داستان خیلی درام تر از اون چیزی بود که ما فکر می‌کنیم...لاتزیاله‌ها خیلی وقت بود سرشان در مقابل رمی‌های بی شمار پایین بود.
فریاد زدن از ته دل رسمِ ایتالیایی هاست،اگر حینِ بازی در حال گذر از خیابان باشید , به راحتی متوجه به ثمر رسیدنِ یک گٔل میشوید،خیلی وقت بود فریادِ شادیِ طرفدرانِ لاتزیو از تهِ دل زده نمی‌شد.
باخت‌های پی در پی در مقابل رقیبِ همشهری مثلِ یک بغضِ سنگین اجازهٔ فریادِ بلند را نمی‌داد.دیشب این بغضِ چند سالهٔ لاتزیله‌ها با ضربه میرو کلوزه ترکید،او از امروز میرو نیست او "میتو" (اسطوره)جدیدِ فیروزه‌ای هاست؛
لاتزیو سالها بود میتو نداشته.کاری که دیشب کلوزه با ضربه مهلکِ ثانیهٔ آخر کرد چیزی بیشتر از یک گٔل بود.او ادامهٔ فریاد‌های مردم رم بود در مقابل نظام سرمایه داری دنیا؛
دیشب سن بندتو مالکِ ایتالیایی آمریکایی و جدیدِ رم در استودیو الیمپیکو بود،یک سرمایه دار بزرگ از جنسِ همان‌هایی که مردم ۲ روز پیش در تمامِ دنیا(و به صورتِ خیلی گسترده تر در رم) برای مقابله با آنها به خیابانها آمدند. این گًل فریادی بود از تهِ دل در مقابلِ چشم‌های مات "گنگسترِ " تازه رسیده.
و از امروز این لاتزیاله‌ها هستند که میتوانند شالهای تیمشان را با غرور به گردنشان گره بزنند؛شهر تا اطلاع ثانوی در قرقِ آنهاست
کد:
http://www.goal.com/iran/news/1833/%D8%A7%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7/2011/10/17/2715255/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%85%D8%B4%D8%A8%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%85%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%AA%D9%88-%D8%B4%D8%AF
