Printable View
ياد کودکيهايمان بخير ...
انگشت هايم را سمت تو غلاف ميکردم ...
تو هفت سنگ ِ مرا به سينه ات ميزدي ... من از گرگ هاي تو به هوا ميپريدم ...
دوچرخه سواري را روي زانوي زخم شده ي هم آموختيم ...
آنقدرخوب رکاب زديم که جايي براي برگشت نبود ...
حالا بيا تمام ِ بي کسي هاي مرا
سُک سُک کن
چه فرقــے دارد " شهــر ِ ما خانــه ے ما باشــد " يا نـباشـد ؟
وقتــے تــو
نــه در شهر ِ ما هستــے
...
و نـه در خانــه !!!!
18- در صورت تمایل به قرار دادن عکس همراه با شعر ، از عکس هایی با محتوا و سایز مناسب استفاده کنید. عکس های نا مناسب حذف خواهند شد.
غرور نبود
خودخواهی نبود
تکبر نبود
آنچه از چشمانت جاری در آخرین دیدارمان !
هیچ یک از اینها نبود .... می دانم !
همه اش تلخ ،
سیل صبر کردنهای بیهوده ی خــــــــــودم بود !
گر چه می دانم دوستم دارد،
اما امشب غمگینم
چون نگاهش به شیرینی رویاهای من نیست
حَـراج كرده ام ؛
تنهائيـم نصفِ قيمت . . . ؛
سوگِ خاطـره ها خـَرج مي خواهد ديگــر
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حجم عظیم روز های پوچ
حالا حجم بغض هایم می شود
من که شکستنی نبودم
می شکنم تا
دوام بیاورم
روی ویرانه های این تازه شکسته
خانه ای خواهم ساخت
که زخمش نزند
شمشیر هیچ چشمی . . . ه
خانه ای خواهم ساخت
با پنجره ای رو به کلبه های بیابانی گذشته ام
که هر نگاه ، زخم های کهنه را مرهم گذارد
و پنجره ای دیگر
رو به قصر هدف هایم
هر روز با هر نگاهم
یک قدم نزدیکتر
جوانه های امید
درجوانی پژمرد
آرزوهای بزرگ
کنج سینه ها مرد...
زندگی مثل قطار
در دل صحراها
مقصدش دره ی مرگ!
قصه ی ما این بود
در شیرینی بوسه هایمان غرق بودیم ...
که شوری اشک را بر لبانمان احساس کردیم !
و دریافتیم که این بوسه بوسه ی تلخ جدائیست ...!
چقدر سرد است!
وقتی...
دلتنگتم و نیستی
با من بگو:
" وقتی که صد ها صد هزاران سال بگذشت، آنگاه..."
اما مگو "هــــــرگز "
هــــــرگز چه دور است، آه
هــــــرگز چه وحشتناک،
هــــــرگز چه بی رحم است...