بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

الیزابت رویش را برگرداند: راستی چه مدت است که ما همدیگر را ندیده ایم؟
- صد سال. آن موقع ما بچه بودیم و جنگ هم نبود.
- و حالا؟
- حالا پیریم، ولی بدون تجربه ی پیری. پیر و مسخره و بدون اعتقاد و گاهی هم غمگین، ولی نه همیشه.
الیزابت به او نگاه کرد: حقیقت دارد؟
- نه. ولی اصولا حقیقت چیست؟ تو می دانی؟
الیزابت سرش را تکان داد. بعد پرسید: راستی مگر باید همیشه، یک چیزی حقیقت باشد؟
- شاید هم نه. ولی برای چه می پرسی؟
- نمی دانم. ولی اگر هرکس نمی خواست حقیقت ِ خودش را به دیگری، با اصرار بقبولاند، شاید کمتر جنگ می شد.

وقتی برای زندگی و وقتی برای مرگ -- اریش ماریا رمارک

-اگر دوستی آرامگاه ادبی میخواهد، بهتر است تخت سفت و محکمی به او بدهیم!

-درخت هرچه بلندتر و به روشنایی نزدیکتر میشود، ریشه هایش بیشتر در تاریکی و خباثت فرو می رود.
-----------------------------------------------------------------
-نفس بخشی از زندگی و فطرت است.
بخشی از آن، اما نه بخش عالی و برجسته آن! بیشتر دشمن جانی تمام چیزهای متعالی است
---------------------------------------------------------------------
وقتی که نیچه گریست - اروین یالوم

* عشق واقعی یک تاثر به معنی تحت تاثیر دیگران قرار گرفتن نیست، بلکه کوشش فعال برای بسط خوشبختی معشوق است که از استعداد ما برای عشق ورزیدن سرچشمه می گیرد.
* توانایی تنها ماندن لازمه توانایی دوست داشتن است.
* اساس ایمان خردمندانه خاصیت باروری آن است.
کتاب هنر عشق ورزیدن از اریک فروم

دنیا برای چه ما و سایر موجودات را به وجود آورده؟... آیا برای این ما را به وجود آورد که خود را تنها می دید و در تنهایی خویشتن را سعادتمند نمی دانست؟... و آیا برای این که او سعادتمند نیست ما و سایر موجودات هم سعادتمند نیستیم؟ ولی فراموش نکنید که وقتی ما در خصوص تصمیمات جهان، آفریننده و یا هر چیز دیگر که به جایش بگذارید، صحبت می کنیم عینا مثل است که یک پشه بخواهد در خصوص تصمیمات ما که انسان هستیم صحبت و تفکر نماید و یا کور مادرزاد بخواهد رنگ های مختلف را توصیف کند.
کتاب خدا و هستی موریس مترلینگ

این که یکباره زندگی ات را در معرض باد قرار بدهی باعث می شود چیزهایی را کشف کنی که پیش از این هرگز نمی شناختی، چیزهایی که نمی توانی تحت هیچ شرایط دیگری بیاموزی.

ُمون پالاس -- پل اُستر

یک مکالمه خوب، مثل بازیِ خوب است. همبازیِ خوب توپ را مستقیما توی دستکش (بیسبال) تو جای می دهد، کاری می کند که به هیچ وجه توپ را از دست ندهی. وقتی موقعش می رسد که توپ را بگیرد، هر چیزی را که برایش می فرستند می گیرد، حتی پرتاب های کج و کوله را، آنهایی را که از مسیر منحرف شده اند.

مون پالاس -- پل اُستر

"هزاران هزار مرغِ دریاییِ دیگر هم بودند؟ تنهـا جوابی که می‌تـوانم به سوالت بدهم این است که از میان یک میلیون مرغ تنها یکی مثلِ
تو پیــدا می‌شود. اغلب ما خیلی به کندی راه پیـمودیم. از جهانی به جهـان دیگر که شبیه به دنیای قبلی مان بود سفر کردیم. جایی که
از آن آمده بودیم فراموش کردیم و به سوی دنیـایی رفتیم که به آن اهـمیت نمی‌دادیم. تنها در لحظه زندگی می‌کردیم. می‌توانی تصــور
کنی پیش از آنکه بتــوان برای بار نخست به این اندیشـه رسید که جز خـوردن، جنگیدن و به قدرت رسیدن در گروه، هـــدفِ والای دیگری
هم وجود دارد باید چند بار زندگی کرد؟

هزاران بار جاناتان، ده‌هزار بار! و تازه صدها بار دیگر تا بیاموزی چیزی به نام کمال وجود دارد و صدها بار دیگر تا دریابی هدف اصلی زندگی...
دست‌یابی به کمال و کار بستن آن است. و البته این قانون هم‌اکنون نیز بر زندگی ما حاکم است: ما دنیای بعدی مان را بر اســاس آنچـه
در این دنیا می‌آموزیم انتخاب می‌کنیم. اگر این‌جا چیزی نیاموزیم، جهان بعدی‌مان نیز مانند دنیای کنونی پـــوچ و تهی خواهد بود، همـان
محدودیت ها و دشواری‌هایی که باید بر آن غلبه کرد."

صـ60ـفحه

دنیای دیگری هم وجود دارد که بتوان در آن آواز خواند
کتاب پندهای قند پهلو

پسر گفت: " شما آدما آزارش دادین و آخر سر هم دیوونه ش کردین. اون نمی خواست آرم بخره. آخه این جرم بود؟ اون در اینجا بیگانه بود و شماها تحمل این موضوع رو نداشتین." بعد همچنان که نگاه خشمگینش را به نگاه خیره و شفاف دخترک دوخته بود گفت: "یکی از اساسی ترین حقوق بشر اینه که حق داره مثل احمقا رفتار نکنه." بعد با صدایی گرفته گفت: "حق اینکه متفاوت باشه،خدای من. حق اینکه خودش باشه."

مجموعه داستان های کوتاه - فلانری اوکانر

اینطور نبوده که پدر و مادرم در ناز و نعمت به دنیا آمده باشند. اینطور نبوده که ثروت و ملک و املاک خانوادگی را سر قمار به باد داده باشند. پدر و مادرم توی خانواده های فقیر و بیچاره ای بزرگ شده بودند که خود آنها هم توی خانواده های فقیر و بیچاره ای بزرگ شده بودند که خود آنها هم توی خانواده های فقیر و بیچاره ای بزرگ شده بودند. همینطور بگیر و برو تا برسی به اولین خانواده ی فقیر و بیچاره.
جدی می گویم. پدر و مادرم در بچگی برای خودشان رویاها داشتند. رویایشان این بود که فقیر و بیچاره نباشند. اما هیچ وقتِ خدا این فرصت را پیدا نکردند که چیزی بشوند چون کسی به رویایشان اعتنا نکرد.
ما سرخپوست های قرارگاهی به رویاهایمان نمی رسیم. امکاناتش را نداریم. حق انتخابش را نداریم. ما فقط فقیریم. همین و بس.
فقیر بودن چیز خیلی گندی است. این هم که آدم احساس کند یک جورهایی حقش است فقیر و بیچاره باشد گند است. آدم یواش یواش باورش می شود که به خاطر این فقیر شده که زشت و کودن است. بعد باورش می شود که به این خاطر زشت و کودن است که سرخپوست است. و حالا که سرخپوست است باید قبول کند سرنوشتش این است که فقیر باشد. دورِ زشت و باطلی است. کاریش هم نمی شود کرد.
نداری نه به آدم قوت و قدرت می دهد، نه درس استقامت. نه، نداری فقط به آدم یاد می دهد که چطور با فقر زندگی کند.

خاطراتِ صد درصد واقعیِ یک سرخپوستِ پاره وقت -- شرمن الکسی

وقتی کسی، در هر سن و سالی، پدر یا مادرش را از دست می دهد، عین یک بچه پنج ساله درد می کشد، اینطور نیست؟ من که می گویم همه ما پیش پدر و مادرمان یا موقع از دست دادنشان پنج ساله ایم.

خاطرات صد درصد واقعی یک سرخپوست پاره وقت-- شرمن الکسی

مادرم روی کاناپه کِز کرده بود. بیست سی تا پسر عمو و دختر خاله و فک و فامیل های اینجوری افتاده بودند به جان خوراکی های ما.
یکی می میرد و دیگران می آیند سور چرونی و بخور بخور. واقعا که جالب است.

خاطرات صد درصد واقعی یک سرخپوست پاره وقت -- شرمن الکسی

گمان نمي کنم هيچ وقت کسي عمدا به ساعت مچي يا ديواري گوش بدهد. کسي مجبور نيست. ممکن است مدت درازي از صداي آن غافل باشي، بعد يک ثانيه تيک تاک مي تواند بدون وقفه در ذهنت رژه طولاني و رو به زوال زماني را که نمي شنيدي به وجود بياورد.
.................................................

چيز عجيبي است که آدم هر دردي که داشته باشد، مردها مي گويند دندانهايت را بده معاينه کنند و زن ها مي گويند زن بگير. گرچه هميشه کساني که در هيچ کاري موفق نشده اند مي خواهند به آدم راه کار ياد بدهند، مثل اين استادهاي دانشگاه، يک جفت جوراب درسته از خودشان ندارند، آن وقت به آدم مي گويند چطور ده ساله يک ميليون پول جمع کند، و زني که حتي نتوانسته يک شوهر گير بياورد مي تواند بهت بگويد که چطور خانواده اي درست کني.

"خشم و هياهو - ويليام فاکنر"

تاریخ، با بیان رسمی خاص خود نشان می دهد که صلیبیون مردانی وحشی و نادان بودند. انگیزه آنها تعصب مطلق بود و بس و راهشان راه اشک و خون. اما افسانه پردازیها، با پرگویی، به پاکدامنی و قهرمانی آنان می پردازد و با بیانی شیوا و دل انگیز، از ایشان تصویری عفیف و بزرگوار رقم می زند، از افتخار ابدی ای که برای خود کسب کرده اند، دم می زند و از خدمات بزرگشان به جهان مسیحیت سخن می راند.
اکنون ببینیم نتیجه اینهمه تلاش و کوشش چه بود؟ اروپا ثروت بیکرانی را بر باد داد و خون دو میلیون سکنه خود را بر سر این کار گذاشت تا گروه معدودی شوالیه فتنه جو بتوانند حدود صد سال سلطه خود را بر فلسطین برقرار کنند.

سلاخ خانه شماره پنج -- کورت وونه گات

پی نوشت: همیشه همینطور هست. بدشانس ها و بدبخت هایی می میرند تا "بد" های دیگری به مقصود برسند.

خدایا
مرا صفایی عطا کن
تا آنچه را توانایی تغییر ندارم
بپذیرم؛
مرا شجاعتی عطا کن
تا آنچه را توانایی تغییر دارم
تغییر دهم؛
و خردی،
تا آن دو را از هم باز شناسم.

از میان چیزهایی که بیلی پیلگریم قدرت تغییر آن را نداشت، گذشته، حال و آینده بود.

سلاخ خانه شماره پنج -- کورت وونه گات

افراط در نيکي قابل توجيه نيست، که اعتدال در خوبي باعث اعتدال در پليدي هم مي شود.

مجموعه داستان هاي کوتاه - فلانري اوکانر

وقتی که پیروزی را شرح بدهند معلوم نمیشود که فرقش با شکست کدام است


خشونت برازنده ی کسانی است که چیزی ندارند تا از کف بدهند



وقتی که پولدار ها باهم میجنگند فقیر ها باید کشته شوند



برای عشق و محبت هنوز زود است. ما حق آن را با خون ریختن میخریم!


بدی ظاهرا همه را ناراحت میکند و اول از همه همان کسی را که بدی میکند



اگر تو مرا دوست بداری لذتش را تو میبری نه من. گمشو. نمیخواهم که از من استفاده بکنند!


دنیا سراسر بی عدالتی است. اگر قبولش کنی شریک جرم میشوی و اگر عوضش کنی جلاد میشوی


کتاب جملات عالی زیاد داره پیشنهاد میکنم خودتون بخونید

در حسرت زندگی دیگران. برای این است که از بیرون که نگاه می کنی زندگی دیگران یک کل است که وحدت دارد اما زندگی خودمان که از درون نگاهش می کنیم همه اش تکه تکه و پاره پاره به نظر می اید.
هنوز هم در پی سراب وحدت می دویم.


به دنبال ارامش هستیم و رو به سوی دیگران می کنیم تا این ارامش را به ما بدهند: اما انان برای اغاز چیزی نمی توانند به ما بدهند جز جنون و اشفتگی. باید جایی دیگر به دنبالش بگردیم اما اسمان ها خاموش اند. و انگاه و فقط انگاه می توانیم به سوی انسان ها باز گردیم چون انها هستند که در فقدان ارامش می توانند به ما خواب ببخشند.

البر کامو - یادداشت ها(جلد دوم)

چرخید و به نوه اش نگاه کرد که خواب بود. یکهو به این فکر افتاد که شاید آنقدر زنده نماند که بزرگی آکاش را ببیند. شاید میانسالی و پیری نوه اش را نمی دید. از این واقعیت ِ ساده ی زندگی غصه اش گرفت. مجسم کرد این پسر را، سال ها بعد از این، که همین اتاق ْ اتاقش می شد و در ِ همین اتاق را به روی خودش می بست، همانجور که روما و رومی بسته بودند. با این حال می دانست که خودش هم با آمدن به آمریکا به پدر و مادرش پشت کرده بود؛ به اسم ِ پیگیری ِ اهداف عالی در زندگی و موفقیت_ که حالا دیگر هیچکدام اهمیت نداشتند_ تنهاشان گذاشته بود.

خاک ِ غریب -- جومپا لاهیری

آخر همان هفته، ناوین رسید که با من عروسی کند. از دیدنش چندشم شد. نه به این خاطر که به او خیانت کرده بودم، به این خاطر که او هنوز نفس می کشید، پیش من بود و روزهای بیشماری داشت برای زندگی. و با این حال، بی اینکه حتی بداند، قاطعانه و بی هیچ تقلایی، مرا از تو دور کرده بود، چنان که آخرین باد ِ تند ِ پاییزی آخرین برگها را از درختان می کَنَد. ما ازدواج کردیم، برایمان دعای خیر خواندند، دستم را روی دستش گذاشتند، دنباله لباس هامان را به هم گره زدند.
من به زندگی باز گشتم، زندگی ای که بجای تو انتخاب کرده بودم. از این زندگی جدید می سوختم. ولی عزادار ِ مرگ تو بودم. احتمال داشت فرزند ِ تو باشد، ولی نه؛ امکان نداشت. ما مراقب بودیم، و تو از خودت هیچ چیز به جا نگذاشته بودی.

خاک ِ غریب -- جومپا لاهیری

چراغ پر نور ضروری نیست، برای زندگی کردن در غرابت و شگفتی، شمعی قلمی کافی است، به شرط آنکه صادقانه بسوزد.

"مالون می میرد - ساموئل بکت"

وقتی که آدم سردش باشد، نباید از کسی که جای گرم و نرمی دارد انتظار ِ همدردی داشته باشد.

یک روز از زندگیِ ایوان دنیسوویچ -- الکساندر سولژنیتسین

بهترین چیزها در زندگی آنهایی هستند که تنها گوشه چشمی به آنها می اندازی.

اومون را -- ویکتور پلوین

و بي آنکه بداند گناهش دقيقا چيست ، از اين که مي ديد زندگي کردن براي پاک شدنِ گناهش تاوانِ کافي اي نبوده احساس خوشي پيدا کرد، شايد اين تاوان خودش نوعي گناه بود، گناهي که به نوبه خود تاوانِ بيشتري مي طلبيد و به همين ترتيب الي آخر، و اگر مي فهميد که براي مجازات شدن، گناه کردن ضروري است، بي ترديد حيرت مي کرد.

"مالون می میرد - ساموئل بکت"

یک ستاره می تواند بمیرد و با این حال نورش میلیون ها سال در تمامی جهات حرکت کند. پس ما در حقیقت هیچ چیز راجع به ستارگان نمی دانیم جز اینکه زندگی شان وحشتناک و بی معناست چرا که تمامی حرکاتشان در فضا از پیش تعیین شده، و این قوانین مکانیک و جاذبه اند که احتمال هرگونه برخورد تصادفی را از بین می برند. ولی بعد فکر کردم که هرچند به نظر می رسد ما انسان ها به یکدیگر برخورد می کنیم و می خندیم و بر شانه ی هم می زنیم و بعد به راه خود می رویم، ولی همزمان در بُعدی مستقل که آگاهی مان جرئت نگاه کردن به آن را ندارد، ما بی هیچ حرکتی در محاصره ی خلا معلق ایم، بی سر و ته، بی دیروز و فردا، بی این امید که به هم نزدیک تر شویم یا حتی ذره ای سرنوشت خود را تغییر دهیم. قضاوت مان از آنچه برای دیگران اتفاق می افتد نور پُر نیرنگی است که به ما می رسد و تمام طول زندگی مان به سوی آنچه تصور می کنیم نور است پیش رَوی می کنیم در حالی که احتمالا منبع نور مدتهاست که از بین رفته.

اومون را -- ویکتور پلوین

مي توان گفت کسي که به اندازه ي کافي صبر کرده باشد، مي تواند تا ابد نيز همچنان صبر کند و منتظر بماند و سرانجام ساعتي فرا خواهد رسيد که ديگر هيچ اتفاقي رخ نخواهد داد و هيچ کسِ ديگري از راه نخواهد رسيد و همه چيز به پايان خواهد رسيد، جز انتظار عبث. شايد او نيز به همين مرحله رسيده بود و هنگامي که (براي مثال) مي ميريد، ديگر خيلي دير مي شود، ديگر بيش از حد انتظار کشيده ايد، ديگر به قدر کافي زنده نيستيد که دست از انتظار کشيدن بکشيد.

"مالون می میرد - ساموئل بکت"

تحقق دير هنگام يک اميد بهتر از عدم تحقق هميشگي آن است.
.................................................
کسي لميوئل را دوست نداشت، اين کاملا مشخص بود. اما آيا مي خواست دوستش داشته باشند يا نه، اين چندان مشخص نبود.

"مالون می میرد - ساموئل بکت"

گفتم : این دوره بهترین موقع عمر آنهاست چون بعدا اشکالات ومسئولیت های زیادی به وجود خواهد آمد
ولی آنها حرفهایم را باور نمی کردند چون خیال می کنند بهترین دوره هرکس در آینده است
"دفترچه ممنوع -آلبا دسس"

الان چهار ماه است که اینجا هستم... می دانی، فکر هم نمی کنم جای چندان بدی باشد. اگر جای تو بودم، به خودم زیاد زحمت نمی دادم که برای آینده برنامه ریزی کنم. من مثلا آرزو داشتم دور دنیا سفر کنم. خوب، شاید در سرنوشتم نبود که به آرزویم برسم. تنها گوشه ی ناچیزی از دنیا را خواهم دید. البته فکر نمی کنم که اینجا بهترین گوشه ی دنیا باشد، ولی خوب، تکرار می کنم که چندان هم بد نیست.

مرشد و مارگاریتا -- میخاییل بولگاکف

رازها مثل فلفل روی نوک زبان هستند. دیر یا زود دهان را آتش می زنند. دیر یا زود آدم دهانش را باز می کند و شیطان کوچکی را که در میان دندانهای فشرده اش آشپزی می کرده نشان می دهد و بعد از آن باید پشت سر هم حرف زد.

"ژه - کریستین بوبن"

تلی از اشيای مختلف، چمدان و کوله پشتی و بقچه و پتو و لباس، روی هم انباشه می شوند. بعضی از کيف ها با سقوط روی زمين باز می شوند و از داخل آنها اسکناس هايی هفت رنگ، طلاجات و انواع ساعت ها بيرون می ريزند. جلو در واگن ها، کوهی از نان، شيشه های مرباهای رنگارنگ و کپه های ژامبون و کالباس و ساير مواد غذايی بالا می رود. پاکتی شکر روی سنگريزه ها پخش می شود. همزمان، در ميان شيون و داد و فغان زنان و گريه و ناله ی بچه ها و سکوت مبهوت مردان، کاميون های انباشته از آدم با غرش هايی جهنمی محل را ترک می کنند. کسانی که بنا به دستور به طرف راست رفته اند -اغلب مردانی جوان و سالم- به اردوگاه منتقل می شوند. از گاز رهايی نمی يابند، اما اول بايد مدتی کار کنند...


حالا ديگر واگن ها خالی شده اند. افسر اس اس لاغر و آبله رويی نگاهی به داخل واگن ها می اندازد، با بيزاری سرش را تکان می دهد و رو به ما به داخل واگن ها اشاره می کند:" تميز کنيد." می پريم توی واگن. در ميان مدفوع انسانی و ساعت های مچی از دست افتاده، اين جا و آن جا بدن نوزادانی نيمه جان، خفه شده يا زير دست و پا رفته پراکنده اند، موجودات لخت و وحشتناکی با کله های بزرگ و شکم های متورم. اين ها را درست عين مغ چند تا چند تا در يک دست می گيريم و بيرون می بريم. افسر اس اس همان طور که سيگارش را روشن می کند، می گويد:" اين ها را نبريد توی ماشين ها. بدهيد دست زن ها." فندکش گير کرده و تمام حواسش به آن است. وقتی می بينم زن ها وحشت زده از من می گريزند و سرشان را ميان دست ها پنهان می کنند، از جا در می روم و بلند می گويم: "محض رضای خدا اين شيرخواران را بگيريد." نام خدا بی جاست و طنين غريبی دارد، زيرا زنانی که بچه هايی به بغل دارند بايد سوار کاميون ها شوند، همگی، بدون استثنا. ما همه خوب می دانيم اين به چه معناست و با نگاه هايی لبريز از وحشت و نفرت به هم می نگريم. افسر آبله رو انگار با تعجب و سرزنش در آمد: "چی؟ نمی خواهيد برشان داريد؟" و دست برد تا جلد تپانچه اش را باز کند...


اين يکی، زنی که تند قدم بر ميدارد. اما می کوشد آرام بنمايد. بچه ی کوچک چند ساله ای، با صورت گلگون و کک مکی يک فرشته، پشت سرش می دود. نمی تواند به زن برسد. گريان و نالان دست های کوچکش را دراز می کند. "مامان! مامان!" "آهای، زن، اين بچه را بغل کن!"
زن با فريادی جنون آميز می گويد: "آخ، آقا، اين بچه ی من نيست، مال من نيست." و در حال فرار با هر دو دست صورتش را می پوشاند. می خواهد خودش را مخفی کند، می خواهد خودش را برساند به آن هايی که با کاميون نمی روند، آن ها که پياده می روند، آن ها که زنده خواهند ماند. زنی جوان است، سالم و زيبا، و می خواهد زنده بماند.
اما بچه دنبال او می دود و با صدای بلند التماس می کند:"مامان، مامان، من ام ببر!"
"نه اين مال من نيست، بچه ی من نيست."


چند نفر ديگر دخترکی را می آورند که يک پا ندارد. او را از هر دو دست و يک پايی که دارد گرفته اند. اشک دخترک به پهنای صورتش جاری است، و زمزمه ی دردناکش به سختی شنيده می شود: "آقايان، درد دارم، درد..." او را هم روی تل مرده ها می اندازند. همراه آن ها زنده خواهد سوخت.


خانم ها و آقايان، بفرماييد به اتاق گاز/ تادئوش بوروفسکی/ از مجموعه داستان بانوی بهشتی، شش داستان کوتاه نويسندگان لهستانی/ ترجمه ی روشن وزيری/ نشر ماهی


پی نوشت1: تادئوش بوروفسکی 27 سال بيشتر زندگی نکرد اما به قدری بر ادبيات اروپای شرقی تاثير گذاشت که در سال 2002 ايمره برتش 73 ساله موقع دريافت جايزه نوبل ادبيات گفت:که تمامی آثارش متاثر از شيفتگی او به نثر بوروفسکی بوده است.

پی نوشت 2: آخرين بار يادم نمی ياد کی يک مجموعه داستان کوتاه خوب خوندم... باور کنيد اين کتاب پالتويی نشر ماهی ارزش خواندن دارد حتی شده در وقت های پرتی که در مترو يا اتوبوس به هدر ميره...

موری میگوید: آیا من درباره کشاکش اضداد برایت چیزی گفته ام ؟
-کشمکش اضداد؟
-زندگی از یک سری از کشش های مخالف هم تشکیل شده است.شما خودتان دوست دارید کاری را انجام دهید اما مجبوری کار دیگری انجام بدهید
چیزی تورا آزار میدهد اما تو می دانی نباید آزار بدهد.بعضی چیزها را امر مسلم فرض میکنی در صورتی که میدانی هیچ چیز رانباید مسلم فرض کنی .
این کشمکش اضداد مثل یک نوار لاستیکی است وبیشتر ما جایی در این بینابین زندگی می کنیم.
(من میگویم شبیه مسابقه کشتی است.موری میخندد ومی گوید:
-بله میشود گفت همین طور است
-پس کدام طرف برنده است؟
-عشق برنده است.عشق همیشه برنده است

وقتی هالی صدای رادیو را کم می کرد، ساباش از او پرسید: یادت رفته بود خاموشش کنی؟
- من همیشه رادیو رو روشن میذارم، از اینکه وارد خونه ای ساکت بشم، بیزارم.

زمین پست -- جومپا لاهیری

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk

حقيقت را که مي گوييد سيلي ها يا تمجيداتي براي شما در بر دارد و بدتر اين که در موارد ديگر مثل همين مورد هيچ کس حرف شما را باور نمي کند.
حقيقت باور نکردني است.

"ژه - کریستین بوبن"

بدبختي اينجا است که اگر موفق شويد آدمي منزوي را به دست آوريد، او را از دست مي دهيد: ديگر تنها نيست. چيزي که اطرافش مي درخشيد، خاموش مي شود.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

بچه ها و کساني که به شکل مبهم ، آتش کودکي را در خود نگه مي دارند: نابغه ها و ديوانه ها، چيزي براي شنيدن در کليساها ندارند. در آنجا چيزي به جز خستگي دو هزار ساله اي گفته نمي شود.

"ژه - کریستین بوبن"

تازه فهمیدم چیکار کردم. یه مردیو کشته بودم. یه مردیو کشته بودم تا به یه زنی برسم. همه این کارها رو برا خاطر اون زن کرده بودم و حالا دلم می خواست تا وقتی زنده ام دیگه هیچ وقت نبینمش.

کُلِ خرجش همینه، یه چیکه ترس، که عشق ببُره و تبدیل بشه به نفرت.

غرامت مضاعف -- جیمز ام. کین

ای انسانها
بیایید واین قید وبندها را پاره کنید تا مثل مرغان در هوای زندگی به آزادی سیر کنیدقانون اجتماع غیر از قید بند نیست.
این قانون را طبیعت برای ما نساخته ما خودمان آن را به دست وپای خویش بسته ایم.
گرگی که آدم میدرد با انسانی که برای سود خویش سعادت دیگری را لگدمال میکند هیچ تفاوتی ندارد

خانواده خوشبخت -ژان پل سارتر

پیش از سپیده دم، دستور داد کودکان را در یک کرجی بگذارند که بار سیمان شده بود. "آن ها را در حال آواز خواندن به محدوده ی آب های ساحلی ببرید و همچنان که به آواز خواندن ادامه می دهند، بی اینکه عذابشان بدهید، با یک خرج دینامیت منفجر کنید!" و وقتی سه افسر جنایت را انجام دادند، در پیش "جناب ژنرال" با این خبرها خبردار ایستادند که دستورهایش اجرا شده. او دو درجه ی نظامی شان را ارتقا داد و به نشان وفاداری هم مزین شان ساخت؛ ولی بعدا، بدون مراسم تشریفات، اعدام و به عنوان جنایتکاران عادی تیربارن شان کرد.
------------------------------------------------------
بیم ناک ترین دشمن در درون هرکس، در اعتقادات قلبی نهفته است.


"پاییز پدر سالار - گابریا گارسیا مارکز"

فقط دلقک ها هستند که مشکل زندگی و مرگ را ندارند، چون از راه معمول به دنیا نمی آیند و به دور از قانون زندگی اختراع شده اند و هرگز هم نمی میرند وگرنه بی نمک می شوند.

"زندگی در پیش رو - رومن گاری"

شجاع آدمی است که می‌ترسد، اما علیه ترسش اقدام می‌کند؛ ولی ترسو آدمی است که می‌ترسد اما با ترسش سر می‌کند. با هم تفاوت ندارند، هر دو ترسو هستند. شجاع آدمی است که علی رغم ترسش پیش می‌رود، ترسو آدمی است که دنباله‌روی ترس خود است. اما یک آدم کامل نه این است و نه آن؛ او فاقد ترس است. پس مرگ تنها برای آن عده زیباست که زندگی خود را زیبا سپری کرده‌اند؛ آنان که از زیستن نهراسیده‌اند، آنان که به قدر کافی شهامت زندگی کردن داشته‌اند، مرگشان جشن است. کتاب مائده‌های زمینی اثر آندره ژید