شعر گمنام

من براي سالها مي نويسم سالها بعد که چشمان تو عاشق مي شوند افسوس که قصه مادربزرگ درست بود هميشه يکي بود و يکي نبود.

آی عاشقای بی گناه ، ما همه زرد و بی کسیم
تنهاییم عین آسمون ، آواره ایم عین نسیم
همه باید یاد بگیریم که مثل مجنون بزرگ
عاشق هر کسی بشیم ، آخر بهش نمی رسیم

ضرب المثل دروغ می گه
نه ... دل به دل را نداره
عاشق و طردش می کنن
تو هیچ دلی جا نداره

از باران، باريدن را آموختم از بغض نباريدن را، از اشک چکيدن را، از شعر جوشيدن را، از چشم گريستن را، از عمر هستن و نيستن را، و از همه ي شما در تمام عمر با عشق زيستن را، پس ... بياييد همه با هم بلند فرياد کشيم و بخوانيم. تا قله ي بلند عشق پرواز خواهيم کرد

این چـــــــه داستانیستـــ که میخوانی

از پایانـــــش که میگـــویی

مــــاجرای من آغـــــاز می شود

"شهاب مقربین"

از بــــس باران خورده ام

در و دیــــــوار شعرهایم باد کرده اند

امــــــــا

نه میگذاری بروم

نه می مانـــــی

تا سقف خیـــــالم را تعمیر کنــــــی

"مهدی جابری"

روزهـــــــای محـــــــال

بر تـــــــن تقویم انتظــــار ورق می خورنـــــــد

به امیـــــــــد

کبیسه ای

که در راه استــــــــــ

"سمیه مشتاقی"

ما چقدر دير متوجه مي شويم که زندگي يعني همان روزهايي که زود گذشتن آن را آرزو مي کنيم.....

مـــی پـُــرسی روبه راهـــی ؟

آری ،،، امــا

نگفتــی از کـــدام راه مـــی آیی ؟!

چشمــــانم خستهــــ استــــــــ

و نبض ذهنــــــم افتاده . .

کاش نگاهتـــــــ

یکــــــ قدم نزدیکـــــتر بود . .

اي بزرگ موندني / اي طلايه دار روز / سايه گستر رو تنه از گذشته تا هنوز
اي صدات صداي نور / تو شب بوسيدني / اي سخاوته غمت بهترين بوسيدني
واسه اين شرقي تن داده به باد / تو شقاوت شب قرن يخي / تو شكوفايي تاريخ مني
اگه شعرم زمزمه / توي بازار صداس / تپش قلبم اگه پچ پچ شاپرك هاست
تو رو فرياد ميزنم / اي كه معجزه گري / اي كه اين شبزده رو به سپيده ميبري

اي تو ياور بزرگ همه قلب هاي شكسته / اي تو مرهم عزيز هرچي دست پينه بسته
رو كدوم قله نشستي؟! / تو كه دنيا زير پاته / غصه ي دست هاي خالي لرزش پاك صداته!

توي قرن دود و آهن ... تو رسول گل و نوري ... تو عطوفت مسلم ... تو حقيقت غروري

تو مفسر محبت ... تو طلايه دار صبحي ... تو خوده سردار صبحي
اسم تو اسم شب من به شكوه اسم اعظم متبرك و عزيزي ... مثل سجده گاه آدم !