شعر گمنام

گم کن مرا وفکر کن اصلا نبوده ام
غرقم کن وخيال کن اين من نبوده ام
اصلا بگو نديده ونشنيده ای مرا
اصلا بگو مجاز به بودن نبوده ام
دور سر تو گشته ام و پرت...هيچوقت
دلگير از مرام فلاخن نبوده ام
نشکن مرا...زياد مزاحم نميشوم
تا بوده ام وبال به گردن نبوده ام
انکار کن مرا ومن اقرار ميکنم:
يک لحظه در تصور اين زن نبوده ام

پل زیادست، ولی

لذت راه کسی بُرد

که از رود گذشت.

با این کهـــــــــ هیچ تقویمی
فصل پنجم را
به رسمیتـــــــ نمی شناسد !
اما باور کن ...
برای من
فصل پنجمـــــــ
پایان تو بود ...
کهــــــ بودنمـــــ را زیر سوال برد ..

آسمون رو بی تو خط خطی کردم
چجوری می تونی انقده بد شی؟

سکوت قلبتو بشکن و برگرد
نزار این فاصله بیشتر از این شه

نمیخوام مثل گذشته که رفتی
دوباره آخر قصه همین شه

.
.
.
.
قطعه ای به زیبایی و ظرافت روزگاری نواخته شد....
آن قطعه گرچه کوتاه بود،ولی بر عمق دل عاشقان تابیده شد....
در گذر بی رحم زمان،آن قطعه نیز به ورطه فراموشی سپرده شد....
از آن زمان به بعد، سکوتی مبهم در دل ها آکنده شد...
.
.
.
.
از خودم

همه می گفتند خود شیطان است...

من از " او " یک فرشته ساختم!...

حال بگو...

کی خداتر است!؟...

پرواز، کنسل شد

یوسف به کنعان ماند

عشق زلیخا خود بخود وِل شد.

هرگز ، هرگز عشقم را به باد ندادم

هرگز حس غريب با تو نفس كشيدن را بر ديوار تنهاي اتاقم قاب نكردم

من عاشق بودم اين يك حقيقت بود

حقيقت هميشه مصلوب است

من عاشق بودم

اين يك راز بود...

بر نیمکتـــــــــ اولین قرارمان
جای تو نشستهــــ ام ..

.
.

تا جای خودمـــ خالیـــــــــ باشد ..

روزهاست كه مي‌خوانم
هر روز مي‌خوانم
تكرار مي‌كنم، مرور مي‌كنم
و باز مي‌خوانم
اما هنوز اول خطم
درست مثل كسي كه تا به حال منطق نخوانده است

اين چه سري است؟
نمي‌دانم!
كه چه طور منطق ندانسته
فلسفه‌ي عميق چشمان تو را
از حفظم؟!