اتاق خاکستری ( تراوشات دل بیمارم )

راست می گفتی
من مثل تو نیستم
من آزادم
غلط میزنم در چمنها
می پرم تا آسمانها
نه نگران چشمان هیزم
نه نگران نگاههای خیره به زیر میزم
نه نگران پاک شدن رژ لبم
من نگران رفتن به ناکجاها نیستم
من مثل تو نیستم
نگران مانتویی در باد
یا روسری افتاده در خواب
نه منتظر آمدن کسی در زندگیم
نه نگران رفتن
نه در التهاب متلکی در خیابان
نه آرایش میکنم و نه آرایش می شوم
بی هیچ رنگ و لعابی
من همینم
منتظر هر ماشینی نمیشوم
نه دورنگم نه بی رنگ
من همینم
نه پنبه ای آتش می زنم
نه گلی پر پر میکنم
نگاهی به غریبه ای تعارف نمیکنم
تو به این شکلی یا همه تو ها
چه فرقی دارد من آزادم
به ساحل می روم
در دل شب تنها می روم
نه کسی به دنبالم سایه به سایه شماره به دست
نه نگران آمدن به درب خانه
نه نگاه سنگین پدر دارم نه برادر
نه حرف همسایه هست و نه خویشان
از دیدنم هر صبح در آیینه نمی ترسم
من آزادم
دست میدهم و میبوسم بی آنکه دغدغه
پاک شدن پنککی داشته باشم
نه به دنبال یافتن آرایشگاهی
نه پی یافتن هر باشگاهی
من آزادم و به خود می بالم
این آزادی را با دنیا عوض نمیکنم
من آزادم و به خود می بالم

یاد اون پیرمرد ژولیده بخیر
که با لبخندی می گفت
اگر به یاد کسی که رفته باشی
گویی با زنی مرده
عشق بازی کرده ای .......

کودکم به یاد داشته باش
هرگز کاری نکنی
که هی بگی ای کاش ای کاش
یه وقت نشکنی دله دوستت رو
تنفر و عشق هر دویش به جاش
نکنه عاشق کسی بشی
نخوای دنیا رو بکنی فداش
دنیای آدما نامرده عزیزکم
هزاران میله داره هر پنجره هاش
یه روزی مثل من عاشق کسی میشی
میخوای همه زندگیتو بریزی به پاش
خیانت مثل زهر تلخه کودکم
خیلی زود میگی ندیده بودمش ای کاش
منکه دوسش داشتم اینجوری شد چرا
پس این عشق من آخه مشکل داشت کجاش

دلبندم دنیای آدما همینه
همش خیانت و ریا و فریبه
یه روز به خودت میای که
می بینی همه دوستات شدن غریبه
کودکم خیلی سخته
رفتن و برگشتن یه عشق
دوستی های الان
فقط واسه گرفتن وقته

حواست باشه دنیای آدما نامرده
احساس خیلی ها مثل خودشون سرده
یه وقت نری زیر چتر و سایه ای
آقا گرگه هنوزم قایم شده پشت پرده

داستان ما از

من و تو

خیلی وقته گذشته
حالا دیگه باید بگی

من یا تو

چقدر سخت است
برای ندیدن کسی که
از کنارت رد می شود
سرت را پایین بندازی......

از تو
فقط منی به جای میماند که
روزی تو را دوست داشتم ........

شبیه مترسکی شده ام برایت
با این تفاوت که
تو به من نوک هم می زنی و می روی .........

هنوزم به یادت که می افتم
سیگاری روشن می کنم
امان از روزی که
پاکت سیگار تمام شود ......

می ترسم
می ترسم این نخ متصل به این بادبادک
با نگاهی پاره شود
دلم برود پی زندگیش .....

سکوت می کنم
عبور کن ....