سلام بر همگی!
آقای ریمان در این هفته متنی برای شم در نظر گرفته نشده بود، این متنی هم که ترجمه کردید متن آقا پیام بود، ولی اشکال نداره! آقا پیام اگه هنوز دست به کار نشدن، لطف کنن متنی که خانم مهسا قرار بود ترجمه کنن را ترجمه کنه!
اون پیشنهاد شما هم خوب بود آقای ریمان! اگه متنش را پیدا کنید و بذارید ممنون میشم!
من هم پبش از آنچه که قرار بود ترجمه کنم را ترجمه کردم! حجم کتاب خیلی زیاده! باید خیلی سریع تر پیش بریم! فقط دوتا پاراگراف دیگه از این فصل مونده! هرچی میریم جولوتر بحثش جالب تر میشه!
خب این متن منه:
Even though each atom in a piece of material tends to hold together as a unit, there’s actually a lot of empty space between the electrons and the cluster of protons and neutrons residing in the middle.
اگرچه هر اتم در یک ماده تمایل دارد به عنوان یک بخش واحد به هم بچسبد، در واقع فضای بسیاری بین الکترون ها و دسته پروتن ها و نترون ها واقعا در مرکز وجود دارد.
This crude model is that of the element carbon, with six protons, six neutrons, and six electrons.
این مدل نا کامل عنصر کربن است که شامل شش پروتن، شش نترون و شش الکترون است
In any atom, the protons and neutrons are very tightly bound together, which is an important quality.
در هر اتم پروتن ها و نترون ها به طور محکم به یکدیگر چسبیده اند که این ویژگی مهمی است
The tightly-bound clump of protons and neutrons in the center of the atom is called the nucleus, and the number of protons in an atom’s nucleus determines its elemental identity: change the number of protons in an atom’s nucleus, and you change the type of atom that it is.
دسته ی محکمِ به هم چسبیده ی نترون ها و پروتن ها در مرکز اتم، هسته نامیده میشود و تعداد پروتن ها در هر هسته ی اتم، هویت آن اتم را مشخص میکند. اگر شما تعداد پروتن ها در هسته ی اتم را تغییر دهید درواقع نوع اتم را تغییر داده اید
In fact, if you could remove three protons from the nucleus of an atom of lead, you will have achieved the old alchemists’ dream of producing an atom of gold!
در واقع اگر شما بتوانید سه پروتن از هسته ی سرب حذف کنید، به رویای کیمیاشناسان قدیم یعنی دستیابی به اتم طلا دست یافت اید
The tight binding of protons in the nucleus is responsible for the stable identity of chemical elements, and the failure of alchemists to achieve their dream.
ثابت بودن هویت شیمیایی عناصر و شکست کیمیاگران در دستیابی به رویایشان دلیلش محکم بودن پروتن ها در هسته است
Neutrons are much less influential on the chemical character and identity of an atom than protons, although they are just as hard to add to or remove from the nucleus, being so tightly bound.
نترون ها نسبت به پروتن ها تاثیر کمتری بر خاصیت شمیمیایی و ماهیت عناصر دارند، درحالی که به قدر کافی محکم هستند که نتوان به راحتی از هسته جدا یا به آن اضاف شوند
If neutrons are added or gained, the atom will still retain the same chemical identity, but its mass will change slightly and it may acquire strange nuclear properties such as radioactivity.
اگر نترون ها کم شوند یا اضاف شوند، ماهیت شیمیایی ثابت میماند ولی جرم آن کمی تغییر میکند و ممکن است که خاصیت هسته ای ناشناسی پیدا کند مانند رادیواکتیو
However, electrons have significantly more freedom to move around in an atom than either protons or neutrons.
به هرحال الکترون ها به طور معنادار نسبت به هردوی پروتن و نترون، آزادی بیشتری برای حرکت در اتم دارند.
In fact, they can be knocked out of their respective positions (even leaving the atom entirely!) by far less energy than what it takes to dislodge particles in the nucleus.
در واقع آن ها میتوانند توسط نیرویی بسیار کمتر از آنچه که برای بیرون راندن ذرات از هسته لازم است از موقعیت فعلی خود بیرون رانده شوند ( حتی ترک اتم به صورت کلی)
If this happens, the atom still retains its chemical identity, but an important imbalance occurs.
اگر این اتفاق بیفتد اتم هنوز ماهیت شیمیایی خود را دارد ولی یک ناهماهنگی مهم پیش می آید
Electrons and protons are unique in the fact that they are attracted to one another over a distance.
الکترون ها و پروتن ها در واقع تنها ذراتی اند که با فاصله از یکدیگر، همدیگر را جذب میکنند!
It is this attraction over distance which causes the attraction between rubbed objects, where electrons are moved away from their original atoms to reside around atoms of another object.
این همان جاذبه ای است که بر دو جسم مالش داده شده اثر میکند، زیرا الکترون ها از اتم اصلی خود به مکانی اطراف اتم شئ دیگر حرکت داده شده اند
Electrons tend to repel other electrons over a distance, as do protons with other protons.
The only reason protons bind together in the nucleus of an atom is because of a much stronger force called the strong nuclear force which has effect only under very short distances.
الکترون ها تمایل دارند الکترون های دیگری که در فاصله ای از آن ها قرار گرفته اند را دفع کنند، همانطور که پروتن ها بر یکدیگر اثر میکنند. تنها دلیلی که پروتن ها در هسته به یکدیگر میچسبند این است که یک نیروی بسیار قوی تر از نیروی دافعه، که نیروی قوی هسته ای نامیده میشود وجود دارد که فقط در فاصله ی بسیار کم موثر است
Because of this attraction/repulsion behavior between individual particles, electrons and protons are said to have opposite electric charges. That is, each electron has a negative charge, and each proton a positive charge.
به دلیل این رفتار جاذبه و دافعه بین ذرات منفرد، گفته میشود که الکترون ها و نترون ها دارای بار الکتریکی مخالف هستند که هر الکترون دارای بار منفی و هر پروتن دارای بار مثبت است
In equal numbers within an atom, they counteract each other’s presence so that the net charge within the atom is zero.
در یک اتم با تعداد مساوی الکترون و پروتن ، آن ها بار حاصل از یکدیگر را خنثی میکنند. بنابراین بار داخل شبکه ی اتم صفر است
This is why the picture of a carbon atom had six electrons: to balance out the electric charge of the six protons in the nucleus.
و این علت آن است که تصویر اتم کربن شش الکترون داشت تا بتواند بار الکتریکی شش پروتن را به تعادل برساند
If electrons leave or extra electrons arrive, the atom’s net electric charge will be imbalanced, leaving the atom ”charged” as a whole, causing it to interact with charged particles and other charged atoms nearby.
اگر الکترون ها ترک کنند یا الکترون های اضافی برسند ، بار شبکه ی اتم نامتعال میگردد. ترک اتم موجب باردار شدن همه ی آن میشود که این خود موجب میشود آن اتم متقابلا با ذرات و دیگر اتم های باردار نزدیک اثر کند.
Neutrons are neither attracted to nor repelled by electrons, protons, or even other neutrons, and are consequently categorized as having no charge at all.
نترون ها توسط الکترون ها و پروتن ها نه کشیده میشود و نه دفع میشود و به طور نتیجه بخش به عنوان عدم بادار بودن تقسیم بندی شده اند
The process of electrons arriving or leaving is exactly what happens when certain combinations of materials are rubbed together:
روند ترک یا رسیدن الکترون ها ، دقیقا اتفاقی است که وقتی دو ماده با ترکیب خاص به یکدیگر مالش داده میشوند رخ میدهد.
Electrons from the atoms of one material are forced by the rubbing to leave their respective atoms and transfer over to the atoms of the other material.
الکترون های اتم های یک ماده توسط مالش مجبور به ترک اتم خود و انتقال به اتم های ماده ی دیگر میشوند.
In other words, electrons comprise the ”fluid” hypothesized by Benjamin Franklin.
به عبارت دیگر الکترون ها توسط بنجامین فرانکلین شامل جریان فرض شده اند.
Concept
نظریه
Cluster
دسته، خوشه
Reside
اقامت داشت، مسکن داشتن
Bound
هم مرز بودن، مجاور بودن
Crude
خام، ناکامل
Tight
محکم
Clump
دسته ، خوشه
Determine
تایین کردن
Identity
هویت
Tend
متمایل بودن
Lead
سرب
Alchemist
کیمیاشناس، کیمیاگر
Binding
آلزام آور، اجباری
Nucleus
هسته
Retain
نگه داشتن، حفظ کردن
Slightly
کمی، اندکی
Acquire
بدستآوردن، اندوختن
Property
خاصیت
Significantly
به طور معنا دار
Respective
مخصوص به خود، مربوط
Knock
کوبیدن
Dislodge
از جای خود بیرون کردن
Imbalance
ناهماهنگی، عدم توازن، عدم تعادل
Bind
به هم چشباندن
Equal
برابر، هم اندازه، مساوی
Contract
خنثی کردن
Presence
حضور، وجود
Net
شبکه
Extra
اضافی
Nearby
کنار، نزدیک
Consequently
به طور نتیجه بخش
Categorized
رسته بندی شده
Combination
ترکیب، آمیزش
Transfer
منتقل کردن، تحویل
Comprise
در برداشتن، شامل بودن
Hypothesize
فرض کردن