شعر گمنام

گفتم که می روی . . .
یادت هست ؟
گفتی که می مانم . . .
تا به ابد . . .
بر می گردم . .
کسی کنار من نیست . . .
دستهایم خالیست . .
خنده های تو از دور دست می آید . . .
و دیگر کنار من کسی نیست . . .

آدم برفی ها را

از بغض

به پائين پرت می کنند !

روی تن يخ زده

دست و پا می شکنند !

و در شعارهايشان

آفتاب را مقصر می انگارند !

---------- Post added at 12:58 AM ---------- Previous post was at 12:56 AM ----------

فعل تو بهترین است ،
حتی اگر رفتن باشد !!!

اشک در چشمهایم یخ زده
با حرارت نگاهت
شبنم را
به گلگونه هایم بیاویز
رگ هایم
از نفس های تو لبریز است
و ریشه هایم
از صلابت عشقت پابرجا

مي خوابم
و در ملحفه هاي سفيد غرق مي شوم
رايحه اي آبي مي شود و
لاي موهايم تاب مي خورد
مي لرزم .
كسي چه مي فهمد
جهان شلوغ تر از آن است
كه مردم
تولد عيسي ديگري را باور كنند !

در خاليِ گلو
بغضي نشسته بود
قلب مرا، غم و-
غصه، شكسته بود
باور نمي‌كنم
يك‌باره آمدي
بر لحظه‌هاي من
رنگ خوشي زدي
هرگز نمي‌دهم
اين لحظه را ز دست
زيبا و ديدني
خوب است، هرچه هست
از من كه با توام
اين لحظه را نگير
مي‌خواهمت چه زود
مي‌خواهمت چه دير!

نگاهِ تو را شعر می‌کنم


کودکان می‌خوانند.


پلک نبند


قحطِ عاشقی می‌شود فردا

فـــــاصــــــــله ی زیادی نیست

بین عشق تا هوس

به اندازه ی فــــــاصله ی

چـــشم ها تا لـــبت بانـــــــو


"سعید غلامی نیا"

اولين ترانه ام چه ميكني
نور چشك خانه ام چه ميكني
با كه ميسرايي آفتاب را
صبح جاودانه ام چه ميكني
ميدهد هنوز بوي ياس شب
التهاب شانه ام چه ميكني
اي تو آسمان آررزوي من
پاك و بي كرانه ام چه ميكني
اي براي لب زدن به نام صبح
آخرين بهانه ام چه ميكني

پیدات می‌شود از دور
مثل کودکی ذوق می‌کنم.
.

.

تنهایی‌اَم چه‌قدر شبیهِ تو شدَه‌ست دختر!

میخواستم بهت بگم چقد پریشونم
دیدم خودخواهیه ، دیدم نمی تونم
تحمل میکنم بی تو به هر سختی
به شرطی که بدونم شاد و خوشبختی
به شرطی بشنوم دنیات آرومه
که دوستش داری از چشمات معلومه
یکی اونجاست شبیه من ، یه دیوونه
که بیشتر از خودم قدرتو میدونه
چی کار کردی که با قلبم به خاطر تو بی رحمم
تو میخندی ، چه شیرینه گذشتن ، تازه میفهمم
تورو میخوام تموم زندگیم اینه
دارم میرم ته دیوونگیم اینه
نمیرسه به تو حتی صدای من
تو خوشبختی همین بسه برای من