شعر گمنام

قلکـــــ ـــ ـ بغض هایم را که بشکنـــم

باز

ناز تــو را خواهم خریــد

و یک بستــه مداد رنگیــــ ـــ ـ ..

و با هر رنگـش

باز

ناز تـــو را خواهــــ ــ ـم کشیـد ..

اين پياده مي شود آن وزير ميشود
صفحه چشيده ميشود دار و گيرميشود
اين يكي فداي شاه آن يكي فداي رخ
در پيادگان چه زود مرگ و مير ميشود
فيل كج روي كند اين سرشت فيلهاست
كج روي در اين مقام دلپذير ميشود
اسب خيز مي زند جست وخيز كاراوست
جست و خيز اگر نكرد دستگير ميشود
آن پياده ضعيف راست راست مي رود
كج اگر كه ميخورد ناگزير ميشود
هركه ناگزير شد نان كج براو حلال
اين پياده قانع است زود سير ميشود
آن وزير مي كشد،آن وزير ميخورد
خورد برد او چه زود چشمگير ميشود
ناگهان كنار شاه خانه بند ميشود
زير پاي فيل ، پهن چون خمير ميشود
آن پياده ضعيف عاقبت رسيده است
هرچه خواست ميشود،گرچه دير ميشود
اين پياده ، آن وزير ... انتهاي بازي است
اين وزير ميشود،آن به زير ميشود

نه من درخت نبودمــــ ـــ ـ !

سایه ی دختركــــ از یاد رفته ای بودمــــــ ـــ ـ

كه هر شبــــــ ـــ ـ در روایتی دنبال خــود می گشتــم !

حسین پناهی

هَنــــــ ـــ ـوز هَم میتونـــَم حستــــــ ـــ ـ کُنم
میونِ هــِـــزار نَفر دیگه..

مثل باد ســـــ ـــ ـرد پاییــــ ـــ ـز
غــــــــ ــــــ ــم لعنتی بـه مـــن زد ..
حتــی باغبون نفهمیـــــ ـــ ـد
که چه آفتــــ ـــ ـی به مـن زد ..

ا مـروز عـا شـقـى سـرمـایـه مـى خـواهـد ;

و قـت ِ آ زاد و حـواس ِ جـمـع

كـه مـن نـدارم ! ! !

حـوصـلـه ام كـم است ,

مـشـغـلـه ام زیـاد ;

و مـى خـواهـم سـر بـه تـن ِ هـیـچ رویـایـى نـبـاشـد . . . /

حتا لبخند که می زنی
اندوه پشت چشمان توست
پس، بیچاره من

همیشــــ ـــ ـه از آمدن ِ نــ بر سر کلماتــــــ ـــ ـ مـی ترسیــدَم !
نـ داشتن ِ تو ...نـ بودن ِ تو ...
نـ ماندن ِ تو ...
.
.
.
کــاش اینبــار حداقل دل ِ واژه برایــــ ـــ ـم می سوختـــــ ـــ ـ
و خبــری مـی داد از
نـ رفتن ِ تـــو ..

عشقــی اگـــــ ــــ ـر وجود داشتـــه باشـــد

اولویتـــــ ـــ ـ زندگــــی آدم می شـــود ..

پس

نگو عاشقمی

وقتی به فکر همه هستـــی

جــــــ ـــ ـز من ..

بکارت چشمهایم
از همان روز نخست خدشه دار بود .
بد گریه میکنم گاهی ...
میفهمی ...؟
بد !...!