بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

کنتس شگفت زده می پرسید: ولی چرا؟ چرا؟ مگر آن دختر ترا خوشبخت نمی کرد؟
- چرا.
- پس چه؟
- کنتس، دقیقا بخاطر همین بود.
- نمی فهمم.
- خوشبختی بیش از نیاز مردی جوان بود. در خطر بودم.
- در خطر چه چیز؟
- یکی از این دو امکان: یا به این خوشبختی خو می گرفتم که در اینصورت عظمت و جلالش را از دست می دادم، یا به آن خو نمی گرفتم و همواره بزرگش می داشتم که در آنصورت کاملا خود را می باختم. یکبار زنبوری را دیدم که درون عسلش غرق شده بود و درسم را آموختم.

گزارش به خاک یونان -- نیکوس کازانتزاکیس

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ما هميشه يا جای دُرست بوديم در زمان غلط

یا جای غلط بودیم در زمان دُرست!

و همیشه همین‌گونه همدیگر را از دست داده‌ایم...

مون پلاس
پل استر

در زندگیم بارها طعم خوشبختی های مشابهی را چشیده بودم - جامی آب سرد پس از سفری خسته کننده، سایه ای دلچسب و ساده، قلب انسانی که ناشناخته در گوشی پرتی از دنیا زندگی می کرد و گرم و با محبت منتظر بیگانه ای بود. زمانی که بیگانه از راه می رسد چگونه این قلب برمی جهد و شادی می کند، زیرا انسانی را یافته است!
در عشق، دهنده شادمان تر از گیرنده است.

گزارش به خاک یونان -- نیکوس کازانتزاکیس

متاسفانه اگر بیشعورهای مقدس مآب تمام چیزهای بد را بزدایند، هیچ چیزی باقی نمی ماند. از این رو تمام آنچه که قادر به انجام آن اند این است که این چرخه ی گناه-توبه، توبه-گناه را دائما تکرار کنند. بیشعورهای مقدس مآب در انجام و تولید گناه و ریاکاری مهارت فراوانی دارند؛ اگر خودشان آنها را اختراغ نکرده باشند!

(بیشعوری - خاویر کرمنت)

من بیشتر زندگیم را سخت تلاش میکردم که خوشحال باشم اما تلاش هایم ناکام می ماند. نمی توانستم بفهمم کجای کارم ایراد داشت یا چرا تمام چیزهایی که بدست می آوردم و تجربه می کردم مرا راضی نمی کرد . تا اینکه یک روز در حدود چهار سال پیش،اتفاقی افتاد که پاسخ بعضی سوال هایم را گرفتم ......

لحظه های واقعی/ باربارا دی آنجلس

قلب انسان، رازی تاریک و تسلیم ناپذیر است. سبویی است سوراخ با دهانی همیشه باز. تمام رودهای جهان را که در آن بریزی، باز هم خالی و عطشان باقی می ماند. بزرگترین امیدها، آنرا پر نکرده بود. آیا اکنون، بزرگترین نومیدی ها آنرا پر می کرد؟

گزارش به خاک یونان -- نیکوس کازانتزاکیس

بشر یعنی این فردینان...یعنی در حالی که دارد مرگ خودش را تدارک می بیند خودش را با مرگ سرگرم کند.


مرگ قسطی / لویی فردینان سلین / مهدی سحابی
صـ31ـفحه

" همه ی حیوانات با هم برابرند, اما برخی برابرترند. "

رمان قلعه ی حیوانات/ علیرضا فتحی

مرا با حقیقت بیازار. اما هرگز با دروغ ، آرامم نکن !

جان شیفته رومن رولان

انسان ها بیشتر به بازگشت می اندیشند تا به رفتن.

(کیمیاگر - پائولو کوئیلو)

اصلا زندگی برای آدمی که نتواند ظالم باشد، نتواند هر کسی را که دلش می خواهد بکشد و هر زنی را که دوست داشت در آغوش بکشد چه فایده دارد؟ آخر من چه جور پاشایی هستم؟ مرده شور مرا ببرد! کو آن زمانها که جلاد خود را به دهات یونانی نشین به نزد دختر و پسر جوانی که در کار عروسی بودند می فرستادم؟ در دستمالی سیبی بود برای دخترک و در دستمال دیگر فشنگی برای پسرک، و آنها می بایستی یکی از آن دو را انتخاب کنند، اما چه کسی جرات داشت فشنگ را انتخاب کند؟ ناچار سیب را انتخاب می کردند و همان شب عروس با چشمان اشکبار و لباس زیبای عروسی در حالی که ناز هم می کرد - چون من دوست دارم زنها برای مرد ناز بکنند - از راه می رسید و بر سر زانوان من می نشست. اما دریغ که اکنون پیر شده ام...


آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

برای درمان هر درد و مصیبت روحی دو دارو وجود دارد یکی مرور زمان و دیگری شکیبائی و سکوت

کنت مونت کریستو / الکساندر دوما / ذبیح‌الله منصوری / جلد 2 / فصل 45 / ص 213


برای هر دردی دو درمان وجود دارد: زمان و سکوت

کنت مونت کریستو / الکساندر دوما / ماه‌ منیر مینوی / جلد 2 / فصل 45 / ص 136

For all evils there are two remedies - time and silence

در این جهان نه نیک‌بختی وجود دارد نه بدبختی و آنچه هست عبارت می‌باشد از مقایسه یک حال و وضع نسبت به حال و وضع دیگر.

کنت مونت کریستو / الکساندر دوما / ذبیح‌الله منصوری / جلد 3 / فصل 117 / ص 775


در این دنیا نه خوشبختی هست، نه بدبختی. فقط قیاس یک حالت با حالت دیگر است.

کنت مونت کریستو / الکساندر دوما / ماه‌ منیر مینوی / جلد 3 / فصل 117 / ص 481

.There is neither happiness nor misery in the world; there is only the comparison of one state with another, nothing more

(...نخستین کار این است که ساکت بمانی. تماشاچیان را حذف کنی و یاد بگیری که داور خویشتن باشی .حفظ تعادل میان پرورش دقیق جسمی و وجدان زیستی .فروگذاشتن ادعا و طلبکاری از زندگی و وقف خویشتن برای کسب دو نوع ازادی: ازادی از پول و ازادی از خود پسندی و بی غیرتی)

البر کامو-کتاب یادداشت ها-جلد یکم

رنج دیگران همیشه برای ما بیگانه است و حتی می توان گفت که در نهان احساس شادی می کنیم از اینکه بدبختی به سراغ همسایه آمده و ما را معاف داشته است.

آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

بشر یعنی همین! حبابی است که هی باد می کند و باد می کند و یک دفعه می ترکد! می ترکد و به درک واصل می شود، یعنی مقصودم این است که به بهشت می رود!!
آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

مردی که همه گونه نویدی به اینده اش بود و اکنون در اداره ای کار میکند.کاری جز این نمیکند که به خانه بر میگردد تا وقت شام دراز میکشد و سیگار میکشد و دوباره به بستر بر میگردد و تا صبح روز بعد میخوابد. یکشنبه ها خیلی دیر بیدار میشود و دم پنجره می ایستد و افتاب یا باران عابران یا خیابان خلوت را تماشا میکند .همه مدت سال منتظر است. منتظر مرگ . نویدها به چه کار می ایند وقتی که به هر حال.....
البر کامو-یادداشت ها-جلد اول
(برای من لحظه ای شادی بعد از کمک کردن به دیگران یا دعا شبانه بهتر از صد سال زندگی بی احساسه.امیدوارم هر کسی این رو میخونه به اینده ای متفاوت تر از انچه که براش متصوراند بیندیشد)
نویدها به چه کار می ایند وقتی که به هر حال.....

مـن از درونِ دیــوارهـای مشــبّک، شـب را دیــده ام

و مـن که روح را چــون بلــور بر سنـگ تریــن سنـگ های ستــم کوبیــده ام

مـن که به فرسـایـش واژه هـا خـو کـرده ام

و مـن _ بـاز آفریــننده ی انــدوه

هرگــز ستـایشـگرِ فـروتـنِ یـک تقــدیـر نخـواهـم بــود

و هرگـز تسلیــم شـدگـی را تعلیــم نخـواهـم داد

زیــرا نـه مـن مانـدنـی هستـم نـه تـو، هلیــا !

آنچـه مـاندنـی سـت ورایِ مـن و تـوسـت.



_____________________________________________

بار دیـگر شهـری که دوسـت می داشتـم | نـادر ابراهیـمی

اگر انسان جنایتکار باشد، بهتر می‌تواند به زندگی ادامه بدهد و انسان معقول و فهمیده، نمی‌تواند زندگی عادی خود را تأمین کند.


گزارش یک آدم‌ربایی / گابریل گارسیا مارکز / کیومرث پارسای / فصل ششم / ص 220

خلیفه افندم، من هیچ نمی فهمم چه خبر است. ظاهرا گویا کرتیها قیام کرده اند و آزادی خود را می خواهند....چه آزادی ای؟... من نمی فهمم. وقتی تو به خداوند معتقدی و فرمان او را اطاعت می کنی و هرچه او به تو امر می دهد می پذیری آیا باید شکوه کنی که بنده هستی؟ آیا بر ضد خدا می شوری؟ آیا ادعای آزادی می کنی؟ نه. خوب، همین مساله هم درباره نایب خدا در زمین یعنی سلطان نیز صادق است. پس این کرتیها چه مرگشان است و چرا دردسر برای من درست کرده اند؟

آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

پس از سفر های بسیار و عبور از فراز و فرود این دریای طوفان خیز
بر انم که در کنار تو لنگر افکنم بادبان برچینم پارو وا نهم سکان رها کنم
به خلوت لنگر گاهت در ایم و در کنارت پهلو گیرم
و اغوشت را باز یابم
استواری امن زمین را زیر پای خویش

مارگوت بیکل...ترجمه از شاملو

آدم بدون عشق نمی تواند زندگانی کند ! این را من می دانم
این را نه از کسی شنیده ام و نه در جایی دیده ام تا به یادم مانده باشد.
این را از وجود خودم ، با وجود خودم ، از عمری که تباه کرده ام ، فهمیده ام .
نه ! آدم بدونِ عـــشــــق نمی تواند زندگی کند ...
کلیدر / محمود دولت آبادی

فقط زمانی که دو عصر، دو فرهنگ و دو مذهب با هم تلاقی کنند زندگی بشر به رنج و جهنم واقعی بدل خواهد شد. اگر بنا می شد آدمی از آدم های عصر کلاسیک مجبور می شد در قرون وسطی زندگی کند آنچنان با فلاکت خفه می شد که انسان وحشی در میان تمدن امروزی. و حالا اعصار و ادواری وجود دارند که تمامی نسل آدمیزاد در میان دو عصر و دو شیوه ی زندگی گرفتار می شود. نتیجه اینکه این نسل تمام قدرت خود را برای فهم خویشتن از دست خواهد داد و چیزی به نام معیار، امنیت و رضایت وجود نخواهد داشت. به طور طبیعی همه این را با یک شدت احساس نمی کنند. طبیعتی چون نیچه مجبور بود از بیماریهای زمان ما بیش از یک نسل جلوتر رنج بکشد. آنچه را که او به تنهایی نفهمید و مجبور به تحملش شد امروزه هزارها نفر تحمل می کنند.

(گرگ بیابان - هرمان هسه)

یک شب پیر دختر بر سر نیمکتی نشست و بار دیگر به نقل تاریخچه زندگی و معجزات و کرامات قدیسین مسیحی پرداخت و از روزه و نماز و اکراهشان از خود شستن و از صبر و تحملشان سخنها گفت و توضیح داد که وقتی به بناگوش ایشان سیلی می نواختند، گونه ی دیگر خود را نیز پیش می آوردند. آمنه گفت:
- خوب بانو کریسانتی، مگر کرتیان مسیحی نیستند؟ پس چرا وقتی سلطان ایشان را می کوبد سر به شورش برمی دارند و حمله می برند تا دو چشم او را از کاسه ی سر بکنند؟
بانو کریسانتی پس از اندکی تردید جواب داد:
- فرزند، این مساله دیگری است! این....این همان است که تو به آن وطن می گویی و من آن را مذهب می نامم. می فهمی؟
آمنه چیزی از این جواب نمی فهمید، ولی دنبال نکرد، و با خود اندیشید: به هر حال من چون قول داده ام مسیحی خواهم شد و غسل تعمید خواهم کرد ولی کماکان تن خود را خواهم شست، و اگر مردی که من از او خوشم نیاید جرات کند به من دست بزند چشمهایش را از حدقه در می آورم. بگذار وقتی من مردم، مسیح هر کاری که دلش خواست با من بکند، ولی مادام که زنده ام اختیار خودم را به دستِ خود دارم!


آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

نقل قول:

---

نوشته شده توسط magmagf [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شازده کوچولو قسمت معروفیه شاید هم بارها خونده باشین اما ارزش یک بار دیگه خوندن را داره روباه گفت: -سلام. شازده کوچولو مودبانه جواب داد: -سلام. سر برگرداند ولی کسی را ندید. صدا گفت: -من اینجا هستم،زیر درخت سیب... شازده کوچولو گفت: -تو کی هستی؟خیلی خوشگلی... روباه گفت: -من روباهم. شازده کوچولو به او پیشنهاد کرد: -بیا با من بازی کن.من خیلی غمگینم... روباه گفت: -نمی توانم با تو بازی کنم.مرا اهلی نکرده اند. شازده کوچولو آهی کشید و گفت: -ببخش! اما کمی فکر کرد و باز گفت: -اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: -تو اهل اینجا نیستی.پی چه می گردی؟ شازده کوچولو گفت: -پی آدمها می گردم.اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: -آدمها تفنگ دارند و شکار می کنند.این کارشان اسباب زحمت است!مرغ هم پرورش می دهند.فایده شان فقط همین است.تو پی مرغ می گردی؟شازده کوچولو گفت:-نه.من پی دوست می گردم.اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: -این چیزی است که امروزه دارد فراموش می شود.یعنی پیوند بستن... -پیوند بستن؟ روباه گفت: -البته.مثلا تو برای من هنوز پسربچه ای بیشتر نیستی،مثل صدهزار پسر بچه دیگر.نه من به تو احتیاج دارم و نه تو به من احتیاج داری.من هم برای تو روباهی بیشتر نیستم،مثل صدهزار روباه دیگر.ولی اگر تو مرا اهلی کنی،هر دو به هم احتیاج خواهیم داشت.تو برای من یگانه ی جهان خواهی شد و من برای تو یگانه ی جهان خواهم شد... شازده کوچولو گفت: -کم کم دارم می فهمم.یک گل هست...که گمانم مرا اهلی کرده باشد... روباه گفت: -ممکن است.آخر در روی زمین همه جور چیزی دیده می شود... شازده کوچولو گفت:-ولی این در روی زمین نیست.روباه گویی سخت کنجکاو شد.گفت:-دریک سیاره دیگر؟ -آره. در آن سیاره شکارچی هم هست؟ نه.-این خیلی جالب است!مرغ چطور؟ نه. روباه آهی کشید و گفت:-هیچ چیز کامل نیست. اما روباه دنبال سخن پیشین خود را گرفت: -زندگی من یکنواخت است.من مرغها را شکار می کنم و آدمها مرا شکار می کنند.همه مرغها شبیه هم اند و همه آدمها هم شبیه هم اند.این زندگی کسل ام می کند.ولی اگر تو مرا اهلی کنی،زندگیم چنان روشن خواهد شد که انگار نور آفتاب بر آن تابیده است.آن وقت من صدای پایی را که با صدای پای همه ی پاهای دیگر فرق دارد را خواهم شناخت.صدای پاهای دیگر مرا به سوراخم در زیر زمین می راند.ولی صدای پای تو مثل نغمه موسیقی از لانه بیرونم می آورد.علاوه بر این،نگاه کن! آن جا،آن گندمزار ها را می بینی؟من نان نمی خورم.گندم برای من بی فایده است!ولی تو موهای طلایی داری.پس وقتی که اهلی ام کنی معجزه می شود! گندم که طلایی رنگ است یاد تو را برایم زنده می کند. و من زمزمه باد را در گندمزارها دوست خواهم داشت. روباه خاموش شد و مدتی به شازده کوچولو نگاه کرد.گفت: -خواهش می کنم...بیا و مرا اهلی کن! شازده کوچولو گفت: -دلم می خواهد،ولی خیلی وقت ندارم.باید دوستانی پیدا کنم و بسیار چیزها هست که باید بشناسم.روباه گفت: -فقط چیزهایی را که اهلی کنی می توانی بشناسی.آدمهای دیگر وقت شناختن هیچ چیز را ندارند.همه چیزها را ساخته و آماده از فروشنده ها می خرند.ولی چون کسی نیست که دوست بفروشد آدمها دیگر دوستی ندارند. تو اگر دوست می خواهی مرا اهلی کن! شازده کوچولو گفت: -چه کار باید بکنم؟ روباه جواب داد: -باید خیلی حوصله کنی.اول کمی دور از من این جور روی علفها می نشینی.من از زیر چشم به تو نگاه می کنم و تو هیچ نمی گویی.زبان سرچشمه ی سوء تفاهم هاست.اما تو هر روز کمی نزدیک تر می نشینی... شازده کوچولو فردا باز آمد. روباه گفت: -بهتر بود که در همان وقت دیروز می آمدی.مثلا اگر ساعت چهار بعد از ظهر بیایی من از ساعت سه به بعد حس می کنم که خوشبختم.هرچه ساعت پیشتر می رود خوشبختیم بیشتر می شود.درساعت چهار به هیجان می آیم و نگران می شوم،و آن وقت قدر خوشبختی را می فهمم!ولی تو اگر بی وقت بیایی هرگز نخواهم دانست که کی باید دلم را به شوق دیدارت خوش کنم...آخر همه چیز آدابی دارد. شازده کوچولو گفت: -آداب چیست؟ روباه گفت: -این هم از چیزهای فراموش شده است.آداب باعث می شود که روزی متفاوت با روزهای دیگر و ساعتی متفاوت با ساعتهای دیگر باشد.مثلا شکارچی ها آدابی دارند:روزهای پنجشنبه با دختران ده می رقصند. پس پنجشنبه برای من روز شورانگیزی است.من در این روز تا نزدیک باغهای انگور به گردش می روم.اگر شکارچیها بی وقت می رقصیدند روزها همه شبیه هم می شد و من دیگر تعطیل نداشتم. پس شازده کوچولو روباه را اهلی کرد.و چون ساعت جدایی نزدیک شد. روباه گفت: -آه!...من گریه خواهم کرد. شازده کوچولو گفت: -تقصیر خودت است. من بد تو را نمی خواستم.ولی خودت خواستی که اهلی ات کنم... روباه گفت: - درست است. شازده کوچولو گفت: - ولی تو گریه خواهی کرد! روباه گفت: -درست است. -پس حاصلی برای تو ندارد. -چرا دارد.رنگ گندمزارها... سپس گفت: -برو و دوباره گلها را ببین. این بار خواهی فهمید که گل خودت در جهان یکتاست.بعد برای خداحافظی پیش من برگرد تا رازی به تو هدیه کنم. شازده کوچولو رفت و دوباره گلها را دید.به آنها گفت: -شما هیچ شباهتی به گل من ندارید،شما هنوز هیچ نیستید.کسی شما را اهلی نکرده است و شما هم کسی را اهلی نکرده اید.روباه من هم مثل شما بود.روباهی بود شبیه صدهزار روباه دیگر.ولی من او را دوست خود کردم و حالا او در جهان یکتاست. و گلها سخت شرمنده شدند. شازده کوچولو باز گفت: -شما زیبایید،ولی جز زیبایی هیچ ندارید.کسی برای شما نمی میرد. البته گل مرا هم رهگذر عادی شبیه شما می بیند.ولی او به تنهایی از همه شما سر است،چون من فقط او را آب داده ام،چون فقط او را زیر حباب گذاشته ام.چون فقط برای او پناهگاه با تجیر ساخته ام،چون فقط برای خاطر او کرمهایش را کشته ام(جز دو سه کرم برای پروانه شدن)،چون فقط به گله گزاری او یا به خودستایی او یا گاهی هم به قهر و سکوت او گوش داده ام.چون او گل من است. سپس پیش روباه برگشت.گفت: -خداحافظ. روباه گفت: -خداحافظ.راز من این است و بسیار ساده است:فقط با چشم دل می توان خوب دید.اصل چیزها از چشم سر پنهان است. شازده کوچولو تکرار کرد تا در خاطرش بماند: -اصل چیزها از چشم سر پنهان است. روباه باز گفت: -همان مقدار وقتی که برای گل ات صرف کرده ای باعث ارزش و اهمیت گل ات شده است. شازده کوچولو تکرار کرد تا در خاطرش بماند: -همان مقدار وقتی که که برای گلم صرف کرده ام... روباه گفت: -آدمها این حقیقت را فراموش کرده اند.اما تو نباید فراموش کنی.تو مسئول همیشگی آن می شوی که اهلیش کرده ای.تو مسئول گل ات هستی... شازده کوچولو تکرار کرد تا در خاطرش بماند: - من مسئول گلم هستم. - من مسئول گلم هستم. - مسئول گلم هستم.

---

ممنون من راجع به این داستان خیلی شنیده بودم ولی تمایل به خوندن کتابش نداشتم چون تصور میکردم همون کارتونش که بیمزه بود رو از این کتاب نوشتن ولی نمی دونستم نویسنده اینقدر فلسفی داستانرو پیش برده زیبا بود سپاس

در این دنیا فقط احمق ها خوشبخت هستند. بدا به حال آنهایی که عقلی در سرشان هست.

آزادی یا مرگ -- نیکوس کازانتزاکیس

گاهی از دست‌دادن چیزهایی که دوستشان دارم آن‌قدر سخت و عذاب‌آور است که ترجیح می‌دهم از آن‌ها منصرف شوم.

ص 27


از میان صنوبرهای سیاه / جوزف بویدن / محمد جوادی

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
______

وقتی که دیگر دلواپس آن نباشیم که در چشم محبوبمان چگونه دیده شویم؛
معنایش این است که دیگر عاشق نیستیم.

جاودانگی | میلان کوندرا

درود

توی این تاپیک میشه از کتاب های غیر رمان ولی مربوط به ادبیات که قابل توجه هستند مطلب گذاشت ؟ مثلا یه پاراگراف از یک کتاب پژوهشی در باب ادبیات ؟

بدرود

نقل قول:

---

نوشته شده توسط مصطفی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

درود

توی این تاپیک میشه از کتاب های غیر رمان ولی مربوط به ادبیات که قابل توجه هستند مطلب گذاشت ؟ مثلا یه پاراگراف از یک کتاب پژوهشی در باب ادبیات ؟

بدرود

---

های

میشه نوشت. البته همونطور که می‌دونیم و یادمه یکبار دیگه هم نوشتم انجمن ادبیات است اینجا و در نتیجه بهتره کتابها و ... ـیی که می‌نویسیم مرتبط باشه با ادبیات.
و بیشتر هم کتابهای رمان اینجا نوشته میشه. گرچه کتابی تاریخی، فلسفی و ... نیز نوشته می‌شوند چون با ادبیات نیز ارتباط دارند.
خواستی بنویس. حتی اگه دیدی کتابی است که می‌تونه مفید باشه و همونطور که نوشتی مرتبطه با ادبیات می‌تونی تاپیکی جدا براش همین‌جا درست کنی و اونجا بهتر معرفیش کنی، بخشهای زیبا و مفیدش رو بنویسی و هر چه مرتبط میشه با اون کتاب ...

بای

خوشبختي ساختن عروسك كوچكي است از يك تكه خمير نرم رنگين شكل پذير...
به همين سادگي به خدا به همين سادگي...

اما يادت باشد كه جنس آن خمير بايد از عشق وايمان باشد
نه هيچ چيز ديگر

نام كتاب:40نامه كوتاه به همسرم
مولف:نادرابراهيمي

در طول سال‌ها، زندگی یکنواختی را دنبال می‌کنی.
دچار روزمرگی می‌شوی.
فقط به حال و مسائل روزمره توجه می‌کنی و دنیای بزرگ‌تر پیرامونت را که فراتر از تصورات است فراموش می‌کنی.
قبل از اینکه آن را بشناسی، یک، پنج و ده سال گذشته است.
همواره منتظر چیزی هستی.
...


از میان صنوبرهای سیاه / جوزف بویدن / محمد جوادی
ص 134 / فصل 15 (هیچ فایده‌ای ندارد)

آدم اگر با شکیبایی درد و رنجی را تحمل کند که فقط خودش می کشد خیلی بهتر است از اینکه مرتکب عمل عجولانه ای بشود که عواقب بدش به همه ی اطرافیان برمی گردد.

صـ81ـفحه


وقتی بخت از آدم روی برگرداند، دوستان هم آدم را فراموش می کنند.

صـ432ـفحه

قصه هایم را توی گنجه می­گذارم و درِ آن را قفل می­کنم. کلیدش را توی گلدانِ روی میز می­اندازم و رو به فردا می­ ایستم، رو به وعده­ های ممکن و آرزوهای میسر. می خواهم به امروز فکر کنم، به حضورِ آشنای اجسام دور و بر، به این روز آفتابی و درخت جوانی که پای پنجره است، به دست­هایم که آرام و صبور کتابی را ورق می­ زنند و بدنِ خاموشم که با اتفاق­های اطراف در صلح است. فکرهای مغشوشم، دوباره، در جای خود مستقر شده ­اند و ذهنِ آشفته­ ام، از نو، منطق ساده­ ی رابطه­ های روزانه را کشف کرده است. ترس­های مجهول دست از سرم برداشته ­اند و تنم لبریز از اعتمادی شیرین است. خسته ­ام و خستگیِ خوبِ آدمی را دارم که از کویری خاموش، پر از فراز و نشیب، گذر کرده و به سایه­ ی امنِ درختی کهن و جویباری بازیگوش رسیده است. می­ دانم که این سرخوشیِ دلپذیر اتفاقی موقتی­ست. مگر می­ شود یک عمر راست راست راه رفت و معلق نشد؟ مگر می­شود یک عمر به زندگی کلک زد و قِسِر در رفت؟ فعلاً سبکبار و هشیارم و به این «فعلاً»، این زمانِ نامعینِ نامحدود، دو دستی چسبیده­ ام. فهمیده ­ام که می­ توان مُرد و از نو متولد شد، می­ توان اردنگی خورد و ته چاه افتاد و به دستی، ریسمانی، امیدکی آویزان شد و بیرون آمد.



دو دنیا/ گلی ترقی

خوش باش که از نسلی هستی که حوادث بسیار میبیند و کارهای بسیار می کند و مثل سنگریزه های میان راه نیست که عادی باشد بلکه تکه سنگ بزرگی است که نشانه خم راه است و تو غنیمت بزرگی برده ای که از این نسل هستی اگر چه نسل آسوده ای نیست و کارش دشوار است...



اگر دنیا دنیای خوشی خاطر است که از چه چیز بیش از خراب کردن بدی لذت می بری و از چه چیز بیش از خوبی لذت می بری و چه چیز از ساختن خوب و خوبی خوش تر است و چه چیز از خوشی مردم گیر خوب تر است و همین است که خواستنش و پیدا کردنش لذت دارد و حالا ترا اینجا انداخته اند چون که خوبی می خواستی.


آذر،ماه آخر پاییز
ابراهیم گلستان

عمه‌ام فریاد زد: «سانتیاگو کوچولوی من، چه خبر شده؟»
سانتیاگو ناصر او را شناخت و گفت: «وِنه، مرا کشتند.»

گزارش یک مرگ/ گابریل گارسیا مارکز

حالا میخواهم سرتاسر زندگی خودم را مانند خوشه ی انگور در دستم بفشارم و عصاره ی آن را٬ نه٬ شراب آن را٬ قطره قطره در گلوی خشک سایه ام مثل آب تربت بچکانم. فقط میخواهم پیش از آن که بروم٬ دردهایی که مرا خرده خرده مانند خوره یا سلعه گوشه ی این اتاق خورده است٬ روی کاغذ بیاورم٬ چون به این وسیله بهتر میتوانم افکار خودم را مرتب کنم.

بوف کور
صادق هدایت

تِرِسا می خندید و من باز درباره اونها حرف می زدم، اون وقت دیگه حرف هام ته کشیده بود و رسیده بودیم. موضوعی که منو نگران می کرد این بود که یه وقت حوصله ش از حرف های تکراری من سر بره، بعد یادم اومد که خودش هم حرفهای تکراری می زنه و من. حوصله م سر نمیره.

سالهای سگی -- ماریو بارگاس یوسا

این پرتگاهی که من فکر میکنم تو به طرفش می ری، پرتگاه مخصوصیه، پرتگاهی وحشتناک. کسی که به این ورطه می افته توانائی اونو نداره که افتادن خود رو به اعماق اون حس کنه و یا صدای اونو بشنوه. او همچنان به اعماق اون فرو می ره. این حادثه تماما سرانجام کسانیه که زمانی در زندگی خود جویای چیزی بودن که محیطشون نمی تونسته اونو عرضه کنه. یا اینکه فکر می کردند که فقط محیط خود اونهاست که نمی تونه اونو فراهم کنه. از این جهت از جست و جو دست کشیدن. حتی پیش از آنکه به جست و جو بپردازن، از اون دست کشیدن.

(ناتور دشت - جی.دی سلینجر)

از نو دلم می خواهد که بنویسم. گاهی شب ها بسیار اندوهناک و خالی است. چیز عجیب این است که برای تلف کردنِ وقت، از هر راه که شده، در یک اتاق مفلوک حتی به خواندنِ رمانهای پول دوکوک ¹ می پردازم که گرچه مرا به ستوه می آورد؛ ولی با این وجود باز می خوانم و این مرا به تعجب وا می دارد. شاید می خواهم به وسیله ی خواندن و یا به وسیله ی سرگرمیِ جدی تری جذبه ی این گذشته ی بسیار نزدیک را در هم بشکنم.


1. Paul de Coch، داستان نویس فرانسوی (1871-1794) که در داستانهای
خـود صحـنه های جالبـی از زنـدگی بـورژواهای کوچـک را وصـف می کنـد.