Printable View
من هستم وتو نمي داني.........
من بودم وتوندانستي............
من خواهم بود تو نخواهي دانست ......
بدان تا هستم از تو خواهم گفت!
كلامم عطر تو رادارد .....
تا بگويم!
جملاتم همرنگ تو ميشود.....
تا بنويسم!
هزاران جمله آتشين از ياد تو مي جوشد ...
هزاران واژه از درياي تو شنيده مي شود ...
اما تو چقدر غافلي از ماجرا ، در صحرائي از ندانستن ............
اما آمدي و باور بودن را در من زنده كردي ،
ودر گرمي آتش نگاهت شكوفه جانم جان گرفت.
ــــــــــــــــ
ژس چشات زيادي شاكي خصوصي داره
سيمای آن سرو قد ماهم آرزوست
وز رفتن پيش به خدا راهم آرزوست
دستم چو کوته و زلفان او بلند
بخت بلند و مرحمت شاهم آرزوست
از ديدگان او چو همی نور ميرود
برقی ز ديده اش به ته چاهم آرزوست
وز گوش چون هلال و سر زلف چون سحاب
ديدار بدر روي رخ ماهم آرزوست
آسان نميشود به قلم وصف آن ميان
من و ميان او به شبانگاهم آرزوست
آيا شود که من زنمی حلقه بر برش
رفتن ز کوی غصه جانکاهم آرزوست
وز درگه خزاين و آن مينوی برين
من يک نگه ز مينوی درگاهم آرزوست
چه ربطي داشت بايد با ت مي دادي نه س
اينو خوب اومدي...ولي صفحه قبل كه خودت سوتي دادي آبجي.... :blush:نقل قول:
نوشته شده توسط magmagf
بگذريم...
تو هم اي خوب من ا جمله به تكرار بگو..
اين دل آويزترين حرف جهان را بگو..
دوستم داري؟را از من صدبار بپرس..
دوستت دارم رو با من بسيار بگو...
و در اتاق تاريك
او همان من است كه رو به ديوارهاي نبايد اينجا مي گريد
مي خواهم از چراغ هايي كه رؤياي ماه را
از خواب كودكان مي دزدند
مي خواهم از شهرهايي كه از هراس خدا هم بزرگترند
دور شوم - دور
ــــــــــــــــ
كجا سوتي دادم ايا؟
پيش مي ياد 2 نفر هم زمان شعر بدن مال يكي اشتباه شه اما نه با فاصله زماني
حالا راست ميگي ها....اينم ميشه...شرمنده!نقل قول:
نوشته شده توسط magmagf
روز و روزگاي بود...زمستوني و بهاري بود
رفيقا تو شهر زياد بودن...همگي به فكر يار بودن.
يهويي بهار خزون شد..عاشقي ها تموم شد..
زندگي بي ثبات شد..آدم مثل رباط شد .....
يا حق....
دل عاشق به پیغامی بسازد
خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافی است
ریاضت کش به بادامی بسازد
...
در بزم جهان جز دل حسرت کش ما نیست
آن شمع که می سوزد و پروانه ندارد
در انجمن عقل فروشان ننهم پای
دیوانه سر صحبت فرزانه ندارد
تا چند کنی قصه اسکندر و دارا
ده روزهء عمر اینهمه افسانه ندارد
دل می رود ز دستم ، صاحب دلان خدا را...
دردا که راز پنهان ، خواهد شد آشکارا...
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
ای مرغ سحرعشق زپروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و اوازنیامد
این مدعیان درطلبش بی خبرانند
کانرا که خبرشدخبری باز نیامد