اين فيلم توسط استن وينستون كارگرداني شده بود و داستان آن را استفن كينگ [نويسنده ي داستانهاي ترسناك] و مايكل نوشته بودند.طرح فيلم «Ghosts» در ماه مي سال 1994، تأييد شده بود. رسانه ها، خبر همكاري استن وينستون [كه در سال 1978،به عنوان طراح جلوه هاي ويژه ي فيلم ويز با مايكل كار كرده بود] و مايكل را در ساخت نسخه اي موزيكال از روي فيلم تخيلي ”هفت چهره از دكتر استرنج لاو“ منتشر كردند. اما نتيجه ي همكاري آن دو، فيلم «Ghosts» بود.
در 14 ماه مي، فيلم «Ghosts» براي اولين بار در انگلستان اكران شد. اين فيلم همچنين در بسياري از شهرهاي اروپايي نمايش داده شد و بسيار موفق عمل كرد. اين فيلم پيشتر در 5 نوامبر سال 1996 در يازده سينماي برگزيده ي سوني در ايالات متحده، و در 19 دسامبر سال 1996 در توكيو ـ ژاپن، براي اولين بار اكران شده بود. مايكل در اولين اكران فيلم سي و پنج دقيقه اي خود در توكيو حضور داشت.
همچنين در 14 ماه مي سال 1997، اولين آلبوم ميكس مايكل «Blood On The Dance Floor/«HISTORY» In The Mix»، منتشر شد.
اين آلبوم شامل سيزده آهنگ بود. پنج تا از اين آهنگ ها جديد بود و هشت تاي ديگر، آهنگهاي ميكس شده ي آلبوم ««HISTORY»» بودند كه قبلأ عرضه نشده بودند. از آنجا كه مايكل سرگرم برگزاري تور جهاني ««HISTORY»» بود، توليد اين آلبوم نيز در نقاط مختلف دنيا صورت گرفت. ميكس آهنگها توسط بسياري از تهيه كنندگان و سازندگاني كه در اين زمينه فعاليت داشتند، انجام گرفت.
آلبوم «Blood On The Dance Floor/«HISTORY» In The Mix»، موفقيتهاي چشمگيري در سرتاسر دنيا بدست آورد و به تمام منتقدان مايكل ثابت كرد كه آنها اشتباه ميكردند. اين آلبوم، ركوردي ديگر براي مايكل به ارمغان آورد. آلبوم «Blood On The Dance Floor/«HISTORY» In The Mix»، ركورد پر فروش ترين آلبوم ميكس شده ي تمام دورانها را از آن خود كرد و تا به امروز هم اين ركورد را حفظ كرده است.
در 31 ماه مي سال 1997، مايكل قسمت دوم تور ««HISTORY»» را با اجراي كنسرتي كه تمام بليط هايش به فروش رفته بود، در شهر برمن در آلمان، از نو شروع كرد.
در سال 1997، در يك نظر خواهي معلوم شد كه 99% مردم پنج تا شصت و پنج ساله ي جهان، مايكل جكسون را ميشناسند. بنابراين مايكل جكسون به عنوان ”مشهورترين“ انسان كره ي خاكي در تمام دورانها شناخته شد. در دومين رتبه، پاپ ژان پل دوم قرار دارد و رتبه ي سوم از آن الويس پريسلي [ سلطان راك.اَند.رول] است.
در 6 آگوست، فيلم «Ghosts» در مراسم شب افتتاحيه ي جشنواره ي بين المللي فيلم كوتاه پالم اسپرينگز در كاليفرنيا، نمايش داده شد. بروس فسير، جشنواره را در مقاله اي كه روز بعد در دزرت سان، به چاپ رسيد، اينگونه توصيف كرد:”اين جشنواره، استعداد نهاني مايكل جكسون را براي ساختن فيلمهاي كوتاه، به همه نشان داد. قريب به چهار صد و پنجاه نفر در سالن پالم اسپرينگ جمع شده بودند تا يك فيلم دو ساعت و نيمه به اضافه ي فيلم موزيكال چهل دقيقه اي مايكل جكسون را ببينند و به اظهارات كارگردان آن، استن وينستون گوش دهند. مراسم آن شب با تمجيد و ستايش از مايكل جكسون به پايان رسيد. جلوه هاي ويژه ي فيلم و مهارتي كه مايكل با بازي كردن در نقشهاي اصلي و با ظواهر و صداهاي متفاوت به نمايش گذاشته بود، در جمعيت همهمه به پا كرد. وينستون گفت: اين فيلم در اروپا بسيار موفق بوده است اما نميتوان در ايالات متحده براي آن تبليغ كرد. زيرا مردم اينجا هر چه را كه درباره ي مايكل ميخوانند، باور ميكنند. من اينجا مي ايستم و به همه ميگويم كه مايكل جكسون واقعا مرد بسيار بزرگي است.“
در 12 سپتامبر 1997 شبكه اي.بي.سي مصاحبه اي را به بهانه ي درگذشت پرنسس دايانا، با مايكل ترتيب داد.
اين مصاحبه در هتل جورج وي در پاريس ضبط و در ساير كشورها مانند آلمان ، كانادا و استراليا پخش شد. در اين مصاحبه مايكل با آرامش بيشتر و احتياط كمتري نسبت به مصاحبه هاي قبلي حاضر شد.
او بشاش بود و در طي مدت زمان كوتاه بيست دقيقه اي اين مصاحبه، طيف كاملي از حالات و احساسات را به نمايش گذاشت و با استفاده از لحن صدا و زير و بم ساختن آن، حركات بدن و حالات چهره؛ غم، ترس، نفرت، عصبانيت، شوخي، قطعييت، دست پاچگي، جديت، شادي، عشق، لذت و شعف را نشان مي داد.
يك قسمت بامزه و غافلگير كننده ي ديگر نيز وجود داشت ـ استفاده از تقليد صدا براي هرچه بيشتر تأثير بخشيدن به صحبتهايش ـ
مايكل با استفاده از جعبه ي صداي خودش، بطور تصادفي اما تأثير گذار، صداهاي اجسامي را براي تأكيد در صحبتهايش، تقليد ميكرد.صداهايي ماننند دوربين اتوماتيكي كه پشت سر هم و بدون وقفه در حال عكسبرداري است، صداي موتور اسكوتر در حال مسابقه دادن و صداي زدن كليد چراغ برق.
باربارا والترز پس از مصاحبه مايكل را جذاب و مليح توصيف كرد.
در 15 اكتبر سال 1997، تور ««HISTORY»» با كنسرتي كه تمام بليطهايش به فروش رفته بود، در دوربان - آفريقاي جنوبي به پايان رسيد.
تور«History» مايكل جكسون به دور دنيا، تمام ركوردهاي گذشته را شكست. اين تور، بزرگ ترين توري است كه يك صحنه گردان به تنهايي برگزار كرده است. اين تور همچنين ركورد افسانه اي گروه رولينگ استون را شكست.
چهار و نيم ميليون طرفدار مشتاق، تور «HISTORY» را در هر پنج قاره ي جهان، در پنجاه و شش شهر و در هشتاد و دو كنسرت همراهي كردند.
مايكل با تور «HISTORY»، ركورد خود را كه براي تور «Dangerous» بدست آورده بود، شكست. مايكل تور «HISTORY» را بر روي بزرگترين صحنه هايي كه تا آن زمان كسي بر روي آنها برنامه اجرا نكرده بود، برگزار كرد. اين ”مگا شوها“، دربردارنده ي جلوه هاي ويژه نيز بودند كه توسط شعبده بازان نامي، ديويد كاپرفيلد ، سيگريد و روي ترتيب داده شده بودند.
در طول مدتي كه قسمت دوم تور «HISTORY» برگزار ميشد، مايكل چهل كنسرت اجرا كرد. درآمد كلي حاصل از اين كنسرتها، بالغ بر هشتاد و سه و نيم ميليون دلار آمريكا بود و بيشتر از 2.035.189 نفر در آن حضور داشتند. بطور ميانگين ميتوان درآمد ناخالص هر كنسرت را 2.087.853 دلار آمريكا برآورد كرد. و متوسط تعداد تماشاچيان را پنجاه هزار و هشتصد و هشتاد نفر در هر كنسرت تخمين زد. اين آمار تنها مربوط به قسمت دوم تور «HISTORY» است!
مايكل، در مصاحبه اي با مجله ي لايف كه در 24 نوامبر 1997 وارد دكه هاي روزنامه فروشي شد، خبر هيجان انگيزي را فاش كرد. مايكل گفت كه او و دبي در انتظار تولد فرزند دومشان هستند. او همچنين در اين مصاحبه عنوان كرد كه پدر خوانده و مادر خوانده ي پسرش ”پرينس“، مكالي كالكين و اليزابت تيلور هستند.
در 11 فوريه سال 1998، خبر نامزدي مايكل براي دريافت جايزه ي صلح نوبل سال 1998، منتشر شد. مايكل به همراه پاپ ژان پل دوم و بيل كلينتون در بين يكصد و سي نامزد دريافت اين جايزه قرار داشت.
نامزدهاي دريافت جايزه ي صلح نوبل، ميتوانند توسط اعضاي كميته ي نروژي نوبل، اعضاي مجلس و دولت، برندگان قبلي اين جايزه و پروفسورهاي تاريخ، فلسفه و علوم سياسي، شاغل در دانشگاهها، معرفي شوند. جايزه ي صلح نوبل در روز 10 دسامبر، سالروز درگذشت آلفرد نوبل، مخترع ديناميت و در اسلو اهدا ميشود. نوبل وصيت كرده بود كه پس از مرگش، سرمايه ي او را صرف اعطاي جوايز كنند.
اين جايزه به مايكل جكسون اعطا نشد. اما نامزد دريافت جايزه ي صلح نوبل شدن هم افتخار بسيار بزرگي است.
در طي برگزاري دومين جشن بين المللي سالانه ي انيميشن، در فوريه سال 1998 در پاسادنا - كاليفرنيا، مت گوريننگ، خالق كارتون ”خانواده ي سيمپسون“، فاش كرد كه در سال 1991، از صداي مايكل در قسمتي از اين كارتون به نام ”بابا ي خشك بد اخلاق“ استفاده شده بود. اما در تيتراژ اسم مستعار ”جان جي اسميت“ ذكر شده و نام اصلي فردي كه به جاي شخصيت كارتوني صحبت ميكرد، تا آن زمان مخفي مانده بود. مت گوريننگ همچنين افشا كرد كه آهنگ «Do The Bartman» توسط مايكل ساخته شده بود. اين آهنگ در سال 1991، همراه با ديگر آهنگهاي كارتون ”خانواده ي سيمپسون“ بر روي آلبومي با نام ”خانواده ي سيمپسون آهنگهاي بلوز ميخواند“ عرضه شده بود.
مت گوريننگ: ”اين هميشه براي من شگفت آور بود كه هيچ كس نفهميد كه مايكل آن آهنگ را نوشته است. او يكي از طرفداران پروپا قرص اين نمايش بود.“
برايان لورن، تهيه كننده ي اين آهنگ، در مصاحبه اي گفت كه مايكل همچنين آواز پس زمينه ي اين كارتون، «Do The Bartman»، را همراه با او خوانده است.
مجله ي تايم در تاريخ 9 مارس سال 1998، هفتاد و پنجمين سالگرد تأسيسش را با انتشار شماره اي تركيبي از مطالبي كه در هفتاد و پنج سال گذشته در مجله منتشر شده بود، جشن گرفت. طرح روي جلد اين شماره، مجموعه اي از طرحهاي شماره هاي پيشين بود. در ميان آنها، طرحي كه در 19 مارس سال 1984، از مايكل جكسون با عنوان ”چرا او هيجان انگيز است“ (Why He's A Thriller)، بر روي جلد مجله چاپ شده بود، نيز به چشم ميخورد.
آن شماره با طرحي كه از مايكل بر روي جلدش داشت، به پنجمين شماره ي پر فروش مجله ي تايم در تاريخ انتشارش مبدل شد. شماره اي كه پس از مرگ پرنسس دايانا منتشر گرديد، در رتبه ي اول قرار دارد. به عقيده ي بسياري از مردم، طرح روي جلد مجله ي تايم بودن، دستاورد بسيار مهمي است.
در ساعت 6:26 دقيقه ي صبح روز 3 آپريل سال 1998، ”پاريس مايكل كاترين جكسون“، فرزند دوم مايكل و دبي، با وزن هفت پوند و هفت اونس، معادل 3.374 كيلو گرم و قد بيست اينچ و نيم، معادل 53.3 سانتيمتر، به دنيا آمد.
دبي در مصاحبه اي گفت: ”من ميخواستم اسم مايكل را بر روي او بگذارم، اما مايكل مخالفت كرد. بنابراين تصميم گرفتيم نام او را ”پاريس“ بگذاريم، زيرا من در پاريس باردار شده بودم. و بعد ”مايكل“ زيرا من واقعأ ميخواستم كه اسم مايكل رويش باشد. و ”كاترين“ زيرا نام مادر مايكل است.“
در 17 ماه مي، مايكل در نشست اقتصادي بيش از شصت كشور آفريقاي جنوبي، درباره ي حقوق كودكان سخنراني كرد. او گفت: ”ما با آسيب پذير ترين قشر جامعه، همانند انسانهايي بدون رحم و شفقت و عشق رفتار ميكنيم. كودكان جهان كسي را ندارند كه از جانب آنان سخن بگويد. آنها بي صدا هستند. ما با بيرحمي هايي كه در حق بچه ها انجام ميگيرد، آشناييم. سو استفاده هاي جنسي و جسمي، بهره كشي و كار كودكان، نداشتن امكان تحصيل. ما احساس شرم، عصبانيت و ترس ميكنيم. اما هيچ كاري انجام نميدهيم. هيچ كاري. هم اكنون بيش از يكصد ميليون كودك در جهان بي سرپناه هستند. در شرايطي كه اقتصاد جهاني در حال پيشرفت است، شما سران كشوري تصميم داريد چگونه با اين معضلات كنار بياييد و آنها را حل كنيد؟ من و شريكم، دن باردن، بازرگان آمريكايي، تصميم داريم كه مردان عمل باشيم و براي توانمند سازي مردم كه در نهايت به نفع زندگي كودكان است، بر روي سرمايه گذاري جهاني حساب ميكنيم، و از سران كشورهايي كه امروز در اينجا حضور دارند، درخواست ميكنيم كه از اين ابتكار عمل مهم، حمايت كرده و به آن ياري برسانند.“
در نوامبر سال 1998، روزنامه ي انگليسي ميرر، در شماره اي از مايكل جكسون به دليل چاپ مطالب واهي در مقاله اي به نام ”آينه“ در سال 1992، عذر خواهي كرد. توافق خارج از دادگاهي در رابطه با شكايت مايكل از روزنامه ي ميرر به عمل آمد و موضوع فيصله يافت.
متن عذر خواهي به قرار زير بود:
”در سال 1992، پيش از آغاز تور «Dangerous» ما عكسهايي را از مايكل جكسون در روزنامه به چاپ رسانديم، به خصوص عكسهايي كه مربوط به نماي نزديك از صورت و بيني او بود. ما به اين موضوع اشاره كرديم كه اين عكسها صورت او را از شكل افتاده نشان ميدادند. او سريعا عليه ما شكايت كرد و اين ادعاها را به شدت رد نمود. در جريان مذاكرات، ما به تازگي به همراه يك متخصص برجسته ي جراحي پلاستيك، به لس آنجلس رفتيم تا صورت او را از نزديك مشاهده كنيم. معاينات ثابت كرد كه صورت او در حقيقت از شكل نيافتاده است. در نتيجه وكيل ما با وكيل آقاي جكسون ملاقات كرد و با بحث و گفتگوي بسيار، در نهايت توافقنامه ي محرمانه اي، خارج از دادگاه، بين طرفين امضا شد كه به مذاكرات قانوني، با تاخير، پايان داد. و هر دو طرف از اين بابت خوشنود هستند.ما نيز از ادعاهاي مطرح شده در روزنامه مبني بر از شكل افتادن صورت وي، عذر خواهي كرديم. ما با چشم خودمان ديديم كه چنين چيزي به هيچ وجه حقيقت ندارد. شب گذشته، هر دو طرف از سازش در مورد اين دادخواهي، اظهار رضايت كردند.“
در 12 دسامبر سال 1998، مايكل در مراسم باشكوه افتتاحيه ي برجهاي سلطنتي چهار صد و پنجاه ميليون دلاري آتلانتيس، واقع در جزيره ي پارادايز در باهاماس حضور يافت.
مايكل آهنگ «Heal The World» را اجرا كرد. استيو واندر، ناتالي كل، انتايس، توين كمبل، جيمز اينگرام و استفاني ميلز، از ديگر اجرا كنندگان بودند. لئوناردو ديكاپريو، جوليا رابرتز، اپرا وينفري، سيدني پويتير، دونالد ترامپ، دنزل واشنگتن و كويينسي جونز در ميان يك هزار و ششصد مهمان دعوت شده به جشن ”طلوع آتلانتيس” حضور داشتند.
