Printable View
نزن تن را که زن
ازهجوم نگاه ات تا فاصله دستها
چوب می خورد
واژه ها پرتاب سنگ است ومی خورد به تنش
تنی که فرسوده تر از قبل
بهانه را جای خوبی نگذاشته
خجالت می کشد ازخدا
و خدا خدا می کند
نيفتد نگاهش به حسی ناتمام
با سيب های نچيده ای که رانده شده
به انتهای انتحار خودش
نزن
که
زن ...
نگاهم میل طغیان دارد ا مشب
گلویم بغض باران دارد امشب
برای خلوت خود همزبانی
دل من چشم گریان دارد امشب
خواهش میکنم
============
با نیازی که رنگ میگیرد
در تن شاخه های خشک و سیاه
دل گمراه من چه خواهد کرد؟
با نسیمی که میتراود از آن
بوی
بوی عشق کبوتر های وحشی
نفس عطر های سر گردان
نگاهی کن دل رنجور خود را
زدی تا پای آخر زور خود را
نفسها را رساندی گرچه بر لب
به دستت کندی آخر گور خود را
ای یار بگو چرا جهانی
دشمن شده با دلم چنانی
یه روزی از روزای دور ، با هم بودیم ، ما ،ما بودیم. خسته شدی ...نقل قول:
رفتی ولی این رو بدون ، بدون تو حتی یه روز از اون روزا ؛ نمیره از خاطر من ؛ حتی یه روز از زندگیم ؛ نمیگذره بدون
غم...
می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را******** زنده کن در می پرستی سنت پرویز را
آه که از رسم زمانه ؛ با می خوشخوار سبک نیز نتوان رست ...
این چه اندوه ست در این دنیا ؛ که ما را دست و پا بست؟؟
توبه و پرهیز کردم ننگرم زین بیش من ********* زلف جان آویز را یا چشم رنگ آمیز را
آخر هم از این فراق و دوری
مرگم ندهد به من امانی
یک شب از
فرط غم خاطره ها
دست کولک مرا
برد به دنیای شب بی خبری
دل من
همگذر باد
به دریای شب حادثه شد
نفسم قصد جدایی
بنمود از بدنم
چونکه دیدم
ثمر راغب خون
رحمت همیاری نیست
اثر کوه یخی
در قدم سرد زمستان
نظر مرده ی یخ
تن زیبای شقایق را
بی دغدغه
در خاک نهاد
دارم من از فراقش در ديده صد علامت
ليست دموع عيني هذا لنا العلامه
هر نُتی که از عشق سخن بگوید زیباست
حالا
سمفونی پنجم بتهوون باشد
یا زنگ تلفنی که در انتظار صدای توست...
تو را من چشم در راهم
تو را من چشم در راهم شباهنگام
که میگرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
موج رنگين افق پايان نداشت
آسمان از عطر روز آكنده بود
گرد ما گوئی حرير ابرها
پرده ای نيلوفری افكنده بود
درمان درد دوری آن یار میکنم
وقتی که میل سبزه و گلزار میکنم
چون شد شکسته کشتی صبر من در آب عشق
خود را بهرچه هست گرفتار میکنم
مرنجان دلم را كه اين مرغ وحشي
ز بامي كه برخواست مشكل نشيند
دل برگرفتی از برم ای دوست دست گیر
کز دست می‌رود سرم ای دوست دست گیر
شرطست دستگیری درمندگان و من
هر روز ناتوان ترم ای دوست دست گیر
روی كاشی های ايوان دست نور
سايه هامان را شتابان می كشيد
موج رنگين افق پايان نداشت
آسمان از عطر روز آكنده بود
گرد ما گوئی حرير ابرها
پرده ای نيلوفری افكنده بود
در این خانه
جای سخن نیست
زبا بستم
عمری گذشت
مرا از این خانه
به باغ ببر
سرنوشت من
به بدگمانی
به خوناب دل
خاموشی لب
اشک های من بسته
بر صورت من است
هیچکس یورش دل را
در خانه ندید
در شب اكنون چيزي مي گذرد
ماه سرخ است و مشوش
و بر اين بام كه هر لحظه درو بيم فروريختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظه ي باريدن را گويي منتظرند...
دیگر پیامی از تو مرا نارد
این ابرهای تیره طوفنزا
زین پس به زخم کهنه نمک پاشد
مهتاب سرد و زمزمه دریا
اگر کردی بهارا یاد ما را
هوای کوی غم آباد مارا
بگیر از کوچۀ دلگیر پائیز
سراغ منزل فریاد ما را
آنقدر تنها ماندم
که سخن بر گوشه لبانم خشکيد
و آنقدر غم را به سکوت گفتم
که در گوشه دلم لختيد
و تنها خونابه اش
چکه چکه
گونه هايم را به نم کشيد
به غربتم و آشنايم نيست
غروبي سرد و سکوتي سياه
چونان سايه اي سنگين
سراسر سرنوشتم را فرا گرفته
سرخ سيمايم
نه از سرخاب
که از سوز سرماي سخت سرزمين سالوسيان
و تو اي عزيز
تو که مي داني چنينم
چرا مهر سکوت بر لبانت زده اي
یقین دارم ز قرآن سر بریدند
هم از دین هم ز ایمان سر بریدند
اگر چه آب مهر مادرت بود
تورا با کام عطشان سر بریدند
دلبر اگر هزار بود
دل بر آن یکی بند ............
در کنار رودخانه مي پلکد سنگ پشت پير
روز، روز آفتابي ست
صحنه ي آييش گرم است .
سنگ پشت پير در دامان گرم آفتابش مي لمد، آسوده مي خوابد
در کنار رودخانه .
در کنار رودخانه من فقط هستم
خسته ي درد تمنا ،
چشم در راه آفتابم را .
چشم من اما
لحظه اي او را نمي يابد .
آفتاب من
روي پوشيده است از من در ميان آبهاي دور
آفتابي گشته بر من هر چه از هر جا
از درنگ من ،
يا شتاب من ،
آفتابي نيست تنها آفتاب من
در کنار رودخانه ...
هیشه مانده ام خیره به راهت
شد این دل تشنه ی شط نگاهت
تمام جسم و روح مرد عاشق
فدای چشمهای مثل ماهت
=======================
برای آخرین بار از دوستان میخوام که از اشعار مناسب برای تاپیک مشاعره استفاده کنند
با شعرهای سپید و بی وزنشون نظم و عنوان این تاپیک رو به هم زدند
هر چند بی فایده هست
!!!!!!!!!!
نقل قول:
دلبر اگر هزار بود
دل بر آن یکیست ............
پیش از آنی که به هر بی سروپا دل بندمنقل قول:
امشب که ماه انجمن دلبران یکیست
دلبر اگر هزار بود دل بر آن یکیست
کمکم کن که به مردان خدا دل بندم
من که باید به بقای عبدی ره یابم
آخر از چیست که بر اهل فنا دل بندم
هیچکس از من غفلت زده پرسش نکند
که چرا بر سخن اهل خطا دل بندم
من که باید به عنایات تو دل خوش دارم
به چنین نفس بد اندیش چرا دل بندم
جسم و جانم شده بازیچه شیطانکها
مگذارید به فرمان هوا دل بندم ....
نه به قدرت طلبان،نه به سیاست زدگان ،
جای آن است کمی بر صلحا دل بندم
درد عصیان سرطان دل بیمارم شد
کو طبیبی که ز لطفش به شفا دل بندم
دل نا اهل مرا خود به طبیبی بفرست
من نه آنم که به درمان و دوا دل بندم
من که در راه خودت تربت دلبر جویم
به کجا جز حرم کرب و بلا دل بندم
شهدا کرب بلایی شدهی واقعیند
بگذارید به یاد شهدا دل بندم
مرغ عشق سحری گشته دلم میخواند
ای گل فاطمیان آه بیا دلبندم
من اين جا بس دلم تنگ است
و هر سازي كه مي بينم بد آهنگ است
بيا ره توشه بر داريم
قدم در راه بي برگشت بگذاريم
ببينيم آسمان در هر كجا
آيا همين رنگ است؟
تو را میخواهم و دانم که هرگز
به کام دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف و روشن
من این کنج قفس، مرغی اسیرم
مرغی دیدم نشسته بر باره طوس
بر پیش نهاده کله کیکاوس
با کله همی گفت که افسوس افسوس
کو بانگ جرس ها و کجا ناله کوس
سرود هستی را
با ترنم صدای تو
فریاد خواهم زد
من در هیاهوی
باد و باران
در ترنم یک سکوت
نقش تو را با مداد
رنگانگ آرزوها
هاشور خواهم زد
دلی شکسته تر از نای نی لبک دارم
یواش! دست نزن! شیشه ام ترک دارم
چه قدر وسوسه در چشم انتخاب من است
که بر صداقت آیینه نیز شک دارم
رفیق! بار غریبی به دوش من ماند ست
که احتیاج به یک دوست یک کمک دارم
صدا زدم که: به من در قبال سکه ی زخم
چه می دهید؟ یکی گفت: من نمک دارم
من و تو هردو غریبیم و آشنای سکوت
خوشم به این که غمی با تو مشترک دارم
میهمان پر در آن کعبه که با زر بزند
کعبه کو تا که بیاید به درم در بزند
میشناسم به خدا کعبه حسنی را من
کهبیاید به فقیران زمین سر بزند
دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی
يادگار روزها و شب هاي وصل؟
اتصالي با جهان بي كران؟
اتفاق كوچه هاي تنگ شهر؟
التماس روزهاي زرد رنگ؟
يا غرور بي بديل سبز و گرم؟
مشكل ما درد نان تنها نبود؛
حتم دارم كه خدا آنجا نبود!!!
باز آواز درشت دوره گرد ...
پرده انديشه ام را پاره كرد :
دوره گردم ، كهنه قالي ميخرم
دست دوم جنس عالي ميخرم
خواهرم بي روسري بيرون دويد؛
گفت: آقا سفره خالي ميخريد!!!
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
در بستنِ پيمان ما
تنها گواه ما شد خدا
تا اين جهان، بر پا بود
اين عشق ما بماند بجا
اي ساربان کجا مي روي
ليلاي من چرا مي بري
***
دانلود ساربان محسن نامجو
http://tinyurl.com/4jy8eu