بنام خدا
درود بر راستجویان گرامی
مولوی شاعر نامدار شعرهایی دارد که به عقیده ی مثنوی شناس بزرگ علامه جعفری دلالت بر
انرژی و انفجار اتمی دارد
ما رمیت اذ رمیت فتنه ای
صد هزاران خرمن اندر جفنه ای
آفتابی در یکی ذره نهان
ناگهان آن ذره بگشاید دها ن
ذره ذره گردد افلاک و زمین
پیش آن خورشید چون جست از کمین
اما به تحقیق اینجانب این اشعار بیشتر دلالت بر سیاه چاله دارد تا انفجار اتمی
به چند دلیل
اول
جفنه به معنای چاله و چا ه کوچک است که تداعی کننده ی سیاه چاله است
علاوه بر این در بعضی جاها حفنه آمده که به معنی حجم کوچک میان دوکف دست است
دوم
از بیت دوم می توان دریافت که حجم و جرم فراوانی در یک ذره ی کوچک و چگال فشرده شده است
سوم
از ناگهان آن ذره بگشاید دهان می توان نیروی گرانش فوق العاده ی زیاد سیاه چاله ها را دریافت که کهکشانهای اطراف خود را می بلعد
چارم
از بیت آخر متوجه می شویم که افلاک و زمین وقتی که در میدان گرانش نیرومند سیاه چاه قرار بگیرند متلاشی و به صورت ذرات فشرده ی کوچکی در می آیند
تحقیق : غلامعلی نوری
