شد آشنا با وجودم
سرشكي نهان در نگاه سرورم
چو روزم ، تبه كن تو ، روز « حقيقت »
كه پامال شد زير پايش غرورم
خداوندگارا!
تو فرسنگها دوري از خاك دوري
تو درد من خاك بر سر چه داني ؟
جهاني هوس مرده خاموش و بيكس
در اين بينفس ناله آسماني ...
زروز تولد همه هر چه ديدم
همه هر كه ديدم تبه بود و جاني
طفوليتم بر جواني چه بودي
كه تا بر كهولت چه باشد جواني !
روا كن به من شر مرگ سيه را
كه خيري نديدم از اين زندگاني!
مگر از پس مرگ – روز قيامت
خلاصم كن زين شب جاوداني!
بمن بد گماني؟ دريغا ! ندانم
چسان بينمت تا چنانم نداني؟
نه بالي كه پر گيرم آيم به سويت
نه بهر پذيرايي ات آشياني!
چه بهتر كه محروم سازم تو را من
ز ديدار خويش و از اين ميهماني
مبادا كه حاشا نمائي بخجلت
كه پروردگار لتي استخواني !
خداوندگارا !
تو ميداني آخر ، چرا بي محابا
سيه پرده شرم و رو را نديدم !
مرا ز آسمان تو باكي نباشد
كه خون زمين مي طپد در وريدم !
من آن مرغ ابر آشيانم كه روزي
ببال شرف در هوا مي پريدم !
حيات دو صد مرغ بي بال وپر را
برغم هوس – از هوي مي خريدم
بهر جا كه بيداد ميكشت دادي :
بقصد كمك ، كوبه كو مي خزيدم !
بهر جه كه ميمرد رنگي ز رنگي
بيكرنگي از جاي خود ميپريدم !
من آن شاعر سينه بدريده هستم
كه عشق خود از مرگ مي آفريدم !
چه سازم ! شرنگ فنا شد به كامم
ز شاخ حقيقت هر چه چيدم!
ولي ناخلف باشم از ديده باشي
كه باري سر انگشت حسرت گزيدم !
ار آنرو كه با علم بر سرنوشتم
ز روز ازل راه خود را گزيدم !
خداوندگارا !
ز تخت فلك پايه آسمانها
دمي سوي اين بحر بي آب رو كن
زمين را از اين سايه شياطين
جنين در جنين كين به كين رفت و رو كن
سياهي شكن چنگ فريادها را
به چشم سكوت سياهي فرو كن !
هميشه جواني تو ، پير زمانه !
شبي هم " جواني " بما آرزو كن !
كه تا زيرورو نسازم آسمانت
زمين را بنفع زمان زير رو رو كن !

گفتگوي انسان با خدا




گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌كنم
گفتی: فانی قریب
.:: من كه نزدیكم (بقره/۱۸۶) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیكی؛ من دورم... كاش می‌شد بهت نزدیك شم
گفتی: و اذكر ربك فی نفسك تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد كن (اعراف/۲۰۵) ::.
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لكم
.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) ::.


گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشی
گفتی: و استغفروا ربكم ثم توبوا الیه
.:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه كنید (هود/۹۰) ::.
گفتم: با این همه گناه... آخه چیكار می‌تونم بكنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
.:: مگه نمی‌دونید خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌كنه؟! (توبه/۱۰۴) ::.
گفتم: دیگه روی توبه ندارم
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.
گفتم: با این همه گناه، برای كدوم گناهم توبه كنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) ::.
گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
.:: به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.
گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! ... توبه می‌كنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
.:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.
ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرك
گفتی: الیس الله بكاف عبده
.:: خدا برای بنده‌اش كافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.
گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟
گفتی:
یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا و سبحوه بكرة و اصیلا هو الذی یصلی علیكم و ملائكته لیخرجكم من الظلمت الی النور و كان بالمؤمنین رحیما
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریكی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/۴۱-۴۳) ::.

الو!سلام

-:سلام علیکم!بفرمایید.

-:ببخشید با خدا کار داشتم ،می خواستم با خودشون صحبت کنم.

-:خودم هستم ،درخدمتم؟

-:اااااااااااااا..... چه حافظه ای ماشا الله . چه زود منو شناختید

-:من هیچ کس و فراموش نمی کنم. هیچکس

-: ببخشید خدا جون کارم یه خورده طول می کشه وقت دارین؟

-:بگو!همه حرفات رو می شنوم.

-:خدا جونم....؟!

-:بگو جونم!

-:چطوری بگم..... باز یه....یه خواهش دارم.

-:بگو عزیزم.

-: خدا جون می دونی!می دونی! می خوام بدونم وقتی باهات حرف می زنم و درد دل می کنم. صدامو می شنوی یا نه!

اصلا می خوام بدونم هروقت دعا می کنم. دعامو می شنوی به حرفم گوش می دی.

می دونی !همینکه بدونم یکی حرفم رو می شنوه برام کافیه.

به رسم بندگانت به نشان بندگي ات، با نام تو آغاز مي كنم كه تويي آغاز گر هر پايان پذير و تويي پايان بخش هر آنچه آغازش از تو يافته .
در همين آغاز خويش كه گويي پاياني است بر آنچه بودم ، از تو مدد ميجويم، كه تويي همان آغازي كه با اميدت پايان خويش را پذيرا گشتم.
پروردگارا ببخش و ببخشاي آنچه بودم و هدايتم كن در اين راه كه پاي نهاده ام كه من همان كور ديروز و طفل امروزم، به دنبال نوري كه به سويش بشتابم ( كور نبيند نور را و طفل نفهمد). كنون كه مي بينم، مرا درياب و مقدر كن به دريافتم.
باشد كه راهم يافته باشم و راه نيز مرا.