اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

بین ما نه دشت های پونه بود
نه آبشار و نه تصنیف
می دانم...
در باور تو اما،
سنگ خاطراتی بود
که دیوار می ساخت و دیوار
و من دلواپس قناری های قندیل بسته بودم
خفاش نمایانی
در غار سال هایی که می گذشت بی آواز...
خودم را نه
حرفم را نه
عشقم را نه
من از اثبات می ترسم!
اما دوستی من و انتظار
چه دیرین... چه صبور
برای چشم هایت که بخندد
نه برای من
نه به روی من
که به روی آفتاب...

شال آبی
"پریسا محمودپور"

من خود تنهایی را انتخاب کرده ام!
تنهایی نزدیکترین فاصله ی من تا من است!
تنهاییم نه از آنروست
که در انتظار کسی به سر می برم و تاب می آورمَش، نه!
من تنها
اعتمادم را از دست داده ام!

"مصطفی زاهدی"

تنهایی
انتظار
پیاده رو
هرچه دارم طول دارند
دیگر عرضی ندارم

من از جایِ خالی ات
شاعرِ نبودن ها شدم
تو هم باشی ,
شعرِ نیستِ دیگری را می گویم .



شـهریار بـهروز
زمستان 1391

ميان اين همه فرض هاى به درد نخور دنيا...
فرض كن تو هنوزم دوستم دارى...
و يكى از همين پنجشنبه ها...
دلت برايم تنگ ميشود...
فرض كن...
هيچ وقت نرفته اى...
و تمام اين ساعتها كه نبودى...
شوخى كرده اى...
فرض كن
دنيا هنوز به ادم هاى خيال پرداز وفادار است....
و تو...
ميان چند ميليارد احتمال موجود...
همين پنجشنبه...
دلت براى من تنگ مى شود...

هیچ پروازی
بخاطر دلتنگی مسافرش
لغو نمیشود...

وقتی می‌گویند "نیست"
کاغذ را گفته باشند یا برق را
فرق ندارد
من یاد تو می‌افتم...

علیرضاروشن

امان از این دل که داد

فغان از این دل که داد

بدست شیرین عنان فرهاد

که سر به حسرت نهاد

به کوی معشوق خویش جان داد

ای داد از این فریاد از این دل من

کاین دل شده سربار مشکل من

ریزد ز بس از دیده قطره قطره

افتاده روی دجله منزل من

رحمی که از پا افتادم ای دل

کردی تو آخر فرهادم ای دل

برافکندی بنیادم ای دل

آخر دادی بر بادم ای دل


محمد علی امیرجاهد

هیچ وقت کسی رو پس نزن
که دوستت داره
به فکرته
و نگرانته
چون یک روز
بیدار میشی و می بینی
ماه رو از دست دادی
وقتی که داشتی
ستاره ها رو می شمردی...

خستگی ام را تازه نکن
از تو تا من سال های نوری راه است
که به هفته نکشیده
کاسه کوزه ها را می شکنیم
و ساعت ساز
نمی تواند ما را به هم برساند
.
.