تجربیاتی که داشتید و می تونه به بقیه توی زندگی کمک کنه اینجا بیان کنید(نقل قول ممنوع)

از ملموس‌ترین واقعیت‌ها در جهان، زندگی‌ست که گذر کند همچون حقیقتی ملموس!
شاید برخی گمان کنند این یک جمله بی‌محتوای شبه فلسفی... است ولی نه این طور نیست!
برای بعضی چیزها اگر مثنوی هفتاد من کاغذ بنویسی و توضیح بدهی مثل این جمله نمی‌تواند مبین باشه یعنی هی داری توضیح واضحات می‌دهی. این جمله عصاره مهم‌ترین و برجسته‌ترین تجربه شخصیم توی زندگی است یعنی اصل زندگی! از وقتی این عصاره مبین را سرلوحه زندگیم قرار دادم، همواره شاد هستم و از زندگیم لذت می‌برم و اگرگاهی غمی دارم غم دیگران/وابستگان، دوستان و آشنایان هست. حالا چگونه به این عصاره رسیدم دقیقاً نمی‌توانم بگم! ولی قطعاً کذشتن مواردی که مانع درک گذر زندگی شده. مثلاً اگر از افرادی کینه داشتم مانع و حجابی روی دلم شده بود و وقتی این مانع و حجاب را کنار زدم انگار دنیای تازه‌ای جلوی چشم‌هایم باز شد. به همین دلیل واقعیت گذر زندگی مثل یا شاید عین حقیقت می‌ماند!

اگر بیندیشی این زمان نیست که پایان می‌یابد بلکه زندگیست که در بعد زمان می‌گذرد و پایان می‌پذیرد، لحظه‌ای دوست نداری تباهش کنی به چیزهای بی‌ارزشی همچون کینه! پس:

کینه، بی‌ارزش‌تر از آنست زمان هزینه‌اش کنی، گذشت کن تا از این هزینه بُگریزی!

... محمد دوستی (dusti55) ...:46:
خوب شاید برخی کلاً با جمله‌های این شکلی، مشکل دارند و نمی‌توانند ارتباط بر قرار کنند حالا به شکل دیگه‌ای می‌گم:
اگه فکر کنی وقت نیست که می گذره این زندگیمانه که در بعد زمان میگذره، اگه این نکته عمیقاً درک کنی یک لحظه را نمی‌خواهی حرامش کنی. با چی وقت تلف میشه و هدر؟ با چیزهای بی‌ارزش مثل نفرت و کینه. واقعاً از کینه و نفرت چه سودی نصیبمان میشه ؟ جز هدر دادن وقت و زمان یعنی اصلی‌ترین سرمایه زندگمان. حالا شاید بعضی بگویند کجایش ربطی به تجربه شخصی داره؟ راستش موارد متعددی در اینباره تجربه کردم گفتشان تنها باعث به درازا کشیدن مطلب میشه. خوب چطوری از چنین اتلاف سرمایه فرار کردم وقتی که گذشت کردم و کینه‌ای به دل نگرفتم.
خوب این همه توضیح را توی دو خط بالا گفتم.

زیاد به اینترنت دل نبند، یه روز دیدی اینترنت کشور تعطیل شد!!! بعد نمیتونی ترک کنی

نقل قول:

---

نوشته شده توسط doctorehsan [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زیاد به اینترنت دل نبند، یه روز دیدی اینترنت کشور تعطیل شد!!! بعد نمیتونی ترک کنی

---

من حاضرم ... اینترنت ... :40: ، فقط واسه اینکه بتونم به چند هم‌وطن، به چند هم‌نوع کمکی کنم، مرا همین اندک، عشق است! :11:

راستی هر وقت خواستین برین مسافرت حتما حتما حتما یه شب قبلش دسشویی زیاد برید
با اینکه ممکنه به نظرتون مسئله ی مسخره ای بیاد ولی خداییش مسافرت رفتنی هلاک میشید:دی

نقل قول:

---

نوشته شده توسط doctorehsan [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زیاد به اینترنت دل نبند، یه روز دیدی اینترنت کشور تعطیل شد!!! بعد نمیتونی ترک کنی

---

به سیگاریها میگم ترک کنین میگن تا وقتی هست نمیشه . باشه میکشیم اگه نباشه خب نمیکشیم

حالا ما هم همگی همینطوریم .

بود , میایم تو نت نبود خب نمیایم تو نت . مگه قدیما اینترنت بود ؟
:)
ما هم میریم نون بیار کباب ببر و یه قُل دو قُل و اتل متل و هفت سنگ و شش خونه بازی میکنیم مثل قدیمیها
:)

======================
جدی فکرش رو کردین زندگیمون چجوری شده ؟
همش شده هنگ و ویندوز و سافت ویر جدید و ورژنِ جدید و گوشی و کامپیوتر جدید و خرابی خط و قطعی نت و اشتراک و سیم کارت و چات و مسج و ویروس و کرم و تروجان و آیدیت و آپگرید و دانلود و آپلود و تعویض و قبضهایِ جورواجور و غیره

یه کارکاتور یه جا دیدم خیلی جالب انگیز بود
یه بچه کوچولو کنار مامانش وایساده بود مامانش هم روی مبل نشسته بود داشت بهش میگفت :
نه پسرم من تو رو دانلود نکردم من تو رو به دنیا آوردم
:20:
نمیدونم کی خوشبختره ؟ ما یا قدیمیا ؟؟؟

چقدر سرد است اینجا
چقدر تنهایی پر درد است اینجا
هوا هم که همیشه مملو از گَرد است اینجا
دلم دستِ قشنگِ مهربانی را بخواهد
که از تنهایی و رنجم بکاهد

یهو شعرم اومد
:31:

هیچ این حرفها نیست : )

فقط نوع زشتی ها عوض شده
معمولن از گذشته که دور میشیم یک حس خوشایند پیدا میکنیم که بهش میگن نوستالژیا یا بیماری عصر طلایی

قدیم خیلی هم زشت بود : )...برای بدست آوردن تصویری واقعی از اجتماع رویایی که افراد مسن تصویر میکنن پیشنهاد میکنم رمان خاطره های اسماعیل فصیح و جعفر شهری رو بخونید
کمبود حافظه و تراشیدن خاطرات در حافظه که حتا چیزهای زشت قدیمی زیبا به نظر میان
یک ساز وکار دفاعی برای مغز
بقول کازانتزاکیس در زوربا خاطرات موم پیچ میکنیم

اغلب افراد نوجوونیشون رو بهترین دوران زندگیشون میدونند ...حتا از اشتباهاتشون بعنوان خاطرات خوش و بی حواسیهای کودکی یاد میکنند
این نمیزاره ما بشکنیم...ببینیم به رویاها نرسیدیم...یادمون نیاد در اوج سلامت جسمی گرفتار استرسهای بلوغ بودیم...گرفتار وسواسهای فکر بودیم...از یک جوش اعتماد بنفسمون میشکست...(دیدید وقتی پیرمردی میگه هـــی جوونی کجایی که یادت بخیر...به شوخی میگن حاجی جوونیهاتم چیزی نبودی )

متاسفانه در تاریخ شفاهی هم وجود داره و طبقه بندی هم داره! مثلن در ایران:
گذشته طلایی 10سال قبل (دهه 70)
دهه 60 نوستالژیک
دهه 50زیبا
دهه 40غریب و ارزان
دهه 30عجیب
رضاشاه و نظم
قاجار و سنت قبیله ای
برووو تا بررسی به 10هزارسال قبل : )


زمانی مطلبی خوندم ... طرف گله کرده بود چرا در مترو و تاکسی همه هدفون بگوش و توی هپروتن...قدیم فلان بود و بیسار
کامنت دادم عزیز اونموقع که شما میگی که مترو نبود... ولی توی اتوبوسها هم حساب کنی که هدفون به گوشمون نبود خیره تو صورت هم دنبال دعوا بودیم ، : )
یا سرمون تو روزنامه بغل دستی بود! ( گل آقا بشوخی خواهش میکرد مانع این کار بشید تا فروش هفته نامه کم نشه)
توی تاکسی هم بجای گوش دادن به موسیقی دلخاهمون از عشق آقای راننده خانم حمیرا مستفیض میشدیم : )

تجربه من : گذشته رو زیاد جدی نگیرید ... روزگار مثل فیلمهای قدیمی سیاه و سفید و عشقی نبود .. همین رنگی بود

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
در مورد اعتیاد به نت
ابتدا در بیرون احساس خلا میشه بعد به عاملی پناه برده میشه
مثل اعتیاد به مخدر که برای برطرف شدن دایمی میگن ریشه هاش رو باید برطرف کرد
پس اگر احساس وابستگی بدون کنترل و ناراحت کننده به وب دارید مشکل در خودمون یا اطرافمون باید جستجو بشه نه مجموعه ای از کامپیوترها و دیتا سنترهای بهم پیوسته که صرفن یک ابزار برای زندگی...مثل کتاب-چاقو-لامپ

تو زندگیتون به هیچکس رو ندید
چون آخرش پشیمون می شید

قبل از تصمیم گیری در مورد کاری, چند پله جلوتر از اون رو هم ببینید...مثل حل جدول کاکورو.
هیچ وقت احساس رو بر منطق مقدم ندونید!
زود قضاوت نکنید!
بعضی وقتها لازمه نسبت به بعضی چیزها بی تفاوت بود!!!این چیزیه که الان دارم تمرین میکنم!
غرور یک مرد همه چیز اونه....ارزون نفروشیدش!
موفق باشید:40:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط MOHAMMAD_ASEMOONI [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

...
یه کارکاتور یه جا دیدم خیلی جالب انگیز بود
یه بچه کوچولو کنار مامانش وایساده بود مامانش هم روی مبل نشسته بود داشت بهش میگفت :
نه پسرم من تو رو دانلود نکردم من تو رو به دنیا آوردم
:20:
نمیدونم کی خوشبختره ؟ ما یا قدیمیا ؟؟؟

چقدر سرد است اینجا
چقدر تنهایی پر درد است اینجا
هوا هم که همیشه مملو از گَرد است اینجا
دلم دستِ قشنگِ مهربانی را بخواهد
که از تنهایی و رنجم بکاهد

یهو شعرم اومد
:31:

---

آقا دمت گرم! نشونی کاریکاتور میتونی بدی- خوندم، کیف کردم، ببینیم چی میشه!
شما تندتند تجربه‌های جالب و مفیدتان رو میگید و ما هم میخواهیم بدون خوندن مطالبتون تشکر نکنیم!- حالا بخاطر همه مطالبتون که گفتید و هم معرفتی که تا حالا از شما دیدم، یکجا تشکر میکنم. زنده باشی با مرام!