Printable View
از شاپرکی که در سالن می پرید و خود را به چراغ می زد، تنها بوی سوختگی و دودی که حلقه حلقه بلند می شد، باقی مانده بود. دیانا در حالی که به حلقه های دود نگاه می کرد در شگفت بود که چرا شاپرک خود را به آتش می زند.
دیانا فکر کرد پرواز شاپرک به سوی نور در واقع عصیانی بود به ظلمت اطراف او؛ عصیانی نسبت به عدم اطمینان.
او سوختن در نور را به زندگی در تیرگی ترجیح داده بود.
---------------------------------------------------------------
رویاها، خمیرمایه ی واقعیت هستند.
"رز گمشده - سردار ازکان"
در پنج سالگی، خواندن را آموختم. این مهم ترین چیزی است که در زندگی برایم رخ داده است. اکنون به روشنی به یاد می آورم که چگونه آن جادوی تبدیل شدن کلمات کتاب ها به تصاویر، به زندگی ام غنا بخشید، چطور سد های مکان و زمان را در هم شکست و به من اجازه داد تا با کاپیتان نمو، در بیست هزار فرسنگ زیر دریا سفر کنم. یا همراه دارتانیان، آتوس، پورتوس و آرامیس، با توطئه هایی که جان ملکه را در دوران ریشیلیوی مرموز تهدید می کردند، به مبارزه برخیزم. یا در اعماق پاریس (در حالی که به ژان والژان تبدیل شده ام) بدن نیمه جان ماریوس را روی دوشم بکشم.
مطالعه، رویا را به زندگی و زندگی را به رویا بدل می کرد و دنیای ادبیات را در دسترس مرد کوچکی که من بودم، قرار می داد.
برگرفته از سخنرانی ماریو بارگاس یوسا به هنگام دریافت نوبل ادبیات 2010
پی نوشت: جانا سخن از زبان ما می گویی:n01:
ادبیات باید بی وقفه تکرار شود تا نسل های تازه هم به آن اعتقاد پیدا کنند. داستان، چیزی بیش از سرگرمی و چیزی بیش از ورزش فکری است که اندیشه را هشیار و روحیه ی نقادانه را بیدار می کند، ضرورتی است اجتناب ناپذیر برای آنکه تمدن همچنان ادامه یابد و بهترین جنبه های انسانی را در ما بازآفرینی و حفظ کند.
دنیای بدون ادبیات، دنیایی فاقد آرزوها و آرمان ها و جسارت های زندگی خواهد بود، دنیایی خواهد بود پر از "آدم کوکی" های محروم از آنچه انسان را به راستی انسان می کند: توانایی خروج از جلد خود و ورود به جلد دیگری و دیگران.
به برکت ادبیات است که زندگی دروغین را به زندگی واقعی خود اضافه می کنیم. هیج چیز به این اندازه نگران مان نمی کند و خیال و آرزوهای مان را نمی آشوبد، زیرا می توانیم نقش آفرین ماجراهای بزرگ شویم و شور و هیجان بزرگی را تجربه کنیم که هیچ گاه زندگی واقعی به ما نخواهد بخشید.
از این رو، باید به خیال پردازی، خواندن و نوشتن ادامه دهیم. موثر ترین شیوه ای که برای کاستن از آلام خود، غلبه بر دلواپسی گذشت زمان، و تبدیل ناممکن به ممکن یافته ایم.
برگرفته از سخنرانی ماریو بارگاس یوسا به هنگام دریافت نوبل ادبیات 2010
آدم ها همین جوری هستند...
با من حرف زد، حرف های قشنگی هم زد، با مهربانی بهم لبخند زد
بعد آهی کشید و رفت!
زندگی در پیش رو / رومن گاری
-بعد ها هم یه روز خودت کلانتر میشی و حقوقت میشه ماهی دویست دلار.
-شاید.
-و بعد یه شب وقتی می خوای یه گاوچرون مست رو که نمی شناسیش و داره یه کافه رو به هم می ریزه دستگیر کنی، قبل از اینکه اسلحه ات رو بیرون بکشی یه گلوله نثارت می کنه.
-منظورت اینه که من احمقم که این کار رو قبول کردم؟
-در صورتی که خودت قبلا به همچین نتیجه ای نرسیده باشی.
قطار ِ سه و ده دقیقه یوما -- المر لئونارد
وقتی کسی را دور انداخته ایم، به این معنی ست که دیگر نباید اشتباهاتش را تشریح کنیم!
اما وقتی دنبال چراهای اشتباهات او می رویم که هنوز او را کاملا دور نینداخته باشیم...
زندگی جنگ و دیگر هیچ | اوریانا فالاچی | ترجمه از لیلی گلستان | انتشارات امیرکبیر |
اندکی غرور به آدم کمک می کند که فاصله اش را حفظ کند!
آلبر کامو | یادداشت ها
بلافاصله از پرستار پرسیدم که پسره یا دختره. وقتی بهم گفت دختره، سرم رو برگردوندم و زدم زیر گریه. گفتم خیلی خب، خوشحالم که دختره. امیدوارم که خل باشه. واسه اینکه بهترین چیزی که یه دختر تو این دنیا می تونه باشه، همینه، یک خلِ خوشگل.
گتسبی بزرگ -- اسکات فیتزجرالد
آن چه شکست ، شکسته !
و
من ترجیح می دهم که در خاطره ی خودم همیشه آن را به همان صورتی که روز اول بود ، حفظ کنم !
نه اینکه آن تکه ها را به هم بچسبانم و تا وقتی زنده ام آن ظرف شکسته را
هر روز جلوی چشمانم ببینم و حسرتش را بخورم ...
بر باد رفته | مارگرت میچل | ترجمه از شبنم کیان | انتشارات پانوس |
بدبختی این عصر. زمانی نه چندان دور برای اعمال بد دلیلی می طلبیدند اما امروز برای اعمال خوب دلیل می طلبند
البر کامو یادداشت ها جلد دوم
نه می توانستم او را ببخشم و نه کارش را بپسندم. اما دیدم آنچه انجام داده بود در نظر خودش کاملا موجه بود. کاری بود زاییده ی بی قیدی و ندانم کاری. آن دو، تام و دی زی، آدم های بی قیدی بودند- چیزها و آدم ها را می شکستند و بعد می دویدند و می رفتند توی پولشان، توی بی قیدی عظیمشان یا توی همان چیزی که آنها را به هم پیوند می داد، تا دیگران بیایند و ریخت و پاش و کثافتشان را جمع کنند...
گتسبی بزرگ -- اسکات فیتزجرالد
به نظر شیخ نصرت دلیل همه بلایايي که تو این ده سال اخیر سرمون نازل شده، گرونی و آتیش گرفتن محله آهنگر ها و اون ده هزار نفری که چند سال پیش، از وبا مردن و چند هزار سربازی که تو جنگ با صفوی ها کشته شدن و تعدی و جسارتهاي همسایه های مسیحی مون تو غرب و خلاصه هر اتفاقی که بشه بلایا نامیدش، دور شدن از سنت حضرت رسول و بیانات قرآن کریم و تمایل بعضی از مسلمون ها به سمت مسیحیت و مهم تر از همه فروش علنی مشروباته.
نام من سرخ--ارهان پاموک
یه نامه محتویاتش رو فقط با نوشته ها نمی رسونه که، یه نامه درست مثل یه کتاب با بو کردن و لمس کردن هم خونده میشه، برا همینه که با شعوراش میگن ببین تو این نامه چی هست و بی شعوراش میگن ببین تو این نامه چی نوشته. خوندن یه نامه که هنری نداره، شرط اینه که بتونی همه چیزش رو درک کنی.
برا شما با سوادا لابد خیلی پیش میاد که یه بیسوادی ازتون بخواد نامه اش رو بخونین براش. گاهی وقتا نوشته ها اون قدر تکون دهنده و مهیج و در عین حال منقلب کننده هستن که بدون توجه به ورود شما به دنیای خصوصی شون ازتون می خوان که دوباره نامه رو بخونین براشون، که شما هم می خونین و این کار اون قدر ادامه پیدا می کنه که جفت تون نامه رو از حفظ می شین. بعد نامه رو می گیرن دست شون و هی می پرسن که این رو کجاش نوشته و اون رو کجاش نوشته، شما که با نوک انگشت تون نشون میدین که چی کجا نوشته شده زل می زنن به حروفی که نمی تونن بخوننش و بغض گلوشون رو می گیره. گاهی وقتا این دخترای بیسواد همچین با حسرت به نامه هاشون نگاه می کنن و می زنن زیر گریه که یادم میره خودم هم خوندن و نوشتن بلد نیستم و می خوام که محکم بغلشون کنم.
بعضیا هستن که -امیدوارم شما از اونا نباشین- تا دختره ازشون می خواد که نامه رو دوباره بخونن براش، یا اینکه نشون بدن که چی کجا نوشته شده، سریع میگن "تو که خوندن بلد نیستی آخه به چه دردت می خوره که بدونی چی کجا نوشته شده" و دل دختره رو می شکنن، حتی بعضیا نامه رو پس نمی دن به این بنده خداها. تو اینجور مواقع کافیه که دختره بهم بگه تا برم و از چشای طرف هم که شده نامه رو در آرم و بدم به صاحبش، اِستِر اینه دیگه. از شما هم اگه خوشم بیاد کمک تون می کنم چرا که نه، دختر دمِ بختین یا دختر دم بخت می خواین؟
نام من سرخ -- ارهان پاموک
حدود حداقل یک ماهی،هر وقت کسی چیزی می گفت که به نظرم دانشگاهی یا تقلبی می آمد، یا بوی بهشت مقدس منیت یا همچین چیزی می داد، حداقل صدام در نمی اومد. می رفتم سینما یا ساعت ها توی کتابخونه می موندم و مثل دیوونه ها شروع می کردم به نوشتن درباره ی کمدی دوران بازگشت و این جور چیزها.
"فرانی و زویی - جی . دی . سالینجر"
تازگی ها ، در برابر بی مهری آدم ها هیچ نمی گویم !
سکوت و سکوت و سکوت ...
انگار که لال شده باشم ؛ شاید هم کور و کر !
دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله اش را ...
می دانی ؟ دیر ، دریافتم که مسئول طرز فکر آدم ها نیستم ...
بگذار هرکه هرچه خواست بگوید !
چه اهمیتی دارد ؟
من در لاک خود راحت ترم ... آن جا می شود آرام و بی دغدغه ، زندگی کرد .
ماهی ها ؛ نه گریه می کنند ، نه قهر و نه اعتراض !
تنها که می شوند ، قید دریا را می زنند و تمام مسیر رودخانه را تا اولین قرار عاشقیشان ، برعکس شنا می کنند ...
فروغ فرخ زاد | مسیری از تجسم پرواز | نوشته ی محمد لوطیج | انتشارات نوید شیراز
"اتفاقي که افتاد اين بود که، من اين فکر به سرم زدو نتونستم از سرم بيرونش کنم، که دانشگاه فقط يک جاي آشغال مزخرف ديگه توي دنيا است که براي گنجينه جمع کردن و اين ها ساخته شده. منظورم اينه که آخه گنجينه گنجينه است فرقش چيه که پول باشه يا ملک باشه يا حتي فرهنگ باشه، يا حتي علم ساده؟ براي من همشون دقيقا يک چيز به نظر مي رسيدند، اگر پوسته هاشون رو پاره مي کردي و هنوز هم همين طور به نظر مي رسيدند! بعضي وقت ها فکر مي کنم علم، يعني وقتي که علم به خاطر علم باشه، از همشون بدتره."
فراني، عصبي و بدون اينکه واقعا نيازي باشد با يک دست موهايش را عقب زد. "فکر نمي کنم همه ي اينها اين جور پدرم رو در مي آورد، اگر هر چند وقت يک بار فقط هر چند وقت يک بار، حداقل يک اشاره ي مودبانه کوچک فرماليته مي شد که علم بايد به خرد منتهي بشه، و اگه نشه، فقط وقت تلف کردن چندش آوره. ولي هيچ وقت نمي شه! توي دانشگاه کوچکترين نشانه اي از اين نمي شنوي که قراره خرد هدف نهايي علم باشه. به زور مي شنوي اصلا اسمي از خرد برده بشه!"
"فرانی و زویی - جی . دی . سالینجر"
سکوت ؛ همیشه به معنای رضایت نیست !
گاهی یعنی خسته ام !
خسته ام از اینکه مدام برای کسانی که هیچ اهمیتی برای فهمیدن
نمی دهند ، توضیح دهم ...
به کی سلام کنم ؟ | سیمین دانشور | انتشارات خوارزمی
هر کسی را نگاه بکنی یک بدبختی دارد.لب کلام آن است که مردم باید آدم بشوند، با سواد بشوند.آخر تا آن ها خر هستند ما هم سوارشان می شویم.یک وقت بود که خودم بالای منبر می گفتم: هرکس یک سفر به عتبات برود آمرزیده می شود و جایش در بهشت است.
| سه قطره خون / داستان محلل / صادق هدایت / صفحه 157 / نشر پارس بوک / تهران 1333 |
.
می گن کسایی که قبل از ازدواج عاشق می شن بعد از ازدواج آتیش عشق شون خاموش میشه و از هم زده می شن. درسته که عشق بعد از ازدواج هم یه روزی گرماش رو از دست میده بالاخره، ولی عوضش جاش رو خوشبختی می گیره.
نام من سرخ--ارهان پاموک
رسم زندگی این است :
یک روز کسی را دوست داری
و
روز بعد تنهایی !
به همین سادگی ...
او رفته است
و
همه چیز تمام شده است
مثل یک مهمانی که به آخر می رسد
و
تو به حال خود رها می شوی
پس چرا غمگین هستی ؟!
این رسم زندگی ست ...
تو نمی توانی رسم زندگی را تغییر دهی !
پس تنها آوازی بخوان ...
این تنها کاری است که از تو برمی آید :
آوازی بخوان !
آبی کوچک عشق | رابی نویل | انتخاب و ترجمه از چیستا یثربی | نشر نامیرا
برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم .
بیرون بیمارستان غُلغله بود .
چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند .
چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند .
وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پر درخت. بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند .
بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری می نشینم که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید .
پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ، بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا لِه شود .
آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود .
ما بالاخره نفهمیدیم
بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار ؟ ...
کمال تعجب !!!! | زنده‌یاد عمران صلاحی | نشر پوینده
هیچ چیز از احساس همدردی سخت تر نیست. حتی تحمل درد خویشتن به سختی دردی نیست که مشترکا با کسی دیگر برای یک نفر دیگر یا بجای شخص دیگری، می کشیم و قوه ی تخیل ما به آن صدها بازتاب می بخشد.
"بار هستی-میلان کوندرا"
هر دانش آموز براي اثبات درستي يک فرضيه ي علمي فيزيکي، مي تواند دست به آزمايش زند، اما بشر چون که فقط يک بار زندگي مي کند هيچ امکان به اثبات رساندن فرضيه اي را از طريق تجربه ي شخصي خويش ندارد، به طوري که هرگز نخواهد فهميد که پيروي از احساسات کار درست يا نادرستي بوده است.
"بار هستی-میلان کوندرا"
یک طرف زیبایی است و طرف دیگر درهم شکستگان و پایمال شدگان. هر قدر هم این کار دشوار باشد من میخواهم به هر دو طرف وفادار بمانم.
البر کامو سقوط
دو سال پس از هجوم روسيه به چکسلواکي ، هنوز ترس و وحشت کشور را فرا نگرفته بود. با توجه به اينکه تقريبا تمامي ملت با رژيم اشغالگر مخالفت مي کرد، روس ها مي بايست از ميان مردم چک افراد جديدي بيابند تا قدرت را به آنان واگذار نمايند. اما در کشوري که اعتقاد به کمونيسم و دوستي به روسيه وجود ندارد، چطور مي توانستند اين افراد را پيدا کنند؟ آنان دنبال کساني رفتند که نسبت به موجودات زنده احساس کينه و شقاوت مي کردند. مي بايست خشونت آنان را تقويت کرد، به کاربرد آن دامن زد و سپس براي عمل آماده ساخت. در آغاز مي بايست خشونت را بر ضد يک هدف موقت برانگيخت. اين هدف حيوانات بودند.
آنوقت روزنامه ها سلسله مقالاتي منتشر ساختند و زير عنوان " نامه هاي خوانندگان" احساسات عمومي را بر ضد حيوانات تحريک کردند. به عنوان مثال از مردم، خواسته مي شد که کبوترها را در شهرها نابود کنند. وقتي کبوترها نيست و نابود شدند، حمله به سگ ها آغاز شد. مردم هنوز تحت تاثير فاجعه اشغال، در آشفتگي کامل به سر مي بردند اما روزنامه ها، راديو و تلويزيون، فقط از سگ ها داد سخن مي دادند. سگ هايي که پياده روها و پارک هاي عمومي را کثيف مي کردند، سلامت کودکان را به مخاطره مي انداختند، مي بايست به آنها غذا داد بدون آنکه فايده اي داشته باشند.
بدبن ترتيب ، يک حالت رواني و عصبي در کشور به راه انداختند. ترزا سخت نگران شده بود و مي ترسيد مردم اغوا شده به کارنين صدمه بزنند. يک سال بعد، نفرت و کينه اي که در ابتدا عليه حيوانات بود متوجه ي هدف واقعي خود يعني انسان گرديد. اخراج از کار و حرفه، دستگيري و توقيف و محاکمات شروع شد تا سرانجام حيوانات توانستند نفس راحتي بکشند.
-------------------------------------------
نيکي حقيقي انسان در کمال خلوص و صفا بي هيچگونه قيد و تکلف فقط در مورد موجوداتي آشکار مي شود که هيچ نيرويي را به نمايش نمي گذارند. آزمون حقيقي اخلاق بشريت (اساسي ترين آزموني که به سبب ماهيت عميق آن، هنوز براي ما به خوبي محسوس نيست) چگونگي روابط انسان با حيوانات است، به خصوص حيواناتي که در اختيار و تحت تسلط او هستند. و اينجاست که بزگترين ورشکستگي بشر تحقق يافته است. آن هم ورشکستگي بنيادي که ناکامي هاي ديگر نيز از آن ناشي مي شود.
"بار هستی-میلان کوندرا"
ادمی که حتی فقط یک روز زندگی کرده باشد می تواند صد سال را راحت در زندان بگذراند.
دروغ گفتن فقط این نیست که حرفی بزنیم که راست نیست. دروغ گفتن در ضمن و علی الخصوص گفتن چیزی بیش از ان است که راست است و حقیقت دارد و در مورد قلب ادمی به زبان اوردن چیزی بیش از انی است که واقعا احساس می کند.ما همه مان هر روز این کار را میکنیم تا زندگی را ساده تر کنیم .اما بر خلاف ظواهر مورسو(شخصیت اصلی داستان) نمیخواهد زندگی را ساده تر کند.هر چه هست همان را میگوید و حاضر نیست احساساتش را پنهان کند و جامعه فورا احساس تهدید میکند.مثلا از او میخواهند بگوید از قتلی که کرده پشیمان است.طبق قاعده ای که از ازل بوده.اما او جواب میدهد بیشتر از انکه پشیمان باشد اعصابش از کاری که کرده خرد است.و همین تفاوت ظریف است که باعث میشود محکومش کنند.
البر کامو بیگانه(مترجم خشایار دیهیمی)
آنيا: با من چه کرده اي، پتيا؟ چطور شده که من دیگر باغ آلبالو را مثل سابق دوست ندارم؟ قبلا خيلي دوستش داشتم. فکر مي کردم در تمام روي زمين ، جايي مثل باغ ما نيست.
تروفيموف: تمام روسیه باغ ماست. زمین، بزرگ و زیباست و جاهای شگفت انگیز بسیاری روی آن است.فقط فکر کن آنیا، پدربزرگ تو، پدر پدربزرگت و همه ی اجداد تو سرف دار بودند، بر ارواح زنده، مالکیت داشتند. آیا از هر درختی که در باغ است، از هر برگ و هر ساقه، یک چهره ی انسانی به تو نگاه نمی کند؟ صداهایشان را نمی شنوی؟ اوه! وحشتناک است باغ شما مرا می ترساند. غروب ها و شب ها وقتی در آن قدم میزنم، پوست کهنه ی درختان برق کمرنگی می زنند و به نظر می آید که درخت های آلبالو همه ی آنچه را که صد یا دویست سال پیش در رویاهای دردناک و مظلومانه روی داده است، می بینند. بله، ما دست کم دویست سال از زمانه عقب هستیم. تا به حال به هیچ چیز دست پیدا نکرده ایم، هیچ طرز تلقی ای از گذشته نداریم، ما فقط فلسفه می بافیم، از خستگی می نالیم و ودکا می نوشیم. پر واضح است که برای زندگی در زمان حال، باید اول از گذشته رها بشویم و این فقط با رنج و تلاش امکان پذیر است و با کار زیاد و مداوم، این را بفهم آنیا!
"باغ آلبالو - آنتون چخوف"
یادش آمد که یک بار در فرانسه به تماشای وسایل شکنجه قرون وسطی رفته بود و بین این وسایل قفسی آهنی بود که آدم را توی آن زندانی می کردند. آدم توی این قفس نه می توانست بنشیند و نه بایستد و نه دراز بکشد. راهنما گفته بود آخرین نفر هجده سال اینجا زندانی بوده و بعد که آزاد شده، بیست سال دیگر هم زندگی کرده. انعطاف پذیری فرق اصلی بشر با بقیه حیوانات است. آدم می تواند در هر آب و هوایی زندگی کند، با هر غذایی بسازد، در هر شرایطی زندگی کند. می تواند برده یا آزاد باشد.
مقصد نامعلوم -- آگاتا کریستی
تنها واکنش ممکن در رویارویی با دنیای انسان ها هر روز بیش از روز پیش پناه بردن به دامان فرد گرایی است. تنها خود انسان غایت نهایی انسان است.اگر قادر به انجام ان نباشیم تنها راه حل ممکن انتخاب ارضاکننده ترین شکل خودکشی از نظر زیباشناسی است:ازدواج+40 ساعت کار در هفته.
البر کامو یادداشت ها
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دیگه باید تمام این چیزها رو فراموش کنی.
هفته‌ی دیگه تنهاییت تموم میشه،
از انفرادی می‌آی بیرون،
نظرت چیه؟
دوست داشتم توی صورتش بخندم: چه طوری تنهایی آدم تمام میشود؟ خنده‌دارتر از این نشنیده بودم.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شاگرد قصاب The Butcher Boy
پاتریک مک‌کیب Patrick McCabe
پیمان خاکسار
چشمه
ص 214
این رمان بی‌نظیره
حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت...اری به اتفاق جهان میتوان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع...شکر ایزد که سر دلش در زبان گرفت
زین اتش نهفته که در سینه ی من است...خورشید شعله ای ست که در اسمان گرفت
می خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست...از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت
اسوده بر کنار چو پرگار می شدم...دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
ان روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت...کاتش ز عکس عارض ساقی در ان گرفت
خواهم شدن به کوی مغان استین فشان...زین فتنه ها که دامن اخر زمان گرفت
می خور که هر که اخر کار جهان بدید...از غم سبک برامد و رطل گران گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته اند...کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
فرصت نگر که فتنه چو در عالم اوفتاد...صوفی به جام می زد و از غم کران گرفت
حافظ چو اب لطف ز نظم تو می چکد...حاسد چگونه نکته تواند بران گرفت.
صدای سخن عشق(گزیده ی غزلیات حافظ)
انتخاب و توضیح:دکتر حسن انوری
وقتی حرفهای پدر تمام میشد پسر میگفت: خوب پس تا سال دیگر. از دیدنتان خوشحالم
این را میگفت ودوباره غیب میشد وکسی نمیدانست به کجا میرود .لابد جایی پناهگاهی برای خود داشت. اما حتی قاچاقچی ها او را ندیده بودند و نمیشناختند.
آدم را یاد گروتلی gruetli افسانه ای میانداخت و او اولین انسانی بود که پا روی روی اسکی گذاشته بود و در اداره جهانگردی سويیس همچون قدیسی ستایشش می کردند.
این از آدم گریزان بیخانمان از آموختن زبان گریزان بودند وسعی میکردندتا از دامهایی که با کلمات همراه است جان سالم به در ببرند.
چون کلمات همیشه مال دیگران است.یک جور میراثی که مثل آوار روی سر آدم خراب میشود.چون آدم همیشه به زبانی صحبت میکند که ساخته دیگران است.
آدم در ایجاد آن هیچ دخالتی نداشته وهیچ چیزش مال خودش نیست.کلمات حکم پول تقلبی را دارند که به آدم قالب کرده باشند.
هیچ چیزش نیست که به خیانت آلوده نباشد.
خداحافظ گاری کوپر - رومن گاری
قیافه ی مری درست شبیه مامان بود وقتی از پنجره خاکستر ها را نگاه می کرد، صورتش عجیب بود، یواش جای آن یکی صورت را می گرفت تا این که یک روز نگاه می کردی و می دیدی آدمی که می شناختی دیگر نیست و به جایش یک شبح نشسته که فقط یک حرف برای گفتن دارد، تمام چیزهای زیبای این دنیا دروغ هستند. آخر سر هیچ ارزشی ندارند.
شاگرد قصاب -- پاتریک مک کيب
اگر چه درد سر مي دهم، اما چه مي توان کرد نشخوار آدميزاد حرف است. آدم حرف هم که نزند دلش مي پوسد. ما يک رفيق داريم اسمش دمدمي است. اين دمدمي حالا بيشتر از يکسال بود موي دماغ ما شده بود که کبلائي تو که هم ازين روزنامه نويسها پيرتري هم دنيا ديده تري هم تجربه ات زياد ترست الحمدالله به هندوستان هم که رفته اي پس چرا يک روزنامه نمي نويسي. ميگفتم عزيزم دمدمي اولا همين تو که الان با من ادعاي دوستي ميکني آنوقت دشمن من خواهي شد. ثانيا از اينها گذشته حالا آمديم روزنامه بنويسيم بگو ببينم چه بنويسيم. يک قدري سرش را پايين ميانداخت بعد از مدتي فکر سرش را بلند کرده ميگفت چه ميدانم از همين حرف ها که ديگران مي نويسند معايب بزرگان را بنويس. به ملت دوست و دشمنش را بشناسان. ميگفتم والله بالله اينجا ايران است در اينجا اين کارها عاقبت ندارد.
"چرند و پرند - علی اکبر دهخدا"
تو شانس آوردی آقای مانی، آنجا آنها کلی جنازه می فروشند.
جنازه؟
بله،به دانشکده پزشکی. می دانی، دکترها باید روی جنازه فقرا کار کنند تا جان ثروتمندان را نجات دهند.
خانه-- تونی موريسون
خندید.جس چینهای ریزی را که خنده دور چشمهای پدرش پدید می آورد دوست داشت.البته می گفتند که جس عاشق پدرش است و
او هم همینطور خاطر خواه دخترش.این کیفیات عاطفی جزء دارایی روشنفکری یک احمق متوسط بود.جس پدرش را مثل بچه خودش
دوست می داشت.
- می دونی من بعضی وقتها می گم حیف که تو این جور هستی.
یکه خورد به او نگاه کرد و گفت: جس!
- آره حیف که یک بی غیرت جعلق نیستی.اگر بودی زندگیمون خیلی آروم بود.مادرم هم ولت نمی کرد ونمی رفت.
- شاید روزی بتونم به این مقام برسم.چون من هم سودای بزرگی در سر دارم.
-خوب تا حالا به کجا رسیدی؟
-پیشرفتم عالیست.بعضی وقتها نصف شب از خواب بیدار می شم و می بینم هیچ احساسی ندارم. بی درد بی درد.یک پیروزی واقعی!
یک جور خلاء کامل و خیلی عالی! خلاصه اینکه من هم حالا می تونم ادعا کنم که به خوشبختی رسیدم.یا گمان می کنم بتونم
یک شب زیبای بی مهتاب لب دریاچه بنشینم و هیچ احساسی نکنم. انگاری خدا شفایم داده
گفت نخور، عسل و خربزه با هم نمي سازند، نشنيد و خورد، يک ساعت ديگر يارو را ديد مثل مار بخودش مي پيچد، گفت نگفتم نخور اين دوتا با هم نمي سازند گفت حالا که اين دوتا خوب با هم نساخته اند که من يکي را از ميان بردارند!
من مي خواهم اولياي دولت را به عسل و روساي ملت را بخربزه تشبيه کنم، اگر وزارت علوم بگويد توهين است حاضرم دويست و پنجاه حديث در فضيلت خربزه و يکصد و چهل حديث در فضيلت عسل شاهد بگذارم.
صاحبان اين جور خيالات را، فرنگيا "آنارشيست" و مسلمان ها خوارج مي گويند، اما شما را بخدا حالا دست خوني نچسبيد يخه ي من، خدا پدرتان را بيامرزد من هرچه باشم ديگر آنارشيست و خوارج نيستم.
.................................................. ................
من نمي گويم ملت ايران يکروز اول ملت دنيا بود و امروز بواسطه ي خدمات همين روسا ننگ تمدن عصر حاضر است. من نمي گويم که سر حد ايران يکوقتي از پشت ديوار چين تا ساحل رود "دانوب" ممتد ميشد و امروز بواسطه ي زحمات همين روسا اگر در تمام طول و عرض ايران دو تا موش دعوا کند سر يکي بديوار خواهد خورد.
من نمي گويم که با اينهمه رئيس و بزرگتر که همه حافظ و نگاهبان ما هستند پريروز هجده شهر ما در قفقاز باج سبيل روسها شد، و پس فردا هم بقيه مثل گوشت قرباني سه قسمت مي شود. من نمي گويم که سالهاي سال است فرنگستان رنگ "وبا" و طاعون ندبده و ما هر يک سال در ميان بايد يک کرور از دست هاي کار کن مملکت یعني جوانمردها و جوانه زنهاي خودمان را بدست خودمان بگور کنيم!
بله اينها را نمي گويم. براي اين که ميدانم برگشت همه ي اينها به قضا و قدر است، اينها همه سرنوشت ماها بوده است، اينها همه تقدير ما ايرانيهاست.
اما اي انصاف دارها، والله نزديک است يخه خودم را پاره کنم؛ نزديک است کفر و کافر بشوم، نزديک است چشمهايم را بگذارم رو هم دهنم را باز کنم و بگويم اگر کارهاي ما را بايد همه اش را تقدير درست کند، امورات مارا بايد باطن شريعت اصلاح کند، اعمال ما را دست غيبي بنظام بيندازد پس شما ميليونها رئيس، آقا و بزرگتر از جان ما بيچاره ها چه مي خواهيد؟ پس شما کرورها سردار و سپه، سالار و خان چرا مارا دم کوره ي خورشيد کباب ميکنيد؟!
پس شما چرا مثل زالو به تن ما چسبيده و خون مارا به اين سمجي مي مکيد؟
"چرند و پرند - علی اکبر دهخدا"
درک و فهمش خیلی سخت است که چرا در برابر درد و رنج دیگران، همدردی و دلسوزی فراموش می شد، که چرا بین انسانیت در وطن و انسانیت در آن جا، در روسیه، تفاوت گذاشته می شد. کشتن غیر نظامی ها در آن جا بخشی از کار معمول روزمره بود، بدون ارزش ذکر کردن، در این جا اما جنایت.
مثلا برادرم -- اووه تيم
هر چقدر که یک بیماری خطرناک تر و شایع تر باشد شناخت و مقابله با آن ضروری تر است. اما بیشعوری مهلک ترین عارضه ی کل تاریخ بشریت است که
تاکنون راهکاری علمی برای مقابله با آن ارايه نشده است. بیشوری حماقت نیست و بیشتر بی شعورها نه تنها احمق نیستند که نسبت به مردم عادی
از هوش و استعداد بالاتری برخوردارند.
خود خواهی وقاحت وتعرض آگاهانه به حقوق دیگران که بن مایه های بیشعوری هستند بیشتر از سوی کسانی اعمال میشود که از نظر هوش معلومات
موقعیت اجتماعی وسیاسی و وضع مالی اگر بهتر از عموم مردم نباشند بدتر نیستند
بیشعوری- خاویر کرمنت
آنچه در درون آدم می ماند، بی نهایت بیشتر از آن چیزی است که به صورت کلمات بیرون می آید. اندیشه ی شما، ولو شیطانی، وقتی در ذهنتان باقی است، عمیق تر است. وقتی به قالب کلمات در می آید، بی معناتر و پست تر می شود.
"جوان خام - تئودور داستایوفسکی"